Ik ben van nature dun. Ik ben nauwelijks in het bezit van de bekende vrouwelijke vormen: ik heb geen brede heupen, geen ronde, volle billen en geen grote borsten. Mijn lichaam heeft de vorm van een steigerplank, het is gewoon recht. Ik verschil hierin nauwelijks van mijn moeder, ook zij heeft een vrij slank en recht postuur. Een tijdje geleden werd er door iemand tegen me gezegd dat ik een jongensfiguur had. Dat vond ik zo’n onzin. Net zoals de slogan ‘Real women have curves’. Ik ben net zo goed een échte vrouw als iemand mét rondingen.
Ik ben blij met mijn lichaam, met het feit dat ik vrouw ben en dat ik een sterk en goed functionerend lichaam heb. Ik hoef niet per se grotere borsten, volle billen of bredere heupen. Als ik die had gehad, prima, maar ik heb ze niet en ik ben er tevreden mee en dat maakt me 0% minder vrouw dan iedere andere vrouw.
In onderstaande video geeft de dichteres Tammaka Staley op briljante wijze antwoord op de kritiek en soms zelfs haat die dunne vrouwen nogal eens over zich heen krijgen. Ik heb het in dit geval niet over dun als gevolg van anorexia, maar enkel over dun omdat dit je natuurlijke bouw is. Haar gedicht heet 20 Pounds.
Geef een reactie