Waarom Lonneke sport

Hoe zieker mijn hoofd, hoe meer ik begon te rennen. De stress wegrennen, fitter worden, de focus verleggen. Sport is gezond zeggen ze. Toch heeft dit mij lang niet altijd goed gedaan. Ik verloor mijzelf hierin. Niet alleen overdag, maar ook ‘s nachts was ik druk in de weer. Oefeningen in mijn kamer, rennen terwijl iedereen al in bed lag. De spanning was te groot en de dwang te sterk.

Pas in de kliniek zag ik in dat ik een verstoorde relatie met bewegen had. Het rennen werd wandelen en de oefeningen mochten niet meer. Toen ik eenmaal die knop had omgezet kon ik dit best goed volhouden. Om maar niks met die dwangmatigheid te hoeven, heb ik een hele lange tijd helemaal niet gesport. Ik was veel te bang dat ik er weer in door zou slaan of dat het iets zou triggeren.

Ik begon het te missen. 

In de natuur

Op dit moment sport ik niet zo veel. Het is nu ook winter dus dat helpt ook wel mee. Als ik sport ben ik echt een buitensporter. Klamme sportscholen heb ik dan ook afgezworen. Ik wil mijzelf niet meer ten treuren afbeulen. Ik wil bewegen op mijn manier zoals ik het fijn vind. Ik wil mijzelf niet meer door de koude regen sleuren terwijl ik liever een film kijk. Daar wordt ik niet gelukkig van, dat weet ik nu. 

In de zomer ontpop ik mij tot een semi sportieve vlinder. Ik heb een racefiets en een mountainbike waar ik dan graag mee in de weer ben. Normaal ben ik een alene sporter, maar wat fietsen betreft doe ik dit liever met een groep. Je bent al snel even weg. Ik vind het fijn om tussendoor ergens een kopje koffie te drinken en een taartje te eten, hier kan ik dan echt van genieten. 

Afgelopen zomer heb ik, samen met mijn vriend, een berg geklommen bij het Como meer bij Milaan. Mijn vriend heb ik leren kennen bij een klimcursus. Ook al doen we dit niet heel vaak meer, dit was een waanzinnige ervaring. Ik heb doodsangsten uitgestraald, een week lang spierpijn gehad maar het uitzicht was het allemaal waard.

Mijzelf verbazen

Sinds mijn tienerjaren heb ik de diagnose Fibromyalgie. Dit houdt voor mij in dat ik echt mijn fysieke grenzen in de gaten moet houden, anders voel ik dit weken later nog. Tijdens mijn eetstoornis luisterde ik hier absoluut niet naar. Dit resulteerde in een pijnlijke periode, waarin ik dagen had dat ik mijn amper uit bed kon krijgen. Toch moest en zou ik hardlopen. Nu is dit gelukkig heel anders. Ik had toen nooit gedacht dat ik hier zoveel rust in zou krijgen. 

Ik kan nu stil staan bij wat sport echt voor mij betekent en wat het met mij doet. Zo had ik jaren geleden nooit kunnen denken dat ik bepaalde afdalingen met de mountainbike zou durven, dat ik met mijn weinige klimervaring een grote berg zou beklimmen en dat ik een roze koek kan eten na het hardlopen als ik daar zin in heb. Ineens draait het veel meer om de mentale prestaties dan de fysieke. Het maakt mij niet meer uit hoelang en hoever ik ren, maar wel of ik van een wortelige heuvel af fiets die ik een halfjaar geleden echt niet durfde aan te gaan. Ik merk dat sporten mij helpt om juist die angsten aan te gaan. 

Mijzelf sterk vechten

Net na mijn eerste behandeling heb ik een aantal jaar onder kickbox gezeten. Ik merkte dat ik slecht in mijn vel zat en ik begon met een weerbaarheidscursus. Hier leerde ik, aan de hand van kickbox technieken, om fysiek mijn grenzen aan te geven en echt te leren luisteren naar mijn onderbuikgevoel. Ik vond dit echter zo leuk dat ik ben blijven boxen. Voor het eerst in tijden voelde ik mij echt sterk. In die tijd ben ik een aantal keer mijn vader tegen gekomen. Dit riep bij mij veel angst op en ik wilde mij voorbereiden op een eventuele volgende ontmoeting. Zolang ik maar sterker was kon ik hem wel aan.

Mijzelf leren kennen

Al eerder typte ik dat ik mijn vriend bij een klimcurus leerde kennen. Hij is een stuk sportiever dan ik. Ik ben vooral een soort clowntje dat het vaak, met vallen en opstaan, maar ‘even’ doet. Hoe vaak ik wel niet van mijn mountainbike ben gevallen is niet meer bij te houden. Ook het klimmen vind ik heel spannend. De eerste keren heb ik echt het vallen geoefend. Zo leerde ik hoe ik het beste kon neerkomen zonder mijzelf pijn te doen. Ook heb ik zo geleerd dat vallen helemaal niet zo eng is en dat de angst die ik hiervoor had niet helemaal terecht was. 

Sociaal

Naast een relatie heb ik ook wat vrienden aan het sporten over gehouden. Ik ben niet heel sterk in het aangaan van nieuwe contacten, maar het sporten maakt het mij wel veel makkelijker. Af en toe ga ik nog eens meeklimmen met een aantal vrienden of fietsen we een stukje. Dit maakt het voor mij een stuk leuker en gezelliger. Tijdens het boulderen helpen we elkaar en na de tijd drinken we ergens nog wat fris of een biertje.  

Rennen voor de bus

Nu in de winter sport ik dus niet zoveel. Ik wil het hardlopen wel weer wat regelmatiger gaan oppakken. Ik woon nu naast het bos en ik merk dat een rondje in de zon mij veel energie geeft. Een tijd geleden moest ik rennen voor de bus. Ik merkte ineens hoe snel ik buiten adem was en ook dit is voor mij een belangrijke reden. Wat betreft de hoeveelheid en de duur heb ik geen ‘regels’ of ‘doelen’. Als ik zin heb en het is mooi weer ren ik een rondje maar ik zit net zo lief op de bank met een goeie serie. 

Ik kan nu echt luisteren waar ik en mijn lichaam behoefte hebben en het lukt mij om weer echt te kunnen genieten van het bewegen. Het is geen moeten meer. Het gaat niet meer om kilometers of minuten. Het zijn de roodborstjes in de zon op de takken, de muisjes die piepend wegrennen en de zon die zich een weg door de bladeren heen baant. 

Waarom sport jij? 

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

12 reacties op “Waarom Lonneke sport”

  1. Oef… toch nog steeds wel omdat ik heel onrustig word als ik het niet doe. Vooral als ik veel gegeten heb. Als ik gerend heb, heb ik het gevoel Bonuscalorieën te hebben. Dan mág ik ook lekker lunchen of eten en is het niet zo’n gekakel van kritische gedachten in mijn hoofd. Dan pas voel ik me rustiger… Ik zie wel dat dit eetstoornis gedrag is, weet alleen nog niet goed hoe ik het kan ombuigen… Iemand ervaring? Tips?

    1. Ik denk dat het eetstoornis gedrag is als je boos op jezelf wordt en negatieve gedachten hebt als je het niét doet.
      Opzich is het niet zo heel gek om je bewegen en extra eten een beetje in balans te houden en werkt het ook bij ‘gezonde’ mensen denk ik weleens zo dat je een tweede koek neemt ómdat je ook al gesport hebt.

      1. Klopt inderdaad dat gezonde mensen die balans ook zo wel een beetje in de gaten houden, maar ik denk dat het een belangrijk verschil is of je jezelf die extra koek gunt omdat je zo goed gesport hebt of dat je pas een lekkere koek mag als de calorieën al zijn gespaard. Weet niet of Elske dat zo bedoeld maar weet dat mijn es daar wel een handje van heeft op momenten dat ik streng aan het afvallen ben. Met sporten jezelf veiliger voelen om minder last te hebben van de kritische stemmen wanneer je iets (lekkers) eet.

        1. Precies, dat laatste…. Door sporten de kritische stemmen voor even het zwijgen opleggen. Even rust…

  2. Ik sport omdat het m’n hoofd wat meer rust geeft. Ik geef les als Shbam instructrice en kan doorgroeien in nog een les naar keuze. Ik motiveer mensen elke zaterdag weer om hun doelen te bereiken. Miljoenen mensen op de wereld en ik mag ze les geven!!

  3. ik sport omdat ik het leuk vind

  4. Ik beweeg alleen omdat het gezond is en je er calorieën mee verbrand. En omdat het zou moetennhelpen tegen depressie en dergelijke. Want ik heb eigenlijk een hekel aan bewegen. Maarja, alleen maar op de bank liggen vreten is geen optie als je een beetje gezond oud wil worden dus dan trek ik mezelf maar weer omhoog en probeer ik toch wat extra dan nodig te bewegen. Ik hoop dat ik een keer iets vind wat ik leuk vind om te doen. Het kan helaas niet met mijn lichaam, maar het lijkt me altijd zo chill om te kunnen hardlopen. Je hebt er naast een paar goede schoenen niks voor nodig en je hoeft er niet voor naar een sportschool. Ik heb nooit iets in groepsverband durven doen door ervaringen op school met gym. Altijd de angst om uitgelachen te worden en het niveau van het team naar beneden te halen. Hebben anderen hier wel positieve ervaringen mee?

    1. Ja – ik heb positieve ervaringen. Starten in groepsverband is superspannend en ik heb er lang over gedaan voor het ok voelde – maar het is de moeite waard :-). Doen dus!

  5. ben jaren en jaren en jaren bewegingsverslaafd geweest, ook nu is het nog heel erg lastig
    probeer wel veel meer te relaxen en te ontspannen nu, mag alleen nog maar wandelen van mijzelf en dat scheelt een hoop
    tijdens het wandelen doe ik soms een spelletje, katten tellen bijvoorbeeld of honden tellen – dit is een goede afleiding

  6. Wauw Lonneke wat mooi dat je zo kan genieten en vrij kan sporten. Ik ben benieuwd hoe het je is gelukt om van een totaal overbelast lichaam te komen tot zoveel kunnen sporten ondanks je reuma. (Ik zit nu zelf namelijk met totaal overbelaste gewrichten en elke keer als ik mijn grenzen weer bij stel is het weer niet genoeg.)

    1. Heey Anoniem,

      ik sport op dit moment niet zo veel, ook al is dit relatief natuurlijk. Ik probeer echt goed naar mijn lichaam te luisteren. Waar ik voorheen mijzelf door die pijn heen duwde, lukt het mij nu om ook lekker op de bank een serie te kijken als ik teveel pijn heb. Het heeft mij geholpen om echt rustig aan te beginnen. Liever ‘te weinig’ sporten dan een week ziek op de bank. 😉

      Liefs,
      Lonneke

  7. Ik ben gaan sporten toen ik op 19 jarige leeftijd ben misbruikt met daarbij zware mishandeling wat ik net had overleefd . Toen wist ik me geen raad en ben toen begonnen met sporten thuis toestellen gekocht en iedere dag sport ik en nu ben ik 54 jaar en doe dit nog steeds .Ik heb dit echt nodig om te kunnen leven dat is echt mijn uitlaatklep .
    Helaas begrijpen dit veel mensen niet daardoor voel ik me vaak toch heel eenzaam
    Sinds 2016 heb ik een buddy hulphond voor mijn complexe ptss en door hem kan ik ook rustigere eten want hij komt dan bij me zitten en dat geeft me kracht

    liefs Ineke

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *