Als ik één van mijn favoriete bezigheden op moet noemen, dan is dat onder andere lekker uit eten gaan. Ik vind het heerlijk om ergens te gaan eten. Je eet dan toch vaak wat anders dan thuis, er wordt voor je gekookt, het is gezellig en je hoeft de afwas niet te doen. Heerlijk toch? Tegenwoordig wel, maar toen ik nog last had van boulimia vond ik uit eten gaan verschrikkelijk.
Ik heb ontzettend last gehad van eetbuien. Deze eetbuien moest ik compenseren van mezelf door middel van braken, laxeren, uithongeren en veel sporten. Mijn eetpatroon was één grote chaos en ik sloeg vaak bij het ontbijt al door in een eetbui. Eten was echt een ramp, maar toch was ik zelf niet in staat om de eetbuien te stoppen.
In die tijd ben ik vaak zat uit eten geweest. Vaak gingen we uit eten als we iets te vieren hadden, maar soms ook gewoon omdat we (mijn ouders) het gezellig vonden. Ik vond uit eten gaan helemaal niet zo gezellig. Het eten in een restaurant was anders dan thuis. Ik vond dat moeilijk en het zorgde vooral voor enorm veel stress.
Vaak was ik al de hele dag bezig met het etentje. Aan de ene kant wilde ik die avond dan graag gewoon eten wat ik lekker vond, maar de eetstoornis stond dat niet toe. Het moest vooral gezond en zo min mogelijk zijn. Deze strijd alleen al was super vermoeiend, maar er kwam nog meer bij kijken. Want wat moest ik dan de rest van de dag eten?
Het liefst at ik overdag zo min mogelijk om op die manier het avondeten in het restaurant te compenseren. Maar goed, zo min mogelijk proberen te eten als je last hebt van eetbuien is niet altijd een succes. Vaak ontstond er toch in combinatie van het weinig eten en stress over het avondeten toch een eetbui. Ik nam mezelf dan bijvoorbeeld voor om toch een pakje met crackertjes te eten, want de hele dag eten vond ik ook niet goed. Maar na dat ene pakje zat ik eigenlijk nog steeds niet vol en ontstond er een enorme eetdrang. Van dat pakje crackertjes ging ik naar een boterham, van die boterham ging ik door naar koekjes en van die koekjes stapte ik over op de chips. Voordat ik het wist, had ik een enorme eetbui gehad.
Je wilt niet weten hoe rot ik me voelde als ik weer eens een eetbui had gehad terwijl ik wist dat ik die avond uit eten zou gaan. Het schuldgevoel was enorm. Ik voelde me zo’n dik monster, vond dat ik geen zelfdiscipline had en haatte mezelf. Ik zou nu vast echt kilo’s aankomen. Het liefst zou ik die avond niet meer uit eten gaan, maar vaak was dat geen optie.
Naast dat ik me zorgen maakte over het eten overdag, maakte ik me ook zorgen over het eten in het restaurant. Het moest dan zo gezond en weinig mogelijk zijn. Als je boulimia hebt, dan weet je misschien alleen wel hoe lastig het is om op jezelf te vertrouwen dat je tijdens het eten niet doorslaat. Er zat dan ook nog een verschil tussen uit eten gaan in een à la carte restaurant of een lopend buffet.
In een à la carte restaurant was ik vooral bang dat ik meer en ongezonder zou ‘moeten’ eten dan dat ik eigenlijk wilde. Het is echt super lastig om jezelf onder controle te houden als je last hebt van eetdrang. De keuze om vet en ongezond te eten is dan al gauw gemaakt, maar meteen nadat je het hebt besteld, heb je alweer spijt. Waarom kon je niet gewoon voor een salade kiezen? Waarom heb je nou ook weer een voorgerecht besteld? En dat nagerecht, was dat nou nodig? Het feest was al helemaal compleet als er ook nog eens brood als voorafje op tafel werd gezet. Het liefst at ik daar niks van, maar ik kon me vaak niet inhouden en at dan alsnog meer dan dat ik wilde.
Uit eten gaan was al helemaal een ramp als we naar een restaurant gingen waar je het eten zelf kon pakken. Het viel dan niet op dat ik mezelf gigantisch aan het vol schransen was. Ik kon echt geen maat houden dan. Maar genieten van het eten? Nee, dat deed ik niet. Het eten was een soort ‘moeten’ en ik kon pas stoppen als ik extreem vol zat en gewoon echt niet meer kon. Het verdriet op zo’n moment was zo groot…
Uit eten gaan met boulimia is dus absoluut niet iets wat leuk is. Het levert vaak een enorme strijd op waardoor het plezierige aan uit eten gaan al gauw overschaduwd wordt. Zonde, omdat uit eten gaan dus vooral iets leuks hoort te zijn. Mocht je je hier nou in herkennen, dan zijn er een aantal dingen die je zou kunnen doen.
Je zou bijvoorbeeld aan de mensen met wie je uit eten gaat van tevoren kunnen vertellen dat je het lastig vindt, omdat je bang bent door te slaan. Het kan dan helpen om met hen afspraken te maken over wat je gaat eten. Het kan dan helpen om thuis de menukaart te bekijken, zodat je weet wat je kan kiezen. Overleg dit ook met degene met wie je uit eten gaat, zodat hij of zij jou in de gaten kan houden en kan steunen bij het maken van de keuze. Ook kan je afspreken om bij een lopend buffet samen met iemand telkens te lopen. Je voorkomt dan dat je echt te veel eet, omdat je samen gaat en die ander je dan in de gaten kan houden. Probeer ook afspraken maken over het compenseren. Ik weet dat de verleiding waarschijnlijk heel groot is om direct na het eten naar de wc te gaan, maar om boulimia te doorbreken is een belangrijke stap het stoppen met compenseren. Ervaar maar wat uit eten gaan met jouw lichaam doet. Je zal er echt geen kilo’s van aankomen, maar om dat te ervaren, moet je niet compenseren. Het uit eten gaan zal uiteindelijk echt makkelijker worden!
Heb jij nog tips om het uit eten te gaan makkelijker te maken?
Geef een reactie