Verdwijnen uit de echte wereld

Ik weet dat het niet echt is, dat het gemaakt is en dat de werkelijkheid niet bestaat uit het juiste contrast en de mooiste filters. Toch heeft Social Media invloed op mij. Dat heeft het gehad tijdens mijn eetstoornis en tijdens mijn herstel. Tegenwoordig speelt het ook in mijn leven nog steeds een rol, zoals het denk ik bij velen een rol speelt. Hoewel het mij dikwijls heeft doen twijfelen aan mijzelf, hoeft die invloed lang niet altijd negatief te zijn…

Social Media mag natuurlijk ook een grote rol spelen, het is altijd en overal aanwezig en hoort bij de tijd waarin wij nu leven. Het kan een fijn medium zijn wat op een gezonde manier door je leven heen kan wandelen en een positieve bijdrage kan leveren. Het kan ontzettend in mijn nadeel werken, maar het kan mij ook helpen. Het kan soms voelen als het bewijs van mijn eigen minderwaardigheid, maar tegelijkertijd kan het ook een venster zijn waarachter ik het leven mooi en de moeite waard vind. 

♥ Tijdens mijn eetstoornis
Tijdens mijn eetstoornis was ik niet alleen heel erg gefocust op mijn eigen lichaam, maar misschien wel net zo erg op die van anderen. Ik wilde dunner zijn en het plaatje waar ik naartoe wilde kon ik overal vinden. Dat perfecte plaatje was iets voor mij om naartoe te werken. Social Media gebruikte ik vooral als een soort prikbord van hoe ik over mijn eigen uiterlijk dacht en wat daar nog aan moest gebeuren. Heel erg oppervlakkig eigenlijk, maar stiekem was dat wel waar ik constant mee bezig was. Ik had een verborgen map op Pinterest onder de naam ‘thinspo’ dat ik regelmatig aanvulde en waar ik vaak doorheen scrolde. Als zij er zo goed uit kunnen zien en zo gelukkig kunnen zijn, dan kan ik dat toch ook!? Niet realiserende wat daar voor nodig zou zijn. 

Hoewel Social Media deel uitmaakt van onze wereld, is het tegelijkertijd een wereld apart. Een wereld op zichzelf. Wanneer ik mij rot of somber voelde en ik het liefst wilde verdwijnen uit mijn eigen wereld, kon dat voor mijn gevoel ook echt. Ik kon verdwijnen uit mijn wereld en scrollen door de wereld van anderen. Soms was dat juist fijn, om even niet bezig te zijn met mijn gevoelens en gedachtes en bezig te zijn met het leven van anderen. Tegelijkertijd maakte het geluk dat ik bij anderen zag, mij nog meer tot een mislukkeling. Ik wist dat het een momentopname was en dat die mooie, blije foto’s voor anderen ook niet elke dag de realiteit was, maar toch zag ik iets wat ik niet had, iets wat ik niet voelde. 

♥ Tijdens mijn herstel
Herstellen was voor mij een periode van veel strijd en twijfel. Natuurlijk wilde ik beter worden, gelukkiger worden, maar ik zag mijzelf ook steeds verder van dat ‘perfecte’ plaatje afdwalen. Ondanks dat ik nooit heel erg actief ben geweest op Social Media, speelde het toch een grote rol. Bij de enkele posts die ik dan wél plaatste voelde ik een hoop spanning. Als ik dan iets van mijzelf liet zien, wat ik blijkbaar het posten waard vond, wilde ik stiekem toch niets liever dan ook de bevestiging krijgen van de buitenwereld. De wereld waar ik zo tegenop keek, daar wilde ik heel af en toe ook een beetje bij horen. 

Mijn ‘thinspo’ map had plaatsgemaakt voor een ‘fitspo’ map. Met mijn lichaamsbeeld ging het nog steeds niet de goede kant op, maar deze verschuiving bleek achteraf wel een belangrijke eerste stap. Ik moest het beeld van mijn eigen lichaam en wat ik perfect vond herzien, opnieuw ontwikkelen. Daar zat ik middenin. Fitspo was daar natuurlijk niet de oplossing in, maar ik begon andere vormen te waarderen. Voor alle andere mensen deed ik dat allang, maar voor mijzelf was dat uit den boze. Ik moest mijn eigen beeld van perfectie, van schoonheid, opnieuw ontwikkelen en erkennen dat dit ook voor mij zou gelden. De schoonheid en perfectie die ik anderen kon zien, die er totaal niet perfect uitzagen, moest ik zelf gaan voelen. Ik vond accounts waar vrouwelijke vormen kracht uitstraalde en waar ik geïnspireerd raakte door vrouwen zonder make-up en warrig haar. 

Mijn focus moest verlegd worden. Langzaam kreeg ik steeds beter door welke accounts of Facebook-vrienden mij een positief gevoel gaven en welke niet. Om welke reden dan ook konden sommige dingen mij een rot gevoel geven, mensen konden iets posten wat mij onzeker maakte of het triggerde mij als het met iets in het verleden te maken had. Heel lang ben ik hier doorheen blijven scrollen, bleef ik mijzelf hier mee confronteren. Tot ik op een gegeven moment besefte dat ik de enige was die hier de controle over kon nemen. Ik had geen invloed op de andere mensen, maar ik had wel invloed op mijzelf en hoe ik voor mijzelf moest zorgen. Zij gingen mij niet blij maken, dat moest ik toch echt zelf doen. Alles wat niet helpend was, ging eruit. Dat voelde heel onwennig en zelfs eng, te rigoureus bijna. Alles wat negatief was, of wat om welke reden dan ook een negatieve invloed op mij had, moest ik blokkeren of verwijderen. Niet omdat anderen het fout deden, maar omdat ik voor mijzelf moest zorgen. 

Natuurlijk kon ik niet alle confronterende dingen uit het leven verwijderen, maar er waren platforms waar ik hier wel de controle over had. In een tijd waarin ik het moeilijk had moest ik het zo makkelijk mogelijk voor mijzelf maken. Ik wilde van alles wat ik volgde een positief gevoel krijgen. Blije blogs, positieve foto’s, helpende quotes, dat is wat ik nodig had. 

♥ Nu
Sinds die periode heb ik dat altijd proberen vast te houden. In plaats van naar bewijs te zoeken van hoe slecht en lelijk ik ben of hoe stom mijn leven is, probeer ik nu mensen te volgen waar ik mij aan op kan trekken. Blogs te lezen die mijn geest verruimen en waar ik enthousiast van word. Foto’s te zien waarbij ik denk ‘yes wat is de wereld mooi en het leven leuk!’

Nog steeds ben ik niet erg actief op Social Media en eerlijk gezegd voel ik nog steeds een bepaalde spanning als ik op het knopje ‘delen’ klik. Die behoefte aan bevestiging en de twijfel om goed en interessant genoeg te zijn, is denk ik iets heel menselijks. Ik post het niet voor niets, dus blijkbaar wil ik er iets uithalen. Zoals we denk ik allemaal graag op een positieve manier gezien willen worden, wil ik dat ook, nog steeds. Wanneer het je niet beperkt of naar beneden haalt, kan het ook een fijne manier zijn om die connectie te leggen met de rest van de wereld. Die wereld kan je misschien bang maken en klein laten voelen, maar er is ook een wereld waar je misschien wél bij zou willen horen. Een wereld waar jouw interesses liggen en waar jij kracht uit haalt, dat is een wereld die het waard is om mee te connecten. 

De gedachte dat er altijd iemand dunner, mooier en beter zou zijn dan ik hield mij altijd bezig en nog steeds word ik daar wel eens mee geconfronteerd. En weetje, het is ook zo. Dat is tegelijkertijd ook meteen het goede nieuws; er zal echt altijd iemand dunner, mooier en beter zijn op sommige vlakken dan ik. Al word ik de dunste versie van mijzelf, zal er altijd ergens iemand dunner zijn. Juist omdat dit precies nooit zal veranderen en ik dus nooit zou ‘winnen’ zit alle winst hem in deze strijd los te laten. Hoe wordt ik de beste versie van mij? Want niemand is nog mij?

“Happiness is only real, when shared.” 

Into The Wild

Deze quote uit één van mijn lievelingsfilms is mij altijd bijgebleven. Geluk is echt iets wat ik zelf kan voelen en ervaren en ik hoef mij niet te bewijzen tegenover de rest van de wereld. Toch is geluk ook iets wat verdubbeld wordt wanneer ik het kan delen met de juiste mensen. Die connectie, die behoefte om te delen, kan ons op een positieve manier aanvullen en stimuleren.

Welke rol speelt Social Media in jouw leven?

 Bron: Pixabay, rawpixel.com,