Vermoeidheid in eetstoornisherstel

Misschien herken je het wel: het is nog niet eens 11 uur ’s ochtends, maar je hebt al het gevoel een hele dag erop te hebben zitten. Terwijl als je bijvoorbeeld een programma of een film kijkt, je ogen al dichtvallen van vermoeidheid. Het gevoel de hele dag te kunnen slapen, dat elke stap te veel is, terwijl je je tegelijkertijd ‘lui’ en ‘nutteloos’ voelt.

Been there, done that. Nog steeds eigenlijk.

Vermoeidheid is iets wat veel voorkomt: bij het herstel van een eetstoornis of andere mentale klachten, maar ook onder ‘gezonde’ mensen of mensen met een lichamelijke ziekte of aandoening. Het kan lastig zijn, zeker als je nare gedachten hebt rondom rust of slapen of je bijvoorbeeld schuldig voelt.

Abel is sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Hij blogt onder andere over de LHBTQ+ community, zijn transitie, mantelzorger zijn en zijn eetstoornis. Wil je meer lezen van Abel? Dat kan via de tag ‘Abel blogt‘. Wil je zijn voorstelblog (nogmaals) lezen? Die vind je hier.


Bron foto

Zelf heb ik er een weg in gevonden, maar dit heeft lang geduurd. Ook weet ik dat, bij mij persoonlijk, vermoeidheid ook deels komt door overprikkeling. Ik kan bijvoorbeeld slecht tegen drukke ruimtes met veel mensen om me heen en ook harde geluiden kunnen hard binnenkomen. Vooral als ik al redelijk overprikkeld ben, kan ik weinig hebben.

Anderzijds komt het ook door mijn eetstoornis. Een eetstoornis slurpt energie. Niet alleen omdat je je lichaam te lang te weinig hebt gegund, ook omdat je veel in te halen hebt. Herstellen hiervan kost tijd, veel tijd. Hier is geen quick-fix voor.

Persoonlijk heb ik inmiddels een routine gevonden die voor mij werkt en die ik fijn vind. Ik probeer alle ‘belangrijke’ dingen en afspraken ’s ochtends te plannen, omdat ik dan nog het minst vermoeid ben. Zo heb ik de middag voor mezelf. Elke middag lig ik minimaal een uur in bed. Wat ik dan doe, verschilt. Meestal een tv-programma kijken of slapen. Eerst vond ik het lastig om mezelf die rust te gunnen, nu kan ik niet meer zonder.

Ik vind het fijn, kan even bijkomen van de ochtend die ik achter de rug heb. Ik heb mezelf dit echt aan moeten wennen en kan inmiddels zeggen dat ik dit zonder schuldgevoelens en nare gedachten kan doen. Dit gun ik jou ook. Rust is een essentieel onderdeel van herstel en wordt – naar mijn mening – te vaak onderschat.

Je hebt waarschijnlijk lange tijd het uiterste gevraagd van zowel je lichaam als geest. Dit heeft tijd nodig om te herstellen; niet alleen met eten, ook met rust en het aanleren van nieuwe gedachtenpatronen.

Wat mij hierbij heeft geholpen is om klein te beginnen: begin met 10 minuten. Zoek een filmpje op dat ongeveer 10 minuten duurt en kijk hoe het gaat. Waarschijnlijk is het de eerste keer enorm moeilijk, maar na verloop van tijd wordt het steeds makkelijker. Je kunt het qua tijd steeds verder uitbouwen. Ik vond het persoonlijk fijn om van tevoren al uit te zoeken welke serie/film/programma ik ging bekijken, zodat ik al was voorbereid. Ook vind ik het fijn om dan ‘feel good’-programma’s te kijken die niet veel te maken hebben met mentale gezondheid. Zo vind ik programma’s als ‘Puberruil’ of ‘Waar doen ze het van?’ heel fijn om te kijken op dat soort momenten. Niet te zwaar en ik val gegarandeerd in slaap.

En onthoud vooral: het is oké om te rusten. Het herstel van een eetstoornis of andere mentale problemen is zwaar; onderschat dat niet.

Herstel is al een fulltime baan op zichzelf.


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

10 reacties op “Vermoeidheid in eetstoornisherstel”

  1. Waardevolle blog met handige tips, dankjewel Abel!

  2. he hoi Abel, fijn weer iets van je te horen hoe je GOED bezig bent. Vroeg me al af hoe het met je ging nl!

    Take care en houd vol!

  3. he hoi Abel, fijn weer iets van je te horen hoe je GOED bezig bent. Vroeg me al af hoe het met je ging nl!

    Take care en houd vol!

  4. Komt echt als geroepen. Ik heb 3 jaar lang alle energie als het ware uit m’n lichaam geperst. Ook met ondergewicht kon ik nog steeds dezelfde afstanden lopen en trainingen aanhouden. Nu ik zo goed als hersteld ben, merk ik dat alles wat ik doe moeite kost. Ik voel me een vaatdoek, de wandelingen van toen kan ik niet meer lopen. Ik hou het gewoon niet meer vol. Het maakt me verdrietig.

  5. Hoi,
    Wat jij schrijft is precies wat zo moeilijk is: jezelf rust GUNNEN . En daar draait het zo vaak om….goed omschreven, dankjewel
    Langzaam leren we het allemaal wel, daar hoop ik op!

  6. Na 8,5 AN-herstel nog steeds elke dag mentaal doodmoe. Vóór belangrijke gesprekken ga ik maar 30 minuten op bed rusten.

    Tijdens mijn AN-jaren had ik bergen energie, sindsdien niet meer. Vermoedelijk mijn hormonen permanent gesloopt 🙁

  7. Ik zit nu in herstel (ookal is mijn eetstoornis nooit officieel gediagnosticeerd) en blijf ontzettend moe.
    Na een middag op de bank hangen gaat het wel iets beter maar jeetje wat kan vermoeidheid vervelend zijn 😬

  8. Herkenbaar!vervelend probleem idd bedankt voor deze blog

  9. Ik word bang als ik zo moe ben, weet dan niet hoe ik mij redden moet.
    Slapen gaat ook zo moeilijk vanwege pijn
    Het is moeilijk als je zo gedwongen bent om op bed te liggen om niet te gaan piekeren en angstig te worden en wanhopig. Andere gedachtenpatronen aanleren is inderdaad ook zo vermoeiend !!

  10. Ik besef me dat ik tijdens mijn behandeling/herstel eigenlijk weinig rust heb genomen. Nu, 2 jaar later, lukt me dat beter, en toch nog niet genoeg. Die 10 min. serie kijken ga ik ook proberen. Goeie tip!

    Thanx

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *