Die berichten in de media, je ziet de koppen soms voorbij komen. De programma’s en talkshows. Anorexia. Uitgemergeld. Vel over been. Over uitbehandeld zijn. Over calorieën tellen. Over meisjes. Je herkent het één en het ander. Maar nee, dit gaat niet over jou. Jij bent geen meisje. Jij herkent jezelf daar niet in en dus heb je geen eetstoornis, toch?
Misschien voel je het al een tijdje: het gaat niet goed, maar wat er niet goed gaat, kun je niet direct plaatsen. Misschien eet je anders, misschien eet je meer. Misschien eet je minder dan wat je gewend bent van jezelf. Misschien beweeg je niet meer. Misschien beweeg je meer of teveel. Misschien is er aan jou niets veranderd, maar voel je je niet meer thuis in je eigen hoofd. Wat je denkt en voelt: het voelt niet meer van jou.
Het gaat niet over jou
Wie aan een eetstoornis denkt, denkt al snel aan niet-eten. Aan obsessief wegen. Aan calorieën tellen en extreem mager zijn. Wie aan een eetstoornis denkt, denkt aan meisjes. Aan vrouwen. Niet aan jongens. Niet aan mannen. Niet aan transgenders. Niet aan hen die zich identificeren als niet-vrouw. Niet aan jou.
Die berichten in de media, die gaan niet over deze groepen mensen en daardoor ook niet over jou. Die gaan over een ver-van-mijn-bed-show. Die gaan over een persoon die jij niet bent of ooit zult zijn, waar jij je nooit in zult herkennen en dat terwijl de problematiek hetzelfde is.
En juist doordat het niet om jou gaat, gaat het over jou. Misschien raakt het je. Misschien zet het je aan het denken. Misschien laat het je twijfelen. Misschien laat het je eigen situatie gevoelsmatig verbleken. “Misschien doe ik een beetje gek, maar is dat nou echt een probleem?”
Het valt wel mee, Het zit in mijn hoofd
Een eetstoornis heeft veel gezichten. Ja, dat ene jonge meisje op tv is er daar één van. Maar misschien lijkt jouw gezicht niet op de hare en heb je toch een eetstoornis. Dat betekent niet dat wat jij doormaakt en voelt, niet echt is. Niet ernstig is. Niet serieus genomen mag worden. Waar het bij anderen een stoornis is, is het bij jou een probleem. Waar het bij anderen een eetstoornis is, is gaat het bij jou om een beetje rommelen met eten. Misschien zit het wel in je hoofd. Misschien doe je wel alsof. Bij hen is het erger, jij past niet in het plaatje.
En misschien heb je ergens wel gelijk: een eetstoornis zit namelijk ook in je hoofd. Het zit nergens anders, niet in je lichaam, maar in het idee dat jij hebt van je lichaam. Dat je hebt van jezelf. Wat je jezelf gunt, hoe je jezelf ziet en behandelt. Dáár zit het in. Maar dat betekent niet dat jijzelf een probleem bent. Je hebt een probleem, dat is iets anders.
Jij bent niet het probleem
Een eetstoornis heeft veel gezichten en misschien ben jij er daar wel één van. En als dat zo is, dan hoop ik dat je dat serieus neemt. Jij kent jezelf het beste, jij weet het wanneer er iets niet pluis is. Dat is voldoende. Ik hoop dat je jezelf niet wegzet als: het valt wel mee bij mij, want ik pas niet in het dominante stereotype. Een eetstoornis heeft meerdere gezichten, meerdere gewichten, meerdere vormen, meerdere uitingen. Juist als je voor je gevoel buiten dat stereotype valt, is het zo belangrijk om te praten. Om dat beeld voor eens en altijd te veranderen. Jij bent namelijk niet het probleem. Hoe we naar verschillende situaties kijken misschien: hoe we als maatschappij in hokjes denken en daar conclusies uit trekken, dáár ligt het grootste probleem.
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie