Thuis door een Wajong

Mijn wekker gaat. Waarom ik deze nog elke avond zet is me een raadsel. Ik heb immers niks om voor op te staan. Ik ben moe, mijn leven is leeg en mijn dag duurt nu al te lang. Ik draai me nog eens om en blijf in bed liggen. Het maakt toch niet uit als ik blijf liggen, niemand die me mist vandaag…

Eerder heb ik al een blog geschreven over mijn reuma. Diezelfde reuma heeft ervoor gezorgd dat ik jaren een Wajong uitkering kreeg. Hier ben ik erg dankbaar voor. Het heeft mij geholpen om mijn eten en huur te betalen. Zelf kon ik mijn geld niet verdienen, ik had teveel pijn. Maar terwijl iedereen om mij heen afstudeerden, goed werk had of aan het reizen was, hing ik op de bank. Netflix had ik al ‘uit’, net als alle boeken in de kast. Wat moest ik met al deze dagen..?

Niet nuttig voelen

Na mijn laatste behandeling heb ik een tijd thuis gezeten. Niet alleen was ik aan het herstellen van een eetstoornis, ook had ik veel last van reumatische pijnen. Een paar dagen vrij is leuk, maar geen vooruitzichten hebben om al die dagen mee in the vullen vond ik minder prettig. Al snel kwam ik terecht in een ritme waar ik niet makkelijk meer uit kwam. Ik bleef tot in de middag in bed liggen, wandelde een beetje als ik daar zin in had, en gamede tot laat in de avond. Op dat moment vond ik dat wel grappig, maar dit is niet hoe ik mijn leven voor me zag. Ik wilde mijn dagen niet op de bank slijten. Wat ik wel wilde doen wist ik niet zo goed. 

Ik werd het zat om niks bij te dragen. Ik voelde me nutteloos en waardeloos. Radeloos zocht ik naar manieren om toch iets voor elkaar te krijgen. De gesprekken bij het UWV waren niet voldoenend, en er werden zelfs uren uit mijn participatieplan gehaald. Ik kon nog minder dan ik dacht. Ik raakte in de war. Schatte ik mijzelf nou hoger in of hadden zij een lage dunk van mij? Ik kwam er niet uit. Hoe dan ook moest ik iets gaan doen, die leegte maakte me onrustig. In overleg met mijn arbeidsdeskundige ben ik begonnen met vrijwilligerswerk. Ik had al eerder maatjesprojecten gedaan en dit leek me goed om weer mee te beginnen. Ik vond wat projecten op internet en meldde me aan. 

Na een aantal trainingen was ik er klaar voor, ik kreeg een maatje toegewezen. Een meisje van bijna 10 jaar. Hier heb ik een aantal maanden leuke dingen meegedaan. Dit traject heeft me uiteindelijk veel gebracht. Naast een opbouwend ritme voelde ik mij voor het eerst in tijden weer verantwoordelijk. Het initiatief kwam van mijn kant en hiernaast moest ik mij ook flexibel opstellen. Vasthouden aan die vaste structuur van thuis was geen optie. Na een tijd hield dit contact op. Dit vond ik heel gek. Wat nu? Voor mijn gevoel was ik weer terug bij af.

Aan mijzelf werken

De reuma weg wensen deed ik vaak genoeg, maar had helaas weinig uitgehaald. Hoe graag ik ook wilde werken, ik moest rekening houden met mijn beperkingen. Ik begon door te krijgen dat ik mijn lichaam niet kon veranderen maar wel de manier hoe ik hiermee omging. Via de huisarts vond ik een revalidatie traject bij een groep fysiotherapeuten. Hier ben ik maandenlang drie dagdelen per week heen geweest. Ik heb hier geleerd hoe ik mijn grenzen kan herkennen en wat mijn lichaam nodig heeft. Ook heb ik hier geleerd wat mijn lichaam allemaal kan. Ik had eerst geen idee hoelang ik precies kon staan of zitten, nu heb ik een beter idee hoe en hoelang ik mijn lichaam kan belasten. Dit heeft mij geholpen om concrete eisen te stellen als ik opzoek ga naar een baan. Ik weet immers wat mij wel en niet helpt. 

Angst om door te gaan

Na dit traject had ik het idee dat ik er klaar voor was. Weer vroeg ik een gesprek aan bij het UWV. Ik had inmiddels een andere arbeidsdeskundige gekregen en hij vertelde mij meteen dat ik nooit een goed werkend lichaam zou hebben. Ik zou nooit (zoals hij dat wel deed) een marathon lopen en ik moest mij neerleggen bij het feit dat ik iets zou doen wat ik niet leuk zou gaan vinden. Ik vond dit een heel vreemd gesprek en ik was hierdoor ook wel echt even uit het veld geslagen. Wat moest ik hier nu weer mee?

Mede door dit gesprek zag ik de toekomst steeds donkerder en treuriger in. Zou het waar zijn? Zou ik nooit een normale baan hebben en een goed functionerend leven? Hij had het idee dat ik baat zou kunnen hebben bij een re-integratiebureau. Zij zouden mij verder kunnen helpen in mijn zoektocht. 

Gelukkig vond ik snel een bureau wat mij een goed gevoel gaf. Ik kreeg een job-coach toegewezen waar ik een goeie klik mee had. Zij heeft mij een aantal maanden heel goed begeleid en gesteund in mijn zoektocht. Net toen ik een beetje aan haar gewend was nam ze ontslag en kreeg ik een andere job-coach. Ik was hier best angstig voor maar dit viel alles mee. Ik had een nog betere klik met de tweede coach en samen hebben we echt stappen kunnen zetten. Hoe dichterbij ik bij het idee van een baan kwam, hoe spannender ik het vond worden. Wat nou als ik het toch niet kan..? 

Gewoon doen

Hoe moeilijk en spannend ik het ook vond, ik moest het ‘gewoon’ doen. Het heeft mij erg geholpen om mijn eisen helder en concreet te hebben. Zo kon ik makkelijker zoeken naar activiteiten die voor mij helpend waren. Het voelde op dat moment onwijs stom om in die positie te zitten: ik ben jong en ik zou dit allemaal toch moeten kunnen? Zover als ik nu ben had ik jaren geleden nooit durven dromen. Alles voelde zo uitzichtloos maar er is zoveel mogelijk. Iedereen werkt anders, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Iedereen heeft zijn eigen tempo en dat is oké. Luister naar je lichaam, en blijf bij jezelf. Jij weet wat jij nodig hebt. 

 

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

35 reacties op “Thuis door een Wajong”

  1. Herkenbaar. Ik ben 29 en zit al 10 kaar in de Wajong. Kan niet werken, niet maar school en voel me nutteloos. Ik heb nu wel al bijna 6 jaar een dochter. Ik ga naar de dagbesteding en krijg binnenkort een extra traject voor mijn reuma. Heb dit jaar gerevalideerd voor mijn reuma. Ook heb ik thuisbegeleiding die me helpt niet te verdrinken. Ik ben officieel uitbehandeld en ik krijg geen therapie meer voor mijn complexe psychische klachten.

  2. Herkenbaar. Ik heb dan geen reuma, maar ik zit al zeker 5 jaar in de Wajong vanwege mijn psychische toestand. Ik mag niet naar school en mag geen (betaalde) baan zoeken. Oktober 2018 had ik weer een gesprek met de meneer van het UWV en ook hij zei dat ik nog niet mocht werken en naar school mocht. Trouwens, áls ik nu naar school ga, wordt mijn uitkering 25%. Ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten redden met mijn huur en andere vaste lasten.
    Ergens is het balen dat ik niet kan werken, mijn eigen geld kan verdienen, maar aan de andere kant geeft dit wel een soort rust. Maar ik herken ook heel goed dat je het liefst hele dagen op bed zou willen liggen. Ik slaap inmiddels gemiddeld 14 uur per dag. Ik heb toch niks beters te doen….

  3. Zo herkenbaar! Ik heb ook een Wajong uitkering en werk/studeer niet. De dagen zijn vaak erg lang en saai. Ik voel me nutteloos en waardeloos in vergelijking met anderen die wel werken/studeren.
    Maar de angst om naar buiten te gaan en het ‘echte’ leven aan te gaan, is nu nog gewoon te hoog.

  4. Ook hier heel erg herkenbaar. Zou vaker dit soort blogs voorbij zien komen. De erkenning is fijn, dankjewel Lonneke

  5. Toch vind ik de titel niet helemaal passend. Je zit niet thuis dóór een Wajong, maar mét.
    Je zit thuis door fysieke, mentale of psychische kwetsbaarheden.
    De sprong naar volledig betaald is vaak erg groot, maar vrijwilligerswerk kan al veel structuur, voldoening en zingeving bieden. Misschien zelfs een kleine vergoeding. Dus laat je niet uit het geld slaan en zoek naar de mogelijkheden binnen de mogelijkheden

    1. @S* De titel was ook het eerste wat mij opviel. Je kunt juist thuis zijn dánkzij de Wajong-uitkering. Je kunt op jouw tempo uitzoeken wat je kunt en wat niet.

  6. Hoe zo mag je niet studeren? Ik zit nu 10 jaar in de WAJONG en volgens het UWV ben ik 100% afgekeurd en geen uitzicht op werk. Maar ik kan gewoon studeren. Krijg zelf nog een studiefinanciering.

    1. Niet iedereen is in staat om te studeren vanwege hun gezondheid.
      Plus afhankelijk van welke wajong je hebt word je momenteel nog gekort als je stufie ontvangt.

    2. Toen ik een Wajong had en studeerde en mijn Studiefinanciering al opgebruikt had werd er gezegd: nee je Wajong blijft 25%, want je hebt recht op STUFI, dus je kan ook gewoon lenen bij DUO.

    3. Ik studeer ook met Wajong, maar ik val nog onder de oude regeling, jij waarschijnlijk ook meisjevan1990. Bij de nieuwere regelingen word je dan idd flink gekort.

  7. Zelf heb ik ook een Wajong.
    Ben 6 dagen in de week bij Ixta Noa te vinden.
    Wat mij structuur en dag invulling geeft.
    Naast de de therapie die ik volg.

    Wat ik erg vervelend vind is dat de arbeidsdeskundige steeds mij aan het werk wil hebben terwijl mij behandelaar ( psychiater) zeg dat dit niet kan.
    Dit levert veel stress en spanning met zich mee.

    1. Ik heb precies hetzelfde met een arbeidsdeskundige!! Die wil mij ook al is het niet haalbaar aan het werk, reintegratie of wat dan ook hebben, wat de gevolgen voor mij (psychisch, fysiek) dan ook zouden zijn. Dikke vette schijt, het moest maar. Nou meeeega stress. Uiteindelijk heb ik een andere arbeidsdeskundige gekregen, maar ik schijt nu al in m’n broek voor het volgende contactmoment.. Want mijn psychologe is langdurig ziek, dus voor mij geen vooruitgang.. ik mag blij zijn dat ik stabiel blijf. Deze negatieve ervaringen hebben een flinke negatieve indruk nagelaten. Doodsbang ben ik voor het UWV.

    2. Ik vind 6 dagen in de week bij Ixta Noa zitten wel vaak en dan naast therapie. Als je dat al tijden zo doet dan blijf je wel heel erg in het ES-wereldje hangen ipv de normale wereld. Is dat niet ook waar je arbeidsdeskundige op probeert aan te sturen: deelnemen in de maatschappij? En dat kan óok met een (paar) dagde(e)l(en) vrijwilligerswerk. In ieder geval ben ik er wel van overtuigd dat dat je meer brengt dan blijven hangen in het veilige ES-gerelateerde wereldje.

      Begrijp me niet verkeerd, want ik ben écht niet tegen Ixta noa of lotgenoten contact of wat dan ook, want ik denk dat dat heel waardevol kan zijn. Maar ik vind het niet gezond als dat vnl je daginvulling is en als het om structuur en daginvulling gaat, dan zou het een mooie stap zijn om vrijwilligerswerk op te pakken. Dat is misschien DOODENG, maar dat brengt je dingen die therapie je niet kan brengen. Uiteraard weet ik niet hoe lang je dit al doet, maar ik hoop wel dat dit iets waar je over na wilt denken.

      Liefs!

  8. Ook al jaren een wajong, waar ik zeer dankbaar voor ben. Na heel veel jaren het erg moeilijk gevonden te hebben… Hier géén gevoel van leegte, wegens heel veel bezig met behandelingen (en moe zijn).

  9. Vind de titel ook een beetje raar maar misschien snap ik hem niet helemaal goed. Ik ben zo blij met de Wajong. Door de Wajong heb ik vrijheid gekregen. Ik hoef me minder druk te maken over de eisen die vanuit de maatschappij worden gesteld omdat ik gewoon 100% ben afgekeurd. Ik zie de Wajong als hulpmiddel om zoveel mogelijk leuke dingen in mijn leven te kunnen doen. Ik moet er ook niet aan denken in een land te leven waarin je als gehandicapte maar moet zorgen dat je overleefd zonder hulp van de overheid.
    Een beperking hebben is een fulltime 24/7 baan waar je niet heelveel, maar gelukkig wel een soort vergoeding voor krijgt. Zo zie ik het altijd maar. Het blijft lastig met zo weinig geld maar vrijwilligerswerk kost regelmatig niks of niet veel dus daar kan je altijd mee experimenteren. Wat voor invulling je ook bedenkt voor je dagen. Zorg dat je er een hebt. Je kan bijna altijd iets doen. Niet te groot denken.
    Fijne blog!

  10. Hele fijne blog! Dankjewel.

    Ik vroeg me ook af of hier mensen met een wajong 2015 zijn? Ik lees online veel ervaringsverhalen van mensen die de wajong 2010 of de oude wajong hebben (gehad), maar nul verhalen van mensen die net als ik een wajong 2015 hebben.

  11. Heb je al van kinds af aan reuma?

  12. Ik ben 65 jaar en heb ook een Wajong. Na vele vrijwilligersbaantjes e hebben gehad, waaronder een baan als ondersteuning van Maatschappelijk werk door naar mensen te gaan die financieel helemaal vast lopen, onderzoeken van financiële zaken zoals het openmaken van post alles in kaart brengen..Wat een stuk ruimte gaf voor de MW. Wanneer ik een bezoek bracht aan de mensen met deze problemen zag ik veel ellende….ik ging gelijk allerlei instanties bellen en merkte op dat ik een kwaliteit had want ik kreeg bij deurwaarders en incassokantoren veel voor elkaar waardoor het voor de clienten rustiger werd. De MW vonden dat ik hiermee wat moest doen omdat ik een kwaliteit had zo gezegd zo gedaan ik heb een cursus gevolgd bij de LOI voor schuldhulpverlening (betaald door het UWV) en bewindvoering en ben 6 hele dagen naar school geweest bij Praktikos. Ik vond ook een baan via het UWV en ben dit in de praktijk gaan uitvoeren ik vind het zeer dankbaar werk. Doordat ik geen examens kon doen moest ik 3 cliënten hebben voor een peildatum en dit ging mij helaas niet lukken want ik had maar 1 maand en je moet eerst alles uitzoeken in kaart brengen naar de kantonrechter enz. Dat was te kort dag ik heb deze baan anderhalf jaar gehad. En helaas moest ik ermee stoppen omdat er meerdere opleidingen gedaan moesten worden om woekeraars tegen te gaan. Nu heb ik een betaalde baan als financieel (mijn oude beroep) administratief medewerker en heb het getroffen. Dit bedrijf neemt juist Wajongers aan anders had ik deze baan nooit gekregen. Volgend jaar in december ga ik met pensioen. Ik wil hiermee vertellen dat er voor sommige onder ons Wajongers nog hoop is. Wanhoop niet ben je bv. niet blij met jouw arbeidsdeskundige, vraag een ander en vertel wat je wil dat is namelijk heel belangrijk. Zoek bij jezelf ‘wat wil ik nu?’ Wat kan ik wel of waar ben ik goed in? Maar verslaap je leven niet dit zelf heb ik ook meegemaakt en het is zo zonde en dit bedoel ik niet badinerend. Sterkte voor degene die geen vooruitzicht hebben op een baan en succes voor degene die eventueel gaan solliciteren.

  13. Hoi iedereen,

    Ik heb een wajong van 2015. Ik snap dat iedereen een verschillende situaties heeft en niet te vergelijken. Wat mij geholpen heeft is niet op UWV te zitten wachten, om mij te helpen. Ik ging zelf op zoek naar werk, betaalde baan, is wel lastig te vinden omdat al boven de 30 ben. Alleen ik geef niet op en laat me niet gek maken. Ik werk nu bij house of hope. Is wel vrijwilligerswerk, krijg ook een vergoeding. Daar mag ik wel ontwikkelen en nog mee leren en nog veel meer. Ik werk daar als telefonische, schoonmaakster en activiteiten begeleider. Wat ik heb gemerkt van UWV is dat ze van je zien dat wat je zelf kan, toch, zelf op te pakken en proberen werk te zoeken. Ook al solliciteer je af en toe of vrijwilligerswerk. En je blijf een paar dagen werken en het lukt niet. Dan kunnen ze verder kijken hoe ofzo. Laat aan ze zien dat je het graag wil, alleen dat het niet lukt. En zoek misschien maatschappelijk werker voor steun. Ik zit zelf bij pameijer en daar krijg ik steun bij, zelf waar ik werk krijg ik steun. Laat je stem horen en weet je rechten en plichten. Ik weet dat het belangrijker is te zeggen dan doen. Ik ken jullie situatie ook niet. Maar laat je niet gek maken door wie dan ook. Kom voor je zelf op. Ik geloof dat in jullie heel veel goeds zitten alleen moet nog der uitkomen als een roos. Ik hoop dat ik jullie heb kunnen bemoedigen. En ik ben met meneer of mevrouw Kee eens.

  14. Belangrijker= makkelijker

  15. Ik lees al jullie verhalen..ik zelf heb reuma sinds mijn 15de storten opeens in elkaar tijdens gym sinds die dag ging alles berg afwaarts…ziekenhuis in en uit voor 6 jaar tot dat ze eindelijk het gevonden hadden waar ik aan leed..Reuma..ik gaf niet op hydro therapie hielp het meest pijnstiller en gewoon door gaan ik werk 24 uur per week nu heb elke dag pijn tijdens werk na werk ochtend avond ongeacht maar ik geef niet op dit heb ik gehaald door werk op te bouwen eerst 2 uur per werk na paar weken 4 uur per week etc.. ben intussen 10 jaar getrouwd heftige zwangerschap prachtige dochter van 1,5…het is echt heavy maar het kan allemaal hele traject van uwv vond ik niks aan Jobs coach had ik wel wat daar kon ik mijn ei even kwijt..zij was top heb intussen een vaste baan als Doktersassistent het bevalt goed, deze baan heb ik zelf gevonden en de opleiding als werkend leren ging stroef maar wel behaald en mensen in het vak snappen wat ik elke dag mee maak en als ik soms gas moet terug nemen is hier veel begrip voor ik praat heel veel met mijn man zodat ik emotioneel sterk blijf en de pijn mij niet laat overheersen..sommige dagen kan ik even niks dan meld ik me ziek maar dat houdt me niet tegen..Dus desondanks alle pijn Het Kan…echt! Succes iedereen! Reuma is echt heavy maar ik zeg altijd zo lang ik kan lopen praten lachen en een beetje werken is het okee hier kan ik mee leven!

  16. Ik ben nu 42 jaar ik heb me wajong vanaf me 18de jaar ook ik ben volledig afgekeurd tot 100 procent doir rug en herni en fysieke moeheid die nooit over gaat heb wel 3 kinderen 1 van 10 jaar 1 van bijna 2 jaar en 1 van bijna 3 jaar 2 meiden en ern jo gen

  17. Ik zie een paar keer die titel van deze blog voorbij komen en ik heb een klein kritiekpuntje: Je zit niet thuis door een Wajong, maar je krijgt een Wajong-uitkering doordat je noodgedwongen (gedeeltelijk) thuis zit ;). Als je thuis zou zitten door een Wajong-uitkering dan klinkt dat zelfs als: "Oh, ik krijg toch wel geld, dus waarom zou ik werken.” In ieder geval de Wajong-uitkering is niet de reden dat iemand thuis zit, maar slechts een middel om primaire levensbehoeften te kunnen betalen. De reden is de beperking in arbeidsvermogen. Daardoor zit je thuis mét een Wajong-uitkering.

    Overigens ben ik geïnteresseerd in hoe het is gelopen bij jou:
    Heb je eerst de kunstacademie gedaan en toen behandeling en toen thuis komen te zitten? En de weg naar een baan, is die geëindigd in een baan hier bij Proud2bme? Of zit daar nog iets tussen? Misschien is het ook wel in andere blogs aan de orde gekomen, maar ik vroeg het me af :).

  18. Ik heb veel last van me rug en benen en ook reuma klachten ik zit nu in de wia en werk 30 uur per maand dat wil ik zelf het is heel zwaar met een kleine erbij ik zou zelf niet meer uren kunnen werken dat is echt te zwaar maar ik ben blij dat ik nog kan werken heb altijd full time gewerkt Maar dat gaat niet meer

  19. Prachtig verhaal en hierbij blijkt maar eens te meer dat een goede, bij jou passende, jobcoach onontbeerlijk is. Succes verder.

  20. Heel herkenbaar. Ik ben 21 heb vanaf mijn 13de last van reuma en onlangs nog een zware hersenoperatie gehad. Dit alles heeft ervoor gezorgt dat ik niet in staat ben om naar school te gaan. Ook werken heb ik geprobeert maar het lukt niet. Ik zit nu op het moment te kijken wat mijn volgende stap kan zijn. Of waar ik recht op heb. Als jullie tips hebben waar te beginnen ? Ik heb op dit moment namelijk nog geen uitkering of werk. Weet niet zo goed waar te starten!

  21. Heel herkenbaar ik heb dan geen reuma maar in beide knieën dystrofie.
    Sinds 3 jaar door ik vrijwilligerswerk bij az en ik geniet ervan.
    Ik weet dat een."normale" baan er nooit voor mij inzit maar met de thuis wedstrijden van az voel ik me nuttig.
    Het betekend dat ik 3 dagen na de wedstrijd nog.kapot ben en bijna niks kan maar ik heb iets om me.bed voor uit t komen.
    Ik wens je.heel veel s6 met het traject en dat er iets heel moois voor je mag uitkomen

  22. Wajonger 2010 hier , volledig arbeidsongeschikt verklaard wegens autisme , op 47 jarige leeftijd .
    Zeer blij met mijn toelating tot wajong na jarenlang reïntegratiegezeur in de bijstand , dit wegens de enorme vrijheid van doen en laten in diezelfde wajong , wordt volledig met rust gelaten wegens mijn asperger , en zie de wajong dan ook meer als een levensverzekering dan leven van een uitkering , waarbij de plichten verstikkend en nutteloos kunnen blijken te zijn , zoals het geval is in de bijstand .
    Het is aan eenieder zijn leven in te vullen als ie wil of verlangt , met of zonder activiteiten , ik prefereer het laatste , zo min mogelijk menselijk contact aan mijn kop , wellicht herkenbaar bij mede autistjes , en veel minder bij mensen zonder deze beperking.
    In ieder geval , God bless de wajong en dat hij/zij nog lang moge bestaan , het heeft mij de rust gegeven die ik nodig heb zonder de druk die ik mis als kiespijn of een kater zoals op dit moment .
    Succes iedereen dit nieuwe jaar , en besef hoe goed je het hebt , ook al voel je je misschien op tijden wat nutteloos . Beter nutteloos of futteloos dan radeloos of redeloos .

    1. Dat geeft wel rust en zekerheid en houden dan rekening met je persoonlijke omstandigheden.

  23. Hoiihoi
    Hier ook al 10 kaar wajonger
    Maar wel een vraag nu waar ik geen duidelijk antwoord op kan vinden

    Ik ben alleenstaand 2 kids van 7 en 1 van 7 maanden woon weer terug thuis nu mijn vraag, zijn er nog andere tegemoedkomingen voor alleenstaande ouder?

    Ik red het haast niet om rond te komen nu hoor ik her en der dat er tegemoet komingen zijn maar weer andere zeggen van niet..

    Jullie een idee?

    1. Vanuit de Wajonguitkering zelf krijg je niks extra, maar er zijn wel andere zaken waar je mogelijk(!) recht op hebt. Sowieso heb je natuurlijk de kinderbijslag en verder heb je mogelijk recht op bepaalde toeslagen. De toeslagen vanuit de belastingdienst waarvoor je dan waarschijnlijk in aanmerking zou komen: zorgtoeslag (gok dat je die wel hebt), kindgebonden budget en eventueel kinderopvangtoeslag (wanneer je hier gebruik van maakt).

      Heb je al deze toeslagen aangevraagd (soms gaat het ook automatisch)? Kindgebonden budget is overigens iets anders dan kinderbijslag! Als je zelf jonger bent dan 27 is dat onafhankelijk van wat je ouder verdient/ ouders verdienen. Als je ouder bent dan 27 is het afhankelijk van wat de inwonenden verdienen, want die worden dan gerekend als je toeslagpartners. Dus dan ligt het aan de situatie of je hier al dan niet recht op hebt en zo ja: hoe hoog dat bedrag is.

      Verder zijn er soms nog regelingen vanuit de gemeente: dat kan gaan om een kwijtschelding van afvalstoffenheffing (als je alleen woont), maar ook een gratis bibliotheekabonnement, de voedselbank, bijstand bij het vervangen van kapotte apparaten of extra bijslag voor de kinderopvang. Als je inwonend bent heb je hier uiteraard minder ‘kans’ op, maar je kunt altijd navragen waarvoor je wel in aanmerking komt.

      Overigens verwacht ik wel dat je met een Wajong het zou moeten redden als je inwonend bent. Want ik ga er niet vanuit dat je kostgeld even hoog is als wat je kwijt zou zijn als je alleen woont en je huur, water, gas, energie, internet, gemeentelijke belastingen en weet ik het wat allemaal zelf moet betalen. Dat scheelt je echt een flinke som aan geld.

      Liefs!

    2. Hey Mama2kids,

      Vraag eens bij het wijkteam in je buurt om administratieve hulp met de financiën als in het aanvragen van toeslagen.
      Als je langer dan 6 maanden alleenstaand ouder bent heb je namelijk ook recht op alleenstaande ouderkorting…een bedrag van 300-400 euro per maand.
      Dat is net het verschil tussen wel of niet rondkomen als WaJONG gerechtigde met kids.
      Eventueel kun je bij het Juridisch loket navraag doen welke financiële tegemoetkomingen je kunt verwachten in jouw situatie en waar je dit moet aanvragen.
      Krijg je al huurtoeslag en zorgtoeslag?!?

      Succes!

  24. Hoi mama , ligt ook aan de gemeente waar je woont , gewoon bellen en vragen , bij geen vermogen is er altijd wat mogelijk , Good luck !

  25. Vroeger kreeg men een l.d.t. een langdurigheidstoeslag maar dat heet nu individuele inkomenstoeslag en de witgoedregeling om voor een kapotte wasmachine koelkast stofzuiger of gasfornuis in aanmerking te komen als je al lang Wajong hebt of op het absolute bestaansminimum minimum leeft en alleenstaand bent zonder partner. Je wil wel verder komen maar een studie is zo duur en na dat de vaste lasten er van af zijn gegaan blijft er nog wel wat over voor boodschappen kleding schoeisel maar er blijft niet veel van over of niet genoeg om een dure studie te bekostigen om hier mee verder te komen. Ze hebben mij afgekeurd vanwege een psychische aandoening. Als je dat hebt dan lig je niet zo goed in de markt en een referentie of C.V. heb je niet opgebouwd. Verder heb ik geen kennissen vrienden collega"s of vriendjespolitiek en protectie of een sterke arm of kruiwagentje van ons kent ons om het zo maar eens te nomen heb ik niet dan mensen die vooroordelen over je hebben. Sommige aandoeningen hebben vaak de landelijke media bereikt en het wil nog wel eens voorkomen dat die veralgemeniseert worden waardoor diagnosen slordig worden gesteld door onervaren mensen of die geen interesse in je hebben of geen aanleg hebben. Ik heb voornamelijk ellenbogenwerk ervaren en dat maakt het verlammend om intrinsieke motivatie op te doen. Of ze zeggen dan wel eens dat de motivatie van binnen uit moet komen en die zou bij mij niet van binnen uit komen maar van buiten af. Vak tegenwerking en ontmoediging ervaren van mensen die zeggen laat maar zitten of daar hebben we niets aan en van dat je onnut zou zijn en dat je al bij voorbaat uitgelachen wordt of dat ze je het woord ontnemen of dat e neergezet wordt als karikatuur die je achter de rug om be-gekken en be-parodieren. Op die manier wordt je van je zelf afgehaald en heb je geen connectie plus het feit dat sommige artsen en medewerkers sociaal en maatschappelijk vlak steken hebben laten vallen en kort door de bocht zo"n diagnose doen. je doet het dan voor je zelf zeggen ze dan maar net alsof de naaste omgeving dat ondermijnt of een hinderpaal vormt waardoor je persoonlijkheid wordt gecorrumpeerd en bezoedeld. van deze personen zou je eigenlijk af moeten om en geen verbinding mee moeten zoeken. Hoofd van de politie Akerboom zei toch zelf agenten zijn ook mensen van vlees en bloed, en dat doet je beseffen dat zij net zo goed mens zijn en gevoelens hebben zoals iedereen. men dient zich in mensen te kunnen verplaatsen. De maatschappij is voor iedereen. iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen zo"n liedje is er ook. rekening houden met elkaar en met elkanders gevoelens en hier niet aan voorbij gaan. . . . . .

  26. Vroeger kreeg men een l.d.t. een langdurigheidstoeslag maar dat heet nu individuele inkomenstoeslag en de witgoedregeling om voor een kapotte wasmachine koelkast stofzuiger of gasfornuis in aanmerking te komen als je al lang Wajong hebt of op het absolute bestaansminimum minimum leeft en alleenstaand bent zonder partner. Je wil wel verder komen maar een studie is zo duur en na dat de vaste lasten er van af zijn gegaan blijft er nog wel wat over voor boodschappen kleding schoeisel maar er blijft niet veel van over of niet genoeg om een dure studie te bekostigen om hier mee verder te komen. Ze hebben mij afgekeurd vanwege een psychische aandoening. Als je dat hebt dan lig je niet zo goed in de markt en een referentie of C.V. heb je niet opgebouwd. Verder heb ik geen kennissen vrienden collega"s of vriendjespolitiek en protectie of een sterke arm of kruiwagentje van ons kent ons om het zo maar eens te nomen heb ik niet dan mensen die vooroordelen over je hebben. Sommige aandoeningen hebben vaak de landelijke media bereikt en het wil nog wel eens voorkomen dat die veralgemeniseert worden waardoor diagnosen slordig worden gesteld door onervaren mensen of die geen interesse in je hebben of geen aanleg hebben. Ik heb voornamelijk ellenbogenwerk ervaren en dat maakt het verlammend om intrinsieke motivatie op te doen. Of ze zeggen dan wel eens dat de motivatie van binnen uit moet komen en die zou bij mij niet van binnen uit komen maar van buiten af. Vak tegenwerking en ontmoediging ervaren van mensen die zeggen laat maar zitten of daar hebben we niets aan en van dat je onnut zou zijn en dat je al bij voorbaat uitgelachen wordt of dat ze je het woord ontnemen of dat e neergezet wordt als karikatuur die je achter de rug om be-gekken en be-parodieren. Op die manier wordt je van je zelf afgehaald en heb je geen connectie plus het feit dat sommige artsen en medewerkers sociaal en maatschappelijk vlak steken hebben laten vallen en kort door de bocht zo"n diagnose doen. je doet het dan voor je zelf zeggen ze dan maar net alsof de naaste omgeving dat ondermijnt of een hinderpaal vormt waardoor je persoonlijkheid wordt gecorrumpeerd en bezoedeld. van deze personen zou je eigenlijk af moeten om en geen verbinding mee moeten zoeken. Hoofd van de politie Akerboom zei toch zelf agenten zijn ook mensen van vlees en bloed, en dat doet je beseffen dat zij net zo goed mens zijn en gevoelens hebben zoals iedereen. men dient zich in mensen te kunnen verplaatsen. De maatschappij is voor iedereen. iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen zo"n liedje is er ook. rekening houden met elkaar en met elkanders gevoelens en hier niet aan voorbij gaan. . . . . .

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *