Soms moet je pijnlijke keuzes maken, in je eigen belang. Dit is ongelooflijk moeilijk, vooral als je nooit keuzes in je eigen belang hebt gemaakt. Je leefde voor een ander en haalde je geluk uit het welzijn van die ander. Mijn kleine zusje was voor mij de grootste reden om thuis te blijven, want ik wilde haar niet in de steek laten. Ik was ervan overtuigd dat dit goed was, maar vergat hierin consequent mezelf. Op de automatische piloot functioneerde ik als rationele volwassene, terwijl ik zelf kind was. Op dit soort momenten moet je een knoop doorhakken, want dit houd je niet eindeloos vol. Afstand nemen doet veel pijn, maar kan net als tijd ook helend zijn. Ik wil je aan het denken zetten: verlies ik echt wat, of vergeet ik wat ik eraan kan hebben? Denk aan je eigen veiligheid en welzijn en stap uit de modus van de automatische piloot. Ontsnappen uit huis is niet fijn, maar je bent de veiligheid waard. Soms moet je afstand nemen van mensen die je breken, om beide kanten van het verhaal te laten helen.
Er is sprake van een enorm gat en eenzaamheid als je thuis niet kunt bespreken wat je wil. Het gaat niet om materiële zaken in dit geval, maar om je verlangen naar veiligheid. Niemand mag je slaan, kleineren, bang maken, intimideren of misbruik maken van macht. Jij leeft voor jou en jij moet jezelf de veiligheid gunnen en geven waar jij recht op hebt. Dit soort onderwerpen kan of durf je vaak niet aan te snijden bij de stichters van het geweld als het je familie is. Met wie heb je het er dan over? Er zijn veel mogelijkheden hierin en ik wil je hier kennis mee laten maken. Zo heb ik via de eetstoorniskliniek gehoord van Fier Friesland; daar helpen ze meiden, jongens, vrouwen en mannen die last hebben van geweld in afhankelijkheidsrelaties. Hier ben ik zelf terechtgekomen, maar naast deze organisatie zijn er nog eindeloos veel meer opties. Je kan je oriënteren bij je huisarts, maatschappelijke werkers op school, docenten, mentoren of andere steunende figuren. Je hoeft niet in je eentje de wereld op je schouders te dragen.
Farah is sinds 2021 gastblogger bij Proud2Bme. Ze blogt onder andere over haar ervaringen met eergerelateerd geweld, trauma’s, opgroeien in een instelling als minderjarige en hoe ze het contact met haar familie heeft verbroken. Je vindt al haar blogs via de tag ‘Farah blogt‘.
Het is eng en onwennig om om hulp te vragen; met name als het gaat om conflicten binnen families. Het gaat uiteraard enorm tegen je natuur in om slecht te praten over bijvoorbeeld je ouders. Ik wil hierbij benadrukken dat het niet ‘slecht praten’ is, maar voor jezelf zorgen. Dat heb je nodig. Je hebt een legitieme reden om de vuile was buiten te hangen en bovendien weet niet de hele wereld het. De mensen die ik net benoemde hebben allen een geheimhoudingsplicht. Dus zij zullen dit nooit zomaar kenbaar maken aan de buitenwereld. Ze willen je helpen vanuit hun professionele functie en daar zijn ze voor. Jouw verhaal is uniek, maar ze herkennen gedeelten ongetwijfeld uit andere verhalen die ze jou niet vertellen. Je familie zal je vast op het hart hebben gedrukt dat elk huisje zijn kruisje heeft, maar onthoud wel dat het stagneren van jouw ontwikkeling niet normaal is. Een onveilig thuis is niet goed te praten en niet jouw fout. Reik uit naar de hulp die je zo hard nodig hebt, je mag praten. Jouw stem mag gehoord worden.
Wees niet bang om wat te missen als je weggaat uit onveilige situaties, want je krijgt er daadwerkelijk wat voor terug. Ik wil je uiteraard niet overhalen om bijvoorbeeld weg te gaan, maar ik wil je er wel op wijzen dat je aan jezelf mag denken. Er zijn dingen mogelijk binnen de hulpverlening en het is nu in je hoofd een diep donker bos dat je niet kent, maar dat kan veranderen. Begin je te oriënteren en te kijken; je hoeft niet direct een knoop door te hakken. Je gaat vast dingen missen, maar het is vaak de bekendheid die je het meeste mist. Dat is niet gezond en deel van de destructieve en overlevende stand die je opgebouwd hebt, maar er is meer. Jij bent meer dan dat alles en er is zoveel te ontdekken. Verbreed je blik en verbreek de ketting van narigheid: van schakel naar schakel. Met je eigen belang voorop, want dat ben je waard. Weeg goed af wat je mogelijk gaat missen als je afstand zou gaan nemen, maar kijk ook naar wat je terugkrijgt.
Denk aan de gevolgen op lange termijn en blijf niet vastzitten in je overlevingsstand. Je mag meer dan slechts overleven, want het is jouw leven. Je hoeft niet te leven voor de bevestiging van een ander, want die bevestiging zal je zo niet krijgen. Maak er iets van, want het leven is te kort om te leven naar andermans idealen; terwijl je die anderen bovendien nooit tevreden zal houden. Jij bent de enige die tevreden moet zijn als je later op je leven terugkijkt. Maak keuzes voor jou. Het valt misschien buiten een traditioneel beeld om op te groeien met gebroken familierelaties, maar ook jouw thuissituatie valt in dit geval buiten een traditioneel beeld. Niemand hangt zomaar de vuile was buiten en dit maakt dat jij waarschijnlijk ook een verstoord beeld hebt van wat ‘normaal’ is. Jouw normaal zal zich in jouw hoofd gevormd hebben naar jouw abnormale thuis. Neem er geen genoegen mee, want het is simpelweg niet normaal. Wat wil je later doen en hoe ga je dat bereiken? Je groei zit (soms kilometers ver) buiten je comfortzone. Wees niet bang voor de risico’s, want in feite speel je al veel langer met vuur door je eigen ontwikkeling op de rem te zetten.
Vroegtijdig en letterlijk ontsnappen aan huis is ingrijpend, maar je leven nu ook. Bagatelliseer het niet, bespreek het. Hang de vuile was maar buiten bij de hulpverlening; het mag. Herontdek jezelf en sta centraal in jouw leven. Ik gun het je om later met trots terug te kijken naar alles wat je hebt gedaan. Een ketting doorbreken getuigt van kracht. Soms moet je met pijn in je hart bewuste keuzes maken om langzaam te helen en uit de overlevingsstand te komen. Zet je oogkleppen af en maak gebruik van je overontwikkelde capaciteiten. Mijn kleine zusje is nu mijn grootste reden om voor mezelf te kiezen, want ik wil het goede voorbeeld geven. Ik gun haar – en jou net zo goed – een leven om tevreden op terug te kijken.
Geef een reactie