Als kind vond ik op de foto gaan helemaal niet zo leuk en al helemaal niet als de schoolfotograaf kwam. Veel kinderen keken naar dit moment uit. Even uit de klas, niet leren en iets anders doen. Je mooiste kleding aantrekken om vervolgens op de foto te gaan die je een paar weken later vol trots aan je ouders kon laten zien. Het is iets wat erbij hoort op de basis- en middelbare school, net als de foto waar de hele klas op te zien is en er altijd wel iemand de verkeerde kant op kijkt of zijn/haar ogen dicht heeft..
Ben je benieuwd naar hoe wij het vonden als de schoolfotograaf kwam? Scarlet, Sandra, Phoicai en ik delen onze ervaringen.
♥ Laura’s ervaringen met de schoolfotograaf
Ik kreeg het elk jaar weer voor elkaar om met een foto die ik zelf verschrikkelijk vond thuis te komen. Anderen zeiden dan dat het wel meeviel, maar ik bedacht toen ook direct dat ik het zelf niet eerlijk zou durven en willen zeggen als ik vond dat iemand er niet leuk op stond. Dat kon andersom natuurlijk ook zo zijn, want waarom zou je die foto van mij leuk vinden als ik zo overduidelijk dacht hoe vreselijk die was?
Gek genoeg vond ik het moment zelf niet zo erg. Ik herinner me nog dat we dan in een rij moesten gaan staan en als je dan aan de beurt was, moest je in een klein kamertje en soms zelfs in een speciaal busje gaan zitten waar zo’n saaie achtergrond hing. Je moest dan met je voeten op een bepaalde plek zitten en je hoofd draaien naar de fotograaf, lachen en klik.. je was klaar. Ik weet alleen nog dat ik dan altijd het gevoel had dat het een vreselijke foto was en daarna vond ik het niet zo leuk meer. Met dat idee ging ik de daaropvolgende jaren naar de schoolfotograaf. Het klinkt nu misschien als een drama, maar dat was het niet hoor… ik was gewoon meestal niet zo blij met het eindresultaat. Ik herinner mij nog die momenten dat ze werden uitgedeeld en dat ik echt niet blij werd van wat ik zag. Natuurlijk had ik vriendinnen die wel gewoon leuk en normaal op de foto stonden. Dat maakte het misschien nog wel erger, haha! Achteraf gezien snapte ik ook niet van mijzelf waarom ik die kleding had aangetrokken en ik mijn haar zo raar had gedaan.
Er zijn overigens wel wat uitzonderingen. Er zijn een aantal foto’s die ik wat minder dramatisch vind en als ik terugkijk in fotoboeken, vind ik mijn pasfoto’s van de basisschool toen ik nog heel jong was best schattig en leuk. De meest verschrikkelijke foto’s van de schoolfotograaf heb ik niet eens meer. Ik weet niet of mijn ouders die ergens bewaard hebben of dat ik ze gewoon heb weggegooid. Jammer voor jullie, maar die kan ik dus niet delen. Hierboven zie je een aantal van de foto’s die ik nog had. Althans, van de middelbare school foto’s kon ik alleen mijn pasjes nog vinden. Gelukkig heb ik genoeg foto’s waarvan ik vind dat ik er wel leuk op sta, maar de schoolfotograaf was gewoon niet zo aan mij besteed.
♥ Phoi Cai’s ervaring met de schoolfotograaf
Op de basisschool werden er twee jaarfoto’s gemaakt; één met broers en/of zussen die op dezelfde school zaten en één individueel. Voor de eerste werd ik opgehaald door mijn broer en gingen we daarna mijn zusje ophalen. We moesten op een rijtje zitten op een klimtoestel en even lachen voor een foto. Daarna mochten we terug naar de klas en gingen we later met de eigen klas op de foto en daarna voor de individuele. Ik kon me herinneren dat ik het altijd een gedoe vond omdat de les zo meerdere keren werd verstoord. Ik was altijd blij als het weer klaar was. Misschien is dat ook de reden waarom ik weinig schoolfoto’s kan vinden van vroeger.
Toen ik klein was, werd mijn outfit uitgekozen door mijn moeder. Het leek wel alsof mijn moeder de kleren van ons op elkaar afstemde zodat de broers- en zussenfoto in ieder geval ‘mooi’ was. Nu ik terug kijk moet ik best lachen om onze kleding en hoe ons haar werd gedaan. Het zag er heel netjes uit maar op een schattige kinderlijke manier. Alleen was het soms wat minder charmant met een ontbrekende of scheve voortand. Ik moest niet voor niets de jaren erna een beugel…
Tijdens de middelbare school koos ik wel mijn eigen kleding en ik weet nog dat ik het elke keer heel spannend vond om schoolfoto’s te maken. Sowieso had ik in de eerste jaren een beugel en hier schaamde ik me best erg voor. Het vervelendste vond ik vooral dat de foto’s in de eerste jaren gemaakt werden na gym. Doordat mijn huid erg gevoelig is, had ik vaak nog een tijd na het gymmen rode plekken op mijn gezicht. Dat vond ik afschuwelijk en daarom heb ik volgens mij de foto’s van toen ook niet bewaard. In de bovenbouw kregen we betere tijden om schoolfoto’s te nemen en op een gegeven moment was ik er ook niet meer zo erg mee bezig. Het was iets wat moest voor de schoolpasjes en ik was niet van plan om ze te bewaren. Met niet alle was ik even blij en sommige vond ik best wel beschamend. Nu moet ik er eerder om lachen en accepteren dat de schoolfotograaf gewoon niet mijn grootste vriend was.
♥ Sandra’s ervaringen met de schoolfotograaf
Ik kan me niet zo goed herinneren wat ik precies van de schoolfotograaf vond toen ik echt nog heel jong was. Volgens mij was het toen gewoon iets wat er bij hoorde. Mijn moeder vertelde wel een keer dat ik voor één schoolfoto per se een roze ketting om wilde die je hier rechtsonder kunt zien terwijl dit ontzettend vloekte bij de rest van mijn kleding. Uiteindelijk mocht ik hem wel om, haha. De foto’s van vroeger vind ik ook wel schattig om te zien.
Tegen het einde van de basisschool en op de middelbare school werd ik me meer bewust van mezelf. Ik was niet bepaald de dunste en dat wist ik zelf heel goed. Hier heb ik een tijdje terug ook een blog over geschreven. Ik schaamde hiervoor en wilde me op de klassenfoto’s graag verbergen achter andere kinderen zodat dit, hopelijk, niet op zou vallen. Ook de foto’s waar je alleen op kwam te staan vond ik een soort van spannend. Ik was geen natuurlijke schoonheid en wilde niet het hele jaar tegen een stomme foto op mijn schoolpasje aan moeten kijken. Bovendien had ik een keer een mentor die alle foto’s van iedereen aan de hele klas ging laten zien. Ik weet nog hoe naar ik dat vond omdat ik er, vond ik zelf, belachelijk op stond.
Op onderstaande foto’s zie je mij in de eerste en tweede klas. Het contrast vind ik zelf heel grappig. In de brugklas had ik een beugel en wilde ik mijn tanden dus niet laten zien. Ik dacht heel casual met mijn mond dicht te lachen maar dit werd dus een mega ongemakkelijke foto zoals je ziet. Op de foto van het tweede jaar lijk ik ineens uitgevonden te hebben waar de kapper woont en heb ik make-up uit de kast getrokken. Grappig hoe je op die leeftijd in korte tijd kunt veranderen. Achteraf gezien was het natuurlijk maar een schoolfoto, maar al met al maakte ik me er geregeld druk om en kon ik jaloers zijn op meisjes die standaard mooi op de foto stonden, enkel door in de camera te kijken en verder niks te doen. Ik kan nu echter ook zien dat ik voor mezelf tien keer kritischer was dan voor anderen. Ik heb een fotoalbum van al mijn schoolfoto’s en hoewel ik sommige foto’s niet al te charmant vind, ben ik wel blij dat ik ze allemaal heb, het is leuk om zo nu en dan terug te zien.
♥ Scarlet’s ervaringen met de schoolfotograaf
Ik vond het vroeger altijd een hele happening als de schoolfotograaf kwam. Mijn moeder vond dat ook. Ze wilde dan dat ik er op mijn best uitzag met de meest nette en mooie kleding aan. Mijn haar werd extra leuk gedaan en ik zette mijn beste glimlach op. Toen ik nog heel klein was, was ik altijd best trots op de foto’s. Later werd ik kritischer en minder tevreden. Ik zag dan vaak ineens pas op de foto dat mijn haar raar zat of mijn kraagje scheef.
Ik weet nog dat mijn moeder ooit vooraf aan een schoolfoto zei dat ik wel met mijn tanden moest lachen en mijn ogen goed open moest houden. Ik deed dat toen heel extreem, waardoor ik op de klassenfoto als een soort hert met koplampen op zich gericht kijk. Hilarisch om nu terug te zien, toen schaamde ik me daar uiteraard voor. Op de klassenfoto wilde ik het liefst altijd naast mijn vriendinnen staan. Mijn beste vriendin had altijd mooiere kleding aan. Ze had dure spullen van Oilily, daar was ik toen best jaloers op. Ik droeg toen vaak truien van mijn broer en broeken van de Wibra.
Wat vond jij vroeger van de schoolfotograaf?
Geef een reactie