Voor sommigen mensen ben je nog steeds dezelfde als je met bepaalde problematiek kampt, maar voor andere mensen ben je ineens anders en word je als minder of afwijkend gezien. Je wordt minder gezien als individu en meer gezien als probleem waar iemand achter zit. Je hebt het etiket ADHD, Anorexia, Borderline en daar gedraagt jouw omgeving zich naar. ‘Dat zal wel door haar stoornis komen, dat ze dit of dat zegt en doet….’ Dit gebeurt niet alleen bij volwassenen, maar ook kinderen. Dit kan veel impact hebben op het kind, omdat hij of zij zich anders behandeld voelt en dus minder waard.
Ook is het mogelijk dat je je – door de manier waarop jouw omgeving met je omgaat – gaat gedragen naar je stoornis. Mensen verwachten van je dat je dit of dat doet, dus doe je het ook maar zo. Soms omdat het veilig is, soms omdat het een excuus is om dit gedrag te mogen vertonen, soms omdat je voelt dat het van je verwacht wordt. Kortom: het etiketteren van mensen en ze daarnaar behandelen is niet helpend. Bovendien is het neerbuigend omdat iemand niet meer kijkt naar jouw kwaliteiten, maar zich vooral richt op jouw tekortkomingen en daarmee zichzelf indirect boven jou plaatst.
CCHR maakte er een korte video over, welke wij zeer indrukwekkend vonden en daarom graag met jullie delen.
Geef een reactie