Toen ik er weer alleen voor stond

En toen stond ik er ineens weer alleen voor. Na een relatie van 8 jaar kwam ik op hele nare manier in een hele eenzame periode terecht. Ik voelde me verscheurd door verdriet en ziek van ellende. In de steek gelaten, bedrogen en gebroken. Ik was een hele tijd kapot van binnen. De eenzaamheid die ik in die tijd daarna heb ervaren was de ergste die ik tot nu toe heb gekend. Ik heb een hele zware tijd gehad toen dit allemaal gebeurde. Ik moest leren om mijn leven zonder mijn vertrouwde partner en dat was in die tijd een hele uitdaging en iets waarvan ik geloofde dat ik het nooit zou kunnen. Hoe kwam ik hier ooit overheen?

Liefdesverdriet is een van de meest pijnlijke gevoelens. Verbreekt iemand de relatie met jou, terwijl je dit niet ziet aankomen, niet kunt geloven of op een hele pijnlijke manier, dan maakt dit veel indruk op je. Je leven staat op zijn kop. Het lijkt misschien wel alsof je afscheid moet nemen van iemand, terwijl je daar nog helemaal niet aan toe bent. Je wordt alleen gelaten, ook al heb je nog zoveel vrienden om je heen. De persoon waar je van hield, op vertrouwde en alles mee deelde gaat weg en dat doet verschrikkelijk veel pijn.

Bron

Na een relatiebreuk kun je je enorm alleen voelen. Alleen voelen op een heel pijnlijke manier. Diep, zwaar en donkere eenzaamheid. Hopeloze en hele verdrietige eenzaamheid. Misschien voel je je zelf wel een tijd depressief door de breuk. Je hebt zoveel verdriet van de situatie dat je heel somber denkt. Na een tijd van vooral verdriet gaat het leven in je eentje verder. Degene die er altijd was, is er niet meer op dezelfde manier of je hebt misschien wel helemaal geen contact meer.

De pijn die ik gevoeld heb toen ik het huis waarin we samenwoonde leeg maakte en mijn spullen ophaalde voelde ontzettend naar als ik er aan terug denk. De maanden daarna ging ik op zoek naar een eigen huisje, na een tijd terug bij mijn ouders te wonen. Ik vond een nieuwe plek. Een nieuwe start en dat heeft me heel erg goed gedaan. Ik heb daar jarenlang met veel plezier alleen gewoond. Maar ik heb me in dat huis ook ontzettend eenzaam gevoeld. Juist daar, op mijn eigen fijne plek waar ik mijn leven na de lange relatie weer heb opgebouwd. Alleen. Zelf.

Die eenzaamheid bestond soms uit in bed liggen en geen zin hebben om voor mezelf te koken. Het bestond uit huilen onder de douche, wat ontzettend nutteloos voelde met zoveel water om je heen. Soms voelde ik mij vergeten, vooral in weekenden waarin niemand contact met me opnam, omdat iedereen op vakantie was of andere vrienden bezocht. Ik voelde me dan vergeten, terwijl ik normaal op die dagen in ieder geval altijd samen was met hem. Ik was nooit echt alleen, want ik wist dat hij er was. Of hij nu thuis was of niet.

De eenzaamheid die ik voelde bestond ook wel eens uit een avond stappen, tot veel te laat en met teveel drankjes. Uit dronken praatjes met leuke mannen, daten of flirten. Kijken of ik nog ‘in de markt lag’. Even een mannen arm om me heen, want die warmte en veiligheid miste ik heel erg. De eenzaamheid stak ook de kop op als ik met een kater na een avond stappen met vriendinnen wakker werd in mijn bed, alleen. Of als ik na een lange, gezellige werkdag thuis kwam, waar enkel Knor op mij zat te wachten en verder niemand. Weer een avond alleen.

De eenzaamheid bestond ook wel eens uit schrijven in mijn dagboek. Enorme verhalen, boze brieven en gedichten heb ik eruit gespuugd in woordenkots. Pagina’s vol hopeloos liefdesverdriet, boosheid, pijn en eenzaamheid kan ik teruglezen. Ik kon me niet voorstellen dat dat gevoel minder zou worden. Ik kon me niet bedenken dat ik alleen in een eigen appartement zou zitten, na 8 jaar samen. Ik had daar nog nooit een voorstelling van gemaakt.

Misschien was het luxe, maar ik was al zo lang met mijn beste vriend in een liefdesrelatie, dat ik niet dacht dat ik dit ooit alleen zou kunnen. Zeker niet toen ik mij zo moe, opgebrand en emotioneel voelde na de verbreking van de relatie en al het gedoe dat daarbij ontstond. Ik was zo ‘op’ dat ik weinig vertrouwen had ik mezelf, in een toekomst alleen en in mijn eigen kunnen. Ik had geen energie meer over om te vechten, dacht ik. Ik was mijn beste vriend en geliefde kwijt en ik wist niet hoe het zonder moest…

Bron

Inmiddels ben ik jaren verder. Ik woon samen met de liefste man waarmee ik ben getrouwd in april 2016. Ik ben weer gelukkig, maar het punt waarop ik nu sta kon ik me niet meer indenken toen mijn vorige relatie net kapot ging. Toch kan het blijkbaar, al durfde ik er toen der tijd niet meer in te geloven dat ik ooit weer net zo, en zelfs nòg gelukkiger, zou kunnen worden. Dat ik iemand zou vinden waarvan ik zou denken: met jou wil ik verder, jou vertrouw ik. De droom om ooit nog te trouwen, kinderen te krijgen of überhaupt een langdurige relatie te hebben was voor mij zo onbereikbaar in de tijd dat ik mij eenzaam voelde. Ik geloofde niet dat ik daar weer opnieuw met iemand over zou durven dromen ooit.

Ik durfde er niet meer in te geloven, omdat de relatiebreuk die met mijn ex me zoveel pijn had gedaan, dat ik er niet weer opnieuw aan durfde te beginnen. Het gemis dat zo diep ging, omdat ik zo vertrouwd was geraak met hem en nu alleen gelaten werd, dat gevoel wilde ik nooit meer. Dat idee maakte me tegelijkertijd hopeloos over mijn toekomst. Ik kom me mijn leven niet zonder een partner voorstellen.

Uiteindelijk, ook al heb ik me enorm beroerd gevoeld maandenlang, ben ik in rustiger vaarwater gekomen. De emoties werden na verloop van tijd minder heftig en ik sliep weer beter. Ik zag weer wat hoop. Ik had veel om te verwerken, waaronder een relatie die eigenlijk al langere tijd helemaal niet meer gezond en fijn was achteraf gezien. De klap van de breuk, de manier waarop ik was bedrogen en vervolgens de enorme uitdaging om er in mijn eentje weer wat van te maken. Opnieuw leren vertrouwen.

In de tijd dat ik liefdesverdriet had, was ik al hersteld van mijn eetstoornis. Toen ik een avond enorm lag te huilen in bed en niet meer wist hoe ik verder moest, heb ik mezelf beloofd dat ik, wat er ook gebeurt, in ieder geval niet ook nog terug zou vallen in mijn eetstoornis. Want als ik ook dat zou doen, zou ik ook dat probleem er nog bij krijgen! Gelukkig is dat ook niet gebeurd. Ik wilde dat niet en ik vond ook niet dat ik dat ‘nodig’ had om met deze rotperiode om te gaan. Ik had betere manieren geleerd om met gevoelens te dealen, dan vluchten in weinig eten.

Ik wilde met mijn armen wijd open leven, zoals ik al eerder in blogs heb geschreven. Ik beloofde mezelf dat ik alles zou voelen, mocht huilen, schreeuwen en me ellendig mocht voelen. Dat hoorde bij deze periode in mijn leven. Het hoorde bij deze scheur in mijn hart die ik had opgelopen. Hoe beter ik de pijn zou toelaten, hoe meer ik mezelf de kans ook gaf om het allemaal te verwerken en hoe minder ik mijn eetstoornis nodig zou hebben.

Dus heb ik gehuild, ben ik iets te dronken geweest, heb ik me daarover rot gevoeld, heb ik mijn vriendinnen de oren van het hoofd gepraat over mijn ex en pagina’s volgeschreven in mijn dagboek. Ik heb de pijn heel diep gevoeld, omdat ik er doorheen wilde en niet omheen. Ik moest dit doen, anders zou het ‘one way or another’ alsnog komen of zou ik nooit verder komen dan dit, dan zou ik blijven hangen in mijn problemen. Ik wilde hier uit, ik wilde weer leven, zelfs ook al was dat alleen.

Het eenzame gevoel heb ik natuurlijk een stuk minder sinds ik met Sim ben, maar al een tijd voordat ik hem leerde kennen, ging het stukken beter met mij. Ik woonde een aantal jaren helemaal alleen, samen met Knor in een leuk appartement, daar heb ik veel van geleerd. Dat alleen wonen is heel goed voor mij geweest. Ik had wat vrienden en vriendinnen leren kennen in mijn buurt, had etentjes en ging uit logeren. Ik bedacht manieren waarop ik mij minder eenzaam voelde, troost kon vinden en had na verloop van tijd mijn liefdesverdriet steeds meer een plekje gegeven. Het had tijd nodig en die heb ik mezelf gegeven, ook al wilde ik er soms wel wat sneller doorheen en het liefst met minder tranen natuurlijk!

Het is natuurlijk heel persoonlijk als het gaat om wat jou door de eenzame tijd na je relatiebreuk heen gaat helpen. Ook verschilt de duur van het liefdesverdriet per persoon en situatie. Toch is het goed om dingen te doen of in te plannen die jou hier doorheen helpen om te voorkomen dat je in dit verdriet blijft hangen en bijvoorbeeld in een langdurig probleem, zoals een depressie belandt. Je kunt zelf verantwoordelijkheid nemen en jezelf tegelijkertijd de tijd geven die je nodig hebt. Ik zal hieronder beschrijven wat mij door de eenzame momenten heen heeft geholpen en wat ik bewust dacht of deed om hier niet aan ten onder te gaan, want je kunt dit aan.


Bron

♥ Gun jezelf leermomenten
In het begin vond ik dit hele alleen wonen verschrikkelijk, maar ik wilde ook weer een leuk leven krijgen. Ik denk dat het belangrijk is dat ik mezelf het heb gegund om te leren, om mezelf te ontwikkelen. Ik zou echt niet meteen helemaal gelukkig alleen wonen in mijn nieuwe appartement. Dat had tijd nodig. Ik hoefde dus niet meteen te staan springen. Het mocht lastig zijn en leuk tegelijk. Ik had mezelf voorgenomen dat ik het zou gaan leren de komende tijd, dat ik ging groeien en stapjes zou zetten.

♥ Bouw jezelf op
De tijd na een relatiebreuk is een tijd voor verwerking, maar naast ruimte voor emoties en gedachtes, moet er ook plek gemaakt worden voor de wederopbouw en plezier. Het is de bedoeling dat jij van dit leventje in je eentje iets gaat maken. Je kun bij de pakken neer gaan zitten, maar dan kom je niet verder. In bed series kijken, jezelf verstoppen, huilen onder de douche; het is allemaal fijn, maar begrens jezelf erin. Want je hebt ook constructieve activiteiten nodig. Dingen die jou helpen om jezelf op te bouwen, na deze break down. Dingen die jou niet nog eenzamer maken, maar die dit juist een beetje verminderen of wegnemen.

Ik ondernam steeds vaker dingen die mij goed deden en me in ieder geval hielpen me niet zo eenzaam te voelen. Bij vrienden eten, mensen uitnodigen, uitgaan, af en toe bij mensen logeren of koffietentjes bezoeken. Ik had mezelf voorgenomen iedere dag even eruit te gaan, de wereld op te zoeken, in plaats van enkel mijn eigen huis te blijven zitten. Natuurlijk had ik behoefte om alleen een potje te huilen, maar mensen opzoeken of juist samen huilen was ook heel goed. Zorg dat je genoeg sociale dingen in je agenda hebt staan, want je hoeft niet alles alleen te doen. En mensen komen niet altijd achter je aan als jij je terugtrekt in je eigen holletje. Step out of your own darkness.

♥ Wees emotioneel
Emoties zijn goed en het is belangrijk om die niet weg te stoppen, maar er juist uit te laten komen. Schrijf, praat, huil of luister droevige of boze muziek. Dit heb ik ook heel veel gedaan in die tijd. Het uiten van mijn emotie, heeft uiteindelijk rust gebracht. Ik bleef niet apathisch binnen zitten, maar kon weer helder denken. Het luchtte een beetje op. Probeer dus echt je gevoelens te uiten en niet allemaal op te kroppen. De eenzaamheid wordt heel groot als je jezelf afsluit en je emoties afvlakt. Juist emoties zijn belangrijk in echt contact met mensen. Het maakt vriendschappen beter, geeft je meer voldoening en brengt mensen dichter bij elkaar.

Af en toe zal de eenzaamheid of je liefdesverdriet weer de kop op steken. Ik heb nog lange tijd na de breuk hier en daar gehuild of gescholden op de situatie. Dat mag. Het zal echt moeten slijten. Dat betekent dat je nog best eens een dag of een week weer aan alles terug zal denken of het vertrouwde van een partner of je partner zelf mist. Maar verwerking betekent vooral dat het langzaam slijt. Je doet nieuwe ervaringen op, de emoties worden steeds wat minder heftig en ook al denk je misschien: Wanneer houdt dit op? Het houdt op! Echt waar. Geef het tijd en ruimte, het gaat over.

♥ Vervangende steun
Misschien was je gewend om heel veel emoties en gedachtes met die ene persoon te delen. Ik woonde samen met mijn beste vriend en geliefde in één. Ik deelde de dingen die mij bezig hielden eerst met hem. Toen hij er niet meer was als mijn partner moest ik echt even ontdekken met wie ik dan wel kon delen wat er in mij omging. Ik verplaatste veel gesprekken langzaam naar mijn moeder en twee goede vriendinnen. Die had ik echt nodig. Ze helpen je misschien op een andere manier, maar het is toch goed om die mensen te betrekken bij je rot gevoelens. Na een relatie sta je er alleen voor. Samen met de mensen om je heen, zoals familie, vrienden en kennissen. Deze contacten kun je uitbouwen door contact te zoeken en beetje bij beetje meer te delen met elkaar. 

♥ Maak er wat van
Je kunt flink in de put zitten na een relatiebreuk of wanneer je je vaak eenzaam voelt. Toch is het ergens ook goed om jezelf een schop onder de kont te geven. Je bent niet verloren zonder die ander. Je bent veel meer dan dat. Je hebt zelf ook het vermogen om er weer een fijn leven van te maken. Probeer jezelf niet compleet afhankelijk op te stellen tegenover die ene liefde. Ook zonder een partner kun je een leuk leven opbouwen, ook al ben je daar nu nog niet. Dit is niet enkel en alleen afhankelijk van een vriendje of vriendin. Probeer ook te kijken naar meer in het leven dan het hebben van wel of geen relatie. Daarnaast is het ook heel belangrijk dat jij het leuk kunt hebben in je eentje, voordat je weer een nieuwe relatie krijgt. Want juist dat maakt een nieuwe relatie sterker en fijner, dan wanneer je erg van elkaar afhankelijk bent en niets bent zonder de ander. 

♥ Alleen zijn
Wanneer je niet gewend bent om alleen dingen te doen, is dat best wel een uitdaging. Ik heb het met de tijd geleerd, maar het was echt niet altijd leuk. Toch kun je leren om alleen te zijn. Hoe meer ik merkte dat ik het toch kon, dat ik het leuk kon hebben met mezelf of dat ik mezelf op een fijne manier gezelschap kon houden of iets leuks deed alleen voor mezelf, hoe meer ik ook vertrouwen kreeg ik mijn toekomst. Ik kon dus best leuke momenten hebben in mijn eentje, daar had ik mijn ex echt niet voor nodig. In tegendeel. Na een tijd van verwerking en het leerproces van alleen zijn, voelde ik me veel gelukkiger dan in de relatie. Ik kon het alleen en dat heeft mij heel veel zelfvertrouwen gegeven. Ik vond het eigenlijk best wel stoer en leuk dat ik single kon zijn en me goed kon voelen alleen.

♥ Grijp je kans
Toen ik ineens alleen was zonder partner vond ik dat vooral heel naar. Tegelijkertijd was er ook iets in mij dat erop hoopte dat ik het leuk zou kunnen leren hebben in mijn eentje. Het is goed dat ik daar naar op ontdekkingsreis ben gegaan. De relatiebreuk is achteraf namelijk enorm goed voor mij geweest. Het deed pijn, maar wat heb ik er veel van geleerd. Ik ben er door gegroeid en echt volwassen geworden. Mezelf teruggevonden. Het alleen leven heeft me zoveel goeds opgeleverd, uiteindelijk. Geef jezelf die kans door open te staan voor groei en niet te blijven hangen in het verdriet, maar er iets mee te doen.

♥ Gezelligheid met jezelf
Het gaat om de kleine dingen, als je wilt opklimmen uit dit eenzame dal. Het gaat om het maken van een duidelijk anti-depressieplan, als je daar last van hebt en om kleine andere, fijne dingen. Die kun je in zo’n plan verwerken, maar je kunt ze ook los opschrijven op een lijstje en dit regelmatig bekijken. Bijvoorbeeld in je dagboek. Beschrijf daar bijvoorbeeld achterin op de pagina’s een gebruiksaanwijzing met dingen die fijn zijn om te doen en die jou helpen. Dat kan gaan om kaarsjes branden voor jezelf als je alleen thuis bent Maar het kan ook gaan om afspraken over een aantal keer per week voor jezelf koken, zodat je daar aan kunt wennen. Maak het bewust gezellig, voor jezelf.

♥ Hoopvol blijven
Een ding wat heel moeilijk is, maar wat mij uiteindelijk wel heeft geholpen is hoop houden. Dat is soms ver te zoeken als je erg in de emoties zit of je somber voelt, maar toch heb ik mezelf altijd ergens beloofd dat het goed zou komen. Dat ik hier uit zou komen en me weer goed zou leren voelen, ook al geloofde ik mezelf daarin soms niet eens volledig. Dat er weer kansen zouden komen en dat ik dit kon, heb ik altijd gehoopt. Ik had die eetstoornis overwonnen en ook dit zou ik overleven! Uiteindelijk weet ik het zeker; we kunnen veel meer dan we denken. Ik heb het zelf ervaren en denk dat het belangrijk is dat jij dat ook weet. Je kunt veel meer dan je nu denkt. Je kunt leren om minder eenzaam te zijn en op jezelf te wonen. Je kunt veel verder komen dan je denkt. Kijk waar ik nu sta!

Eenzaamheid is een rotgevoel en het leven doet soms pijn, maar toch kun je gelukkig zijn. Je kunt je beter leren voelen en opklimmen uit dit sombere dal of deze lastige situatie. What doesn’t kill you, makes you stronger, better en nog veel meer. Leg niet alle verantwoordelijkheid bij je ex of de mensen om je heen, maar onderneem zelf actie. Je kunt veel en veel verder komen dan waar je nu staat. Blijf constructief bezig met grote en kleine stapjes en geef jezelf ondertussen de tijd om het te verwerken. Dat gebeurt, stap voor stap.

Je kunt dit aan.

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

55 reacties op “Toen ik er weer alleen voor stond”

  1. Echt een mooie blog

  2. WoW, dit komt exact op het goede moment voor me…
    Ondanks dat mijn relatie veel korter was zit ik nu midden in dit heftige liefdesverdriet. Zoveel herkenning, dankje Nouska 🙂

  3. Mooie blog Nouska. Laat wel zien hoe sterk je bent.

    Het gevoel van een relatiebreuk is vreselijk. Ik ben ondertussen al de nodige jaren samen met mijn partner en zou eraan onderdoor gaan als dit op de klippen loopt.
    Ik heb dan ook erg veel last van verlatingsangst.

  4. Heel mooi! Maar.. Wat bedoel je met ‘nieuwe ervaringen opdoen’? (Onder dat stukje van wees emotioneel)
    Liefs! Xxxx

  5. Dankje, fijn te horen!

    Ik bedoel daarmee dat er weer van alles in je leven gebeurt, leuk en minder leuk,dag je leven verder gaat en dit probleem wat meer op de achtergrond raakt met de tijd. Omdat er weer nieuwe dingen gebeuren. Leuke vakanties, een studie doen, avondjes met vrienden, nieuwe dates of een nieuwe partner. Nieuwe ervaringen in de zin van “nieuwe belevenissen”, op welk vlak dan ook.

  6. Fantastisch geschreven nouska! ik zat bij jou in de groep tijdens deze relatie en ik kan me heel goed voorstellen hoe enorm heftig dit voor je moet zijn geweest! liefdesverdriet is sowieso een enorm onderschat ding, het kan zo ontzettend veel pijn doen. Het lijkt alsof je leven voorbij is maar gelukkig komt het echt goed..

  7. Respect voor de eerlijkheid en de het-kan-goed-komen-gehalte in deze blog. Fijn! 🙂

  8. geweldig dit.

  9. Mooie blog Nouska. Je schrijft zo met gevoel, maar toch ook rustig en opgeruimd. Complimenten!

  10. Geweldig verhaal, ik weet zeker dat dit anderen enorm kan helpen, Kanjer! !

  11. Wat ben je een mooi mens, Nouska. En wat geef je anderen veel met je doorleefde eerlijkheid.

  12. mooie blog. herkenbaar. ik geloof en weet dat ik het kan.. maar het doet pijn. eigenlijk wil ik niet.. ik wil hem.. maar hij is niet meer van mij.. het is over.. en uit.. en ik zal moeten leren het leven zelf leuk goed en gezellig te maken. en me gelukkig te voelen. al weet ik nog niet hoe ik dat moet doen.

  13. Na 2,5 uit met mijn vriend. Deze blog is zo herkenbaar. Ik mis hem enorm
    Mijn maatje, beste vriend, relatie. Ik hoop nog elke dag dat het goed komt.
    Maar deze blog leert mij ook weer genieten van de kleine dingen. Ik mis hem, het is nu sinds bijna een week over.
    Dankjewel voor je indirecte steun!

  14. Wat een hoopvol stuk. Voor het eerst in mijn leven dacht ik de liefde van mijn leven te hebben gevonden. Helaas is het stuk gelopen na nog maar een jaar. Het gevoel, de pijn, het gemis en de hoop dat je er misschien toch nog wat van had kunt maken zijn onbeschrijfelijk. Complimenten voor dit geschreven stuk voelt toch wel hoopvol ofzo. Sta vaak verbaasd wat een pieken en dalen je in leven kan hebben. Alleen leven is vroeg in het leven normaal maar na close met iemand te hebben geleefd kan het verschikkelijk eenzaam voelen. Samen maakt het toch completer voor het gevoel.
    Na het lezen van dit stuk is er misschien toch nog hoop☺

  15. Bedankt!!
    Dit verhaal heeft me echt heel goed gedaan. Ik herken alles wat je zegt, dat je iemand vind met wie je zo vertrouwd bent, die je door en door kent en waarmee je gelukkig bent. Als dat wegvalt, kan de wereld ineenstorten en mensen om je heen begrijpen dat soms niet. Ik zit nog in het proces van verwerken. Soms gaat het beter en soms niet. Dankjewel voor je blog!!

  16. in mijn slapeloze nachten ben ik je tegengekomen ..zo fijn dit te lezen en jezelf daar in te vinden.
    ik heb 6 maanden geleden een relatiebreuk van 7 jaar half zonder dat ik het zag aankomen midlife hij was net 50j en 5 dagen erna zag hij het niet meer zitten dus maar een sms en daarmee moest ik het doen ..ook heel diep gevallen nog 3 maand geprobeert om dit te lijmen tot hij zei dat ik maar hulp moest zoeken ..dan heb ik geprobeerd alles te wissen gsm email ..maar mijn huis hangt vol herrineringen…
    we hadden intens veel gereist en heel mooi vakantie’s gehad en dat was allemaal voorbij ..nu was ik al wat aan de beterhand tot mijn papa deze week stierf..terug groot verdriet …samen met mijn mama en broers alles mooi geregeld deze week tot ik woensdag van mijn exvriend een bericht kreeg met zijn deelneming ben ik terug gecrast alles doet zoveel pijn ….straks ga ik mijn papa begraven ..ik hoop dat deze 2 tegenslagen me sterker maken …..en dat ik eindelijk terug rust vind in mijn leven xxx

    1. Heel erg veel sterkte gewenst, x

  17. Na 10 jaar een relatie te hebben gehad heeft mijn vriend mij ineens uit het niets even medegedeeld dat hij niet meer verder met mij wilt. Ik heb dit niet zien aankomen en voor mij was het extra pijnlijk! Zijn gedrag was de laatste paar maanden al vreemd, veel op stap, omgaan met ‘kinderen’ van 20jaar, veel op snapchat, instagram etc. Heb afgelopen weekend mijn spullen uit huis gehaald en de sleutels op tafel achtergelaten. Momenteel zit ik bij mijn ouders en weet ik gewoon niet waar ik moet beginnen om mijn leven weer op de rit te krijgen:(

    1. Hoi K: hier bijna het zelfde mee gemaakt, ex van 46 ging alleen nog maar met jongeren rond de 30 om, kinderen van 17,16,16 doet hij niks meer mee en verteld mij na een relatie van 31 jaar dat hij iets ander wil??? en ik dacht dat we het perfecte gezin waren, hadden het fijn en waren gelukkig….. Blijkbaar heel naief en lopen mannen in de Midlifecrisis hun L.L achter na. Hij wil kijken of het iets gaat worden met een jongere vrouw van met in de 30….. Ik ben boos geweest, heel verdrietig de kinderen ook wij begrijpen er niks van maar we kunnen er ook niks aan doen, hoe veel pijn het ook doet, we moeten hem laten gaan! Hoop dat hij er ooit achter komt wat hij verlaten heeft……. Ik weet ook niet goed meer wie ik ben zonder hem maar we leven allemaal maar 1 x en moeten proberen er het beste van te maken….. succes we kunnen het!!!

    2. Hoe gaat het inmiddels met je?

  18. In 1 woord “schitterend”

  19. Mooi geschreven en allemaal erg herkenbaar.
    Is nu mijn 3e relatiebreuk en ook al weet je (als ervaringsdeskundige :-)) dat het wel zal slijten en dat je, als de gemoederen zijn bedaard tot andere inzchten komt, voelt het niet altijd zo. Zal ook wel komen dat naarmate je ouder wordt, je denkt “jeetje heb ik dit nog op mijn leeftijd, ik wilde gewoon lekker samen oud worden”. Maar goed, liefdesverdriet is van alle leeftijden.

    Is er nog een verschil in verwerking tussen mannen en vrouwen ? Ik, als man, heb nl het idee dat mannen het moeilijker vinden om hun emoties wéér bij vrienden te moeten ventileren.

    Maar goed, nu een maand verder kan ik ook lekker aan mezelf werken en maak ik een soort van lijstje van vrienden waar ik mezelf om de zoveel tijd zelf uitnodig 🙂 voor een glas wijn.

    Komt allemaal goed xx

    1. Ik vind dat ook lastig. Bang dat mn vrienden genoeg krijgen van mijn verdriet en gepraat erover. Maar jij vindt het op een andere manier lastig, of niet?

  20. Heel fijn en mooi geschreven, maar toch..als ik dit lees denk ik alsnog: maar míj gaat dit niet lukken. Ik heb maar 2 vriendinnen, een zusje en een moeder en ik zie zo vreselijk op tegen de toekomst.

  21. Mijn derde relatie gaat nu ook mis. En waarom puur omdat ik niet altijd op Zijn gehandicapte dochter wil passen. Elke keer kan ik mijn plannen wijzigen. Hij heeft genoeg vrije dagen maar besteed ze niet om eens thuis te zijn u haar schoolvakanties. Afspraak met moeder was ieder de helft van de vakantie. Ik trek dat niet hier is hij nooit eerlijk over geweest. Ik werk parttime dus ben ik meer thuis maar ik wil niet elke keer naar thuis zitten. Nooit eens een feestdag zonder kind, moeder wil haar dan niet en vader dus wel. Als ik dit geweten had vanaf onze eerste afspraak dan had ik me wel bedacht. We woonden vrij snel samen in zijn huis ik heb niets meer bijna. Opnieuw beginnen houd voor mij in beginnen met helemaal niets. Ik heb geen enkele vriendin om op terug te vallen. Geen familie, iedereen heeft me gezegd mij niet meer te willen zien als ik voor de derde keer ging samenwonen met iemand. Mijn enige maatje is mijn hond.
    Geen idee hoe het verder moet………

  22. Heel fijn om dit blog te lezen, ik lees het voor de tweede keer uit troost. Woensdag heeft mijn vriend het uitgemaakt na 4,5 jaar niet omdat hij niet meer van mij houd maar omdat hij absoluut geen kinderwens heeft en ik wel. Ik ben er kapot van en ben alles kwijt mijn beste maatje aan wie ik alles vertel mee kan lachen en alles mee doe. De wereld is voor mij vergaan en ik kan en wil niet zonder hem omdat ik zoveel van hem hou. Ik moet op zoek naar een nieuw huis en moet een nieuwe start gaan maken, gelukkig heb ik een lieve vriendin, zus en moeder maar wat voel ik mij eenzaam, wat een nachtmerrie. De pijn is werkelijk niet te beschrijven en voel me zo ziek en misselijk.
    Ik hoop dat de pijn snel verzacht.

  23. Helaas heel herkenbaar. Ook ik heb grote moeite om mijn leven weer op te pakken, na de relatiebreuk nu 6 weken geleden. Ik ben al wat ouder en dacht deze keer eindelijk de man gevonden te hebben met wie ik oud wilde worden. Het was zo leuk tussen ons, we waren (dacht ik) zo gek op elkaar. Alleen onze toekomst verwachting was anders. Hij wilde alleen een weekend relatie, alleen zaterdag en zondag, en ik wilde naast de weekenden ook een dagje doordeweeks. Hij wilde latten tot het eind, ik wilde op den duur onder één dak. Uiteindelijk voelde hij zich schuldig dat hij me niet meer kon bieden en heeft het van de een op de andere dag via een mail uitgemaakt. Hij is een weduwnaar, en hij kon zich nog niet binden, zei hij. Ik ben er nog steeds kapot van, voel me bedrogen omdat hij daar in het begin helemaal niets over verteld had, terwijl hij voor mij al twee relaties had gehad na het overlijden van zijn vrouw. Binnen een week stond hij alweer op de datingsites. Ik had nooit gedacht dat dit me zou overkomen. Ik voel me zo gekwetst en bedrogen en meneer flierefluitert er alweer lustig op los. Het is niet dat ik treur om hem, want op hem ben ik harstikke kwaad, ik wil hem nooit meer zien, Nee, ik ben verdrietig om dat wat we samen hadden, voor hem uiteindelijk niets voorstelde, zo opgelucht was hij toen het uit was. Dat doet ongelooflijk veel pijn. Ik huil er nog elke dag om. Kijk uit voor foute mannen zeg ik altijd tegen mijn dochters en nu heb ik zelf die ervaring. Heel wrang dit op mijn leeftijd nog te moeten meemaken. Mijn vertrouwen in mannen is op dit moment even helemaal weg.
    Ik wens iedereen die liefdesverdriet heeft heel veel sterkte! Ik weet, dat het minder wordt naarmate het langer geleden is, maar het kan heel erg zijn.

  24. Miranda86, als je wil praten oid :)?

  25. Na decennia samen plotseling verlaten, zo mooi, jouw verhaal, ik ga ervoor.

  26. Geweldig jouw levensverhaal en om het met vele vrouwen te delen met een gebroken hart, verwoest, vertrapt, bedrogen, vernederd door hun geliefde. Ik heb zit er ook middenin, mijn ex hield zijn ex er ook nog opna en hij bleef liegen om alles tot hij door de mand viel. Heb hem kansen gegeven teveel zelfs in zoveel jaar tijd, het heeft mijn hart verscheurd. Ik probeer nu weer tussen de mensen te komen en mijn leven op te pakken, want lady’s het doet pijn, maar wat voor zin heeft het ze die credit te geven om ons in verdriet te laten en zij leven rustig verder. Dress up, make up, kijk naar leuke komische films, uiteten en stappen met leuke vriendinnen en Dank God dat hij jou uit een situatie of relatie heeft geholpen, want Hij heeft iets beters voor jou, het zal een reden hebben. Die man of die vriend was jou liefde niet waard. Wat zal de volgende vriend jou ex dankbaar zijn dat hij jou heeft kunnen ontmoeten. Kop op lady’s we zijn power women. You deserve better. Nogmaals top verhaal Nouska you deserve what you have now, enjoy life je bent een goede motivatie voor velen. God Bless

  27. Na 7 jaar relatie is het uitgegaan. En wel om 1 reden, kinderwens.. ik wilde nog wachten, zij wilde al 2 jaar aan kinderen beginnen. Het is nu 7 maanden geleden dat het uit ging en het doet nog steeds gigantisch pijn. (Het is een onderschatte emotie denk ik) Ben benieuwd wanneer het ophoud.. ben idd niet alleen mijn liefde kwijt maar ook mijn maatje waar ik alles mee deelde. Het was zo vertrouwd en ook veel meegemaakt samen. Heb nog steeds geen idee hoe ik verder moet. Heb wel een lieve familie en goede vrienden gelukkig. Als man is het ook lastig om je emoties te uiten bij vrienden merk ik, sws is dat al lastiger natuurlijk maar dit helpt niet mee in het herstel proces. Ook herinneren veel dingen in huis me nog aan haar. Heb hiervoor een paar kortere relaties gehad, en ja die deden ook pijn..maar daar kon ik relatief best snel van zeggen: dit zat niet goed achteraf gezien. Maar dit is een nieuwe categorie liefdesverdriet en moet helemaal mezelf weer leren kennen lijkt wel.. en heb ook echt vaak het hopeloze/eenzame gevoel. Ook al kan je ik het nog in het weekend verbloemen door uiteten te gaan, te gaan stappen.. als ik zondag wakker wordr met een kater besluipt me toch weer het gevoel dat we eerst samen een kater hadden en lekker wat eten bestelden. Precies wat er ook beschreven is; ook al ben je alleen of zit je alleen thuis tijdens een relatie, je weet dat er iemand ECHT voor je is en om je geeft en die je steunt wat er ook gebeurd. En tsja, dan ben je nu 30+ en vrijgezel. Mischien durf ik ook niet snel meer een relatie aan te gaan of met vrouwen bezig te zijn uit angst om weer dit gevoel te krijgen. Het is wennen maar als het goed is slijt het.. laten we het hopen.

    1. Ik hoop dat het inmiddels beter met je gaat, wens je het beste!

  28. Bedankt voor deze hoopvolle blog. Waar ik nu geen zin heb in de toekomst, mijn eigen plek moet gaan vinden en ‘ons’ huis nog niet leeghalen.. zie ik ook in dat het beter kan gaan worden. Niet dat ik dat gevoel zelf nu heb maar het is fijn om erover te lezen.

  29. Bedankt voor dit mooie verhaal. Ik ga er denk ik veel aan hebben en proberen stap voor stap het leven op te pakken. Voor de anderen hier… Een mental coach doet wonderen.

  30. Wat een herkenning! De pijn, de eenzaamheid, het gevoel niet compleet te zijn. Liefdesverdriet doet rare dingen met je!
    Mijn breuk is nu 14 maanden geleden na een relatie van 15 jaar. Mijn vriend is van de 1 op de andere dag zo verder gegaan.. woont al bijna weer een jaar samen met een meisje die zelfs nog 15 jaar jonger is dan ik ben..
    Onze 12 jarige dochter woont bij mij, zij wil niks meer met haar vader te maken hebben.. voelt zich dermate op plek 2 gezet dat ze zich totaal heeft afgesloten voor hem.
    Er is bij ons niets geregeld, nog steeds niet na 14 maanden, mijn ex was te druk met andere dingen en ik ben de laatste 14 maanden bedolven onder het verdriet.
    Mijn pogingen om zaken te regelen zijn op niets uitgelopen, mijn ex wenst nergens aan mee te werken. Nu op het punt aangekomen dat advocaten het zullen moeten gaan uitvechten. Wij zitten zakelijk in elkaar verstrengeld, naast het feit dat wij een dochter hebben. Onze dochter is de grootste dupe van allemaal, ze worstelt met haar gevoel, is boos en verdrietig. Dit heeft mijn hart gebroken!
    Ik durf de conclusie wel te trekken dat mijn dochter en ik te maken hebben met een narcist, wij hebben daar beide schade door opgelopen, de enige die nergens last van heeft is mijn ex! Het is schaamteloos te noemen hoe hij alles in zijn eigenbelang heeft gedaan na de breuk.
    Meneer voelt zich de koning te rijk met zn vrouwtje naast zich van maar liefst 32 jaar jonger! Dat zijn kind er aan onderdoor gaat boeit hem niet, sterker nog daarvan legt ie de schuld volledig bij mij!
    Meneer houdt zich bezig met vakanties, zich jong voordoen en ons lelijke mails sturen!
    Het is een hard gelach.. maar ooit, ooit, ooit, ooit komt de dag dat het leven ons ook weer toelacht. Nog geen enkel idee hoe die tijd te overbruggen maar ik en mijn dochter zijn meer waard dan dit!
    Geen idee waar ik de energie vandaan moet halen, ook geen idee hoeveel bruggen ik moet slaan, maar ik moet ergens heel ver weg vertrouwen op mezelf en de veerkracht van mijn dochter!

  31. Bij mij is het omgedraaid. Mijn vriend en ik hebben eerst 6 jaar samengewoond. Toen heb ik besloten om een appartement voor mezelf te kopen en met hem een latrelatie aan te gaan. Eigenlijk in de hoop dat zijn woede uitbarstingen en onvoorspelbaarheid minder zou worden. Hij kon echt helemaal uit zijn bol gaan om niks en hij zei dan erg kwetsende dingen. Ik kon er ook nooit met hem over praten. Hij heeft mij toen beloofd om hulp te zoeken, maar heeft dit nooit gedaan.
    Hij heeft ook een hele lieve kant, maar die laat hij niet zo vaak zien. Vorige maand gebeurde er iets waardoor ik hem gevraagd heb om te gaan en nooit meer terug te komen. In het begin was ik gewoon erg kwaad. Maar ik ben nu intens verdrietig en ik weet dat hij dat ook is. Onze relatie stelde al weinig meer voor en toch mis ik hem. Mijn dochter zegt dat ik iets mis wat er nooit was, nl respect en geborgenheid.

    Ik weet ook dat het beter is zo, maar ondanks dat ik er zelf een punt achter heb gezet doet het heel veel pijn en voel ik me erg eenzaam.

  32. Goed verhaal en fijn om te lezen dat er meer mensen vertrouwen krijgen. Ik ben verlaten na 21 jaar relatie, daar moest ik behoorlijk van opkrabbelen. Ben nu drie jaar verder. Fysiek, mentaal en financiëel kan ik op eigen benen staan, maar ik heb het idee dat ik emotioneel nog meer volwassen en autonoom moet worden. Dat heeft tijd nodig en succeservaringen. Gelukkig kwam voor mij totaal onverwacht ook weer een leuke lieve man voorbij en ik werd weer verliefd wat uiteraard heerlijk is, maar ook best spannend. Langzaam weer je geloof in de liefde terug, opgelucht dat je geen ouwe vrijster gaat worden. Die angst zat er goed in, mede door mijn omgeving overigens. Ik genoot ervan; het samenzijn, het delen, dat iemand je dit keer wel echt ziet, hoort en waardeert. Tenminste dat leek. Helaas was het niet allemaal zo in balans. Ik heb het vermoeden dat ik verlatingsangst heb en hij bindingsangst en dat we elkaar op sommige vlakken niet vinden en niet meer in verbinding staan. Ik begon me net als in mijn vorige relatie eenzaam te voelen en ongelukkig. Genoeg alarmbellen om afscheid te nemen. Maar wat doet het pijn, wat een verdriet, wat een teleurstelling. Wat afschuwelijk om de ander zo’n pijn te doen, schuldgevoel. Weer opkrabbelen en opnieuw beginnen. Maar ergens weet ik dat me dit lukt, misschien wel sneller dan ik nu denk, het is me eerder gelukt. Ik ben trots dat ik voor mezelf heb gekozen en niet op mijn tenen ben gaan lopen zoals ik in mijn vorige relatie deed. Veel te lang en mezelf volledig kwijt geraakt. Ik heb vertrouwen in de toekomst, ook al zie ik er enorm tegenop om weer alleen te zijn. Ik weet dat ik hier weer sterker uitkom en dat de zon ook weer voor mij gaat schijnen. Misschien wel harder dan ooit….

  33. Pijn en eenzaamheid. Pfff. Een zwaar proces waar we doorheen moeten met liefde voor onszelf.

  34. Mooie blog.
    Voor de 2e keer in mijn leven nu middenin een relatiebreuk, notabene terwijl we een zoontje van 1,5 jaar hebben.
    De eerste relatiebreuk was intens, verscheurend, vreselijk. Na 8 jaar was daar ineens een ander. Ik moest opnieuw leren “lopen” na zoveel gedeeld te hebben. Ook de hoop gehad om nooit meer liefdesverdriet mee te maken. Het is het heftigste wat er is, voor mij gaat het zelfs dieper dan rouwen. En ook dat heb ik helaas van heel dichtbij meegemaakt.
    Maar nu toch weer een relatiebreuk. Na 6 jaar samen en we hebben een zoontje van 1,5 (!!!!) jaar. Maar hij geeft sinds een half jaar aan het niet meer voor mij te voelen, door lastige dingen uit onze relatie al ver voor de beslissing om ouders te worden. Niemand snapt er iets van. Ik ga binnenkort verhuizen naar Mn eigen plek, maar alles doet nu zoveel pijn. Ben er ziek van. Weet niet of ik dit voor een 2e keer kan, opkrabbelen. Maar ik moet. Gelukkig een geweldig mannetje die zo vrolijk is. Maar juist daarom denk ik: hoe kan je na zoveel geluk van afgelopen jaren het niet meer voelen voor de moeder van je kind.

    Pff het leven is soms zo zwaar.

    Sterkte allemaal.

  35. Erg mooi geschreven en, helaas, zo herkenbaar!

    Sterkte iedereen…

  36. Mooie blog.
    Het is goed om te lezen dat ik niet de enige ben die zich zo rot voelt na een relatiebreuk. Heel veel dingen zijn zo herkenbaar. Bedankt dat jij dit verhaal wilde delen. Het doet me goed en is een pleister op de wond in deze moeilijke tijd voor mij.

    Bedankt

    Liefs,

    Victor

  37. Inderdaad mooi blog en herkenning

    Het is zeer kort geleden dat mijn vriend verdwenen was toen ik terug kwam van de hond uitlaten. Ja je leest dat goed. Nog samen gekletst, samen gegeten, ik hond uitlaten en hij weg. Zijn spullen weg en er lag een kladje met tekst. Daarna geen woord vernomen. We hadden 5 jaar een relatie. Eerste week was ik volkomen in shock. Nu intens verdrietig en enorm boos.

  38. Wauw.. Super bedankt voor dit.. Ik ben net 6 weken uit een pijnlijke relatie gestapt.. Gevalletje niet zonder en niet met elkaar kunnen. En ondanks dat ik het zelf heb beeindigd, ben ik er echt kapot van.. Ook hij was naast mijn geliefde, mijn beste vriend en rots. En dat doet onmenselijk veel pijn om te verliezen.. Dankzij jouw blog schaam ik mij minder voor mijn gevoelens en heb ik weer een beetje hoop voor mijzelf. xxx

  39. Goede blog! Ik ben eindelijk ook uit een 3 jarige aan uit relatie. Nu ben ik er eindelijk achter dat ik eerder naar de mensen om me heen had moeten luisteren… Ik ben 3 jaar in een echte relatie gebleven maar waarom? Dat is nu de vraag die ik mezelf stel. Ik vind het erg dat ik mezelf blijkbaar niet beter gunde al die tijd. Als je zo slecht behandeld word zou je toch bij iemand weg gaan? Het is lastig en al helemaal tijden de corona crisis… maar ik hoop dat ik snel blij kan zijn met mezelf alleen, en dan misschien de juiste later tegen kom! Ik kan dit want ik kon ook mm eetstoornis verslaan!

  40. Fijne blog om te lezen. Mijn relatie is ook uit na 3 jaar, ik woonde ook nog eens bij hem in het buitenland en moest dus weer terug verhuizen naar Nederland. Nog een lange weg te gaan!

  41. Na 6 jaar maakte mijn vriend het uit het niks uit. We waren naar huisjes aan het kijken om samen te wonen en ineens was het klaar. Ik heb niks gemerkt en ben heel erg in de war en ben boos. Ik voel ook paniek, moet ik alles nu alleen doen? We waren elkaars anker. Je blog deed me goed, ik ga je tips elke week lezen. Hopelijk geeft het rust.

  42. Fijn om te lezen, ik hoop dat de gevoelens van leegte en eenzaamheid snel verdwijnen. Het doet enorm pijn wanneer een partner vertrekt met wie je denkt een toekomst op te bouwen.

  43. Zo mooi beschreven!
    Dank

  44. Zo’n herkenbare blog! Na 4 jaar een relatie en 3 jaar samen te hebben gewoond ging mijn relatie over. Veel gebeurd tijdens de relatie en ik ben vanuit emotie heel impulsief weggegaan, ontzettend veel spijt van gehad maar het is niet meer goedgekomen. Ik heb 5 maanden bij mijn ouders gewoond. Mijn ex woont nog in ons appartement en ik heb alles opnieuw moeten opbouwen, wat overigens ook mijn eigen schuld is geweest maar toch. Ik heb me zo slecht gevoeld en het gaat nog steeds met ups en downs. Ik ben in behandeling voor een angststoornis en heb veel last van paniekanvallen, zeker nu ik alleen ben en het voelt verschrikkelijk. Elke dag is een gevecht maar ook een uitdaging!
    Nu sinds een week woon ik alleen in een heel klein appartementje en de eenzaamheid klinkt zo herkenbaar. Het voelt zo gek om ineens alles alleen te moeten doen en alleen te zijn en om ook nog eens alles te verwerken en echt een plek te geven. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit hele proces zo ontzettend goed is voor mijn eigen ontwikkeling en zelfvertrouwen en dat je echt leert om voor jezelf te zorgen en onafhankelijk te zijn!

  45. Prachtig blog en o zo herkenbaar. Met name de eenzaamheid, pijn leegte en het enorme verdriet. Na 11 jaar gaf mijn ex op een doordeweekse avond aan te twijfelen, ik voelde direct aan dat dit niet goed zou komen. Wat daarna volgde is het meest pijnlijke wat ik heb meegemaakt; langzaam zag ik haar emotioneel van mij afdrijven en notabene een dag nadat we het hadden uitgemaakt ging ze op date met iemand waarmee ze blijkbaar al weken contact had. Het is nu bijna 3 maanden later maar ik kan het nog steeds niet bevatten en dit bedrog, deze naaistreek doet nog elke dag zo veel pijn.
    Ik mis haar nog elke dag, we hadden het zo goed samen en zij was ook mijn beste maatje. De eenzaamheid en alle rottigheid rondom einde maakt het onverdraaglijk . Daarbij hebben we ook 2 kleine meisjes wat de pijn en onzekerheid alleenmaar vergroot. Sommige dagen gaat het goed en andere dagen zie ik het niet zitten.

    Bedankt voor je mooie blog, wat jij ook zei; je moet er doorheen en niet er omheen. Er is simpelweg geen andere mogelijkheid. Iedereen die dit meemaakt; heel veel sterkte.

  46. Dankjewel voor je mooie artikel.

  47. Wauw! Ik heb het doorgestuurd naar mijn vriendinnen. Hoe jij het hebt verwoord is precies hoe ik me voel. Mijn ex (en dit voelt al weer pijnlijk om te typen) is voor de derde keer vreemd gegaan in onze relatie van 3 jaar. Dit was voor mij de druppel. Ok heb gehandeld in mijn emoties om er definitief een punt er achter te zetten. Anders had ik het echt niet gekund. N
    Na 2 weken was hij alweer samen met een ander. Dat was misschien wel het meest pijnlijke. Nu 11 weken verder en gaat het met ups en downs. Maar nogmaals bedankt voor het op papier zetten van mijn gevoelens!

  48. Dank je..

  49. Ik ben op mn dertigste gestopt ermee allemaal, nu 53 , ik heb alleen maar kut relaties gehad. Laat maar dan. Ja, ik ben eenzaam geworden, en het kwam achteraf ook niet meer goed , door een fijne relatie alsnog.
    Ligt niet in mijn bereik blijkbaar. Ook een onaangename jeugd gehad en niet veilig gehecht. Mijn vertrouwen is stuk. Komt niet meer goed.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *