Deze blog is voor alle partners die een vriend/vriendin hebben die lijden aan een eetstoornis. Ik merk dat er veel onbegrip is vanuit de partner en dat men er niks van snapt. Want “waarom eet je niet gewoon. Je bent helemaal niet dik”. Een eetstoornis heeft niet alleen een enorme impact op de persoon zelf die aan de eetstoornis lijdt maar ook jij als partner hebt er onwijs onder te lijden.
Lieve partners, een eetstoornis gaat niet over eten of om er mooi uit te willen zien. Het gaat niet om aandacht, leuk, lekker of mooi gevonden te willen worden. Gewoon eten is dus ook niet de oplossing. Evenmin als telkens maar uitspreken dat je je partner niet dik vindt of dat je hem of haar mooi vindt zoals hij of zij is. Het probleem ligt dieper, veel dieper. Een onstilbare drang naar (schijn)controle. Geen emoties te hoeven voelen en er niet mee te hoeven dealen. Een negatief zelfbeeld hebben, het gevoel hebben om eindelijk ergens wel goed in te zijn, perfectionistisch willen zijn, zelfhaat, angst. Angst voor de toekomst, niet willen denken aan het verleden en jezelf uit hongeren om geen pijn te voelen.
Ik snap dat het onwijs moeilijk voor jullie te begrijpen is waarom wij ons dit zelf aandoen. Waarvoor we ons dit zelf aandoen. Hell, ik heb een eetstoornis en begrijp mijzelf 9 van de 10 keer niet. Laat staan dat mijn partner er een reet van snapt. Maar probeer alsjeblieft te begrijpen dat wij dit ook niet voor ons plezier doen. We werden niet op een dag wakker met het idee; “Kom! Laat ik eens een eetstoornis ontwikkelen”.
“Maar ga dan toch gewoon weer eten!” …was het maar zo simpel.
Een eetstoornis is een coping mechanisme. Je volledig richten op eten, calorieën tellen, afwegen, jezelf wegen, controle. Controle over dat wat je in je mond stopt en dat wat je lichaam binnenkomt. Als je daar druk mee bezig bent heb je geen tijd om met je problemen bezig te zijn. Dan hoef je niet te voelen, om te gaan met emoties en alle shit die daar uit voort komt. Wegstoppen, niet meer aan denken en je volledig obsessief op iets anders richten is zoveel makkelijker.
Vergelijk ons met een junk: In plaats van ons kapot te spuiten met heroïne maken wij onszelf kapot door niet te eten. Of juist ontzettend veel te eten. Het is makkelijker om high te zijn en in een roes te leven dan te moeten omgaan met de angst, de woede, het negatieve zelfbeeld, het verdriet, de pijn. Niet willen voelen, niet willen nadenken.
Wij weten dat het voor jou als partner die vanaf de zijlijn toekijkt krankzinnig moet lijken wat we doen. Wij weten dat jullie je machteloos, boos, verdrietig en onbegrepen voelen. Maar zo voelen wij ons ook. Het enige wat je als partner kan doen is om het te proberen te begrijpen. Er voor je vriend/vriendin te zijn. Blijven communiceren, open en eerlijk te zijn en hulp te bieden als hij/zij daarom vraagt.
Wij weten dat we niet de makkelijkste zijn, verre van. Maar ondanks alle shit die we op jullie bord dumpen en die jullie te verduren hebben met ons houden we wel ontzettend veel van jullie. Try to remember that ☺
Geef een reactie