Lange tijd heb ik geen einde in zicht gezien. Het leek soms echt alsof ik geen stap vooruit kwam in het herstellen van mijn eetstoornis. Ik gaf niet op en merkte dat ik toch steeds kleine vooruitgangen boekte. Het ging met pieken en af en toe grote dalen, maar het ging. De symptomen van mijn eetstoornis verminderden en ook de achterliggende problemen wist ik beetje bij beetje aan te pakken. Mijn leven was op heel veel punten al duidelijk verbeterd. Toch vond ik het lastig om aan te geven wanneer ik nou echt helemaal beter was. Het ging ook allemaal heel geleidelijk. Dan weer een hele tijd goed, dan weer een kleine terugval. Ik zou geen exacte datum kunnen noemen als je me vraagt wanneer ik hersteld was van mijn eetstoornis. Wat betekent dat eigenlijk? Hersteld zijn?
In deze blog wil ik het graag hebben over herstellen. Kan je volledig herstellen van een eetstoornis? Hoe lang duurt het voordat je op dat punt bent en wat betekent het om hersteld te zijn? Dit zijn vragen waar ik me veel mee bezig heb gehouden en goed over heb nagedacht. Ik wist het antwoord niet altijd te vinden en dat maakte me onzeker, maar ik denk dat ik nu wel een goed beeld heb van wat herstel eigenlijk inhoudt.
Kan je volledig herstellen van een eetstoornis?
Wat hersteld zijn precies betekent zijn de meningen over verdeeld. De één denkt dat je met je eetstoornis leert leven terwijl de ander ervan overtuigd is dat je hem compleet kan overwinnen. Wie zal het zeggen? Het is allemaal mogelijk en zal waarschijnlijk voor iedereen verschillen. Zelf heb ik geen last meer van mijn eetstoornis of eetgestoorde gedachten. Het is iets uit mijn verleden wat ik nu compleet ontgroeid ben. Ik heb het niet meer nodig en leef dus zonder eetstoornis.
Echter ben ik er wel van bewust dat dit één van mijn natuurlijke coping mechanismen is. Mocht er op dit moment iets heftigs or traumatisch in mijn leven gebeuren, dan weet ik dat die eetstoornis op de loer ligt. Het zal denk ik altijd een zwakke plek van me blijven waar ik goed op moet letten op moeilijke momenten. Aan de andere kant heb ik veel ervaring opgedaan en een hoop ‘tools’ ontwikkeld in de jaren therapie die ik heb gehad. Ik weet dat ik ook op andere manieren met moeilijke situaties om kan gaan. Dit moet ik dan goed toe blijven passen.
In die zin denk ik dus zeker dat volledig herstel mogelijk is, maar dat je wel alert moet blijven. Er zijn statistieken die zeggen dat niet iedereen volledig van een eetstoornis herstelt. Tijdens mijn herstel zat dit ook in mijn achterhoofd en legde ik me er af en toe bij neer dat ik waarschijnlijk bij dat aantal mensen hoorde. Jammer, want het is geen helpende gedachte. Ik zou iedereen dan ook aan willen moedigen toch door de blijven gaan, al denk je dat dat laatste stukje niet lukt. Ik dacht dat ook, maar ondervond dat het wel kon. De regel blijft dat je iets niet weet als je het niet probeert. Hou moed, wees sterk en ga door, want volledig herstellen van je eetstoornis kan wel. Het is het meer dan waard en echt niet onmogelijk.
Hoe lang duurt het?
Ik was niet van de één op de andere dag hersteld, voor mij was dit een proces van jaren. Ook dit is voor iedereen verschillend. Waar de één een paar maanden nodig heeft kan het voor de ander wel 10 jaar of langer duren. Dat het bij jou misschien iets langer duurt dan bij de ander betekent niet dat het dan meteen verloren zaak is.
De duur en loop van herstel zijn voor iedereen anders. Ik kan daarom niet voor jou beantwoorden hoe lang jouw herstel zal duren. Wanneer je een eetstoornis hebt heb je al snel de neiging met anderen te vergelijken. Probeer dit toch niet te doen en blijf relativeren. We bewandelen allemaal ons eigen pad en moeten onze eigen obstakels zien te overwinnen.
Bespreek het goed met je behandelaar wanneer jij denkt er klaar voor te zijn om te stoppen met therapie. Een goed nazorgtraject is erg belangrijk bij een eetstoornis. Dat het nu goed met je gaat, betekent niet dat je daar geen recht meer op hebt. De kans op terugval is zeker kort na herstel nog best wel aanwezig. Dit kan je voorkomen door ook na je behandeling alert te blijven en tijd te stoppen in de nazorg.
Wat betekent het?
Toen ik aan therapie begon had ik een heel duidelijk beeld van wat hersteld zijn zou moeten betekenen. Ik verwachtte geen symptomen van mijn eetstoornis meer te hebben en voor altijd gelukkig te zijn. Dat laatste doel bleek toch anders in elkaar te zitten. Ik ben inderdaad weer gelukkig. Ik kan mijn werk goed doen, heb plezier in mijn hobbies en doe leuke dingen met m’n vrienden. Deze dingen maken mij gelukkig, maar dat betekent niet dat ik nooit meer iets moeilijk vind. Ik kan nogsteeds boos, bang of verdrietig zijn. Alleen weet ik nu op een goede, constructieve manier met deze gevoelens om te gaan.
Een eetstoornis is meer dan alleen de symptomen ervan. Het is een complex probleem met een combinatie van oorzaken en achterliggende problemen. Symptoombestrijding is belangrijk, maar zal niet werken als je niet ook aanpakt wat er achter ligt. Er is niet een precieze volgorde aan te geven van wat je als eerst aan zou moeten pakken. Voor mij liep het een beetje tegelijk. Dan weer een beetje werken aan de symptomen en dan weer wat achterliggende gedachten. Het ene had ook weer effect op het andere. Zo klom ik stapje voor stapje verder op de ladder van herstel.
In het begin van mijn herstel was het echter wel belangrijk eerst de symptomen aan te pakken. Wanneer je heel diep in je eetstoornis zit kan je gewoon nog niet aan die achterliggende problemen werken. Eerst orde op zaken stellen zodat er ruimte in je hoofd kan ontstaan verder te werken. Ook wanneer je ondergewicht hebt is het belangrijk eerst wat aan te komen en goed te leren eten. Simpelweg omdat je hersenen de energie nodig hebben om aan die achterliggende problemen te kunnen werken.
Langzaam maar zeker kreeg ik mijn eetbuien en het compenseren daarvan onder controle. Ook mijn gewicht was gezond en bleef stabiel met de bijbehorende, natuurlijke schommelingen. Soms had ik nog wat last van de achterliggende problemen, maar ook daar had ik al grote stappen in gezet. Ik kan accepteren dat ook negatieve gevoelens er mogen zijn.
Ik denk dat het heel normaal en menselijk is om je af en toe niet zo lekker in je vel te voelen. Ik weet dat ik niet de enige ben die wel eens onzeker is over haar lichaam. Ik let er ook nog altijd op dat ik gezond en gevariëerd eet en genoeg beweeg. Het is heus niet zo dat wanneer je van je eetstoornis genezen bent het allemaal niet meer uitmaakt wat je eet en hoe je eruit ziet. Het verschil is alleen dat het geen obsessie meer is. Ik heb geen dwanggedachtes meer rondom eten en voel geen extreme haat naar mezelf. Ik stel geen idioot hoge eisen en weet dat het normaal is dat gewicht kan schommelen.
Ik vind mezelf niet perfect, maar ik kan wel dingen opnoemen die ik mooi vind aan mezelf. Ik heb wel eens een slechte dag, voel me wel eens minder leuk, maar ik weet dat het over waait en hoef er niks mee te doen. Ik sta mezelf dingen doe en heb vertrouwen dat ik niet de controle ga verliezen. Ik weet dat ik niet dik word wanneer ik een keer iets extra’s eet. Ik leef vrij van angsten rondom eten en heb een realistisch zelfbeeld. Ik functioneer, ik ben gelukkig, ik ken mijn grenzen, ik weet mijn valkuilen, ik ben hersteld.
Wat betekent herstel voor jou?
Fotografie door home thods
Geef een reactie