Themachat: kerst met een eetstoornis

Kerst, de tijd van het jaar. De tijd van het jaar waar veel mensen naar uit kijken, waar vanaf oktober al over wordt gepraat en de tijd die altijd ‘leuk’ moet zijn. Kerst is voor mij ook de tijd waarin ik vroeger hard op de feiten werd gedrukt hoe het met mij ging. Want als ik dacht dat het allemaal wel prima ging, en het werd kerst, dan kon ik er nog wel eens flink achter komen dat ik nog niet zo vrij was als ik dacht dat ik was…

Vroeger, toen ik jong was, keek ik altijd uit naar de kerst. Gezellig met familie naar mijn oma en daar was dan iedereen. Allemaal aan de grote tafel zitten en de eitjessoep vooraf, daarna heerlijk het eten zoals oma dat kan maken en als toetje aardbeien met slagroom. Onvergetelijk! En dat stuk was ook altijd hele leuk, maar ieder jaar opnieuw vergat ik hoe naar ik het vond dat iedereen de hele dag binnen zat. Ik verveelde mij dood. Er was geen winkel open en niemand wilde met mij naar buiten.
Naarmate het eten moeilijker werd, werd dat stukje gezelligheid ook weggenomen waardoor ik begon op te zien tegen de kerst.

bron foto

De afgelopen jaren heeft kerst er voor mij ieder jaar een beetje anders uit gezien. Om te beginnen bij de kerst dat ik opgenomen was ter behandeling van mijn eetstoornis. De eerste kerst dat ik daadwerkelijk ‘wist’ dat ik een eetstoornis had en ontzettend hard aan het werk was om te herstellen. Mijn behandeling begon in oktober en mijn doel was om ‘voor de kerst’ naar huis te zijn. Iedereen lachte me uit, dat was veel te kort. Dat zou niet lukken. Maar, ik mocht op proefverlof in de kerstvakantie, 2 weken. En kerst was moeilijk. Bijna te moeilijk. Ik praatte met mijn moeder gelukkig veel over hoe ik mij voelde waardoor met kleine wandelingetjes en wat aanpassingen van allebei de kanten de kerst verassend ging. Ik voelde mij niet goed, maar het was ook niet zo dramatisch als afgelopen jaren. En weetje, mijn ouders en ik hadden er vertrouwen in. Dus ik heb mijn proefverlof uitgebreid naar een verlof voor altijd.

Dat klinkt alsof het allemaal gemakkelijk ging. Maar zo werkt het natuurlijk niet en ik heb hard moeten werken om dit voor elkaar te krijgen en ook thuis was ik niet beter. Maar werken dat wilde ik.

De jaren daarna zag ik juist wat meer op tegen de kerst. Want kerst betekende terugdenken aan mijn behandeling en de lastige tijd van toen en kerst betekenede ook: uit de comfort zone. Ik had mijn leven aardig op de rit, met eten en mijn studie ging het goed. Maar zodra de structuur weg viel werd het moeilijk en ging ik mij onzeker voelen. Vooral de eerste 2 jaar na de behandeling heb ik nog veel met mijn moeder moeten afspreken hoe ik kerst ging doen. Ik wilde het graag duidelijk hebben en ik was blij als het voorbij was. Ik dacht dat kerst nooit meer normaal zou zijn. Ik keek om mij heen en werd verdrietig van alle mensen die er wel van konden genieten. Kon ik dat ook ooit nog?

Ieder jaar daarna ging steeds wat beter, voelde steeds wat vrijer en ik kon steeds meer uit mijn comfort zone, of mijn comfort zone werd groter. 

bron foto

Even een stap in de tijd, naar de kerst van nu. Ik heb net twee maanden een heel zwaar coschap achter de rug met onmenselijke werkweken en gisteren was de laatste dag. Heerlijk. En wat zie ik uit naar de kerst. Mijn familie komt 1e kerstdag eten bij mijn ouders waar ik dan ook ben en twee kerstdag gaan mijn ouders met mijn broertjes op vakantie en ben ik heerlijk alleen. Vind ik helemaal niet erg. Ik heb een heel goede vriend uitgenodigd om samen te kerstdineren. Ik zie uit naar de hele dag binnen zitten, gezellig eten en genieten. Het stelt mij gerust dat dingen niet voor altijd zijn en ze kunnen veranderen.

En gelukkig is dat allemaal overdag. Want sinds mijn werk bij Proud2Bme heb ik trouw iedere eerste kerstdag gewerkt en dat zal ik nu ook weer doen. Ik ben vanavond te vinden in de themachat over de kerst. Wat had ik het fijn gevonden als een (thema)chat was met de kerst in de tijd dat het niet goed ging met mij. Dus, mocht je de behoefte voelen, dan ben je welkom. 

Themachat: Kerst met een eetstoornis – 25 december 20:00 uur.

Ginger

Geschreven door Ginger

Reacties

7 reacties op “Themachat: kerst met een eetstoornis”

  1. “Kerst is voor mij ook de tijd waarin ik vroeger hard op de feiten werd gedrukt hoe het met mij ging.”

    Ik denk dat iedereen die grote problemen in zijn leven heeft dit heel herkenbaar zal vinden!!! Ik in ieder geval wel. Heel fijne blog!

    In elk geval is het heel erg fijn om te lezen hoe goed het nu met jou gaat, dat je leuke dingen hebt gepland die je ook écht (weer) leuk vindt en wat *super* dat je de chat vanavond doet!!! Je gaat vast een hoop mensen helpen die dat het hardst nodig hebben!!!

    Heel fijne dagen nog; die heb jij dubbel en dwars verdient na je harde werken voor je co-schap (en eerder met je ES de deur uitwerken) !!! 😀 😀 😀

  2. Heb ik nou de blog over kerst met BED gemist of is ie er echt niet geweest en voel ik me wederom de loser onder de eetstoornissen? Had graag wat herkenning gehad deze dagen. Misschien eens een idee om iemand met bed aan het team toe te voegen. Ik wil ook eens van iemand horen die dat overwonnen heeft in plaats van altijd die anorexia en boulimia verhalen. Tuurlijk heeft elke eetstoornis overeenkomsten maar ik blijf me bij veel blogs een soort loser voelen omdat ik niet in het “plaatje” pas van ano of mia.

  3. Ben ook gewoon beetje emo omdat kerst met bed echt niet leuk is en ik nu hier in de trein zit te janken omdat het zo eenzaam voelt. Hè verdomme. Ik voel me zo’n slappeling.

  4. @Lost girl. Ik heb geen B.E.D maar voel me net als jou wel op dit moment erg eenzaam. Ik ken je niet maar ik geloof niet dat je een slappeling bent!!!
    Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je de tweede kerstdag een beetje oké door komt!Veel liefs van iemand die je niet kent!

  5. Lieve ikkuh, dank je wel voor je reactie. Lief van je. Ik hoop dat je je vandaag net als ik iets minder eenzaam voelt. Heb net voorstelling gehad en daardoor voel ik me iets beter over mezelf. Maar je hebt gelijk. Niemand is een slappeling. Liefs

  6. Ik verheugde me op de kerst, lekker een extra dag vrij/lang weekend en gezellig met de familie. Maar nu zit ik hier, tussen mn familie en voel me onrustig/rot. Zojuist aan tafel doorgeslagen met het kerstdiner, steeds de gedachte; het is nu toch al mis, of ach met kerst moet dat kunnen (iets meer eten dan normaal). en voor ik er erg in heb zit ik propvol..! bah. En ik ben eerlijk, ik zou het normaal uitspugen uitspugen maar daar heb ik nu geen kans voor (versrandelijk weet ik dat dit goed is, maar mn gevoel wil die massa eten uit mn lijf) ……
    ….toch maar blij dat de kerstdagen straks weer voorbij zijn.

  7. Ik zie sinds dit jaar ook heel erg op tegen de kerst…ik vind het fijn om met familie te zijn dus daarom niet maar ik heb nu grote moeite met het eten ik kan dan niet zelf bepalen hoeveel ik eet wat ik eet en de cerwachting van andere mensen is dat je gewoon gezellig meedoet met alles waardoor je dus normaal eet
    Dus dat maakt het heel moeilijk

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *