Van eetmoment naar eetmoment

Niet meer de hele dag door bezig zijn met eten, dat was waar ik voor in behandeling ging. Dat wide ik niet meer. Ik wilde weer leren om te genieten, te leven. Maar met de eerste eetlijst in mijn handen begon het; de hele dag door eten. Voor mijn gevoel dan. Dat was toch wat ik juist niet meer wilde? Zo overdreven bezig zijn met eten? Maar juist in therapie was dit een belangrijk onderwerp van gesprek en van de behandeldoelen…

Mensen met eetbui-stoornissen zoals boulimia en BED ervaren hun eetstoornis soms ook alsof ze de hele dag door aan het eten zijn. Sandra en Scarlet hebben al vaker geschreven over het hebben van boulimia en eetbuien, daar ga ik het dus in deze blog niet over hebben. Het gaat in deze blog over weer beter leren eten en dat dit soms kan voelen alsof je de hele dag met eten bezig bent.

Vanaf het begin van de behandeling voor mijn eetstoornis, was gewicht, eten, eet-tempo en de gedachtes over eten iets waar ik van alles mee moest. Over nadenken, over schrijven, op letten en veranderen. Vreselijk. Eten leek nog meer dan daarvoor een ding te zijn, alleen nu moest het ook echt naar binnen! Op gezette tijden, op afgesproken tempo en met mensen erbij. Elke dag!

In de behandelgroep hebben we dit gevoel met elkaar besproken. Ook andere meiden in mijn groep hadden het gevoel juist heel veel met eten bezig te zijn door de focus op het normaliseren van je eetpatroon. Sommigen maakten zich zorgen over hun herstel, of dat wel zou werken op deze manier. Juist omdat ze meer aandacht creëerden voor eten, terwijl ze juist dachten dat dit moest verminderen.

Ik leefde van eetmoment naar eetmoment, voor mijn gevoel.

Natuurlijk werd er ook gepraat over andere onderwerpen in onze therapie. Zoals je jeugd, verwerking, gevoelens, emoties en zelfbeeld. Alles kwam in de komende maanden aan bod, maar in het begin dacht ik dat het enkel en alleen over eten ging. En dat was juist waar ik het nou eens een keertje niet over wilde hebben!

Achteraf gezien was mijn angst niet helemaal gegrond. Dat wist ik misschien ergens ook wel toen ik de behandeling, ondanks het nare gevoel dat ik de hele dag aan het eten was, voortzette. Want inderdaad, het gevoel en de aandacht in mijn hoofd voor eten, werd minder. Het werd minder belangrijk, dat eten, omdat er andere dingen waren die langzaam maar zeker meer aandacht kregen in mijn leven. Moeilijke, maar ook juist weer mooie dingen.

Door therapie durfde ik te kijken naar mijn verleden, onder begeleiding. Ik verwerkte onderdelen uit mijn jeugd, leerde mezelf kennen en ontdekte wat voor mij het leven weer leefbaar maakte. Natuurlijk vond ik eten nog eng en belangrijk in mijn leven tijdens de behandeling, het was mijn houvast. Dus zodra het moeilijk werd, ging ik weer overmatig plannen, tellen en moeilijk doen met eten. Juist om niet stil te staan bij wat ik echt voelde.

Dat was niet wat er in het begin opspeelde, toen ik de eetlijst ervoer alsof ik de hele dag aan het eten was. Ik denk dat dat meer te maken had met het feit dat je iets gaat veranderen aan jezelf. Het ding dat je wilt veranderen, heeft dan eerst een periode heel veel aandacht en energie nodig. Meer dan normaal. Het lijkt dan veel groter, omdat je er op let en aan werkt.

Zo is dat ook met ander gedrag dat je wilt veranderen aan jezelf. Zoals minder shoppen of geld besparen. In het begin ga je dan overmatig vaak naar prijzen kijken, je geld tellen en baal je ervan dat je eerder zoveel kocht. Het wordt een heel groot ding. Winkelen wordt dan even heel vervelend om te doen en zelfs boodschappen doen kost veel tijd, omdat je alles optelt en iets nieuws aan het leren bent.

Zo is dat denk ik ook met een nieuw eetpatroon aanleren. Eerst zal dit veel tijd en energie kosten, juist omdat het nieuw is. Dat heeft tijd nodig om te wennen en kost meer energie omdat je het nog niet uit jezelf bewust doet of tegen angsten in moet gaan. Sowieso kost het je lichaam energie en inspanning om dit allemaal te verwerken. Ook psychisch heeft het invloed op je en kan het je moe maken.

Zie het toch als een investering in jezelf. De overdreven aandacht voor eten en het gevoel de hele dag door aan het eten te zijn en het leven van eetmoment naar eetmoment, de vermoeidheid door de strijd die je levert… het went. Het wordt minder. Je krijgt langzaam weer ruimte in je hoofd. Eten wordt weer normaal om regelmatig te doen en zal daardoor niet zoveel aandacht meer opeisen.

Ga door, houd vol, als je dit herkent! Het wordt beter. Je bent juist op de goede weg!

P.s. Herken je je nou in bovenstaande én zou je het prettig vinden om hierover eens door te praten, kom dan gerust eens langs in onze dagelijkse chats tussen 19:00 uur en 21:00 uur of open een topic op ons forum.