Onderstaande tekst is geschreven door een meisje die actief is op pro-ana websites.
Je kijkt naar jezelf en walgt
Je voelt je vies en mislukt
Je praat jezelf dingen aan
en gelooft erin.
Eigenlijk weer je zelf beter,
maar het is zo dubbel.
Je baalt van jezelf
omdat je het ook niet meer weet.
Aan de ene kant wil je hulp
om weer gewoon te kunnen eten
net als al je vrienden en familie doen.
Weer vreugde, en plezier beleven.
Je niet continu meer schuldig voelen
als je iets hebt gegeten.
Je lichaam niet meer kapot maken
door het braken, pillen en uithongeren.
Maar je andere kant zegt:
Je wil toch dun zijn,
als je eet word je dik.
Je hebt geen doel meer als je het opgeeft,
zie je wel dat je niets volhoudt en afmaakt.
Je denkt dat mensen je dik vinden
als je eet.
Je snapt niets van jezelf en toch
ga je maar door en door..
Je weet niet welke kant je moet kiezen,
Het is zo tegenstrijdig.
Ik stress. Ik geef op. Ik ben moe.
Ik ben wakker. Ik stel uit. Ik vecht.
Ik verlies. Ik ben hopeloos. Ik zeur.
Ik verdrink. Ik smeek. Ik ben depressief.
Ik huil. Ik ben lui. Ik ben in paniek.
Ik twijfel. Ik stik. Ik ben terug.
Geef een reactie