Waarom ik bleef dooreten

Het was winter. Ik was al even thuis en het eten ging me steeds makkelijker af. Ik kon de eetlijst langzaam wat beter loslaten. Ik leerde hoe ik weer op gevoel kon eten. Dit hield voor mij ook in dat ik meer producten begon te eten waar ik een tijd lang bang voor was geweest. Het lukte me alleen niet zo goed om dit met mate te doen. Ik begon met dooreten. 

Als ik nu terugkijk weet ik dat dit geen echte eetbuien geweest zijn. Ik koos geen specifieke momenten uit, maar ik at de hele dag tussen de maaltijden door. Alle verpakkingen moesten leeg. Het maakte me eigenlijk ook helemaal niet uit wat voor producten het waren. Ook fruit en brood kon ik de hele dag door eten, zolang ik maar iets in mijn mond had. Ik compenseerde niet wat ik at. Ik stond er eigenlijk niet eens echt bij stil. 

laptop1

Het mocht weer

In de tijd van mijn eetstoornis ben ik langzaamaan producten gaan verbannen. Dit zorgde er uiteindelijk voor dat mijn voedingspatroon beperkt werd en ik elke dag hetzelfde at. Ruimte voor iets anders was er gewoonweg niet. Toen ik eenmaal de knop om had gezet richting herstel, wilde ik dit graag veranderen. Op dat moment zat ik zo vastgeroest in mijn gewoontes, dat ik zelf niet wist hoe dat anders moest. Het stemmetje in mijn hoofd bleef mij vertellen dat het niet goed was, dat ik door moest gaan hoe ik al deed. Het was een nare strijd die ik elke dag voerde. Pas toen ik in de kliniek andere producten moest eten, kreeg ik wat rust. Ik vond het fijn dat anderen mij vertelden wat ik moest doen. Zo was ik zelf niet diegene die die keus hoefde te maken, en kon dat stemmetje niet boos op mij worden. Het voelde alsof ik een vrijbrief had gekregen om alles te eten wat los en vast zat. Ik moest immers herstellen, toch?

Na mijn opname moest ik dit zelf weer gaan doen. Ik keek er naar uit om zelf weer producten die kiezen die ik zo lang had moeten missen. Ik herinner mij nog dat ik in de supermarkt stond. Ik kon weer niet kiezen. Maar dit keer omdat er een hele nieuwe wereld open ging. Ik kon kiezen wat ik wilde, het mocht weer! Het duurde dan ook niet lang voordat ik met tassen vol terugkwam uit de supermarkt. Het was allemaal zo lang geleden, ik kon echt niet kiezen. 

Ik wilde geen honger hebben

Ik wilde zo graag afscheid nemen van de eetstoornis en de donkere tijd die deze met zich mee droeg. Alles wat mij aan deze tijd herinnerde maakte mij zo verdrietig, dat ik koste wat kost dit wilde vermijden. Over het algemeen hield ik mij in het begin nog braaf aan mijn schema. Ik vond het toen nog lastig om dit los te laten. Hierdoor kreeg ik genoeg binnen en zakte ik niet terug. Ook hoefde ik niet bang te zijn om honger te krijgen. Toen ik dit iets meer los ben gaan laten, merkte ik dat ik wel degelijk honger kon hebben. Dit was een gevoel wat ik lang niet had ervaren en het bracht mij een beetje terug naar de tijd van de eetstoornis. Ik kon niet goed met dit hongergevoel omgaan en ik weigerde om dit te voelen. Ik was ergens ook bang dat de honger nog veilig zou voelen en dat dit een trigger voor mij zou zijn om terug te vallen. Daarnaast stond het voor mij ook symbool voor die nare periode waar ik afscheid van wilde nemen. Hoe minder ik dat hongergevoel ervoer, hoe minder groot het risico was om terug te vallen dacht ik.

c1

Ik had niets te doen

Ten tijden van mijn intake volgde ik nog een studie. Na veel wikken en wegen heb ik uiteindeijk besloten om mijn opleiding te staken en echt voor mijzelf te kiezen. Toen ik eenmaal klaar was in de kliniek had ik dan ook niks om handen. Op dat moment kon ik nog niet terug naar mijn studie en dat wilde ik ook nog niet. Ik voelde mij nog te kwetsbaar. Dit resulteerde in veel lege dagen. Ik deed erg mijn best om een ritme vast te houden, maar ik vond dit moeilijk. Ik had immers niet echt een doel. Ik had tijd nodig om te verwerken wat er nu precies allemaal gebeurd was. Veel van mijn tijd bracht ik door achter de tv en ik game-de veel. Ik was constant thuis en dit maakte het voor mij makkelijk en toegankelijk om op elk gewenst moment iets te eten. Dit werd na een tijdje een gewoonte. Voor ik het doorhad at ik eigenlijk de hele dag door. Maaltijden vloeiden in elkaar over. Mijn ritme was helemaal weg.

Het heeft best even geduurd voordat ik dit zelf inzag. Misschien had ik dit ook wel nodig op dat moment en had mijn lichaam hier behoefte aan. De maaltijden die ik toen at waren oké, maar het was niet bijzonder veel. Toen ik dit ben gaan ophogen werd het dooreten ook vanzelf minder. Het heeft mij geholpen om elke dag toch een doel te hebben, al was het maar naar de brievenbus lopen. Zo bleef ik hier minder snel hangen. Ook heb ik moeten leren dat het hebben van honger echt een signaal is en dat dit een natuurlijk iets is. Ik weet nu dat ik echt niet terug ga vallen als ik een keer honger heb. Dat vertrouwen heb ik inmiddels wel. 

Nog steeds ben ik iemand die graag snoept. Ik heb altijd ook wel meerdere tussendoortjes in mijn tas zitten. Wel kan ik er nu voor zorgen dat ik regelmatig eet waardoor ik mijn ritme weer terug heb. 

Heb jij last van dooreten?

Fotografie: Pexels

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

10 reacties op “Waarom ik bleef dooreten”

  1. Ik herken dit zelf heel erg. Ik worstel hier ontzettend mee en in weet niet goed wat ik hiermee moet. Ik heb de hele tijd gewoon zo’n honger ook als ik net gegeten heb en ik blijf honger houden. Hierdoor eet ik de hele dag door erg veel en kom ik ook best wat aan waar ik me dan naar over voel. Dus meer tips zijn welkom!

    1. Het gebeurt vaker bij eetstoornis herstel (lang niet altijd trouwens voor mensen die dit als grootste angst hebben en ze tegenhoudt).
      Het is best logisch, als je zo lang je lichaam vanalles hebt onthouden en nu weer gaat eten, dan lijkt zowel fysiek als mentaal alsof alle remmen zijn losgeslagen.
      Maar het is een soort stabiliseringsfase die vanzelf meestal weer bijtrekt…en soms is het wel echt nodig.

      Terwijl het juist zo’n nare tijd vaak is. Je probeert beetje controle los te laten… je komt soms aan. Mensen vinden je er ‘beter’ uitzien met opmerkingen en gevolgen van dien…
      Sterkte!!
      Ik hoop dat het helpt om te beseffen dat dit echt vanzelf stabiliseert en vooral ook dat je het zwaar hebt en hard bezig bent met vechten, daar is zo enorm veel voedingsstof voor nodig! En jezelf en je lichaam het genezingsproces te gunnen…

      Mij heeft dat vooral geholpen: steeds mezelf zeggen, dit is maar tijdelijk maar wel
      Echt nodig. Zolang ik me bewust bleef van dingen en het geen eetbuien waren en ik niet ging compenseren. Oja, en in de tussentijd vooral mezelf gunnen ervan te genieten. Als het toch moest, dan maar zo fijn mogelijk ook.

  2. Dit is dus mijn grote angst. Ik zit nu al zo lang in mijn eetstoornis en zou soms zo graag dingen willen eten die ik nu niet durf te nemen. Maar ik heb soms ook gewoon zo’n honger dat ik voor mijn gevoel alles dan op zou willen eten.

    1. ja precies dat! ik ben bang dat als ik weer meer ga eten, ik constant honger heb en maar blijf door eten. Dat ik mezelf niet meer kan stoppen zegmaar…

  3. Precies dit is waardoor ik steeds weer terug ga naar de controle van bijna niks en dezelfde minimale veilige producten. Als ik het probeer te doorbreken moet het op, of hou ik vreselijk honger. Dood eng. Ik heb een verleden met obesitas, nu ondergewicht. Dus de angst van door eten is onwijs groot.
    De opmerking dat je lichaam aangeeft wanneer je genoeg hebt gehad, of dat deze honger tijdelijk is geloof ik niet. Omdat ik in het verleden schijnbaar ook teveel at.

  4. knap van je!

  5. ‘het mag weer’… oke dit komt wel ff binnen, maar heel herkenbaar en misschien onbewust ook mijn probleem. Bedankt voor deze blog! Dit is een eye-opener voor me.

  6. Oh ja zo herkenbaar. Ik heb ook echt het gevoel honger helemaal niet meer te tolereren, zowel fysiek als geestelijk. Ik móét dan gewoon meteen iets eten, anders kan ik me nergens anders op focussen en voel ik me fysiek heel raar

  7. Herkenbaar
    Moet de hele dag dooreten. Wordt er gek van

  8. We moeten niks hè mensen! Je hebt het altijd zelf in de hand en kan dan ook zelf bepalen of je meegaat in het dooreet-patroon.
    Succes!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *