Veranderen van seksuele geaardheid | Themachat

Deze blog kwam eerder al eens online, maar plaatsen we in verband met een themachat nog een keer.

Misselijk van de zenuwen loop ik de theater-ruimte binnen. Zou ze er al zijn? Ik neem mijn omgeving snel in me op; er zijn al een paar mensen, maar zij is er gelukkig nog niet. Ik zet mijn spullen neer en kijk in de spiegel. Zit mijn haar goed? Zou ze mijn kleren leuk vinden? Shit, ik had misschien toch beter dat andere shirtje aan kunnen trekken. Wat moet ik straks tegen haar zeggen? Opeens hoor ik haar stem achter me. Ik draai me om en mijn hart slaat zes slagen over.

Ze loopt naar me toe, zegt me vrolijk en zorgeloos gedag en begint gezellig te kletsen. Ik ben nog een beetje geschrokken van mijn eigen reactie op haar binnenkomst en voel dat ik rood word. Ik schaam me voor mijn gedachtes en gevoel. Wat doe ik raar. Waarom ben ik zo ontzettend zenuwachtig? En waarom kan ik niet normaal doen als zij erbij is? Ik herken de gevoelens wel, maar… Ik ben toch niet verliefd op een meisje?

Toen ik achttien was, kwam ik erachter dat ik op meisjes val. Eerder had ik juist verkering met een jongen en had ik ook vaker met jongens gedate. Toch heb, ik sinds ik voor het eerst op een meisje verliefd werd, nooit meer op die manier interesse gehad in jongens. Als mensen mij ernaar vragen, vertel ik dat ik op vrouwen val en ik identificeer mijzelf ook met de noemer ‘lesbisch’. Toch sluit ik niks uit. Hoewel ik op dit moment niet het gevoel heb dat ik ooit nog op een man verliefd zal worden, wil ik voor mijzelf geen mogelijkheden uitsluiten.

Seksuele geaardheid gaat over hoe iemand zich romantisch en/of seksueel aangetrokken voelt tot andere personen. Uit recent onderzoek is gebleken dat je seksuele geaardheid in ieder geval kan veranderen tot je dertigste. Dit sluit natuurlijk niet uit dat dat daarna ook nog kan. Zelf denk ik dat romantische en seksuele gevoelens je hele leven kunnen veranderen. Zeker nu er steeds meer openheid en acceptatie komt voor alles dat ‘anders’ is, staan mensen er denk ik ook eerder voor open om bij zichzelf nieuwe of andere gevoelens toe te laten en te onderzoeken. 

Hokjes

Seksuele geaardheid gaat niet alleen over of je verliefd wordt op een man, vrouw of beiden. Het gaat verder dan ‘homo’, ‘hetero’, ‘aseksueel’, ‘lesbisch’, of ‘bi’ zijn. Sommige mensen worden enkel verliefd op vrouwen, maar voelen zich ook seksueel aangetrokken tot mannen. Andere mensen voelen uberhaubt geen seksuele aanterekkingskracht tot wie dan ook, maar voelen zich wel romantisch aangetrokken tot mannen of vrouwen. Weer anderen identificeren zichzelf niet als man of vrouw en hebben daardoor ook niet het gevoel dat ze passen in een van de eerdergenoemde hokjes. Want als je je niet als vrouw, dan wel man identificeert, ben je ook geen ‘vrouw die op vrouwen/mannen valt’ of ‘man die op mannen/vrouwen valt’. 

Het klinkt misschien wat ingewikkeld. Er zijn ook zo veel verschillende mogelijkheden. Dat maakt het op hetzelfde moment juist ook heel makkelijk. Wanneer je je meer in seksuele geaardheid gaat verdiepen, kom je erachter dat alles wat seksuele en romantische gevoelens betreft mogelijk is. Niks is ‘fout’. Veel mensen houden zich vast aan de hokjes ‘lesbisch’, ‘homo’, ‘hetero’, etc. Deze termen an sich zijn niet verkeerd; het kan heel erg fijn zijn om je gevoelens, fantasieën en behoeften ergens aan te kunnen verbinden en op die manier een plekje te geven. Je kunt de lijnen rondom deze termen ook wegdenken en je op die manier voorstellen dat deze termen alleen maar namen zijn en geen hokjes waar je in zit en in moet blijven zitten. Het een loopt in het ander over. Dit geeft ook de ruimte om te veranderen van gevoelens en gedachtes. Iemand die zichzelf hetero noemt, hoeft dit niet altijd te zijn en mag zich ook aangetrokken voelen tot hetzelfde geslacht; ook al noemt diegene zichzelf nog steeds hetero. Dit kan voor iedereen gedurende het hele leven wisselen.

Seksualiteit en een eetstoornis

Tijdens mijn eetstoornis was ik totaal niet bezig met seksualiteit of romantiek. Daar was geen ruimte voor in mijn hoofd. Daarbij vond ik het doodeng om anderen dichtbij te laten komen. En geloven dat iemand dat überhaupt zou willen, kon ik al helemaal niet. Toen mijn eetstoornis meer op de achtergrond verdween, kwam er meer ruimte om mijzelf te ontdekken. Mijn eetstoornis had een groot deel van mijn identiteit overgenomen en ik moest er opnieuw achter komen wie ik was en wat ik leuk en belangrijk vond. Een onderdeel hiervan was voor mij de zoektocht naar mijn seksuele geaardheid. Dat ik verliefd werd op een meisje was iets dat ik zelf niet had zien aankomen, maar toen het eenmaal gebeurde ben ik het gaan onderzoeken. Doordat mijn eetstoornis mijn leven niet meer in de weg zat, had ik hier ook de ruimte voor.

Toen ik in het tweede jaar van mijn studie zat ben ik lid geworden van een LGBTQ+ studentenvereniging. Ik vond dit ontzettend spannend. Ik weet nog goed dat ik op introductiekamp ging. De metro die ik moest nemen naar de verzamelplaats was dezelfde als de metro die ik moest nemen om naar huis te gaan. Het scheelde niet veel of ik was blijven zitten om de halte van de verzamelplaats over te slaan. Maar wat ben ik blij dat ik dat niet gedaan heb. Bij deze vereniging heb ik ontzettend veel geleerd over seksuele geaardheid, identiteit en genderidentiteit, maar vooral ook over mijzelf. Ik heb er veel vrienden gemaakt en op dit moment zijn de meeste van mijn vrienden dan ook homo, lesbisch, of iets anders in het spectrum. Ik voel me als een vis in het water in dit wereldje. Ik geniet van de dragshows die ik bezoek en kan met mijn vriendinnen enorm lachen om de lesbische stereotypen waar we zelf aan voldoen. Mijn zoektocht naar mijn seksuele geaardheid en de fijne wereld die ik daarbij ontdekt heb, heeft mij geholpen om zekerder te worden van mijzelf. Daarmee heb ik enorme stappen kunnen zetten in het herstel van mijn eetstoornis.

Acceptatie

Wat voor mij als heel normaal voelt, is op veel plekken en binnen veel gezinnen en leefomgevingen niet (in die mate) geaccepteerd. Wanneer je niet jezelf kunt of mag zijn, of jouw gevoelens omtrent seksualiteit niet kunt uiten, kan dit psychische problemen in de hand werken. Onder LHBTQ+ jongeren is het percentage dat aan een depressie of andere psychische stoornis lijdt aanzienlijk hoger dan onder niet-LHBTQ+ jongeren.

Terwijl ik dit schrijf en mijn visie op seksuele geaardheid, identiteit en hokjesdenken met trots verkondig, ben ik mij er erg van bewust dat het een privilege is dat ik de vrijheid voel om dit te schrijven. Ik bevind me in een bubbel waarbinnen heel veel omtrent dit thema als ‘normaal’ wordt gezien. Wanneer iets niet als normaal wordt gezien, wordt het als normaal gezien dat er over gepraat wordt. En dat mensen in ieder geval openstaan voor alles dat nieuw of onbekend is. Mijn ouders hebben het nooit een probleem gevonden dat ik een vrouw aan hen wilde voorstellen als mijn partner. Ook de omgeving waarin ik woon is relatief veilig voor stellen met hetzelfde geslacht.

Ik ben opgegroeid in een omgeving waar ik de vrijheid en goedkeuring voelde om mijn seksuele geaardheid te ontdekken en hier open over te zijn. Desondanks was er nog steeds een periode waarin ik erg met mezelf in de knoop heb gezeten omtrent dit thema. Het beeld dat ik van mezelf had, over hoe mijn toekomst eruit zou zien, klopte opeens niet meer. Ik voelde me anders dan de rest en dit maakte mij onzeker. Doordat ik open kon zijn en kon praten over mijn gevoelens vond ik rust en acceptatie. Acceptatie van mijn omgeving, maar vooral ook van mijzelf. 

Herken jij thema’s uit deze blog en zou jij hier ook over willen praten? Morgen, woensdag 23 oktober, is er van 19:00 tot 20:00 een chat over ‘Geaardheid en (gender)identiteit’ ♥