Traumanet is live!

Een plek waar trauma centraal staat. Een plek waar heling centraal staat. Waar informatie te vinden is, waar je terecht kan voor begrip en (laagdrempelige) handvatten. Voor dit alles ben je bij het nieuwe online platform Traumanet aan het juiste adres. 

Met de lancering van Traumanet is Nederland weer een prachtig platform rijker. Met dit initiatief van Anne Marsman, wordt de informatievoorziening rondom trauma’s toegankelijker gemaakt. Marsman is werkzaam als psycholoog en heeft een bijzondere affiniteit met trauma en alles daaromheen. Zo combineerde zij in haar proefschrift wetenschappelijke kennis met haar eigen ervaring met trauma en psychische klachten. Met Traumanet zet ze deze waardevolle lijn door. Ook gaat ze samenwerkingen aan met andere professionals, voor nog meer verbreding.

“Ongeveer 80% van de Nederlanders maakt gedurende het leven minimaal één potentieel traumatische ervaring mee. Trauma ontstaat als het niet goed lukt om de ervaring te verwerken. Uit veelvuldig onderzoek is bekend dat trauma een belangrijke risicofactor is voor de ontwikkeling van tal van psychische klachten, maar ook lichamelijke klachten als auto-immuunziekte, hart- en vaatziekten en chronische pijn.

Trauma treft dus een zeer grote groep mensen, temeer daar de impact van trauma niet stopt bij het individu maar ook zijn of haar naasten raakt, en uiteindelijk de gehele maatschappij.”

Heb jij ervaring met trauma en/of zou je daar graag meer over willen lezen?

Neem dan eens een kijkje op traumanet.nl


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar. 

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

6 reacties op “Traumanet is live!”

  1. Wat mooi dat jullie de website hier delen! Zo onwijs belangrijk dat mensen hier meer kennis van hebben. Of je nou hulpverlener, ouder, leerkracht, werkgever, buurtbewoner of wat dan ook bent.

  2. Ah, thanks for sharing 🙂

    1. Wat ONWIJS behulpzaam, de hulpbronnen die jullie opgenomen hebben op de website. Zelfs met filmpjes. Ga ze uitproberen, ik kende er veel nog niet. De creatieve spreken me erg aan, omdat je er niet voor hoeft te kunnen tekenen.

      Raad iedereen aan daarnaar door te klikken, rijkdom aan zelfregulering tools. Dank Anne voor jullie harde werk aan de website.

  3. ‘De belangrijkste vragen zijn dan ook niet: wat is er mis met je? En welke DSM-classificatie past daarbij? Maar: wat is er met je gebeurd? En wat heb je nodig?’

    Dit is een super vooruitgang. Wat is er met je gebeurd? Hoe simpel kon het zijn al die jaren. Nu de vraag. Wat heb je nodig nog weg, want daar komt meestal niets uit. Beter. Dit kan ik je bieden (als professional) en dat jij daar enthousiast of blij van wordt; dat er toch mogelijk een oplossing is of komt. Het niet zelf hoeven benoemen wat je nodig hebt. (Dat lijkt me wel duidelijk meestal als je gezegd hebt wat er is gebeurd of zou duidelijk moeten zijn)

    1. Persoonlijk vind ik ‘wat heb je nodig’ juist een hele belangrijk vraag, want wat iemand nodig heeft verschilt echt per persoon en is lang niet altijd duidelijk uit wat er wordt gezegd. Een luisterend oor, advies, troost, behandeling, zorg, praktische hulp, iets anders?

      Ik vind het ook een vraag die niet alleen maar door een hulpverlener gesteld hoeft of moet worden, maar in het algemeen. Het antwoord hoef je ook niet direct te hebben (want regelmatig weet je dat zelf niet eens goed), je kunt er ook samen naar op zoek gaan en proberen te ontdekken wat het eigenlijk is, dat je nodig hebt 🙂

  4. Ik denk, als je een trauma hebt opgelopen dat de meeste mensen, eerst een luisterend oor willen, dan iets van begrip, erkenning of troost, wat tegelijkertijd ook voelt als zorg of zorgzaam (iemand neemt het even over gevoel, gevoel van opluchting), daarna aan het werk dmv aangeboden, behandeling die door inmiddels de gesprekken duidelijk is op welk gebied en tevens evt. praktische hulp. Samen op zoek gaan geloof ik ook niet in. Als je een trauma hebt, wil je zo graag dat je met iemand praat die weet waarover hij of zij het heeft en dat die persoon zelf met voorbeelden en oplossingen komt, heel veel voor jou praat iig bij de start, waardoor je je veilig voelt om oa. alles te vertellen en kwijt te kunnen. In die veiligheid kun je ook verwerken en hopelijk weer doorgaan ooit met je leven. Het samen op zoek gaan, klinkt veel te soft en ook, kun je wanhopig worden als blijkt dat die persoon het niet weet, zelf met niets komt, alles uit jou moet komen. Je komt voor hulp, omdat je het zelf niet meer weet, zelf je hulp formuleren, helpt dan niet meer, je hebt immers al van alles geprobeerd en bedacht en omdat dat niet is gelukt, vraag je om professionele hulp. Die wil je dan ook vanaf de start ervaren, om niet, nog meer, getraumatiseerd te worden door, wederom, mislukking van de intake, eerste gesprekken ed. en jij weer naar huis gaat met, wederom, niets.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *