Drie soorten per dag. Geen M&M’s, Skittles of andere lekkere snoepjes maar pillen. Ik slik drie verschillende soort medicijnen per dag om mijn leven te kunnen leiden zoals ik het nu leid. Het is moeilijk om dat te zeggen. Het klinkt als behoorlijk veel en ongezond. Ik schaam me ervoor, hoewel ik helemaal niet anti-medicatie ben en totaal niet vreemd op kijk als mensen medicatie slikken voor bijvoorbeeld hun stemming, slaapproblemen of andere zaken die te maken hebben met de psychische gezondheid.
Toch voelt het voor mezelf anders. Het gaat al een tijd best goed met me en ik zou er best mee kunnen leven als ik daarvoor iedere dag nog een pilletje moest slikken. Eén pilletje is echter wel iets anders dan drie soorten medicijnen. Medicatie tegen een depressie of andere psychische problematiek wordt vaak vergeleken met insuline voor mensen met diabetes. Het is nodig. Misschien is het wel noodzakelijk omdat je anders dood gaat, letterlijk.
Toch wil ik niet herkend worden bij de apotheek. Ik wil niet dat de apothekersassistente mijn achternaam al weet, mij gedag zegt bij de supermarkt of mijn medicatie al pakt als ik aan de beurt ben, omdat ze weet waar ik voor kom. Ik wil al helemaal niet een gratis lippenbalsem krijgen van een onbekend merk, omdat ik er zo vaak kom en ze die kwijt moeten.
In het verleden heb ik geregeld geprobeerd mijn medicatie af te bouwen. Dat ging dan een tijdje goed maar daarna merkte ik al snel dat er dingen veranderden. Ik sliep slechter en mijn stemming veranderde. Je kunt je natuurlijk afvragen of dit het gevolg was van een verandering in de medicatie of dat het een soort placebo-effect was, maar feit is nu eenmaal dat die verandering er was en dat ik me minder goed voelde. Zodra de medicatie weer omhoog ging, verbeterde ook mijn stemming en sliep ik beter.
Geregeld zijn er dingen waar ik me zorgen over maak. Is het wel haalbaar, medicatie slikken tot ik een oud vrouwtje ben? Wie weet hoe de zorg verandert, straks moet ik het allemaal zelf gaan betalen en is het niet meer op te brengen? Of misschien verdwijnen bepaalde medicijnen of komt er ineens een keer op het nieuws dat blijkt dat langdurig gebruik van medicijn X kan leiden tot een hele ernstige ziekte en laat ik dan toevallig medicijn X al heel lang slikken? Het zijn allemaal doemscenario’s waarvan ik helemaal niet weet of ze uit zullen komen maar waar ik wel zo nu en dan over nadenk.
Aan de andere kant probeer ik niet te veel stil te staan bij al deze zaken en het niet groter te maken dan het is. Uiteindelijk zijn het immers ‘maar’ een paar pilletjes en wat zijn een paar pilletjes in een heel leven. Mijn leven is meer dan dat en ik ben meer dan die pillen. Ze bieden me voor nu een steuntje in de rug en ik kan mede daardoor een fijn leven leiden. Als ik me zorgen maak, dan zeg ik dat tegen mezelf en weet ik heel goed dat daar niets op tegen is. Hoe het over een paar jaar is, weet ik niet maar dat zie ik waarschijnlijk dan wel weer.
Op het forum en de chat van Proud2Bme zie ik vaak vragen over het gebruik van medicatie. Veel mensen twijfelen over het starten met bijvoorbeeld antidepressiva of slaapmedicatie als dit wordt voorgesteld door een behandelaar. Ik snap die twijfel wel en ik wil het ook niet per se aanmoedigen. Dit soort medicijnen kunnen veel bijwerkingen hebben en het is daarom goed om dit met een arts te bespreken en de voor- en nadelen te bespreken. Wel vind ik dat je er ook niet te terughoudend in hoef te zijn.
Als medicatie een hulpmiddel kan zijn om net even de scherpste randjes van je sombere stemming af te halen of ervoor kan zorgen dat je ‘s nachts beter doorslaapt waardoor je overdag meer energie hebt en je je daardoor een stuk beter voelt, dan is het alleen maar fijn dat die mogelijkheid er is en dan moet je daar naar mijn mening gebruik van maken. Als het niet per se nodig is, doe het dan niet, maar als het kan, waarom niet. Als het niet bevalt kun je er immers altijd weer mee stoppen.
Starten met medicatie betekent immers niet dat je er voor altijd aan vast zit. Hoewel ik nu medicatie slik dat mij helpt en ik dit waarschijnlijke lange tijd zal blijven slikken, heb ik ook medicijnen geslikt die mij tijdelijk hebben geholpen toen ik in crisis zat. Die middelen gaven me rust en hielpen me om door moeilijke momenten te komen. Dat vond ik toen lastig, maar het was tijdelijk en daar ben ik toen het beter ging gewoon weer mee gestopt.
In sommige gevallen blijkt dat je de medicatie wel langer nodig. Het kan je bijvoorbeeld helpen je stemming stabiel te houden, het zorgt ervoor dat je minder angstig bent of je valt makkelijker in slaap. Als dat het geval is, dan is het ook niet erg. Zoals ik al schreef maak ik me soms wel zorgen over de toekomst, maar aan de andere kant stellen die paar pilletjes niet zoveel voor. Ik heb veel bereikt in mijn leven en ben van ver gekomen. Het enige wat ik nu nog nodig heb, zijn een paar pilletje. Als dat het enige is na jaren van ellende, dan mag je volgens mij heel trots zijn op jezelf.
Geef een reactie