Veganisme en een eetstoornis

Veganisme is inmiddels een echte hype geworden. Wat fijn voor de dieren, zou je kunnen denken, want dat betekent uit eindelijk minder dierenleed. Goed voor de wereld dus. De wereld zit in een food-revolutie. We leven van food-hype naar food-hype. Biologisch eten, superfoods, rauw eten, glutenvrij eten, lactose vrij eten, suikervrij eten en veganisme. Allemaal hippe food-trends of zijn het gewoon manieren van eten die goed zijn voor je gezondheid en de wereld? Soms is een vraagteken daarbij zetten helemaal niet zo verkeerd. Zeker niet wanneer je een eetstoornis hebt of hebt gehad. Is het dan wel zo verstandig om hier in mee te gaan?

Ik ben zelf ook een bewuste eter en een beetje een ‘wereldverbeteraar‘, zoals je misschien al eerder in mijn blogs hebt gemerkt. Veganisme zou dan ook prima in mijn denkwereld en principes, maar niet in mijn levensstijl passen. Ik begrijp heel goed waarom andere mensen er voor kiezen, maar ik schrijf deze blog met een flinke dosis bezorgdheid. Met name om de jonge vrouwen (en mannen) die meedoen aan deze trends, maar hierin doorslaan, dit gebruiken als controlemiddel, zichzelf daarmee opsluiten voor de rest van de wereld of die het, bewust of onbewust gebruiken als excuus om hun eetstoornis niet te hoeven loslaten.

Ik maak mij zorgen om jou. Jij die besloten hebt veganistisch te eten, terwijl je nog midden in je eetstoornis of in je herstelperiode zit. Jij die veganisme ziet als een oplossing voor de eetstoornis, maar daarmee stiekem een nieuwe obsessie hebt ontwikkeld. Jij die van food-hype naar food-hype gaat en daarin soms een beetje verdwaald. Jij die niet meer weet wat je moet eten, nu je veganist bent geworden en daarom maar heel eenzijdig bent gaan eten of er eetbuien door hebt gehad. Jij die eigenlijk, onderliggend, de wens hebt om gewicht te verliezen door veganistisch te gaan eten. Jij die trots is op haar zelfbeheersing en door veganisme een nieuwe manier heeft gevonden om restrictief te eten. Ik maak me zorgen om jou.

Veganisme is een heel idealistische keuze om voor dierenleed op te komen door op een andere manier met eten om te gaan dan de meeste mensen doen. Het is een manier van eten waarbij je heel wat kennis nodig hebt. Want gewoon plantaardig gaan eten, is niet voldoende. Omdat je anders gaat eten, is het heel belangrijk te weten welke voedingsstoffen je uit je voeding haalt. Bij een bord met aardappels-groenten-vlees, weet je al snel dat je van alles wat hebt binnen gekregen. Bij een veganistisch dieet, moet je dus goed leren voedingsmiddelen te vervangen. Veganisme is een leerproces, niet iets wat je van de een op andere dag beslist en kunt. De overstap is dan ook niet zo zwart-wit en perfect te maken.

Je moet weten waar ei, zuivel, vlees, vis of honing in zit. Even naar de supermarkt gaan wordt een hele onderneming, vooral in het begin. Als ik dit lees bij de Groene Meisjes, vonden zij het de eerste periode ook wel wat vermoeiend om al die verpakkingen na te gaan en te zoeken naar wat ze wel en wat ze niet ‘mochten’ eten. Je moet je dus erg verdiepen in voedingsmiddelen, ingrediënten en recepten, maar om een andere reden dan de angst om aan te komen. Zeker wanneer je vanuit huis niet gewend bent om zonder dierlijke producten te koken zal dit een behoorlijke periode van verdieping in beslag nemen.

Er komt heel wat op je af, wanneer je beslist veganistisch te eten. Sommige mensen komen aan in het begin van hun veganistische eetpatroon, simpelweg omdat ze eenzijdig eten. Een kennis van mij vertelde subjectieve eetbuien te hebben, omdat ze nog niet precies weten wat je nu wel en niet kunt kopen en koken en dat ze daardoor erg uit balans was geraakt. Anderen vallen af met het dieet, maar veel mensen blijven natuurlijk ook gewoon op hun eigen, persoonlijke gewicht. Juist omdat ze naar hun persoonlijke behoefte blijven luisteren en die balans uiteindelijk gevonden hebben. 

Iets anders waar je je bewust van moet zijn is samen eten met andere mensen. En dan nu niet omdat je je schaamt voor wat je eet, bang bent wat anderen van je denken als je eet of omdat je eigenlijk een maaltijd wilt skippen om af te vallen. Bij veganisme wordt eten met anderen soms wat lastig omdat mensen die voor jou koken niet altijd weten wat ze precies kunnen maken. Veel mensen zijn er niet bekend mee, dus zullen er veel vragen over stellen of niet weten wat ze kunnen maken voor je. Ook uit eten gaan is niet zo simpel. Je kunt veel dingen niet eten, omdat er dierlijke producten in verwerkt zijn. Aan restaurantjes uitkiezen of spontaan ergens lunchen gaat vaak een heel onderzoek vooraf. 

Veganisme is natuurlijk super lief voor de dieren. En er is veel mogelijk met recepten. Misschien koken we allemaal wel eens per ongeluk veganistisch, want zo ingewikkeld is het nu ook weer niet als je met verschillende keukens bekend bent. Toch is het een omschakeling. Wees je daar heel bewust van.

Het is een risico voor mensen die een eetstoornis hebben gehad. Negen van de tien eetstoornissen beginnen met een dieet dat doorgeslagen is of waar ze je zo in verwikkeld zijn geraakt dat je het zonder hulp niet meer kunt stoppen. De keuze om veganistisch te gaan eten is dan ook niet zo luchtig, vrolijk en makkelijk als je op social media misschien ziet. Het is een hele omschakeling in je levensstijl. Het heeft effect op veel gebieden in je leven. Dat is mooi, maar het is ook risicovol.

Op een heleboel andere manieren kun je je ook al bezig houden met verminderen van dieren- en mensenleed, in plaats van via veganisme. Bijvoorbeeld door het kopen van vrije uitloop kippen-vlees en eieren. Zelf honing te kopen bij een imker in de buurt. Leer te kopen van koeien met een mooi, vrij leven uit een eerlijke fabriek. Maar je kunt meer doen. Geen leer meer kopen, geen wol dragen, vegetarisch eten, tweedehands winkelen, je afval scheiden, fair trade thee en koffie kopen, herbruikbare menstruatieproducten gebruiken, petities tekenen tegen dierenleed, minder plastic kopen (betekent minder plastic in de zee), dierproefvrije producten kopen of vrijwilligerswerk doen bij de vogelopvang.

Toen ik nog een eetstoornis had vond ik alles wat met eten te maken had overmatig interessant. Ik wilde graag kaders, regels, grenzen om mij binnen te bewegen. CONTROLE. Zo at ik een tijdje enkel groente en fruit, omdat ik dacht dat dit gezond was en ik dit ergens had gelezen in een tijdschrift. Social media was er toen nog niet zo aanwezig als nu. Of ik at tijden lang geen brood en melk, omdat ik had gehoord dat dit weer slecht voor je was. Ik was beïnvloedbaar en vond op dat moment dat dit helemaal niet vanuit mijn eetstoornis kwam.

Als ik terugkijk zocht ik altijd naar een nieuwe manier van eten, als ik in stressvolle tijden zat. Wel heel toevallig, vind je niet? Eigenlijk niet gek dat ik daar zo vatbaar voor was. Ook vlak na mijn laatste behandeling nog. Ik was zoekende. Naar wie ik was, hoe ik wilde dat anderen mij zagen en in mijn emoties. Als er iets aan de hand was, reflecteerde ik dat op mijn lichaamsbeeld en eetgedrag. Dat zat diepgeworteld. Het was mijn zwakke plek. Mijn manier van ‘’naar de fles grijpen”, maar dan heel leuk, gezond en hip vormgegeven. Opletten geblazen dus, merkte ik later.

In de tijd dat ik een eetstoornis had, was er ook al veel op internet te vinden, maar niet zoveel als nu. Er zijn niet enkel websites, maar Youtube, Instagram en Facebook verspreiden gigantische hoeveelheden beeldmateriaal en tekst waar je door beïnvloed kunt worden. Op een goede manier, maar er kunnen ook triggerende dingen tussen zitten. Zoals de hele fit-girl beweging, de vegan lifestyle, raw vegans, low fat vegans en ga zo maar door. Alles gaat over super gezond eten. Hartstikke leuk, maar met een eetstoornis of laag zelfbeeld op zak, soms best linke soep (zonder balletjes).

Veganistisch eten ziet er in die video’s of op die Instagram accounts misschien enorm leuk en gezellig uit. Toch lopen ook deze meiden tegen de bovenstaande nadelen en lastige situaties aan. Sommige leven inmiddels tussen mensen die ook zo leven, maar besef je goed dat dit niet gemiddeld is. En dat zij leuke eetmomenten hebben, betekent niet dat de rest van hun leven ook geweldig is. Het is geen norm waaraan je jezelf moet meten. Wat je ziet op social media is niet enkel de realiteit. Daarnaast is het goed om jezelf niet te veel te vergelijken met anderen. Wat zij doen is hun zaak, jij doet wat voor jou goed voelt. Je bent niet pas leuk of goed genoeg als je heel erg streng veganistisch eet. Er is veel meer in het leven dan een eetpatroon en levensstijl die je daar om heen bouwt.

Ik ben absoluut niet tegen veganisme en laat me juist graag inspireren door de recepten die ik vind in kookboeken of op blogs die plantaardig zijn. Ik heb ook een en ander aan documentaires bekeken, waardoor ik bewust boodschappen doe. Ik vind veganisme een leuk, diervriendelijk alternatief om af en toe eens wat van mee te proeven. Maar zoals je ook wel kunt zien in mijn video’s sla ik een heerlijk bord pasta met geraspte Parmezaanse kaas, gemaakt door mijn man, niet af. Een pizza op het strand is iets waar ik intens van kan genieten.

Ik probeer keuzes te maken die bij mijn levensstijl passen. En eet geregeld, per ongeluk of bewust een lekkere veganistische maaltijd of kies voor een veganistisch stuk taart bij een cafe. Alleen al omdat ik er benieuwd naar ben of omdat vriendinnen mij vertelden dat dit zo lekker is! Ik heb geen eetstoornis meer en maak deze keuzes dus niet vanuit die gedachtes en de daaruit voort vloeiende controle-drang.

Ik heb lange tijd erg restrictief geleefd, als het om eten gaat. En dat wil ik nooit meer. Mocht veganistisch eten de standaard worden in de wereld, dan zal ik niet hardnekkig op zoek gaan naar niet-veganistisch eten. Maar de wereld is op dit moment nog helemaal niet zo ingericht. Ik kies daarom voor een diervriendelijk vegetarisch, maar geen compleet dier-vrij eetpatroon. Ik twijfel eerlijk gezegd ook of dat de bedoeling is van alles wat er in de natuurlijk aan heerlijke producten te krijgen en te maken is. En er zitten een hoop goede vitamines in, waarvan vitamine B12 niet in andere producten van nature zit. Ik doe het dus op mijn manier, eten.

De vraag is gelukkig ook niet of ik veganistisch eet en waarom wel of niet. Maar ik wilde wel delen dat het heus wel door mijn hoofd is gegaan, nu het zoveel in de media te vinden is. Ik doe wat voor mij goed voelt. Ik wil me niet meer overmatig veel bezighouden met eten. Niet omdat ik bang ben om terug te vallen, maar omdat ik het niet leuk vind. Zelf niet en voor mijn omgeving niet. Ik denk dat ik al een heleboel andere dingen doe om de wereld een beetje mooier te maken. Ik eet vegetarisch en dat is soms al een uitdaging op bepaalde momenten. Ergens ligt er voor nu een grens voor mij persooonlijk.

Als overtuigd veganist mag je dat misschien flauw vinden of jammer. Toch is dit wat voor mij goed voelt. En ik denk dat als we dat allemaal zouden doen en elkaar in die waarde laten, de wereld sowieso echt een heel stuk mooier wordt. Dan kunnen we elkaar inspireren, in plaats van elkaar in hokjes duwen of beoordelen op eetgedrag en uiterlijk. Op lange termijn heeft dat denk ik ook mooie effecten op de wereld. Zou dat niet mooi zijn?

Ik denk dat het voor jou, als je er over nadenkt, maar ook een eetstoornis of eetstoornisverleden hebt, goed is om te bedenken waar jouw grens ligt. Ga je hierna over op een Low Fat Vegan dieet of een Raw Vegan dieet? Bepaal goed waar jouw grens ligt. Tot hoe ver ga je met het veranderen van jouw eetpatroon? Hoe ver ga je in jouw strijd tegen dierenleed? In hoeverre mag dit invloed hebben op jouw strijd tegen je eetstoornis? En is dierenleed echt prioriteit in jouw leven, of vind je dierenleed misschien stiekem ineens belangrijk omdat veganisme hip is? Doe je het voor je gezondheid en hoop je er ook mee af te vallen? Onderzoek grondig wat jouw motivatie is en wees daar ook echt eerlijk en oprecht over naar jezelf en anderen toe.

Bekijk ook wat je verder op andere gebieden zou kunnen doen, voordat je überhaupt je eetpatroon omgooit. Het kan ook goed zijn om voorlopig voornamelijk stappen te zetten op andere gebieden, zoals milieu, dierproefvrije make-up en petities tekenen. Je kunt altijd nog over gaan op een veganistisch dieet, maar geef jezelf eerst eens een lange periode, uitgebreid de tijd om volledig te herstellen van je eetstoornis en alle problemen daar omheen. Als je daar nog mee rondloopt, kan het overschakelen naar een veganistisch eetpatroon een terugval of nieuwe periode van eetstoornissen veroorzaken. En dat is een risico dat je, denk ik, niet wilt lopen.

Nogmaals, veganisme is een mooie beslissing voor mensen die de mogelijkheid hebben om dit te doen. Voor wie het veilig is voor hun geestelijke en lichamelijke gezondheid. Het is mooi om zo radicaal ergens voor te staan. Mocht dat voor jou niet goed zijn om te doen op het gebied van eten, dan kun je op een heleboel andere gebieden jouw steentje bijdragen. Doe wat je kunt, dat is al hartstikke mooi en wees ook tevreden met wat jij doet. Streef geen beeld van ‘een ideale strikte veganist’ na, dat je misschien hebt gevormd door social media.

Mocht veganisme je triggeren, dan ben je daarin niet de enige. Ik ken meerdere mensen die eerlijk durfden toe te geven dat veganisme hen een mooi idee leek, maar ze het eigenlijk deden vanuit hun eetstoornis. Niets om je voor te schamen. Zo kende ik een oud groepsgenootje die dit vertelde. Dit meisje gaf zelf ook toe dat het voor haar voorlopig nog geen goede levensstijl was. Ze koos er voor onder invloed van haar eetstoornis, ook al was ze er heilig van overtuigd dat dit niet zo was op dat moment. Later merkte ze dat het een obsessie werd en dat ze zichzelf isoleerde om bezig te kunnen zijn met haar eetpatroon en planning daarvan. Wie weet is ze inmiddels, zo’n 3 jaar verder volledig van haar eetstoornis af en veganist geworden om de goede redenen, maar in die tijd vertelde ze 50% – 50% te gaan leven. En dat nam ze gelukkig heel losjes op toen. Het beste voor haar in die tijd.

Aan het eind van een blog vraag ik mezelf altijd af ik heb verteld wat ik wilde vertellen. Lastig, als het over dit onderwerp gaat. Ik kan namelijk niet voor jou bepalen of je wel of niet veganistisch moet gaan eten. Dat weet alleen jij zelf. Ik kan wel mijn zorgen delen, die ik bij sommige meisjes op voel komen. Ik wil je daarom graag bewust maken van jouw keuze hierin en alert laten zijn op de risico’s die je mogelijk zou kunnen lopen vanwege jouw eetstoornis of eetstoornisverleden. Ik raad je aan, zeker als je nog een eetstoornis hebt of bijna bent herstelt, om je eetpatroon niet op deze drastische manier te gaan veranderen.

Kies bewust over een paar jaar, als je echt hersteld bent of doe wat je kunt op andere vlakken. Of mix dagen waarop je veganistisch eet met dagen waarop je vegetarisch of gewoon, als je dat gewend bent, vlees eet. Doe wat jou helpt herstellen en echt los te komen van je eetstoornis en de ongezonde controle over eten. Wees niet te rigoureus. Dat is wat ik je mee wil geven. En wil je gewoon vlees eten, melk drinken en ontbijten met een eitje. Doe dat dan ook gewoon. Ik veroordeel daarin absoluut niemand. Geen veganist, geen vegetariër en geen vleeseter. Ik doe wat ik graag wil doen en hoop dat jij ook doet wat jij graag wilt doen. Maar weloverwogen.

Doe vooral ook dingen op andere gebieden in je leven, dan op gebied van eten. Er is na een eetstoornis, zoveel meer te beleven dan regels rondom eten! 

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

55 reacties op “Veganisme en een eetstoornis”

  1. Confronterende, goede blog. Ik voel me erg aangesproken. Een tijd lang was ik wel van de ene op de andere dag veganist, en vooral in het begin was ik erg aan het puzzelen wat wel en niet veganistisch was. Het geeft je een excuus, omdat je je keuzes beperkt, en daar is een eetstoornis heel blij mee.
    Mijn vriend en ik hebben toen een tijdje goed gepraat, en zijn samen gaan zoeken naar een compensatie. Nu eet ik net als vroeger vegetarisch. Met een vleesvervanger en een vitaminepilletje.

  2. Mooie blog. Het is wel zo dat er meestal koeienmest gebruikt wordt om het land te bemesten om al die groenten goed te kunnen laten groeien, of zoiets als beendermeel of bloedmeel wordt toegevoegd aan de meststoffen. Ik herken het wel dat je het kunt gebruiken om je eetstoornis naar jouw manier te kunnen handhaven, maar ook die andere kant. Ik mag werkelijk bepalen wat ik wel of niet eet en waar ik me werkelijk goed bij voel. Als ik tig jaren super ongezond heb gegeten, is mijn gedachte nu. Dan kan ik het misschien nog ‘goedmaken’ of mag ik het als mijn manier zien om alsnog met mijn eetverslaving om te gaan. Als dat voor een ander een te extreme manier is, mag dat, maar ik vind dan dat ik naar de omstandigheden mijn best doe om er nog wat van te maken en als ik dan een persoon daardoor ben, met aangepast eetpatroon, wat niet past in de manier hoe anderen eten, mag dat ook. Het gaat om uiteindelijk hoe je werkelijk je leven wilt leven en ook wilt eten en waarin je niet meer hoeft te eten wat je eigenlijk niet wilt. Dat hoeft niet eetgestoord te zijn uiteindelijk, ook al zou het ‘afwijkend’ zijn van het ‘geheel’, maar als je het doet vanuit idd. je eetstoornis, kan het idd. alle reden tot zorg zijn en voedingstekorten en uiteindelijk super ongelukkig, dwangmatig etc.

  3. Heel mooi verwoord en waardevol artikel.
    Als vegetariër voel ik soms de ‘druk’ om veganistisch te gaan eten. Want ja ik ben vegetariër vanuit mijn kennis omtrent dierenleed en milieu. En dan krijg je al snel eens de opmerking ‘en die arme kippen dan die voor jouw eieren zorgen, en arme koeien voor jouw melk …’ Ja, daar denk ik ook over na en nee daar ben ik geen voorstander van. Maar ik wil nog op restaurant kunnen gaan zonder op voorhand te moeten bellen of ze iets voor mij kunnen maken, ik wil nog naar de winkel kunnen gaan zonder E-nummers op de verpakking te moeten bestuderen, ik wil nog met vrienden de stad in kunnen trekken en spontaan een ijsje eten.
    Ik eet geen vlees of vis. Ik koop meestal bio-eieren en vaak sojaproducten. Ik let op hoe mijn schoenen gemaakt worden en of mijn douchegel op dieren is getest. Maar evengoed neem ik in een brasserie een warme chocomelk en een pannenkoek die gemaakt is met industriële eieren en koemelk. En als ik parfum krijg dat getest is op dieren, ga ik daar niet moeilijk over doen.
    Voor mij is dit een kwestie van een evenwicht vinden in waar jij (Ik zeg jij. Niet je eetstoornis.) je goed bij voelt en wat haalbaar is. Voor onze planeet willen zorgen is mooi. Maar ieder doet dat op zijn eigen manier. En dan zijn er genoeg dingen die je kan doen zonder alleen te focussen op eten

  4. Ik vind veganisme in de basis helemaal niet radicaal of restrictief, dat is alleen maar als je het vergelijkt met de manier waarop de meeste mensen eten, en je dat als de norm ziet. Is wat er in de dierenindustrie gebeurt juist niet radicaal en extreem? Er zijn juist heel veel andere dingen die je meer gaat eten als veganist. Daarnaast is van alle dierlijke voedingsmiddelen wel een plantaardig alternatief. Dat uitzoeken van wat veganistisch is hoef je alleen maar in het begin te doen, en hoeft bijna niet als je vooral onbewerkte producten eet en zelf dingen maakt.

    Mij helpt veganistisch en puur eten juist om goed voor mezelf te zorgen, en voorkomt dat ik mij de hele dag vol stop met ongezond eten. Aan de andere kant maak ik af en toe een uitzondering en ben ik niet strikt met kleine hoeveelheden melk/ei, dit geeft mij een gevoel van vrijheid. Ik ben jarenlang strikt veganist geweest, maar het voelt voor mij beter om op een verjaardag gewoon mee te eten met de taart, zodat ik niet iedere keer hoef uit te leggen waarom ik geen taart hoef. Ik noem mijzelf dan ook geen veganist maar een vegetariër die niet houd van melkproducten en ei 😉 Dat voorkomt een hoop discussie en voorkomt dat er steeds aandacht door anderen wordt gevestigd op je eetpatroon.

    Maar, inderdaad, als je samen met anderen eet kan het wel lastig zijn. Dan is het handig om zo nu en dan eens een uitzondering te maken. Als je niet-veganistisch eet bij een ander en die ander eet veganistisch bij jou heeft dat hetzelfde (en misschien zelfs een beter) resultaat als dat je altijd in je eentje veganistisch eet.

  5. Wow lang artikel Nouska. Ik ben zelf sinds een tijdje veganistisch. Althans, niemand weet het behalve ik. Ik ga binnenkort tegen mijn vader zeggen dat ik vegetarisch wil zijn denk ik want dat maakt het al een stuk makkelijker. Zelf koop ik nooit iets dat niet veganistisch is en ik maak het ook niet. Het heeft mijn leven zoveel makkelijker en losser gemaakt. Misschien klinkt dit tegenstrijdig maar het heeft mij echt uit mijn eetstoornis gehaald. Ik eet nu wanneer ik honger heb en stop als ik vol zit. Ik eet veel fruit en ben totaal niet bang om daarvan aan te komen. Ik probeer hclf (high carb low fat) te eten, maar mijn vader kookt met best veel olie dus dat gaat meestal niet. Ja ik gebruik het als een manier om af te vallen omdat ik door eetbuien nogal ben aangekomen. Maar door gezond te eten en elke dag te bewegen gaat het wel lukken. Misschien duurt het een half jaar of een jaar, maar het is blijvend en makkelijk en niet destructief. Ik vind het echt vervelend dat er een bepaald beeld is van veganisten. Niet elke veganist is een halve hippie die iedereen verafschuwt die vlees eet en altijd maar het onderwerp aansnijdt of super erg van dieren houdt. Ja ik hou van dieren maar ik doe het ook voor mijn gezondheid en het milieu. Er is zoveel informatie over dit onderwerp, maar mensen lijken het niet te willen zien of geloven. Zoveel onderzoeken die uitwijzen dat melk en vlees niet goed voor je is en toch krijg je als eerste reactie als je zegt dat je veganist bent: Dat is ongezond, je mist voedingsstoffen en waar haal je je eiwitten vandaan? Nou gewoon, uit niet-dierlijke producten. Bijna niemand die geen veganist is krijgt alle voedingsstoffen binnen, eet genoeg fruit en groente etc en opeens als je veganist bent maakt iedereen zich zorgen dat je niet alles binnenkrijgt.

  6. Erg goede blog!
    Ik kan me soms zelfs boos maken om de foodhypes. Sommige mensen volgen een bepaald dieet vanwege een ziekte of allergie. Vervolgens denken mensen dat dat ‘gezond’ is om dat de bewuste persoon met ziekte of allergie heel bewust omgaat met eten, maar het nare is, dat een foodhype overgaat en een ziekte of allergie niet.

    Jij, die nu besluit een maand suikervrij te eten, kan over 3 weken weer een chocoladereep naar binnen werken. Ik kan dat niet.

  7. Nouska, wat heb ik dit goed verwoord… Ik herken me heel erg in jouw verhaal. Al die hypes, al dat gedoe. Maar altijd als ik dat zeg, kijken mensen me boos aan (mensen die niet weten van m’n es), omdat ik me niet goed kan verwoorden. Knap hoe je dit hebt beschreven. Top!

  8. Wauw, wat een goede blog. Duidelijk te merken dat echt je interesse ligt bij het dierenwelzijn maar ook het mensenwelzijn, Nouska. Ik ben het met elke zin in het stuk eens. Ik heb mijn behandeling enkele weken terug afgerond en wordt volgende week – als het goed is, maar daar heb ik alle vertrouwen in – genezen verklaard. En ik ben steeds meer aan het nadenken over vegetarisch eten. Maar omdat mijn eetstoornis mij al vaker fopte, heb ik besloten dit heel rustig aan te pakken. Ik lees er veel over en ik eet bij de AGV maaltijd soms wel vlees mee, en de andere keer een vleesvervanger. En een paar dagen terug maakte ik een bonenburger. Gewoon uitproberen. Ook probeer ik (voor mij) nieuwe producten uit als feta, hummus en soorten bonen, om mijn broodjes anders te kunnen beleggen en nieuwe dingen uit te proberen. Ik merk dat dit echt vanuit mezelf is en niet vanuit de eetstoornis, en dat vind ik heel fijn. Ik pak het rustig aan en onderzoek bij mezelf wat bij me past. Veganisme vind ik heel knap en het zou ook bij mijn denkbeelden passen, maar ook ik wil me niet meer laten belemmeren door het niet kunnen eten van producten en op sociaal vlak. Dus ik doe mijn eigen ding. En dat voelt super goed.

  9. Geweldig dat er een artikel over veganisme is geplaatst! Mijn complimenten 🙂

  10. Erg interessant artikel! Na mijn eetstoornis heb ik besloten veganistisch te gaan leven ivm het ethische en het gezondheidsaspect. Dit heb ik ongeveer een halfjaar helemaal volgehouden, omdat het buitenshuis gewoon erg lastig was en ik niet meer zo kon genieten als vroeger.. De maaltijden die ik zelf kook zijn meestal nog wel volledig vegan, maar buitenshuis let ik er helemaal niet meer op. Zo is het voor mij veel beter vol te houden en vermijd ik alsnog zoveel mogelijk dierenleed.
    Heb wel veel bewondering voor de fulltime veganisten, maar voor mijzelf heb ik nu een balans gevonden die bij me past.

  11. Lastig dilemma vind ik zelf. Ik sta echt helemaal achter het vaganistisch gedachtengoed maar aan de andere kant wil ik ook zo graag eens gewoon kunnen eten zonder restricties. Ik ben al vegetariër en dat kost me totaal geen moeite maar nu begin ik ook steeds meer veganistisch te eten wat toch wel een stuk lastiger is. Ik denk dat ik het daarom wel wat los wil laten, totdat ik hersteld ben. Aan de andere kant kan ik nu al bijna geen melk of kaas eten zonder me schuldig te voelen over het dierenleed, kan ik een dier laten lijden voor mijn genot, zelfs al heb ik een eetstoornis…?? Is die eetstoornis wel een goed excuus om bij te blijven dragen aan dierenleed en klimaatverandering en zo veel meer??

  12. Wat een fijn artikel! Iets waar ik zelf al langer over denk en me ook door aangesproken voel. Ik ben al een aantal jaren volledig vegetariër en heb vaker nagedacht over veganisme en waarom ik dit wilde. Ik merkte dat op de weken dat ik bijna volledig plantaardig at ik mij helemaal niet zo lekker voelde en behoefte kreeg aan vleesvervangers of een (bio) eitje. Ik heb nu geaccepteerd dat dit niet zo erg is en ik luister gewoon naar de behoefte van mijn lichaam. Daarbij is het niet voor niets dat we als mens bepaalde vitamines nodig hebben! Plantaardig eten heeft ook zijn effect op mens en dier ..denk maar aan alle soja plantages en boskappen. Ik ben het eens met dat iedereen moet doen wat voor hem of haar goed voelt en je blijven bewust zijn waarom je bepaalde (eet) keuzes maakt 🙂

  13. Heel raak, hopelijk een bewustwording voor mensen die zich hierin herkennen. Zelf was ik altijd gewend vlees te eten, ook in de periode waarin ik een eetstoornis had. Toen ik bezig was met aankomen en herstellen van de eetstoornis heb ik er bewust voor gekozen geen enkel product of voedingstof uit mijn eetpatroon te laten, omdat ik écht wilde herstellen en dus de angst voor welk eten dan ook wilde overwinnen. Jaren later, nu ik dus inderdaad niet meer bang ben voor eten heb ik een tijd geleden te keuze gemaakt in principe vegetarisch te gaan eten. Dit komt voort uit een diepe liefde voor dieren, ik kreeg een steeds vervelender gevoel bij het eten van elke dag vlees. Waarom zeg ik ‘in principe vegetarisch’? Omdat ik me nooit meer wil beperken en onthouden van een plezierig leven. Als mijn vriend af en toe kookt kan hij zich echt verheugen om mij een lekkere maaltijd voor te zetten. Hij maakt dit dan met biologisch vlees. Ik doe dan gezellig mee met wat hij kookt. Als ik bij mijn schoonouders ga eten en ze hebben met alle plezier en liefde een maaltijd gemaakt met vlees dan ga ik niet zeggen ‘nee dankje’. Ik wil genieten van het leven en als daar heel af en toe een stukje vlees bij hoort dan is dat niet erg. Het gaat mij om het bewust omgaan met wat ik eet zonder dat ik mezelf beperk in wat ik eet. Voor mij de ideale balans.

  14. er zijn ook mensen die om gezondheids redenen niet veganistisch of vegetarisch kunnen eten omdat ze bijvoorbeeld diabetes hebben en op koolhydraten moeten letten en mensen met darm aandoeningen zoals pds,crohn enz.
    het is natuurlijk wel een mooi streven maar het moet niet ten koste gaan van je gezondheid.

  15. Ik ben juist van mijn eetstoornis afgekomen door veganistisch te gaan eten. Het heeft me van m’n koolhydraatvrees afgeholpen, want eerlijk is eerlijk: koolhydraatarm leven op een veganistisch dieet gaat gewoon niet 😉

  16. Wow echt een hele goeie blog! Ik herken het niet zo zeer in veganistisch eten, maar wel in het mee gaan in nieuwe food hypes, zoals ineens suikervrij willen eten omdat ik ergens las dat dat beter is, en dan is dat weer over en dan zie ik ergens dat je beter geen brood meer kan eten, nou oke, dan doe ik dat! Maar het is niet omdat ik echt denk dat dat beter voor me is, maar omdat ik stiekem toch hoop dat ik er mee afval. Maar steeds als ik dat probeerde kreeg ik weer eetbuien, en daar was ik nou net vanaf na 4 jaar boulimia te hebben gehad. Dus nu probeer ik vooral op gevoel te eten, te eten wat voor mij goed voelt, en me niet aan 1 pepaalde regel te houden zoals geen suiker eten, omdat ik dat toevallig bij een super mooi gespierd iemand op instagram zie. Bedankt voor deze blog! 💛

  17. Op zich prima artikel hoor, en ik snap je zorgen ook echt wel. Ik vind alleen woorden als ‘trend’ en ‘hype’ een beetje naar klinken. Natuurlijk is dit het ook voor sommigen, maar je schrijft dat je zelf niet beoordeeld wilt worden omdat je niet vegan eet (wat prima te begrijpen is), maar ik vind zulke woorden gebruiken terwijl vegan zijn voor veel mensen een serieuze morele keuze is om niet bij te dragen aan dierenleed, ook niet echt respectvol. Nogmaals, ik snap je zorgen en ben het op zich met het artikel eens, alleen die woordkeuze, bah.

  18. Hele goede blog! Vooral omdat dit zo actueel is in de eetstoornis wereld.

  19. Ik ben al geruime tijd veganist, al voor de eetstoornis en uit ethische overwegingen. Het valt me op hoeveel mensen bij voorbaat al een vooroordeel klaar hebben. Dat vind ik jammer. Iedereen moet eigen grenzen bepalen. Ik ben niet het belerende veganistje en snap niet waarom sommige mensen zo aanvallend kunnen zijn. Ik houd het maar op onwetendheid (net als argumenten mbt soja; merendeel is voor de dieren in de bio-industrie, er is genoeg hierover gepubliceerd).

    In het begin was het even schakelen, ook het sociale aspect. Maar nu is het bij iedereen bekend dat ik plantaardig leef (en dat het over veel meer gaat dan alleen plantaardig voedsel; vegan make-up, kleding etc.).

    Het helpt me om bewust en op gezonde manier met mijn lijf en geest bezig te zijn. Een persoonlijke keus waar ik me prettig bij voel:)

  20. Hele goede blog zeg! Dit is zo’n typische blog waar de kracht van jullie site in zit. Mooi uitgelegde boodschap, waar ik het heel erg mee eens ben

  21. Goede blog!
    Ik ben zelf vegetarier en probeer verder op allerlei vlakke milieubewust, diervriendelijk en goed voor de mens te zijn.

    Ik denk er soms wel over na of ik veganistisch wil worden, maar weet dat ik dat dan pas ga doen als ik van mijn eetstoornis af ben!
    Sowieso heb ik nu door mijn problemen nog niet genoeg ruimte en tijd om me meer te verdiepen in milieubewest, diervriendelijk en mensvriendelijk zijn (qua welke producten ik koop bijvoorbeeld), laat staan me verdiepen in veganisme. Wel wil ik dat allemaal gaan als het moment er voor is. Dan kan ik dan ook nadenken of veganisme verstandig is ivm mijn eetstoornis. Sowieso wil ik dan dus eerst van mijn eetstoornis af zijn en echt vrij kunnen eten.

  22. Goede blog Nouska! Helemaal mee eens 🙂

  23. Ik ben zo blij dat hier een blog over is geschreven. Je hebt het echt goed verwoord Nouska, er is niks dat niet genoemd is.

    Zelf ben ik al ruim 1.5 jaar genezen van mijn eetstoornis, en ik ben veganist sinds 3 maanden. Ik ben het ervan overtuigd dat je geen veganist moet worden als je nog in je eetstoornis zit, of als je nog met je herstel bezig bent. Het is gewoon niet te ontkennen dat je je als veganist meer dan gemiddeld moet gaan bezighouden met eten. En voor iemand die herstellende is, is dat nooit goed. Na zo’n moeilijke periode moet je juist weer leren eten zoals voorheen. Daarbij hoort ook spontaan mee-eten met anderen, hetgeen voor een veganist soms lastig kan zijn.

    Ik weet van mezelf dat ik niet veganistisch ben gaan eten omdat ik wil afvallen of omdat ik controle over iets wil. Dat vergt echter echt wel wat zelfkennis. Ik heb mezelf eerst een hele lange tijd gegeven om goed na te denken over mijn beweegredenen. Pas toen ik 100% zeker was dat er geen enkele eetgestoorde gedachte achter zat, ben ik veganist geworden.

    Ik denk wel dat ik na mijn eetstoornis mijn liefde voor eten heb herontdekt. Ik vind koken leuk en ben geïnteresseerd in gezondheid (eerder mentale/spirituele gezondheid dan lichamelijk), en heb dan ook in veganistisch eten echt een passie gevonden. Het voelt goed om iets positiefs te doen voor deze wereld, en tegelijkertijd daarmee ook goed voor mezelf te zorgen.
    Nogmaals: veganistisch eten vind ik echt de beste beslissing die ik tot nu toe heb gemaakt, maar ik ben het er helemaal mee eens dat je er niet aan moet beginnen als je nog last hebt van je eetstoornis.

  24. Bedankt voor deze blog, het gaat me zeker verder helpen. Ik merk dat vegetarisch eten goed bij me past, maar veganistisch gaat me in deze periode van herstel nog iets te snel. Ik eet wel deels veganistisch en daar voel ik me prettig bij. Nogmaals bedankt! 😌

  25. Mooi stuk, ik ben vegeatariër. Graag zou ik veganist worden, maar dat doe ik in stapjes. Ik ben inmiddels twee jaar genezen en daar ben ik heel blij mee!
    Ik mis alleen een argument voor veganisme, namelijk dat het veel beter is voor het milieu en de natuur.

  26. Nouska bedankt voor deze eerlijke blogspot ,want je heb helemaal gelijk. Ik ben zelf bewust vegatariër ,en moest door mijn eetstoornis in de klinieken weer vlees eten. Toen ik ontslagen werd ging ik gelijk weer naar vegatarisch dit was namelijk echt en keuze vanuit mij als persoon tegnover de dieren. Ik vind dat je open,en eerlijk verteld wat er eigenlijk gebeurt op social media.Zelf merk ik dat ik redelijk snel beìnvloedbaar ben.Veganist zou ik daarom ook niet worden.

  27. Mooie blog, erg herkenbaar.
    ik hoop dat veel mensen dit lezen

  28. Goed dat dit is geplaatst! Je ziet nu zo veel mensen die veganistisch eten. Het lijkt me tijdens een eetstoornis ook absoluut niet verstandig.
    Ik eet zelf vegetarisch, nog niet heel lang. Nu iets meer dan een half jaar. Dit is geen keuze vanuit de eetstoornis geweest, volledig uit principe. Ik ben al redelijk goed op weg qua herstel en dat stapje naar vegetarisch eten heeft me juist meer uit mijn comfortzone gehaald. Ik at al weinig vlees, veel vervanging, maar ik at op een gegeven moment alleen nog maar kipfilet op brood, omdat dat “veilig” was. Toen ik me dat realiseerde, ben ik vegetarisch gaan eten. Eerst nog met vis, maar al gauw volledig vegetarisch. 3 maanden later kwam ik erachter dat ik lactose-intolerant ben. Het scheelt zo veel lichamelijke klachten, maar ik heb ook echt gehuild uit frustratie dat ik nu weer zo moest opletten op wat ik at, dat ik weer etiketten moest gaan lezen, juist nu ik zo veel vrijer kon eten. Ik ben het nu wel gewend, er is nog genoeg mogelijk, en ik merk ook op dat ik nu heel anders naar etiketten kijk dan toen diep in mijn eetstoornis. Ik scan op dikgedrukte woorden (de allergenen dus), niet op hoeveelheid kcal/vet/suiker/… Ik heb er mijn weg in gevonden en ik voel me goed bij vegetarisch en lactosevrij eten! Vanuit principe én vanwege lichamelijke klachten.
    Als ik uiteten ga, is het wel wat lastiger. Dan is het inderdaad vooraf uitzoeken en opbellen etc. Of ik ga naar Rotterdam en kies ik voor een veganistische optie. Dan weet ik zeker dat het zonder zuivel is. Maar thuis eet ik lekker vegetarisch. 😉

  29. Ik heb een week lang veganistisch gegeten en kreeg meteen flashbacks naar mijn eetstoornistijd. Ik heb 2 uitnodigingen voor etentjes moeten afzeggen, moest op elke verpakking kijken en was weer de hele tijd met eten bezig. Misschien went dit na een paar weken, maar voor mij was het echt al gelijk duidelijk dat dit niet het juiste moment was. Dat is ook wat ik als tip wil meegeven aan de mensen die dit lezen: veganistisch eten is geweldig, maar kies er het moment voor dat je er klaar voor bent. Het is echt niet erg om even te wachten. Daarbij kan je ook gewoon een tussenweg doen, ik eet nu bijv. geen eieren meer omdat ik dat toch al niet zo lekker vind maar drink wel nog gewoon melk in mijn koffie en eet kaas op brood. Als je al iets bijdraagt is het al super goed! 100% vegan is misschien het beste voor de dieren en het milieu maar doe gewoon wat binnen jouw kunnen ligt, dan doe je al genoeg!

  30. Ik vind deze blog een beetje dubbel.. Veganisme is goed voor het milieu, de dieren, je gezondheid (als je het op een goede manier doet). De reden waarom het een trend wordt is omdat we steeds wijzer worden en niet meer geloven in de eetgewoonten van vroeger. De meeste weten nu dat melk niet nodig is om calcium op te nemen, omdat een overschot aan melk zorgt dat er meer calcium wordt uitgescheiden wat je je juist een hogere kans geeft op botontkalking. Er is niks mis met geen zuivel, ei, vis, en andere dierlijke producten eten omdat je niet mee wilt doen aan dierenleed. Net zoals het niet erg is om geen vlees te eten omdat je je hierbij niet goed bij voelt. Maar voor vele is deze manier van eten ”extreem”. Ik snap niet dat het extreem is om wat meer groente & fruit te eten, dit staat tenslotte ook in de schijf van vijf maar dan vind niemand het vreemd. Voor mij is in ieder geval het ethisch aspect erachter heel belangrijk. Ik weet hoe erg de dieren lijden en als je je eenmaal hier bewust van bent krijg ik niet echt de behoefte om het te eten. Dat het sommige mensen met een eetstoornis triggert is helemaal niet het doel van veganisme maar helaas gebeurd dit toch. Hierdoor lijkt het alsof alles maar een hype omtrent voeding is. Mensen beweren dat ze de ”superfoods” eten en hier alleen maar ongezonder door worden, ja dat snap ik als je 1 thee lepel chia zaad gebruikt.. Verder zijn fruit en groenten ook gewoon ”superfoods”, vol met vitamines en mineralen die je lichaam gewoon nodig heeft. Ik heb zelf ook een eetstoornis gehad maar leg die link niet met veganisme. (Het heeft mij ook deels geholpen, aangezien je zoveel koolhydraten eet met álle liefde opeens!) Ik denk dat als je echt veganistisch wilt worden je eigen research moet doen en bedenken of dit echt bij je past, ander hou je het toch niet echt vol. Verder vind ik het belachelijk als er wordt gezegd ”ja door mijn veganisme” kon ik niet meer uiteten. Je kan zelfs naar de snackbar en gewoon een patatje curry bestellen en een vega bamischijf erbij. Verder is er altijd wel minimaal één veganistische optie ergens. Moraal van het verhaal eigenlijk.. stop nou is met veganisme de schuld te geven omdat mensen dit voor een eetstoornis gebruiken! 🙂

  31. Tip voor uit eten: een salade is vaak wel ter plekke veganistisch te maken. Bestel gewoon een maaltijdsalade die het meest plantaardig is maar dan bijv. met extra olijven/groenten in plaats van de feta :). Doe ik wel eens en is meestal een succes!

  32. @ X: ik sluit me volledig bij jou aan!

  33. Vaak zit er extra b12 in de voeding van de industrie dieren, vandaar dat er ook (heel) veel b12 zit in dierlijke producten. Dan kun je natuurlijk beter direct b12 supplementen nemen ipv deze in te krijgen via dierlijke producten!
    Vaak wordt b12 via dierlijke producten nog steeds niet goed opgenomen, omdat het niet altijd bruikbare b12 is, vegetariërs en vleeseters hebben daarom ook vaak een b12 tekort.

  34. Ook vind ik het helemaal geen ‘eigen keuze’ om veganist te worden. Als je eenmaal bewust wordt van het hele proces vooraf gaande van eieren/melk/honing/vlees/vis is het alleen logisch om veganist te worden. De wereld wordt helemaal verpest door deze industrie. Vegetarisch of vlees eten vind ik best wel een egoïstische keuze. Alleen omdat je de smaak zo lekker vindt, doe je de dieren, mensen en wereld een groot verdriet.
    groetjes

  35. Ik vind het wel grappig om te lezen dat de meeste veganisten zo aanvallend reageren.
    Ik ben zelf opzich best nieuwsgierig ernaar en vind dit alleen maar positief. Maar, ik word zo moe van die extreme mensen. De wereld is al naar de klote dat gaat het veganisme niet oplossen. Jou zou het misschien een goed gevoel geven maar, voorderest gebeurd er niet veel. Plus vind ik het egoïstisch om mensen te veroordelen op wat ze doen laat iedereen toch in ze waarde. Ik heb respect voor veganisten ik denk niet dat ik er ooit bij zou horen maar, wie weet. Al hoop ik dat ik niet zo haatdragend naar vlees eters word :p

  36. Ik ben veganist, en niet vanuit mijn eetstoornis. Ik zou gewoon niet met mezelf kunnen leven als ik wéét hoe slecht het is om dierlijke producten te gebruiken voor de dieren en voor het milieu. Het is mijn manier om mijn steentje bij te dragen en zeker niet het enige wat ik doe, maar ik vind het niet ‘extreem’. Oké, het is lastiger om uiteten te gaan, maar ik droom van een wereld waarin iederéén veganist is, want de manier waarop we nu leven is simpelweg niet vol te houden als we straks met 9 miljard zijn. ooit vonden we het een belachelijk idee om slaven als mensen te behandelen of om vrouwen rechten te geven; waarom zou dat niet kunnen gebeuren met veganisme?

  37. @Anoniem, ik lees helemaal geen aanvallende reacties, misschien dat jij het zo ervaart? Extreme mensen? Het is maar net hoe je het bekijkt. Het raakt veel veganisten hoe er met o.a. dieren wordt omgegaan, dan krijg je misschien wat vurige reacties, maar veganisten zijn nu júist niet haatdragende mensen over het algemeen, daarom maken ze ook zo’n keuze, uit compassie. Niks mis mee om in een wereld “die al naar de klote is” toch je best te doen om er zo min mogelijk in bij te dragen. Iedereen zijn eigen aandeel.

  38. Ik vind het raar dat je alleen maar de reden noemt om ‘vriendelijk naar dieren te zijn’ en ‘dierenleed’ stoppen. Alsof dat de enige redenen zijn waarom mensen veganistisch worden. Ik doe het om de aarde te redden, het klimaat, de stijging van de zeespiegel, bedreigende diersoorten die door boskap niet meer kunnen leven. Dagelijks worden voetbalvelden aan regenwouden gekapt, en waarvoor? Voor veeteelt, om soja en voedsel voor vee te verbouwen en dus ook voor melkkoeien. 91 % van de boskap wordt veroorzaakt door veeteelt. Ik vind dat dit niet kan.

    Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen, en de kinderen van mijn kinderen straks nog op een goede aarde kunnen leven. Ook kunnen genieten, net als wij nu, nu het kan. Maar omdat wij zo graag ‘met ons pizzaatje (met kaas en vlees) op het strand willen zitten’ zitten onze kleinkinderen straks met de aangerichte schade van ons. En alle problemen die wij hebben aangericht.

    Dat is waarom veganisme zo belangrijk is. Mensen moeten wakker worden.

  39. Heel fijn om deze blog te lezen.
    Wat ik wel raar vind van veganisten die zo met alles begaan zijn met het milieu is dat zij heel veel import producten eten en niet zo veel van wat hier groeit .Denk banaan, sinaasappel ,dadel quinoa,kokos ,superfoods,cacao,avocado’s….Transport veroorzaakt ook CO2 uitstoot en is niet goed voor het milieu.
    Zou je alleen leven van wat in deze streken groeit, weet ik niet of je het zou redden als veganist.Maar volgens mij zou dat toch de meest natuurlijke manier van jezelf voeden zijn
    Ik wil mijzelf niet in een hokje stoppen, ik wil geen label op mijzelf plakken ook niet wat betreft mijn eetpatroon.Ik maak mij wel degelijk zorgen om het milieu en leef zo bewust mogelijk , maar ik wil geen religie maken van mijn eten en mijn lifestyle. Dat lijkt mij zo leeg.

  40. Het zal voor iedereen anders zijn, maar veganisme heeft mijn eetstoornis helemaal niet erger gemaakt..het heeft mij eerder geholpen. Elk dier is een levend wezen waar je respect voor moet hebben, en liefdevol mee om moet gaan. Elke ziel verdient liefde..en zo kwam ik er achter dat die van mij daar ook bij telde!
    Ik vind veganisme helemaal niet restrictief, maar veel mensen denken juist dat veganisten bijna niks kunnen eten! Zò niet waar, en het heeft mij ook over mijn koolhydraat angst heen geholpen.
    Ik zet mij in voor dieren en het milieu, en dat geeft mij een goed gevoel over mezelf…en dat mag ook wel soms.
    Veganisten worden vaak (niet altijd) negatief beoordeeld, dat we zo boos zijn. Ik vind ons juist veel liefde hebben, aardig zijn..niet alleen voor mensen, maar ook voor dieren en het milieu.
    Ik spreek vanuit mijzelf als ik zeg dat het alleen frustrerend is dat mensen niet (willen) zien waarom wij veganist zijn.
    Maar dit onderwerp zal voor altijd discussies opleveren..iedereen kiest zijn eigen pad. Die van mij zal zonder dierenleed zijn.

  41. @Sien : de CO2 die door veeteelt wordt uitgestoten is vele malen groter dan CO2 van transport.

  42. @ maria Heel mooi gezegd!

  43. Heel goed geschreven Nouska. Ik denk inderdaad dat er veel mensen zijn die veganist worden met de verkeerde redenen. Uiteindelijk is het natuurlijk wel een hele goede leefstijl, voor de planeet en voor de dieren. Maar voor iemand in het herstel van een eetstoornis vind ik het ook een beetje riskant.

  44. Typisch, ik ben het juist helemaal niet eens. Ik heb ook een eetstoornis gehad. Ik was een dik kind (vond ik toen) en heb mezelf regelmatig uitgehongerd om af te vallen. Vanaf het moment dat ik vegetariër werd ging het nog niet veel beter. Marsen en snickers, taart en kaas bleven mijn aandacht trekken. Om dierenwelzijnsredenen ben ik gestopt met melkproducten en later ook eieren. Dat bleek rust te brengen in mijn gewichtsschommelingen. En toen 100% vegan en mijn hele probleem was weg. Ik eet nu de hele dag door onbeperkt groenten en fruit en mijn gewicht blijft altijd constant. Ik raad het iedereen aan die bang is voor overgewicht. Ik voel me nooit meer schuldig als ik een extra zak winterwortels naar binnen werk.

  45. @ Leo: heel herkenbaar! Alleen ik merk soms wel dat mensen uit mijn omgeving zeggen dat ik juist veel eet omdat ik zo een berg groente op mijn bord heb. Dat triggert me dan wel. Best scheef.

  46. @M. Daar moet je je gewoon niks van aan trekken, die mensen eten gewoon te weinig (groente) 😉 Of ze eten bijv. vlak na het avondeten nog 2 gevulde koeken. Het lijkt veel maar omdat jij veel groente eet is het helemaal niet zo machtig en heb je er meer van nodig, dat beseffen die mensen zich gewoon niet. Ik eet ook altijd hele bergen met veel groente 🙂 (+normale portie peulvruchten en graan/aardappel). Ik ben smal gebouwd en daardoor verwachten mensen dat ik kleine porties eet, dan valt het ze nog meer op dat ik “veel” eet.

  47. Goede blog! Al vanaf mijn 7e eet ik vegetarisch en het laatste jaar ben ik me meer gaan verdiepen in veganisme, vanwege de dieren en het milieu, maar zeker ook om af te vallen in eerste instantie. De overgang was in het begin dan ook erg drastisch. Maar ik heb nu een middenweg gevonden. Ik eet nu zoveel mogelijk veganistisch (en dan op de goede manier), maar ik volg het niet heel strikt. Zo geef ik mezelf en mijn omgeving speling en kan ik iets goeds doen voor de wereld, zonder iets slecht te doen voor mezelf. Beetje bij beetje lukt het steeds meer om een volledig veganistische levensstijl te leven doordat ik langzaam nieuwe dingen en vervangers ontdek 🙂

  48. Herkenbaar voor mij. Ik ben vegetarisch en later veganistisch gaan eten en mijn eetstoornis had daar een hele grote rol in. Uiteindelijk heb ik een tijdje weer ‘gewoon’ gegeten inclusief vlees om te kijken waarom ik nou eigenlijk vegetarisch wilde zijn. Ik kwam toen tot de conclusie dat het toch echt wel ethische redenen had. Inmiddels eet ik wel grotendeels veganistisch, alleen als ik samen met mensen eet of uit eten ga eet ik wel vegetarisch.

  49. Ik ben al weer een tijdje van mijn eetstoornis af en vind de manier waarop ik veganistisch eet erg prettig. Ik eet namelijk wel veganistisch als ik voor mezelf kook of als er veganistische opties zijn, maar neem op verjaardagen wel gewoon een stukje taart of eet iets vega’s als een restaurant niks anders heeft of als iemand vega voor me heeft gekookt. In de praktijk eet ik dus denk ik rond de 90% veganistisch. Op deze manier draag ik bij aan een betere planeet en minder dierenleed zonder dat ik mijn eigen sociale leven in de weg zit. Ik ben erg blij met mijn oplossing, misschien is dit ook een idee voor anderen. Zo wordt het namelijk niet zo restrictief.

  50. Mij heeft veganist worden juist geholpen van mijn es af te komen. Ik wil gewoon controle hebben over wat ik eet. En een es is de negatieve manier van controle hebben en voor mij is veganisme de positieve manier van controle hebben. In plaats van mijn omgeving dwars te zitten met mijn es help ik nu dieren dankzij mijn eetpatroon.

  51. Grappig – ik zou juist graag veganistisch willen gaan leven maar durf nog niet door mijn eetstoornis. Bang voor de noten, volle producten qua zuivelvervangers etc.
    Daardoor voelt het echt nog even als een stap te ver (helaas)

  52. Dank voor je mooie en inspirerende artikel. Het is daarbij erg confronterend. Ik ben van de een op de andere dag veganistisch geworden. Ik was er strikt van overtuigd dat dit niet door mijn eetstoornis kwam, maar mijn behandelaren willen dat ik hier de aankomende periode goed over ga nadenken. Zij denken inderdaad dat het belangrijk om is mijn strikte veganisme voor nu los te laten, om echt te kunnen herstellen. Na mijn herstel kan ik hier altijd nog voor kiezen. Voor nu moet ik mijn herstel op één zetten en de controle die ik probeer te behouden door ervoor te kiezen veganistisch te leven gaat mij hier waarschijnlijk niet bij helpen.

    Ik ben dan wel ‘gezonder’ geworden in de periode van mijn veganisme. Maar ik hield op deze manier wel mooi de controle op het eten. Op een andere manier dan voorheen, maar controle is altijd de functie van mijn eetstoornis geweest. Dit heeft mij aan het denken gezet, ondanks dat ik heel graag een bijdrage wil leveren aan het dierenleed en milieu.

    Ik heb mede dankzij dit artikel en gesprek met mijn behandelaren ervoor gekozen om weer een stapje te zetten naar vegetarisch eten (wat ik voorheen ook al deed). Mijn voornemen is om zoals mijn diëtiste mij adviseerde ‘flexi-nistisch’ te gaan leven. Op deze manier draag ik nog steeds mijn steentje bij aan het voorkomen van het dierenleed en de impact op het milieu, maar laat ik ook wat meer mijn eigen strikte regeltjes los. Spannend en eng, maar ik wil herstellen. Dus dit is een stap die ik wil en ga nemen!

    Na mijn herstel zien we verder, mogelijk maak ik dan weer de keuze om volledig veganistisch te gaan leven. Ik ben namelijk heel erg geschrokken van de impact op het milieu en de dieren en vind veganisme een hele mooie ontwikkeling.

  53. goed blog, ik snap je bezorgdheid en die is terecht. maar er zijn echter ook mensen waarvoor veganisme wel passend kan zijn en zelfs misschien wel een oplossing. mijn nichtje heeft jarenlang anorexia gehad en na 100 behandelingen opnames en eetschemas was ze ‘beter’…toch?
    nee helemaal niet, wij zijn altijd super close geweest en ik had veel contact met haar in deze periode. Ze was nog steeds restrictief zolang er niemand om haar heen was. ze wilde graag gezond eten, en dat betekende niet geen vet of koek en chips meer, ze was gewoon klaar met al dat verwerkte eten wat je in de supermarkten kocht. eerst snapte ik haar niet helemaal maar na wat onderzoek en docus snapte ik het volledig, we gingen samen veganistisch, en dat is echt het beste wat ik ooit heb kunnen doen.
    Mijn nicht is volledig hersteld, ze is niet obsessief en eet af en toe ook gewoon verwerkt voedsel, maar over het algemeen eten we pure voeding, en daar kun je nog steeds hele lekkere dingen mee maken, ook gewoon vettig enzo.
    het is geen obsessie voor ons met gezonde voeding, ik zie het eigenijk als niet meer dan normaal, ik ga me niet laten vertellen dat het feit dat ik de E nummers en andere rotzooi uit mijn dieet heb gehaald door mijn slechte eetgedachtes komt.
    (ja op het moment struggle ik een beetje met eten maar dat staat hier volledig los van)
    en ik ben fitter, voel me beter en ben gewoon opgewekter.

    dit is geen post om te zeggen dat veganism een wondermiddel is. En al helemaal niet dat het goed is voor iedereen. maar als je de mogelijkheid hebt om het onder monitoring van je therapeut en dietist eens te proberen is het misschien toch een kansje waard.

  54. Ik ben blij met het stukje erkenning wat de gemiddelde bij mij bekend zijnde veganist weg drukt. Het komt veelal voort uit een eetstoornis. Je wordt meegezogen in een stramien van nog meer veganisten die je allemaal wel willen "helpen". Er uit komen en gezond blijven eten wordt weggedrukt voor het plaatje. Daar komt ook heel veel frustratie bij los wat je verkapt van de daken wilt schreeuwen, verschuilend achter een beter milieu en dierenwelzijn.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *