Waarom heb ik altijd wat?

Jij hebt ook altijd wat hè, haha…” Lachte een teamgenootje toen ik vertelde over de hoofdpijn die ik had. Geen haar op m’n hoofd dat ik m’n training zou staken. Ik was een doorzetter, misschien een iets te harde doorzetter, maar ik voelde me een aansteller. Ondanks dat ik altijd wel door ging met wat ik deed, ging dit blijkbaar niet zonder klachten waarvan ik de behoefte had om ze te benoemen. Haar gezicht stond onuitstaanbaar vriendelijk. De opmerking was luchtig en grappig bedoeld, maar ik voelde hem steken. Ik had er nog niet zo bij stil gestaan, maar misschien was het wel waar. Had ik altijd wat?

Meteen ging ik de afgelopen maanden na in mijn hoofd. Hoe zat het ook al weer? Waar heb ik dan nog meer last van gehad waar jij van zou kunnen weten? Er gingen wel wat belletjes rinkelen. “Ja, maar, ho eens even, toen had ik net gebraakt waardoor ik last van m’n keel had en toen had ik m’n eetbui juist niet gecompenseerd, waardoor ik zo misselijk was en die andere keer was ik ziek van de afslankpillen, dus…” Dus, inderdaad, ik leek altijd wat te hebben, maar uiteindelijk was de oorzaak één en hetzelfde ding, namelijk mijn eetstoornis. Voor mijn gevoel had ik helemaal niet altijd weer wat anders. Ik had de hele tijd al één groot ding.

Echter zag ik mijn eetstoornis niet per se als een ziekte. Ik zag het als een gebrek aan doorzettingsvermogen. Het gemis van een stevige ruggengraat. Mijn oordeel over mezelf was wat dat betreft keihard, waardoor ik soms voorbij ging aan wat ik mijn lichaam eigenlijk aandeed. Ik had immers geen ondergewicht, dus ik moest me niet zo aanstellen. Waarom zou mijn lichaam niet in staat zijn om gewoon te kunnen functioneren? Daar had ik het mis. Ondergewicht of geen ondergewicht. Een eetstoornis is belastend voor je lichaam. Een ziekte in je hoofd die zich zowel op mentaal, als sociaal, maar ook op fysiek gebied uit. Ook zonder ondergewicht en vaak aan de buitenkant onzichtbaar.

De gevolgen van een eetstoornis

Anorexia hoeft niet altijd samen te gaan met ondergewicht. De ernst van het ondergewicht bepaalt niet de ernst van de eetstoornis. Ook anorexia zonder ondergewicht, kan enorm schadelijk zijn voor je lichaam. Ik had wel ondergewicht. Het was voor iedereen duidelijk dat ik een eetstoornis had. Niemand die zich afvroeg, waarom ik zo moe en uitgeput was. Zelf voelde ik dat niet echt. Mijn gevoel was compleet uitgeschakeld of ik ontkende het met man en macht, wilde er niet in geloven. Ja, ik ging in de avond extreem vroeg mijn bed in, maar dat was alleen maar goed, want dan kon ik tenminste niet eten, vond ik.

Toch kan je ook zonder ondergewicht te hebben ernstig ondervoed zijn. Het is niet gek dat dit een invloed heeft op hoe jij je op fysiek gebied voelt. Al die klachten, waarvan je niet wist of waarvan je misschien ontkende waar ze vandaan kwamen, kunnen een direct verband hebben met je eetstoornis. Een eetstoornis is de reden waarom je het altijd koud hebt, waarom je altijd zo moe bent, waarom je je zo lusteloos voelt, waarom je spieren pijn doen, waarom je geen concentratie hebt, waarom je je zo rot voelt en waarom je immuunsysteem niet lijkt te werken zoals voorheen. 

Ook boulimia heeft bij mij zijn tol geëist. Tijdens het sporten, merkte ik dat ik moeite had met ademhalen na een dag waarin ik veel had gebraakt. Mijn stoelgang was een rommeltje. Alles zat verstopt of juist het tegenovergestelde. Ik had pijn aan mijn tanden van de eetbuien en het maagzuur. Ik was vaak misselijk en had last van oprispingen. Duizeligheid, hoofdpijn, vermoeidheid. Het was allemaal te linken aan mijn eetstoornis. Geen eetstoornis komt zonder gevolgen. Het is een behoorlijke klap voor je lichaam, waardoor je inderdaad altijd wat lijkt te hebben of vaker ziek kan zijn.

Wat stress met je doet

Naast mijn eetstoornis ben ik ook bekend met paniek klachten. Zo’n paniekaanval kreeg de kans om te groeien in mijn hoofd, maar uitte zich vaak ook in mijn lichaam. Hartkloppingen, een hoge ademhaling, zweten, rillingen, misselijkheid. De fysieke reactie maakte me vaak bang: “Wat is er met me aan de hand?” Je lichaam en geest zijn met elkaar verbonden. Mentale toestanden kunnen een fysieke reactie hebben. Denk aan de vlinders in je buik als je verliefd bent of de spanning op je borst als je heel zenuwachtig bent.

Stress, angst en paniek kunnen een behoorlijke invloed op je lichaam hebben. Wanneer je een eetstoornis hebt of andere psychische aandoening, kan dat natuurlijk voor behoorlijk wat spanning zorgen. Ook dit kan in het lichaam terug te merken zijn, waardoor je vaker lichamelijke klachten hebt. Toch ligt de oorzaak en dus de oplossing van deze klachten dus niet in het lichaam zelf. Probeer ook op mentaal gebied goed voor jezelf te zorgen en je zal merken dat je een stuk lekkerder in je vel gaat zitten. Het is allemaal verbonden….

Heb jij veel lichamelijke klachten?

fotografie: Jurica Koletić

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

7 reacties op “Waarom heb ik altijd wat?”

  1. Ea herkenbaar. Dapper dat je dit zo hebt kunnen verwoorden.

  2. Het is herkenbaar.

    Als ik veel stress heb wordt ik erg misslijk en zeer buik.

    De rest komt door m’n ziekte, stofwisselingsziekte. Kijk voor meer info op metiakids .Dat is een stichting.

  3. Ik heb niet altijd energie en soms is het zo erg dat ik haast de deur niet uit kom om naar mijn werk te gaan. Dan met pijn en moeite ga ik toch de deur uit. Ik heb mij nog geen een keer ziek gemeld maar als ik zo door ga gaat dat wel gebeuren.

  4. Oorzaak kan wel deels in het lichaam zitten. Werkt allemaal samen. Schommelingen in je bloedsuikerspiegel en stofjes als histamine en tyramine kunnen klachten uitlokken. Histamine en tyramine in de voeding zorgen voor het vrijmaken van adrenaline in je lichaam. Samen met emotionele spanning kan dat opstapelen.
    Gebruik zelf wat voedingssupplementen, waaronder een middel voor mijn bijnieren. Jarenlang veel stress gehad en dan wat ze noemen bijnieruitputting.
    Wel een slecht gebit, mede door in mijn kindertijd extreem veel snoepen en later een eetstoornis. Op volwassen leeftijd gebeugeld maar ik had me niet gerealiseerd dat ik tussen mijn tanden moest ragen en zowel de orthodontist als de assistentes hadden daar ook niks van gezegd. Twee kiezen waar bandjes omheen zaten vrijwel weggerot. Orthodontist keek ook allen naar de stand van mijn tanden en dus niet verder dan zijn neus lang was. Had ook een teken moeten zijn dat twee andere orthodontisten een wachtlijst hadden en hij niet.
    Reageer af en toe slecht op bepaalde stoffen, waarna de boel in mijn lichaam losschiet. Met een (natuurlijk) kuurtje voor mijn immuunsysteem gaan de ergste klachten dan wel over.

    1. Idd. bijnieruitputting, heb allergische reacties, kom er niet van af, moet echt pillen slikken, anders verga ik van de de jeuk. ik voel mijn lever, ik denk dat mijn lever is uitgeput, regulier doet niets dan pillen, ik moet naar alternatief, maar dan nog niet zeker of het beter wordt. Door stress en mijn eetprobleem ben ik uitgeput op veler vlak, het gaat nu iets beter dan afgelopen winter, heb langzaam weer kracht opgebouwd, moest echt van ver komen.

  5. elke dag mee te maken helaas. Heb een somatische symptoomstoornis en mensen nemen me nooit serieus. Heel vervelend

  6. Duidelijk verhaal.
    Ik heb ook vaak wat. Helaas. Heb (nog) geen ondergewicht, maar ben wel veel moe, heb t snel koud, en regelmatig pijn in mijn benen door t vele sporten. Of buikpijn doordat de maag leeg is of juist te vol. Obstipatie af en toe…..pffff, etc.
    Op zich goed dat die tekenen er zijn, want als we superfit zouden blijven zouden we wellicht verder en verder bergafwaards kunnen.
    Nu heb ik de energie ook niet om t "goed", ik bedoel herstellen, te doen , maar ik ben daardoor wel op n punt gekomen waar iets moet veranderen.
    Net eerste intake gehad, dus vers, maar toch…

    De lichamelijke tekenen zijn er niet voor niets.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *