Deze blog is anders dan de andere blogs. Iedereen is uitgeput: Aafke, Zusje en wij. Wat nu volgt is ruim een jaar geleden gebeurd. Het zijn de meest zwarte bladzijden uit het leven van Aafke en van ons allemaal.
Aafke vindt het zo naar om daar ook maar iets over te lezen, dat zij mij gevraagd heeft daar niet in detail op in te gaan. Dat respecteer ik. Daarom voldoe ik met een korte samenvatting, en pak ik in de volgende blog het leven van Aafke weer op, na dit absolute dieptepunt. Het gaat dus niet meer.
Ook in de kliniek is men ervan overtuigd dat het zo niet langer kan. Er wordt met spoed een overplaatsing geregeld naar een andere kliniek, dichter bij huis. Deze kliniek werkt meer met medicatie, en er wordt met man en macht geprobeerd om Aafke over het dieptepunt heen te krijgen. Dat lukt helaas niet vanzelf. Aafke stopt helemaal met eten. Er wordt met spoed een Rechtelijke Machtiging aangevraagd.
Een Rechtelijke Machtiging houdt in dat er geen toestemming meer nodig is van de patiënt om behandeld te worden. Wat volgt is een hele nare en trieste periode. Met heel veel tussenstappen gaat Aafke uiteindelijk weer zelfstandig eten, en kan ze weer werken aan haar genezingsproces en herstel. Op dat punt pak ik mijn blog de volgende keer weer op. Wij zijn dan in een andere kliniek, en Aafke maakt met vallen en opstaan weer stapjes vooruit.
Voor publicatie heb ik de blog ter goedkeuring aan Aafke voorgelegd.
Volgende keer: Opkrabbelen in een andere kliniek
Geef een reactie