Uitgaan met een eetstoornis

Misschien sla je het heel vaak af omdat je er gewoon geen zin meer in hebt. Of je vindt uitgaan gewoon super eng en veel te spannend. Misschien mag je niet uit gaan van je ouders vanwege je lage gewicht of verwaarlozing van je lichaam door je eetstoornis. Het kan ook zijn dat je nog wel uitgaat, maar eigenlijk de lol erin een beetje bent verloren. De drukte maakt je moe en alcoholische drankjes bevatten calorieën. De volgende dag heb je dus enkel een kater en enorm veel spijt. Je danst eigenlijk alleen nog maar omdat dit helpt bij het afvallen, maar echt plezier, echt lachen is het niet. 

Als je een eetstoornis hebt neemt op veel vlakken het plezier in dingen af. De lol wordt je ontnomen, maar je weet nog even niet hoe het anders moet. Uitgaan was altijd iets dat spannend, maar toch enorm leuk was. Samen met je vriendinnen tutte jullie jezelf op, een wijntje drinken en de stad in! Je vriendinnen flirten erop los, drinken een drankje en dansen op de muziek. 

”Ik vond dansen eng. Iedereen zou me zien bewegen, mijn lijf bekijken en zien hoe dik ik ben. Ik durfde alleen nog maar te dansen als ik heel veel gedronken had. Een avondje uit liep dus altijd uit op problemen met mij en de drank. Ik durfde gewoon niet, maar wilde zo graag meedoen met mijn vriendinnen.”

Je moet helemaal niets. Als jij uitgaan enkel leuk vindt als jullie lekker aan de bar of aan een tafeltje wat drinken met elkaar of staan te kletsen in de kroeg dan is dat prima. Van alle mensen die in een discotheek staan, danst echt niet iedereen hoor! Het zal je verbazen hoeveel mensen helemaal niet van dansen houden of die gewoon liever lekker kletsen met hun vrienden. 

Wees eerlijk tegen je vriendinnen en vertel hen dat je niet van dansen houdt of het gewoon eng vindt. Je kunt ook afspreken eens een keertje naar een kroeg te gaan in plaats van een discotheek. Blijf vooral jezelf met uitgaan. Vraag geen dingen van jezelf die je nog niet aankunt of niet leuk vindt. Vertrouw er op dat je zonder alcohol ook leuk bent. Je hoeft niet te drinken om iets te durven. Doe wat je leuk vindt en probeer ”schijt” te hebben aan wat mensen dan wel niet allemaal van je denken

”Avonden van te voren maakte ik mij al druk om wat ik zou drinken. Is er eindelijk een keer iets leuks te doen zonder eten, wordt er wel weer verwacht dat je alcohol drinkt. Ik durf eigenlijk geen alcohol of frisdrank meer te drinken vanwege de calorieën, maar dan krijg ik rare gezichten van mijn vriendinnen.”

Ten eerste; echte vriendinnen nemen je zoals je bent. Als jij hen uitlegt waarom je iets niet doet, dan zullen ze daar begrip voor moeten opbrengen. Doe dus niets waar je niet aan toe bent. 

Tegelijkertijd lijkt het of ik hiermee zeg dat je naar je eetstoornis moet luisteren en dat is absoluut niet wat je hieruit moet concluderen. Integendeel. Een glaasje wijn, een cocktail, een cola’tje of een lekker glas Ice Tea is iets wat je echt niet hoeft te laten. Natuurlijk, drink alcohol met mate, maar ontneem jezelf niet iets dat je voorheen altijd lekker vond. Een hele avond water drinken en intensief kletsen of dansen ga je niet lang volhouden. 

”Na het uitgaan had iedereen behoefte aan een lekkere vette snack. Ik ook, maar ik deed het niet. Mijn maag knorde en door al het dansen en de lange avond stikte ik van de honger. De hele groep ging nog even langs de patatzaak en bestelde een broodje kroket of een patatje met. Ik niet, ik ben weggelopen. Ik trok het niet. Ik wilde wel, maar mag het niet.”

Wat kan een eetstoornis toch een hoop voor je verpesten. In plaats dat ik met het groepje meiden naar huis fietste, ben ik op mijn fiets gestapt en keihard naar huis gefietst! Ik was kapot. Ik had de hele avond staan dansen alsof ik in de sportschool stond om calorieën te verbranden. Ik had honger en was op. Alle agressie over mijn eetstoornis heb ik eruit kunnen fietsen. En als ik er aan terugdenk, krijg ik alleen maar een heel naar gevoel. Ik was niet trots omdat ik die patat kon laten staan. Ik was boos omdat ik mezelf alles ontnam. 

Ieder pleziertje, ieder momentje om te genieten was weg. Een eetstoornis is geen lolletje, niet iets waarop je trots kunt zijn. Het maakt je kapot en steelt langzaam alle leuke momentjes uit je leven weg. Ook het genieten van een patatje en napraten over de avond in de snackbar of op de fiets naar huis.

Probeer jezelf te begrenzen. Je hoeft je eetstoornis niet alle zeggenschap te geven. Kijk op welke gebieden je er al voor kunt zorgen dat je niet doet wat je denkt dat je moet doen vanwege je gewicht of de calorieën. Dans bijvoorbeeld niet door als je vriendinnen al lang gestopt zijn. Eet goed voordat je uitgaat en zorg dat je een tussendoortje in je jaszak hebt. 

”Ik nam op een gegeven moment zelf mijn tussendoortjes mee. Ik at dit op wanneer mijn vriendinnen hun kroketje aten. Eigenlijk als tussenstapje, want dat patatje is er voor mij later ook gewoon weer lekker gekomen!”

Het is allemaal niet makkelijk, de tips die je hierboven leest. Maar uitgaan is leuk, gezellig en je kunt er weer van leren genieten. Neem stapjes, bereid jezelf voor. En onthoud vooral dat jij sterker bent dan die stomme gedachten die je door je eetstoornis hebt. Jij bent de baas! Geniet van je avond!

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

13 reacties op “Uitgaan met een eetstoornis”

  1. Leuk onderwerp! Oh zo herkenbaar voor mij dit! ik ga redelijk vaak uit, maar heb er ook vaak geen zin in vanwege al die zorgen over dansen, eten en alcohol.
    Vooral die nachtelijke eet sessie die vrienden houden, zijn voor mijn het moeilijkste moment. Ik hoop echt snel dat ik mij dan weer overheen kan zetten. En weer gezellig samen kan eten. Goede tips! vooral van die tussendoortjes. Want dansen + dan midde in de nacht weer terug fietsen zonder brandstof werkt echt niet.

  2. Heel herkenbaar! Uitgaan vind ik altijd zo ontzettend gezellig en mijn vrienden doen dat ook standaard elke zaterdagavond. Toen ik in mijn dieptepunt zat ging ik ook nooit meer mee of moest ik dagen van te voren flink composeren van mezelf. Gelukkig kan ik er nu meestal weer van genieten en bepaal ik gewoon een paar uur van te voren of ik er wel of geen zin in heb om mee te gaan. Ik kan mezelf op zo’n avond lekker vrij geven van mijn eetgestoorde gedoe. 🙂

  3. Ik ben 16, nog nooit uitgegaan en ook niet de behoefte om het te doen…

  4. relaxte clip, thuis partien kan ook altijd nog;), maar uitgaan op jus en water, geen alcohol,
    nuchter is dansen het meest leuk! perfect, and dance the night away!

  5. Heel herkenbaar! Ook voor mij is dat midnightsnacken een hel: altijd alleen cola light en ademhalen. In en uit.

    Dansen: kcal verbranden. Alcohol: verboden.
    Alleen water en cola light is toegestaan.
    Mijn vriendinnen snapten het niet toen ik dit uitlegde. Sindsdien gebruik ik dus maar de smoes dat de artsen het verbieden ivm mijn hersentumor.

    Guess what!? Iedereen snapt het en ik krijg geen gesmeek meer naar mijn hoofd gegooid. Hooguit een: “Aaaah dat is echt flink balen! Echt rot voor je.”

  6. heeeel herkenbaar.
    Zo zie je maar weer wat een eestoornis je allemaal af kan pakken. De lol van het leven is er af.

  7. Oeh confronterend dit. Ik weet eigenlijk ook niet of ik echt van uitgaan hou. Wel van een avondje kletsen. Maar áls ik uitga, om welke reden dan ook (soms meer door sociale druk of het gevoel dat het een ‘prestatie’ is) dan raak ik helemaal in de war.. mijn hele eetschema klopt niet meer.. en de volgende ochtend kan ik niet rustig liggen want dan roept mijn eetschema ook weer! Terwijl andere mensen vaak de halve dag nog lekker in hun bedje blijven.
    Voordeel van uitgaan vind ik wel, dat het je echt moe maakt. Ik heb altijd zoveel onrust, maar áls ik een nacht door heb gehaald (wat dus helemaal niet vaak gebeurd), ben ik daarna gewoon echt moe en is dat onrustgevoel weg.
    Maarja genieten.. een leven zonder eetstoornis.. wat lijkt dat soms zo ver weg. Terwijl ik zo vaak denk dat ik er absoluut geen last meer van heb. Ik ben het gewoon zo normaal gaan vinden.. al die controle. blugh.
    Nouja wel een goed artikel en herkenbaar voor mij zo ;). Gelukkig is het nu niet meer zo erg als een paar jaar terug. Toen was het voor mij idd ook alleen maar water en cola light. Vre-se-lijk, ik ging echt stuk. Maarja, stap voor stap!

  8. Ik heb altijd het idee dat mensen wel van mij verwachten dat ik alcohol zal drinken. Ik voel me dan altijd bezwaard gewoon om nee te zeggen. Toch hou ik het meestal wel vol, maar dan kijk ik op het laatst niet zo vrolijk meer. Áls ik dan toch drink, is het een kwestie van alles of niets, waarbij het dus alles wordt. Als ik uitga bestel ik vaak water, cola light wil ik niet zeggen omdat het dan weer ‘light’ is (heb je haar weer met haar gezeur) dus wat ik ook wel eens doe is Rivella bestellen. Rivella is altijd light, maar dan hoef ik geen light te zeggen. Want wie houdt er tijdens het uitgaan nou rekening met calorien? Waarom niet gewoon makkelijk een cola? Zo ziet het er dus voor mij ongeveer uit.. altijd een hel eigenlijk. Daarom ga ik ook bijna nooit uit, ik vertel ook niemand over mijn eetstoornis. Je kan het bij mij namelijk niet zien (onzichtbaar).

  9. Ik herken meer hier zelf ook wel een beetje in als ik met mijn vriendinnen de stad in gaan ging ik altijd iets lekkers halen een ijsje bijvoorbeeld maar nu ik dit heb wil ik het niet meer en ben er bang voor. Dit is ook als ik met mijn ouders uit eten ga, vroeger vondt ik het altijd leuk nog steeds maar ik heb altijd een schuld gevoel. Als ik weet dat we van te voren gaan uit eten of iets anders ga ik de dagen daar voor altijd minder eten en de dagen daarna ook. Ik wou dat alles anders was voor meer meisjes met mijn probleem.

  10. What about dansen en controle? Ik durf niet uit te gaan omdat ik mezelf niet helemaal durf te laten gaan. Als de groep gek doet lach ik mee, maar durf absoluut niet mee te doen, omdat ik bang ben voor wat er van me gevonden wordt en als het om dansen gaat omdat ik om een of andere reden de controle niet los wil laten. Iemand die dit ook heeft?

  11. Om uit te gaan draai ik in mijn hoofd een grote knop om … dan mag ik van mezelf drinken, hapjes eten enzovoort. Ik geniet ervan. Maar enkel als ik weet dat ik ‘s avonds niet alleen ben. Meestal ga ik slapen bij mijn vriend. Als ik alleen ben loopt het fout en blijf ik dooreten … . Het maakt me zo bang en ik vraag me af, ben ik dat dan wel? Plots mag ik alles eten, geef ik niet over en amuseer ik me. Zou dat dan toch allemaal door die alcohol zijn? Ik vrees van wel. De rem weg. Ik werk eraan en vecht om zoals iedereen te kunnen uitgaan en geen eetbui achterna te hebben als ik alleen ben. Liefs

    PS hebben jullie dat ook als jullie uitgaan dat jullie koeken meenemen? Ik ben bang van honger precies.

  12. ik ga eigenlijk ook nooit uit meer, vroeger was ik altijd heel dronken, zonder drank durfde ik niet te dansen maar dat had niets met dik zijn te maken, ik was gewoon zo onzeker en met drank op niet.
    Nu voel ik me ook nog niet echt op mn gemak bij uitgaan, heb er gewoon geen zin in, ben eigenlijk nog steeds onzeker en mezelf laten gaan kan ik dus ook helemaal niet als anderen er bij zijn, zelfs bij mn vriend niet, ik dans wel eens als ik alleen ben overigens want ik vind het heerlijk. Als er anderen bij zijn ben ik zo bang dat ze het stom zullen vinden.

  13. Ik ben juist altijd de bob omdat ik dus geen alcohol wil drinken en alleen maar spa rood of cola light en daar zijn andere dan juist weer blij mee omdat (lekker makkelijk om iemand erbij te hebben die niet drinkt).

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *