Een kennis van mij is leraar op een basisschool. Laatst plaatste hij een foto online van een berg mini-komkommers, tomaatjes en druiven. Hij was jarig en trakteerde zijn klas op iets lekkers. Het is niet de eerste keer dat ik hoor of lees dat snoep, koek of chips niet meer kunnen of mogen als traktaties op de basisschool. Hoe was dat vroeger voor de redactie eigenlijk? En hoe pakken wij dat aan als we onze verjaardag vieren op kantoor of ergens anders uitdelen?
Zelf vind ik het een beetje overdreven dat kinderen elkaar op scholen niet meer zouden mogen trakteren op iets lekkers. Dat hoort er toch een beetje bij? Aan de andere kant snap ik wel dat scholen hun leerlingen op meer dingen willen onderwijzen dan slechts taal en rekenen. Het lijkt me helemaal prima dat de schoolkantine niet enkel kaassouflés en kroketten serveert en dat er ook een gezonde optie mogelijk moet zijn, maar traktaties helemaal verbieden?
Wanneer ik het er met mijn vader over heb vertelt hij dat hij vroeger enkel een glas cola op zijn verjaardag kreeg en op de andere dagen van het jaar niet. Hoogstens wat limo tussen de middag. Vandaag de dag is dat beeld wel heel anders. Ik zal niet beweren dat iedere ouder z’n kind een glas cola bij het ontbijt geeft, tuurlijk niet, maar het is wel veel minder een luxe product geworden dan vroeger.
Zelf ben ik niet opgevoed met veel snoep, koek of chips. Een dropje tussen de middag en een bakje Pringles als we op vrijdagavond naar Idols keken. Dat was het wel zo’n beetje. Oh ja, en natuurlijk je verjaardag. Wat een feest was dat. Zelf gebakjes versieren en van die groene limonade drinken. Daarna weer lekker buiten spelen en we waren de gelukkigste en gezondste kinderen die er waren. Volgens mij moet dat allemaal prima kunnen als het allemaal in balans is.
Ik begrijp uit de maatregelen die scholen tegenwoordig nemen dat dit niet bij elk kind meer zo vanzelfsprekend is. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet onwijs veel zicht op heb, maar waarom zouden ze het anders doen? Goed dat er op wordt gelet, maar het moet natuurlijk wel leuk blijven… Ik kan me in ieder geval niet herinneren dat dit ooit een probleem was toen ik jong was en ook nu vind ik het leuk als iemand met een traktatie komt. In deze blog daarom meer over hoe dat voor ons was en hoe we dat nu aanpakken.
Wat trakteer jij, Daphne?
Ik weet niet of ik het nog weet door de foto’s, verhalen of dat het echt nog in mijn herinnering zit, maar ik weet zelfs nog een bananenbootjes die ik op de kleuterschool uitdeelde op mijn verjaardag. Het was altijd een feestje om thuis de mooiste traktaties in elkaar te zetten en daar trots mee op school aan te komen. Juist omdat het maar eens per jaar is, vind ik het juist leuk als dat iets speciaals is en dat mag best lekker ongezond zijn naar mijn mening.
Tegenwoordig ben ik voor alles wel in. Hele simpele koekjes kan ik heel lekker vinden om mee te nemen, maar ik kan ook wel met iets bijzonders aankomen. Ik rij met alle liefde kilometers om, om bij dat ene bakkertje de lekkerste taartjes te halen. Ik trakteer vooral iets waar ik zelf op dat moment erg fan van ben en het liefst combineer ik dat met een lekker wijntje of een cocktail. Echt een feestje!
Wat trakteer jij, Scarlet?
Om eerlijk te zijn weet ik helemaal niet meer wat ik vroeger op de basisschool trakteerde. Ik weet wel dat zakjes chips op een gegeven moment helemaal hot waren. Ook werden er vaak kleine zakjes snoep getrakteerd. Nu ik erover nadenk moet ik plotseling aan van die witte schuimmuizen denken. Die zal ik dus wel eens met nog wat erbij getrakteerd hebben.
Tegenwoordig probeer ik altijd iets te trakteren waar ikzelf ook echt van houd. Ik ben niet zo van de taart trakteren, omdat ik hier zelf ook niet altijd zin in heb als iemand jarig is. Ik wil niet dat iemand tegen zijn/haar zin in een stuk taart moet eten, ook omdat weigeren vaak ongemakkelijk voelt. Daarom kies ik sneller voor de wat kleinere of eenvoudige traktaties zoals carrot cake of koekjes.
Toen ik kort geleden jarig was had ik gewoon een soort American cookies en Bastognes gehaald bij de Appie. Misschien een beetje vreemd om mee te nemen (mijn vriendin lachte me er wel wat om uit…), maar zelf vond ik het best prima.
Wat trakteer jij, Irene?
Op de basisschool bedachten mijn ouders eigenlijk altijd de traktaties. M’n vader vond dit altijd mega leuk om te doen en was er ook heel creatief in. Iets wat ik nog heel goed weet was de kartonnen NS-trein die hij maakte voor mijn broertjes verjaardag. Elke wagon was een doosje waar zakjes tumtums inzaten en zo kon m’n broertje met machinistenpet op de trein langs al zijn klasgenootjes rijden. Echt te gek.
Toen ik wat ouder was, maar nog steeds op de basisschool, nam ik altijd kletskoppen mee, omdat dit simpelweg mijn lievelingskoekjes waren dus ik wilde dat gewoon heel graag. Iedereen kreeg een kletskop… Misschien niet zo bijzonder als de zakjes chips die anderen uitdeelden, maar ik was er zelf erg tevreden over. Tegenwoordig trakteer ik m’n vrienden het liefst op een biertje in de kroeg of een wijntje bij mij thuis. Het hoeft allemaal niet zo gek.
Geef een reactie