Ik maak een kooi van tijd
Wat was, is overboord gegooid
Ik leef maar tussen gisteren en morgen
Ik steek mijn hoofd door tralies van mijn zorgen
Vergeet ik soms mezelf in dromen weggeborgen
Voorheen is stil gestorven
Later in mijn hoofd nog niet geboren
Ik zwerf gevangen
Van dag naar dag
In het heden
Wat gebeurt wordt definitief
Door klokken weggetikt
Wat ik schrijf is reeds geschreven.
Astrid
Wauw, krachtig!
Mooi Astrid ! Ik zal onze tijd samen in de kliniek nooit vergeten ❤
Astridje!!!
Mooi geschreven
Mooi!
Woow, wat gaaf en wat krijg je veel gevoel en diepgang in die paar woorden!
Heel mooi Astrid! Zo krachtig hoe jij je gevoel op papier kunt zetten
Wow. Ik wordt er stil van bij het lezen van dit!! Prachtig geschreven, sweetie.❤
Mooi, Astridje! Ik hoop dat je snel uit de tralies geraakt 😉 Weet dat ik er altijd voor je ben, als bondgenoot in de strijd en als vriendin om gewoon even leuk te praten 😉
Supermooi meid!!
Geef een reactie