Voordat je To The Bone kijkt…

De afgelopen weken ben ik regelmatig door diverse media benaderd over de Netflix film To The Bone. Een film over anorexia die direct na lancering van enkel de trailer een stroom aan reacties kreeg. Vele kritische reacties omdat de film negatief zou kunnen werken en een waarschuwing nodig had. De film werd al meerdere malen vergeleken met de serie 13 Reasons Why. Ik denk dat de invloed van een dergelijke film altijd tweezijdig is. De film kan een positief effect hebben, maar kan ook een negatief effect hebben. Het is deels aan de kijker zelf hoe die ermee om gaat. In deze blog deel ik een aantal overdenkingen en herinneringen die je kunnen helpen en die goed zijn om te lezen en overwegen vóórdat je naar To The Bone op Netflix kijkt.

Diverse eetstoornis professionals vanuit de hele wereld bogen zich reeds over de film. Inmiddels weet ik daarom grotendeels – zonder hem al gezien te hebben – wat er in de film gebeurt en hoe deze afloopt. To The Bone komt vrijdag 14 juli a.s. officieel online op Netflix. Je kunt nu dus al rustig bedenken of je deze film dan gaat kijken, met wie en wanneer. Maak hierin een verstandige keuze, doe wat goed voor JOU is en niet wat goed voor je eetstoornis. Vraag hierin gerust advies in je omgeving, op ons forum of in de chat.

♥ Je hoeft niet te kijken.
De film is al razend populair nog voordat hij op Netflix staat, maar dat betekent niet dat je de film ook moet kijken. Toen ik vroeger tijdens mijn eetstoornis boeken las over eetstoornissen, hielp dit me helemaal niet. Het werkte eerder averechts. Ik vergeleek mezelf in alles met de hoofdpersoon van het boek. Ik zocht op hoeveel ze woog en concludeerde altijd dat het met mijn eetstoornis wel meeviel. Pas later besefte ik me wat de negatieve werking van deze boeken op mij was. Vanaf dat moment koos ik er bewust voor om die boeken niet meer te lezen. Dat geldt ook voor deze film.

Vraag jezelf écht eens goed af waarom je deze film zou gaan kijken – los van nieuwsgierigheid – en of het kijken naar de film een positief effect op jou heeft. Hoe groot is de kans het het positief werkt en hoe groot is de kans dat het negatief werkt? Wees eerlijk richting jezelf en laat die eetstoornis gedachtes je niet belazeren. Twijfel je nog, dan kan je er ook voor kiezen je keuze en daarmee het kijken naar de film even met een weekje uit te stellen. Je hoeft niet te kijken en je hoeft ook niet direct te kijken als de film online staat. Ja, misschien kan je even niet meepraten over deze film als vriendinnen of groepsgenoten erover praten, maar dan sluit je wel weer aan als het over een ander onderwerp gaat. De wereld vergaat niet en jouw leven verandert niet als je deze film niet kijkt.

♥ Het is slechts één verhaal.
Het verhaal dat in deze film in beeld wordt gebracht is slechts één verhaal en niet jouw verhaal. Het is helemaal niet zinvol om jezelf te vergelijken met een verhaal, simpelweg omdat iedereen anders is, ergens anders vandaan komt en ergens anders heen gaat. Je kunt verhalen niet met elkaar vergelijken, daar zijn ze veel te complex voor. Dit verhaal is niet per se interessanter, ernstiger of heftiger dan jouw verhaal. Dat dit verhaal positief/negatief (ik zal niets verklappen) afloopt, zegt niets over de afloop van jouw verhaal.

Dat haar lichaam een bepaald gewicht aankan en wel/niet bezwijkt, zegt niets over of jouw lichaam dit ook aankan. Dat dit meisje terecht komt bij een goede therapeut, zegt niets over de hulpverlening die jij wel of niet krijgt. Dat dit meisje xx aantal kcal eet of ze dagelijks telt zegt niets over de ernst van jouw eetstoornis en over jou problematiek. Ik heb nooit kcal geteld en heb nooit zo weinig gegeten als de actrice in deze film en toch kan ik zeggen dat ik een ernstige eetstoornis had. Deze film is slechts één verhaal van de duizenden verhalen. Dit is niet dé waarheid. Dit is niet hoe een eetstoornis er altijd uitziet. Jouw eetstoornis hoeft er niet zo uit te zien om een ernstige of echte eetstoornis te zijn.

♥ Praat over wat het met je doet.
Het is vrij logisch dat de trailer van To The Bone of de daadwerkelijk film iets met je doet. Je zult je herkennen in bepaalde emoties, in bepaald gedrag en het kan iets in je eetstoornis triggeren. Dat is vrij normaal. De kunst is om er op een positieve, constructieve manier mee om te gaan. Wat daarbij sowieso helpt is door erover te praten. Dat kan schaamtevol aanvoelen, omdat je het misschien suf vindt dat je bepaalde gevoelens, bijvoorbeeld van jaloezie, krijgt bij het zien van bepaalde beelden. Onthoud dat dit echt niets is om je voor te schamen en dat het heel goed is om deze gevoelens bespreekbaar te maken. Er zullen waarschijnlijk veel meer mensen met een eetstoornis of negatief zelfbeeld zijn die zich in deze gevoelens herkennen.

Juist door deze te uiten kan je onderzoeken wat hieraan ten grondslag ligt én hoe hiermee om te gaan. Schaam je niet, praat erover. Dat kan enorm waardevol zijn. Zo kan je een, op het eerste gezicht, triggerende film, een positieve draai voor jezelf geven. Laat de film aanleiding zijn om over dieperliggende gevoelens van jezelf te praten met anderen.

♥ Vergeet niet waar JIJ staat in je herstel
Jezelf vergelijken met wat je in deze film ziet kan niet, omdat jij waarschijnlijk op een heel ander punt in je herstel staat dat de hoofdpersoon in de film. Onthoud daarom heel goed, voordat je deze film gaat kijken, waar JIJ in je herstel staat. Je hoeft niet minder te gaan eten, omdat de hoofdpersoon minder eet. Jouw eetstoornis is ernstig genoeg en jij bent wellicht al verder dan de hoofdpersoon. Dat is een POSITIEF teken voor jou als mens, voor jouw toekomst en voor jouw leven. Het is enkel een negatief punt voor jouw eetstoornis en die zal er alles aan doen om jou dat ook te laten geloven. Onthoud dat.

…heb je de trailer nog niet gezien?
Vraag jezelf dan eerst even af of het jou helpt om de trailer nu te gaan kijken.

♥ Het is niet de realiteit
Een film is nooit de realiteit, anders zou het wel een documentaire zijn geweest. Een film is vaak geromantiseerd en de mensen die erin spelen zijn allemaal gecast en zien er vaak nét wat perfecter en knapper uit dan de gemiddelde Nederlander die je op straat tegenkomt. Gebeurtenissen en emoties zijn intenser en teksten zijn mooier verwoord. Kortom: Het is gewoon niet echt. Dit geromantiseerde beeld kan ervoor zorgen dat je bepaalde lastige gevoelens ervaart bij het kijken van de film To The Bone. De actrice is heel knap en ziet er in jouw ogen misschien nog steeds knap uit, ook als ze vel over been is. Dat dit veelal niet de realiteit is, is belangrijk om te onthouden.

De meeste vrouwen met ernstig ondergewicht zien er niet knap uit, maar gewoonweg ziek en soms zelfs ‘lelijk’ als ik dat zo mag omschrijven. Iemand die op sterven na dood is wordt veelal niet op deze manier, zoals in de film, geholpen, maar moet gewoonweg naar het ziekenhuis en krijgt een sonde in z’n neus. Iemand met extreem ondergewicht wordt raar nagekeken op straat. De extreem toegewijde therapeut die hier er helemaal voor gaat en met cliënten de regen gaat ervaren als therapie, moet ik na jaren van therapie nog ontmoeten…

♥ De hele nasleep zie je niet
De verdomd lange weg van erkenning en willen genezen naar daadwerkelijk genezen wordt hier tenslotte niet in beeld gebracht. Dit is juist de meest lange en zware weg. Je ziet niet hoe ze met één stap vooruit en weer drie stappen terug misschien wel jaren doet over genezing. Je ziet niet welke blijvende gevolgen dit alles op haar lichaam heeft gehad. Je ziet niet waar ze nu in achterloopt als gevolg van haar eetstoornis. Je ziet zoveel niet…  Kortom: onthoud dat dit maar een heel beperkt deel en niet altijd evenrealistisch beeld is van een eetstoornis.

♥ Slechts één uitingsvorm
Probeer je tijdens het kijken van de film meer te richten op de oorzaak van de eetstoornis, dan op de uitingsvorm ervan. Dat is in weze namelijk helemaal niet waar het om draait. Het gaat om de angst, de pijn, het gemist en alle andere gevoelens achter het eetgestoorde gedrag. Achter het tellen van calorieen, achter het afvallen en gewicht. Dat is iets wat van veel grotere betekenis is, iets waarmee je aan de slag kunt in therapie. Of het actrice in de film nou 40 of 80 kilo weegt is eigenlijk niet interessant. Ja, voor de film wel, maar die is zo ‘aantrekkelijk’ en ‘spannend’ mogelijk gemaakt om zoveel mogelijk bekeken te worden, maar uiteindelijk draait een eetstoornis natuurlijk niet om dat gewicht of om dat eten. Ook die achterliggende problematiek komt in de film een beetje aan bod. Het is jouw uitdaging om jezelf niet te verliezen in het ‘uiterlijk vertoon’ van de eetstoornis.

♥ Voor als je op haar wilt lijken…
Krijg je tijdens het kijken van de trailer of film het gevoel dat je graag op deze actrice wilt lijken? Onthoud dan dat dit haar baan is. Als je op Lily Colins wilt lijken moet je heel hard vechten, om allerleerst je eetstoornis te overwinnen. Dat is wat Lily in het verleden zelf namelijk ook heeft gedaan. Dat heeft er uiteindelijk voor gezord dat ze haar leven terugkreeg en in staat was om mee te werken een deze indrukwekkende film. Ze had hiervoor een hele sterke geest en krachtig lijf nodig. Tenslotte is dat wat je van haar ziet, maar een heel beperkt gedeelte.

 Ga JIJ de film kijken én WAAROM?

Vrijdagavond (morgen) is er om 19:00 uur een themachat over de film. Je kunt hier verder praten over de film, wat deze of de trailer met jou doet en over het wel/niet kijken ervan. Op ons forum kan je ook doorpraten over To The Bone.