Misschien herken je het wel: het is nog niet eens 11 uur ’s ochtends, maar je hebt al het gevoel een hele dag erop te hebben zitten. Terwijl als je bijvoorbeeld een programma of een film kijkt, je ogen al dichtvallen van vermoeidheid. Het gevoel de hele dag te kunnen slapen, dat elke stap te veel is, terwijl je je tegelijkertijd ‘lui’ en ‘nutteloos’ voelt.
Been there, done that. Nog steeds eigenlijk.
Vermoeidheid is iets wat veel voorkomt: bij het herstel van een eetstoornis of andere mentale klachten, maar ook onder ‘gezonde’ mensen of mensen met een lichamelijke ziekte of aandoening. Het kan lastig zijn, zeker als je nare gedachten hebt rondom rust of slapen of je bijvoorbeeld schuldig voelt.
Abel is sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Hij blogt onder andere over de LHBTQ+ community, zijn transitie, mantelzorger zijn en zijn eetstoornis. Wil je meer lezen van Abel? Dat kan via de tag ‘Abel blogt‘. Wil je zijn voorstelblog (nogmaals) lezen? Die vind je hier.
Zelf heb ik er een weg in gevonden, maar dit heeft lang geduurd. Ook weet ik dat, bij mij persoonlijk, vermoeidheid ook deels komt door overprikkeling. Ik kan bijvoorbeeld slecht tegen drukke ruimtes met veel mensen om me heen en ook harde geluiden kunnen hard binnenkomen. Vooral als ik al redelijk overprikkeld ben, kan ik weinig hebben.
Anderzijds komt het ook door mijn eetstoornis. Een eetstoornis slurpt energie. Niet alleen omdat je je lichaam te lang te weinig hebt gegund, ook omdat je veel in te halen hebt. Herstellen hiervan kost tijd, veel tijd. Hier is geen quick-fix voor.
Persoonlijk heb ik inmiddels een routine gevonden die voor mij werkt en die ik fijn vind. Ik probeer alle ‘belangrijke’ dingen en afspraken ’s ochtends te plannen, omdat ik dan nog het minst vermoeid ben. Zo heb ik de middag voor mezelf. Elke middag lig ik minimaal een uur in bed. Wat ik dan doe, verschilt. Meestal een tv-programma kijken of slapen. Eerst vond ik het lastig om mezelf die rust te gunnen, nu kan ik niet meer zonder.
Ik vind het fijn, kan even bijkomen van de ochtend die ik achter de rug heb. Ik heb mezelf dit echt aan moeten wennen en kan inmiddels zeggen dat ik dit zonder schuldgevoelens en nare gedachten kan doen. Dit gun ik jou ook. Rust is een essentieel onderdeel van herstel en wordt – naar mijn mening – te vaak onderschat.
Je hebt waarschijnlijk lange tijd het uiterste gevraagd van zowel je lichaam als geest. Dit heeft tijd nodig om te herstellen; niet alleen met eten, ook met rust en het aanleren van nieuwe gedachtenpatronen.
Wat mij hierbij heeft geholpen is om klein te beginnen: begin met 10 minuten. Zoek een filmpje op dat ongeveer 10 minuten duurt en kijk hoe het gaat. Waarschijnlijk is het de eerste keer enorm moeilijk, maar na verloop van tijd wordt het steeds makkelijker. Je kunt het qua tijd steeds verder uitbouwen. Ik vond het persoonlijk fijn om van tevoren al uit te zoeken welke serie/film/programma ik ging bekijken, zodat ik al was voorbereid. Ook vind ik het fijn om dan ‘feel good’-programma’s te kijken die niet veel te maken hebben met mentale gezondheid. Zo vind ik programma’s als ‘Puberruil’ of ‘Waar doen ze het van?’ heel fijn om te kijken op dat soort momenten. Niet te zwaar en ik val gegarandeerd in slaap.
En onthoud vooral: het is oké om te rusten. Het herstel van een eetstoornis of andere mentale problemen is zwaar; onderschat dat niet.
Herstel is al een fulltime baan op zichzelf.
Geef een reactie