Vaker anorexia op latere leeftijd

Bij eetstoornissen denk je meestal aan kinderen en jonge vrouwen tussen de 13 en 25 jaar oud. Uit recent onderzoek van BBC Breakfast blijkt echter dat er steeds meer vrouwen op latere leeftijd de eetstoornis Anorexia Nervosa ontwikkelen. Het aantal vrouwen van 60 jaar en ouder dat in Engeland en Wales werd behandeld voor een eetstoornis is volgens de Mental Health Trusts de afgelopen jaren gestegen met 24 procent. Voor de vrouwen van rond de 50 is die stijging nog groter, namelijk zo’n 33 procent. Eén op de 6 vrouwen die afgelopen jaar gespecialiseerde hulp voor een eetstoornis ontving was ouder dan 40 jaar. 

In onderstaande uitzending van BBC Breakfast kwamen twee vrouwen met een eetstoornis aan het woord. Eén daarvan was Julie Elmhiri, die op haar 44e de diagnose anorexia nervosa kreeg. Ze had nooit verwacht op haar leeftijd een eetstoornis te ontwikkelen. Ze wist helemaal niet dat eetstoornissen op deze leeftijd überhaupt voorkwamen.

“Ik wist dat ik niet at. Ik wist dat ik depressief was, maar ik had geen idee dat ik lichamelijk gezien niet meer kon eten. In vier jaar tijd verloor ik twee derde van mijn lichaamsgewicht. Ik verloor mijn man, mijn baan en ik verloor bijna mijn leven.”

De professionals delen de vrouwen die op latere leeftijd een eetstoornis hebben op in twee groepen. De eerste groep is die met vrouwen die op jonge leeftijd aan een eetstoornis leden, hiervan herstelden, maar een terugval kregen op latere leeftijd door een ingrijpende gebeurtenis. Om dit te voorkomen zou gewerkt moeten worden aan betere preventie en meer kennis bij bijvoorbeeld de huisarts.

De tweede groep is die met vrouwen die op latere leeftijd voor het eerst een eetstoornis ontwikkelen. Deze groep zoekt hoogstwaarschijnlijk nog veel later hun dan de eerste groep als gevolg van onbekendheid met de problematiek en als gevolg van schaamte. Bovendien denken oudere vrouwen eerder dat er waarschijnlijk toch niet veel te doen is aan de problemen. Het is echter van groot belang dat ook op latere leeftijd hulp wordt gezocht, al is het alleen maar om de fysieke schade die een eetstoornis met zich meebrengt te beperken.

Ken of ben jij iemand die op latere leeftijd een eetstoornis heeft ontwikkeld?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

27 reacties op “Vaker anorexia op latere leeftijd”

  1. Ik ben ook al een stuk ouder dan “het gemiddelde”, ik zou het fijn vinden als jullie ook eens wat blogs schrijven voor mensen zoals ik, die al wat ouder zijn en al een lange tijd full time werken bijvoorbeeld, een gezin hebben en andere verantwoordelijkheden – dat zou mij erg helpen

  2. Ik was ook wat ouder dan gemiddeld, met mijn toen 22 jaar. De meeste groepsgenootjes waren of jonger, of al langer bekend met eetstoornis. Ik voelde me best een vreemde eend in de bijt.

  3. Bij mij in de kliniek en in de nazorg groep zaten ook twee vrouwen van boven de vijftig die pas op latere leeftijd een eetstoornis hadden gekregen. Zelfs mijn oma van tachtig neigt soms naar eetgestoorde gedachten. Met calorieën tellen en alles. Dus ja kan me voorstellen dat het door allerlei invloeden van de maatschappij oa. steeds meer voor gaat komen dat “oudere” mensen een eetstoornis ontwikkelen.

  4. Bijna 24 hier. Daarvoor had ik geleden aan Selectieve ES.

  5. 47 jaar, ondergewicht, eenzaam, depressief en bang voor de toekomst. Een jarenlange strijd. Het eind (nog) niet in zicht.

    1. Goedemiddag Amri,

      Wij zijn Nova Huisman en Marlien van den Hof. We zitten nu in 5HAVO en moeten ons profielwerkstuk maken. We hebben als onderwerp anorexia en onze onderzoeksvraag is; ‘Wat voor effect heeft anorexia op het dagelijkse leven van een 15/20 jarige en op een 40/50 jarige?’ Wij hebben een paar vragen waar we graag antwoord op zouden willen krijgen. Zou u bereid zijn ons hiermee te helpen en een paar vragen te beantwoorden?

      We zien uw reactie met belangstelling terug.

      Met vriendelijke groet,

      Nova Huisman en Marlien van den Hof

      1. Beste Nova en Marlien,

        Deze vraag kunnen jullie beter op het forum stellen, je kunt er hier een topic voor openen:
        https://forum.proud2bme.nl/viewforum.php?f=69

        Je moet je wel even registreren om in te kunnen loggen, maar dat kan gratis en anoniem.

        Groetjes, team Proud2Bme

  6. Ik ben 55 jaar Kom er niet door blijf maar hangen tot een bepaald gewicht
    En dan kan durf ik niet verder

  7. Ik ken wel ouderen die het hebben maar die hadden het volgens mij ook al wel toen ze nog jong waren.

  8. Ja! Een oudtante van me ontwikkelde boulimia op 78-jarige leeftijd…. Das nu wel inmiddels 20 jaar geleden en ze leeft al een hele tijd niet meer…..

  9. 33 jaar en inmiddels uitbehandeld, voel me echt een oude muts

  10. Nee hoor Truus..40 hier.

  11. 30, en waarschijnlijk binnenkort weer terug voor behandeling.. Ik was ook 22 toen ik de eerste keer hulp zocht. Maar eigenlijk ontwikkelde ik de stoornis al op mn 16e…
    Ik word niet heel vrolijk van het bericht… Het bevestigd mijn eigen vermoedens/angst…

  12. Ik heb hetzelfde Wendy, ik vertoonde rond mijn 14e al ziekelijk gedrag maar het is pas echt rond mijn 21e uit de hand gelopen.

  13. Hier nog eentje, 43 jaar en een gezin met jonge kinderen. Ik heb niet het gevoel dat de hulpverlening raad weet met ouderen met een e.s. en al helemaal niet als je er ook nog een gezin bij hebt! Ik ben inmiddels uitbehandeld en heb nog behoorlijk ondergewicht en kom niet verder. Erg frustrerend. Je krijgt de stempel “chronische anorexia” en je kunt vertrekken bij je hulpverlener/instantie.

  14. Whaaaaaaaa, ik span de kroon. Aangenaam ik ben Sil, rond mijn 16e anorexia ontwikkeld en nu ben ik echt een oude muts van 49 en nog ben ik de gehele dag bezig met eten. Wel….Niet….Wel….Niet….altijd maar weer dat gevecht in mijn hoofd over eten. Soms om moe van te worden !

  15. Ik ben bijna 35 jaar. heb sinds een paar jaar anorexia nervosa en ben alles kwijt. Huwelijk van 12 jaar, kinderen, familie “vrienden”, mezelf etc.

    Ik heb niemand met wie ik er over kan praten. niemand snapt het.
    Ik kom er gewoon niet uit.
    heb nu een half jaar therapie in Leeuwarden, maar ik val continu terug.

  16. Nou…sil…..hier nog één….52!!!

  17. Met mijn 38 dus een middenmootje. Anna ontstaan op mijn 34e

  18. Hoi lieve allemaal, nou mssch span ik wel de kroon: 54 jaar en al meer dan 40 jaar een eetstoornis (anorexia), wel met ups & downs, heb gelukkig wel 2 mooie lieve kinderen mogen krijgen en heb een schat van een man, mijn steun en toeverlaat. Maar ja, dat eten wil maar niet lukken pffff…. Zit nu weer in een terugval, weer onder de 30 kg helaas….mag daardoor ook niet werken van de bedrijfarts. Het voelt eenzaam deze strijd, het is zó moeilijk…de rode draad in mijn leven. Lichtpuntje is dat ik hulp gezocht heb en in feb terecht kan bij Geerets & Kuypers, psychologen die gespecialiseerd zijn in eetstoornissen. Hopelijk kunnen ze mij helpen om eindelijk na al die jaren mijn eetstoornis achter me te laten. Duimen jullie?!?!

  19. Hier ook, 38 jaar en ik schaam me rot dat ik een eetstoornis heb. Op deze leeftijd zou ik toch een wijze en zelfbewuste vrouw moeten zijn? Pfff, moeilijk hoor, An, toevallig, ik begin volgende week ook bij Geerets&Kuypers. Ik kijk er zo naar uit, het is een lichtpuntje in mijn leven geworden. Ik kan niet meer wachten tot ik kan beginnen. Ik ben een alleenstaande moeder met een puberzoon. Hij is echt een schat en gaat er goed mee om maar ik zie dat hij er ook verdriet om heeft. De laatste tijd gaat het wel beter, ik ben nu 48 kilo en al ruim een maand niet meer afgevallen. Mijn zoon was zo blij, die schat. Ik wil hier echt uit komen, ik wil dit mijn ouders en mijn zoon niet aandoen. Daarvoor houd ik te veel van ze. Duimen jullie ook voor mij? Liefs.

  20. Mijn moeder is in een jaar xx kg afgevallen. Zij is 88 jaar. Goed van geest maar denkt dat ze bepaalde dingen niet meer mag eten omdat iemand zegt dat dat slecht is. Ze weegt nog maar 42 kg. Om te zien echt zo triest. Net een skelet. Kan zij gedwongen opgenomen worden. Maak me ernstige zorgen.

    1. Wauw wat heftig! Moeilijk ook voor jullie om haar zo op die leeftijd nog te zien worstelen! Heeft je moeder inmiddels hulp?

  21. Ik ben nu 49 en heb al vanaf me jonge jaren anorexia met soms een goede periode waardoor ik het deels in de hand heb door op een gewicht van net geen ondergewicht soms te blijven en hele slechte periodes waardoor ik eronder schiet…ik ben verbaasd dat er geen artikelen of blogs/verhalen op het internet zijn over vrouwen zoals ik die bijna heel hun leven vechten met deze ziekte. Ik ben denk ik ook niet te genezen omdat de anorexia een deel van me persoonlijkheid is geworden het is een deel v mijzelf die verweven is in mijn persoonlijkheid doordat ik vanaf me vroege jaren er al mee leef en me persoonlijkheid gevormd is deels erdoor.

  22. Mijn man is bijna 60 en wilde wat afvallen. Nu zit hij al anderhalf jaar aan de shakes (‘s ochtends en ‘ s middags) en ‘s avonds een superkleine avondmaaltijd. Als vrienden langskomen is hij enorm bezig met het eten voor iedereen maar hij eet zelf niks. Hij doet niks liever dan met jan en alleman praten over afvallen. Hij is vel over been en veranderd in een kwaadaardig kreng. Hij is enorm trots op zichzelf en luisteren naar (zeer voorzichtig geformuleerde) kritiek wil hij niet. Ik ben inmiddels redelijk wanhopig…..

  23. Ik heb op you tube wel een paar voorbij zien komen van boven de veertig. Je hoort steeds vaker dat herstel zelfs na 20 jaar nog mogelijk is. Ook na jaren met ernstig ondergewicht. In oudere boeken lees je dat er rust voor nodig is maar die moet van binnen uit komen en een keerpunt. Ook neurowetenschappen worden er nu meer bij betrokken. Ze weten steeds meer over de wisselwerking van lichaam en geest. Wist niet dat het zo ingewikkeld was. In de tachtiger jaren was er ook al Nutridrink in pakjes. Ik werd 1984 opgenomen in het ziekenhuis en in het hoekje bij het raam lag ook iemand aan de sondevoeding. Had van die kenmerkende trekken als lanugohaar schilferige geelachtige huid. tussen de middag tijdens het rustuur deed ze de gordijnen dicht om nog gymnastiekoefeningen te doen op bed. Ze zei dat het begon met een koekje en steeds verder. De internist kwam ook maar leek niet zo begripvol en het lijkt nu wel wat beter dan vroeger. Je moest dan aankomen met bedrust en sondevoeding. Later ontwikkelde men het straf en beloningssysteem van als je aankwam kreeg je meer vrijheden en rechten en als je afviel dan werden die afgepakt en kreeg je beperkingen. Je moest ook positieve eigenschappen over jezelf zeggen en dat opschrijven op een briefje en dat moest je ergen neerleggen waar je vaak kwam en ook en positieve mantra”s herhalen om een positiever zelfbeeld te krijgen. Lichaam en geest zijn nauw met elkaar verbonden. Ze zeggen dat een beperkte visie een grotere kans op terugval geeft. Er zal wel veel veranderd zijn en meer bijgekomen zijn. Die klinieken waren er toen nog niet. Ursula heb ik wel eens van gehoord maar die stond toen in Wassenaar.

  24. Er is ook een documentaire geweest op de BBC Engeland en dat ging over Caraline Seville Lister en die woonde op zich zelf en leed aan binge purge eetstoornis met nachtelijk eten en overgeven dmv opgewekt braken en dat lieten ze zien hoe ze “s nachts uit bed stapte om te eten en daarna bij de W.C. stond . Deze documentaire is in 1994 uitgezonden en heeft een supportgroep voortgebracht die nog steeds actief is en mensen met een eetstoornis ondersteunt. Er zijn ook vrijwilligers bij betrokken bij die supportgroep. Caraline was toen 29 jaar. Je hoorde niet zo veel over eetstoornissen. Er zijn wel boeken geschreven waardoor je zo ongeveer weet hoe het er nu aan toe gaat. Verhalen uit de kliniek en dat er ook een afdeling is voor langdurige eet stoornissen afgekort LES bestaat. Op you tube was er ook een zekere Deb uit Engeland die 44 haar was en afhankelijk was van anderen. Lique Faith was ook al boven de 40 en zei te leven bij de gratie Gods en had al van alles meegemaakt op het gebied van de eetstoornis. De eetstoornis heeft een lichamelijke oorsprong en begon met een darmperforatie en toen deed het eten zeer en is langzaam maar zeker overgegaan in een eetstoornis. Ze wou wel graag weer beter worden. Dan stond er boven homeless en kun je je voorstellen dat ze iemand met zo”n laag gewicht achterlaten op straat als dakloze zonder zorg? Dan Ambulance en refeeding en hypo”s en hypers en dan bonemarrowrepression maar ze deed haar verhaal nog heel goed en kon nog goed waarnemen waardoor je dacht dat het wel goed kwam dus dat is ook verraderlijk van dat het nog wel wat lijkt of beter lijkt dan het is. Ze had een hele lage ondertemperatuur en dehydratatie en kon niet meer huilen omdat traanvocht ook vochtverlies was en zelfs dat vocht kon ze niet meer missen. Ondanks dat kon ze nog goed uiteenzetten. Ze werd apart van anderen gezet omdat ze bang waren dat het een trigger was voor anderen om nog meer af te willen vallen. Dan hangen ze zich aan anderen op in een competieiedrang en dat willen ze voorkomen door iemand met een heel laag gewicht apart te zetten. . .

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *