Therapy Talk: eigen inbreng bij GGZ Friesland

Als je op het punt staat om hulp te zoeken of aan een behandeling te beginnen, vind je het misschien wel fijn om te weten hoe het eraan toegaat tijdens zo’n behandeling. Hoe heeft dat traject eruitgezien voor iemand die je al voor is gegaan? Wat waren eerdere ervaringen bij die specifieke instelling? Om je daarin een klein inkijkje te geven, begonnen wij met de interviewserie Therapy Talk. Elke week lees je een persoonlijk verhaal van iemand die het afgelopen jaar een behandeling heeft afgerond. Vorige week vertelde Elise over haar behandeling bij PsyQ en Amarum. Vandaag het verhaal van Bianca, die in behandeling is geweest bij GGZ Friesland in Leeuwarden.

Bianca is 21 jaar en studeert psychologie aan de universiteit. Daarnaast geeft ze bijles en doet ze vrijwilligerswerk in de ouderenzorg. In haar vrije tijd gaat ze graag badmintonnen en spreekt ze veel met vrienden af. Over het algemeen is ze enthousiast en staat ze positief in het leven!


bron foto

Wat voor soort behandeling heb je gehad? 

“Bij GGZ Friesland in Leeuwarden bieden ze onder andere een vierdaagse poliklinische groepsbehandeling aan. Deze is gebaseerd op de methode van Christopher Fairburn. Deze behandeling is gericht op veel eigen inbreng. Er worden bijvoorbeeld weinig regels opgelegd met betrekking tot het eten, maar er wordt wel verwacht dat je daarvoor concrete doelen opstelt die zoveel mogelijk vanuit jezelf komen. Er worden veel verschillende therapievormen gegeven. Cognitieve gedragstherapie (CGT), psycho-educatie, eetdagboekbespreking en psychomotorische therapie. Dat kan nog uitgebreid worden met systeemgesprekken en gesprekken met de ervaringsdeskundige. De eerste zes maanden heb je vaak vier dagen per week therapie tot na de lunch en daarna soms nog gesprekken met bijvoorbeeld een socio- of systeemtherapeut. De drie maanden daarna bouwt de therapie af en na de negen maanden volgden er nog drie nazorggesprekken verspreid over maximaal zes maanden.”

Hoe zagen je dagen/weken eruit?

“Afhankelijk van of je thuis ontbijt – hier zijn geen vaste regels voor, maar dat gebeurt altijd in samenspraak met de behandelaren – begint de dag rond 8:15 of 9:00 uur. Om 9:00 uur beginnen de eerste therapieblokken, waarna je even pauze hebt. Daarna zijn er weer therapieblokken en dan lunch. Je bent dus in principe de meeste dagen na de lunch vrij. Ik heb dat als erg prettig ervaren, omdat zo’n behandeling best wel vermoeiend is. Bovendien leerde ik op die manier ook meteen de dingen die ik had geleerd thuis toe te passen.”

Hoe heeft deze behandeling jou geholpen bij herstel?

“Allereerst zeg ik nu wel eens dat de behandeling voor mij precies op het goede moment kwam. Als mij dan ook gevraagd wordt of ik had gewild dat ik eerder in behandeling zou zijn gegaan, dan zeg ik vaak ‘nee’. Dat klinkt misschien vreemd, maar doordat ik zelf de stap naar behandeling heb gezet, was ik erg gemotiveerd en viel alles op zijn plek.

Ten tweede heeft de groep heeft mij zeker geholpen in mijn herstel. Soms waren er wel veel wisselingen, maar het merendeel van de tijd waren we hecht en motiveerden we elkaar heel erg. We gingen allemaal voor hetzelfde doel: de eetstoornis verslaan!

Ten derde werd er binnen de behandeling verwacht dat je veel eigen inbreng hebt en ook dat je zelf doelen bedenkt. Daardoor voelde ik me serieus genomen. In plaats van dat me veel werd opgelegd door therapeuten, leerde ik ook vanuit mezelf tegen de eetstoornis in te gaan.

Ten vierde heb ik het geluk gehad dat het mogelijk was om gesprekken met een somatisch psycholoog te hebben. Ik heb namelijk twee chronische ziekten en had moeite met de acceptatie hiervan. Deze gesprekken hebben me veel opgeleverd. Ook heeft de afdeling een ontzettend goede ervaringsdeskundige. Zij stond op een bijzondere manier in contact met haar lichaam, iets wat ik zeker in het begin van de behandeling helemaal niet had. Ik wilde namelijk altijd ‘door door door’ en hield geen rekening met de signalen van mijn lichaam. De ervaringsdeskundige, samen met psychomotorische therapie en de gesprekken met de somatisch psycholoog, hebben mij geholpen om mijn lichaam aan te voelen en naar de signalen te handelen.

Ten vijfde heeft deze behandeling mij geleerd hoe belangrijk het is om te praten met de mensen die dichtbij mij staan. Ik ben nu nog veel hechter geworden met mijn gezin en dat waardeer ik enorm. Als ik het even lastig heb, kan ik dat nu veel beter bespreekbaar maken. Doordat ik daar nu meer open over ben, hebben mijn ouders ook veel meer begrip voor mij.”

Heb je iets gemist?

“De behandeling in een groep is erg waardevol omdat je elkaar kan motiveren, maar in de eerste weken van de behandeling kan dit erg lastig zijn. Hoe graag je ook wilt herstellen, de eetstoornis is nog zo sterk en je vangt toch eetstoornistrekjes op die moeilijk zijn om weer af te leren. Daarom was het misschien beter geweest als de behandeling in het begin meer individueel zou zijn geweest. Toch kon ik door middel van groepsbehandeling ook leren om mij niet te veel aan te trekken van de keuzes van anderen, waardoor de groepsbehandeling ook zeker voordelen had.”

Zou je met de kennis van nu, iets tijdens je behandeling anders gedaan hebben?

“Misschien was ik in het begin wat minder snel gegaan. Ik ben iemand die gelijk 100% ergens voor gaat, waardoor ik soms de lat iets te hoog leg. Dat deed ik in het begin van de behandeling ook. Ik herinner me nog wel dat de therapeuten zeiden dat ik niet meteen te veel moest willen en zodoende heb ik wel geprobeerd blij te zijn met kleinere stappen en de lat lager te leggen in het begin van mijn herstel. Aan de andere kant hoort ergens 100% voor gaan ook bij mij en levert dit me in mijn herstel ook heel veel op.”

Zou je anderen deze behandeling en instantie aanraden?

“Ja! Er ligt wel nadruk op eten en gewicht, maar er is ook ruimte voor achterliggende problematiek. Door de eigen regie mag je bijvoorbeeld zelf situaties inbrengen bij CGT, waardoor je zelf kunt bepalen waar je de focus op wilt leggen. Daarnaast krijg je veel vrijheid wat betreft het eten, maar wordt er wel goed besproken waarom je bepaalde keuzes maakt. Hierdoor leer je de eetstoornis goed kennen en er vanuit jezelf tegenin gaan, zonder dat je wordt opgelegd wat je moet doen. Ik denk dat dat een hele goede methode is, omdat je het uiteindelijk helemaal zelf moet gaan doen. Overigens denk ik dat de perfecte behandeling niet bestaat, maar dat je er ook vooral zelf uithaalt wat je erin stopt. Alhoewel zeker niet voor iedereen dezelfde soort behandeling zal werken en dat laatste dus ook niet altijd opgaat.”

Hoe gaat het nu met je?

“Het gaat nu heel erg goed met mij. Ik heb mezelf en de eetstoornis tijdens mijn behandeling goed leren kennen en voldoende tools aangeleerd gekregen dat ik erop vertrouw dat op den duur de eetstoornis helemaal zal verdwijnen. Nu heb ik soms nog een vervelende gedachte of lastige dagen, maar ik kan zelf de knop weer omzetten of ik praat erover. Verder kan ik weer genieten van uit eten gaan, terrasjes pakken met vrienden en wandelingen maken of sporten wanneer ik daar zin in heb. En het allerbelangrijkst: ik kan weer genieten van het leven.”

Wil je verder nog iets meegeven?

“Een eetstoornis neemt heel veel van je af. De sociale persoon in je verdwijnt, het maakt je somber, je doet anderen en jezelf pijn en je kunt niet helder meer nadenken. Door in behandeling te gaan, kan dit langzaam weer anders worden en kan je weer van het leven genieten. Bovendien kun je de eetstoornis dan ook deels omzetten in iets positiefs. Zie een behandeling dan ook niet als falen of als iets slechts, maar juist als een bijzondere kans om jezelf goed te leren kennen. Er zijn maar weinig mensen die de kans krijgen zichzelf zo goed te leren kennen en het maakt je echt een rijker mens. Daarom zou ik iedereen die met een eetstoornis of andere problemen worstelt aanraden om toch in behandeling te gaan. Hoe moeilijk die stap ook is, je zal er beter uitkomen.”


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

9 reacties op “Therapy Talk: eigen inbreng bij GGZ Friesland”

  1. Hoi Bianca,

    Wat mooi geschreven en wat een positief verhaal. Heel goed dat je er zoveel uit hebt kunnen halen. En inderdaad, wat je er zelf instopt, haal je er ook uit.

    Ik vroeg mij wel even af, hebben zij ook een opname of is het allemaal poliklinisch/deeltijd?
    En hanteren zij ook een minimum qua bmi grens?

  2. Hoi Flower girl,

    Dankjewel! Volgens mij heeft GGZ Leeuwarden geen opname, maar hebben ze inderdaad alleen deeltijdbehandelingen. Ze hebben inderdaad wel een minimum bmi eis omdat ze anders niet meer poliklinisch mogen behandelen. Als je nog meer vragen hebt of iets niet duidelijk is, mag je ze altijd stellen!

  3. Ik zou die bmi grens dan wel willen weten maar weet niet of we dat op deze site mogen benoemen. Anderszijds is het een feitelijk gegeven en dus geen persoonlijk of triggerend iets naar mijn idee. Dus denk dat het dan wel kan.
    Ik had net vanmorgen even op hun site gekeken, grappig dat jou verhaal nu dan online komt!

    Heel veel succes in het verslaan van dat laatste stukje eetstoornis! Je kan het!

  4. Goedemiddag, mijn dochter van 14 is momenteel in behandeling bij de GGZ Frieland. Echter merken wij dat ze vast loopt. Praten Komt niet goed, geen goede klik met de psycholoog en veel frustratie, waardoor de eetstoornis vaak de macht over haar heeft. Wij als ouders vinden het erg lastig wanneer we in moeten grijpen. Voordat ze hier terecht kwam heeft ze 3 weken in het ziekenhuis gelegen door de eetstoornis. We maken ons veel zorgen willen uiteraard het beste voor haar en dagen ons dus af of w wel op de.juiste plek zitten.

    1. Ik ben sinds half/eind januari in behandeling (CBT-E). Van behandelaar gewisseld want mijn fijne behandelaar ging verhuizen. Sinds dien 3 weken in de steek gelaten en ze hebben amper nog mensen daar werken maar hoor je ze niet over. Al vanaf het begin ging er veel mis. Had kans op refeeding syndroom en moest weken bloedprikken etc en in de gaten gehouden worden maar hij ging er amper achter aan en toen waren de weken al in ene voorbij. Is gelukkig goed gegaan. 1x had ik in ene een afspraak met hem, geen idee waarom want zou bij 1x kennismaking blijven. Die keer was hij te laat en werd ik streng aangesproken en binnen 8 minuten die kamer weer uitgepraat terwijl er genoeg tijd was nog en ik kon mijn verhaal niet doen… Mijn behandelaar nu is een lieve vrouw maar ik heb het idee alsof ik zoveel info mis. Zoveel gaat fout en is alleen mijn schuld bijna. Ik kom zo niet verder en al verschillende waarschuwings gesprekken gehad en nu gaat de therapie stoppen omdat we al op sessie 30 zitten. Kan vanaf 25 weer beginnen maar dingen moeten dan echt goed gaan. Maar ik heb het idee alsof ik dus info mis. Mijn papieren zijn ook kwijt sinds de overname. Niks is met mij doorgelopen, goed kennisgemaakt van te voren naast de sessies (ja 1 kennismaking maar toch gaat veel verloren) en alsof ik in ene alles zelf moet kunnen. Ik probeer altijd hele open te zijn (dat lukt me altijd goed, ik zit in een relapse na jaren maar kan goed over dingen praten) maar is niet echt ruimte voor ofz. Voor mijn gevoel sinds de overname alleen wegen, eetregistratie doornemen en dan heb ik amper wat aan de sessie.

      Het fijne is dat ik 9 december een intake had, week erna diagnose en behandelplan en ik tot de behandeling ging starten een overbrugging kreeg (viel toen hard af).

      En Flower Girl, ik weet ook wel welke bmi’s maar weet inderdaad niet of ik dat hier mag vermelden. Ik denk van wel omdat het anders is. Het gaat om bmi eisen voor bepaalde behandelingen natuurlijk. Maar durf het zonder goedkeuring nog niet te plaatsen.

      GGZ doet geen opname’s. Ze hebben sowieso. CBT-E en een 4 daagse therapie.

  5. Doenja, wat vreselijk om te horen zeg. Wat zullen jullie bezorgd zijn om je dochter. Als je zelf een eetstoornis hebt is het afgrijselijk maar het moet voor jullie net zo goed afschuwelijk zijn, waarschijnlijk komen er veel gevoelens van machteloosheid naar boven. Hoe moet dit verder?

    Ik denk dat je wat makkelijker hierover kan doorpraten op het forum, daar helemaal onderaan staat het kopje ‘ouders en omstanders’. Als je daar bovenstaand punt neerzet denk ik dat je wat beter geholpen kan worden of wat meer ideeën of tips kan krijgen.
    Sterkte!

    1. Oké ga ik daar is kijken, dank je wel.

  6. Doenja;
    Er zijn andere plekken voor behandeling ik ben zelf ook ergens geweest waar ik niet paste. Het ging alleen slechter. Als ik alles had geweten had ik het anders gedaan.
    Mijn behandeling bij psyq groningen heeft me veel geholpen. Begrip, rust, altijd iemand om terug te vallen.
    Ook is Human Concern misschien een optie?

    Liefs x

    1. Mij word ook Human Concern aangeraden (zie mijn verhaal hier boven) vooral omdat hun ervaringsdeskundige zijn. PsyQ werd ook genoemd maar wisten ze even niet op te noemen ook omdat ze volgens hun daar nu dingen aan het veranderen zijn. Ben benieuwd naar je ervaring bij PsyQ!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *