Trichster: een docu over trichotillomanie

Tussen de twee en vijf procent van de bevolking lijdt aan trichotillomanie, een aandoening waarbij iemand de extreme drang heeft zijn of haar haren uit te trekken. Trichotillomanie wordt gezien als een stoornis in de impulsbeheersing, maar veel psychologen en psychiaters zien het als een vorm van dwang en beschouwen deze aandoening daarom als een verwante stoornis van dermatillomanie, een stoornis in het obsessieve-compulsieve spectrum. Mensen die aan deze stoornis lijden hebben, krabben vaak tot bloedens toe aan wondjes, moedervlekken en allerlei oneffenheden in de huid. Hierdoor kunnen infecties, beschadigingen en littekens ontstaan.

Zowel dermatillomanie en trichotillomanie gaan vaak samen met stress en verergeren ook zodra degene die hier last van heeft in toenemende mate te maken krijgt met stress. Ook gaan deze stoornissen veelal samen met depressies of angststoornissen en het pulken, trekken of krabben is dan als het ware een vorm van emotie-regulatie.

Deze lichaamsgerichte en dwangmatige stoornissen zijn in de huidige maatschappij relatief onbekend en mensen die hieraan lijden worden nog vaak raar aangekeken. Zo was er jaren geleden een programma op MTV dat heette ‘’Mij Strange Addiction” dat ging over deze stoornissen. Jillian Corsie wilde om die reden graag aandacht vragen voor dermatillomanie en trichotillomanie en maakte een documentaire over dit onderwerp, genaamd Trichster.

Trichster portretteert zeven jonge mensen die allen kampen met trichotillomanie. Corsie gaf aan dat het moeilijk was om mensen te vinden die mee wilden werken aan deze documentaire. ”Er rust een enorm taboe op dit onderwerp. Bovendien zijn er veel mensen die al jaren leven met deze stoornis zonder dat zij zelf weten dat er een naam voor is.”

Uiteindelijk vond Corsie voldoende mensen voor haar documentaire, waaronder YouTube ster Rebecca Brown, die zelf ook eens een video’s maakte over dit onderwerp. Onder andere bovenstaande video, waarin je door middel van 6,5 jaar aan foto’s kunt zien wat trichotillomanie met haar gedaan heeft. Een aangrijpende video, die zeker de moeite waard is om te kijken.

“I’ve had dermatillomania almost my entire life and it’s terrible. And don’t even ask me ‘Why can’t you just stop?’… I would if I could.”

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

16 reacties op “Trichster: een docu over trichotillomanie”

  1. Ja….. Ik heb het ook….

  2. Een vriendin van mij uit groep acht was ook altijd ‘haartjes aan het trekken’. Misschien had zei ook wel een vorm van trichotillomanie… Lijkt me best rot om te hebben.

  3. Ik heb het niet heel erg maar als ik stress heb ga ik harem trekken, bij mijn vorige therapie had ik het nog erger en inderdaad kreeg ik kale plekker + het haren uitvallen van het niet goed eten werd het alleen maar erger. Na gaat het gelukkig beter

  4. Ik wist niet dat hier een officiële naam voor was. Ik pulk al zo lang als ik weet aan mijn vingers en tenen. Andere plekjes en wondjes moeten het ook altijd ontgelden, maakt niet uit waar het zit, al is het tussen m’n schouderbladen. Vaak komen er ook plekjes, juist door het gekrabbeld, gepulk en getrek. Zijn er meer die dit herkennen? Heeft iemand tips om het te verminderen?

  5. Heb beide filmpjes net gekeken en vond vooral het tweede filmpje erg heftig en erg mooi gemaakt!! Ik ken deze stoornissen beide niet, dus vind het wel heel interessant om hier eens wat over te lezen. Dankjewel Sandra!

  6. Wauw.. Ik trek al een maanden aan mijn haar waardoor ik nu veel wondjes heb, zonder te weten waarom. Nu opende ik (en ondertussen trekte ik aan mijn haren) deze blog en dacht: shit shit shit.

  7. Als ik thuis ben doe ik trouwens zo’n hoofddoekje/haarband met diamantjes op, zodat ik niet meer aan me haar peuter maar aan de diamantjes! Maar het is wel moeilijk om onder dat ding weg te blijven en alsnog aan je haar gaan zitten te trekken.. Toch helpt het wel 🙂

    Zodra de diamantjes eraf zijn, draag ik weer een nieuwe! (Ik heb heel veel hoofddoekjes/haarbanden van vroeger, die vond ik toen geweldig)

  8. Beckie is geweldig, en wat goed dat hier aandacht aan besteed wordt. Heb er al jaren enorm veel last van!

  9. Ik heb hier ook last van met name bij mijn wenkbrauwen en wimpers… hebben andere mensen nog tips ? Ik wil zo graag mijn volle wenkbrauwen weer terug maar ik weet niet hoe. Het is niet gediagnostiseerd, is dat belangrijk om verder te komen?
    komt de gehele docu ook op tv/youtube?

  10. Ik kende het al. Lijkt me heel lastig en naar om daar last van te hebben.

  11. Ik herken het ook heel erg en tijdens mijn colleges psychopathologie kwam ik er achter dat het een officiële classificatie is. Ik kan m’n haren er uit pulken (benen) tot bloedens toe. Het is in mijn “anorexiatijd” ontstaan. Heb er vooral in de zomer echt last van omdat het veel tijd en energie opslokt.

  12. Heel interessant! Wat ik zelf heb is dat ik altijd alles open/kapot krab. Elk wondje, bultje, plekje, pukkeltje. Alles moet open. Mijn benen zitten onder de littekens en ik loop soms maanden rond met een wondje van een muggenbult die ik open heb gekrabd en niet geneest omdat ik er aan blijf zitten. Geen idee of dit hier misschien een verre vorm van is? Nooit bij stil gestaan eigenlijk..

  13. Goed stuk!

  14. ik het idd. met alles openkrabben wat oneffen is, vind het vreselijk en ook soms met teennagels, maar in de zomer baal ik dan.

  15. Ik heb een vorm hiervan. Ik maak constant wondjes open op mijn hoofd. Wanneer ze bij mijn scheiding erg groot worden loop ik dus met rode stippen op mijn hoofd. Laats liep er opeens bloed over mn voorhoofd op een verjaardag echt heel elegant natuurlijk. De kapper maakt er ook altijd verbaasde opmerkingen over alsof ze het nog nooit hebben gezien. Eigenlijk zou dit ook bij de kappersopleiding besproken moeten worden (Miss gebeurd dit al dat weet ik zelf niet) want telkens die opmerkingen maken het wel moeilijk om naar de kapper te gaan.

  16. Ik ben ook een van de mensen die niet wist dat er een diagnose voor was en ik dacht ook dat ik de enige was. Al sinds mijn 7e ongeveer trek ik mijn oogwimpers eruit. (Kinder) psychologen weten niet eens dat er een diagnose voor is. Op speciaal onderwijs werd ik als kind zijnde voor joker gezet een moest ik met een duikbril op in de klas zitten of de juf zat mij te filmen om mij er later mee te confronteren. Dit verergerde de boel alleen maar.

    Ook veel psychologen van nu weten niet wat het is. "Koop maar een fidget toy om het af te leren" krijg ik te horen. Maandag ga ik wel praten met een ervaringsdeskundige in de hoop dat daar iets uit komt

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *