Je wordt rondgespeeld binnen de jeugdzorg als een product op de lopende band; een
onpersoonlijke aanpak, want je past nergens écht in. Er is geen gepaste hulp voor je eetstoornis, want het is in combinatie met andere problematiek. Die instelling heeft een expertise in Anorexia, maar wil niks te maken hebben met je onveilige thuissituatie. En door naar de volgende plek. Geen idee waar ik vandaag eindig, laat staan waar ik morgen slaap. Ik leef in het moment en realiseer mij dan pas hoe oud ik ben en hoeveel jaar het nog duurt voordat ik het voor het zeggen heb. Ik wil regie en controle.
Farah is sinds 2021 gastblogger bij Proud2Bme. Ze blogt onder andere over haar ervaringen met eergerelateerd geweld, trauma’s, opgroeien in een instelling als minderjarige en hoe ze contact heeft verbroken met haar familie. Je vindt al haar blogs via de tag ‘Farah blogt‘.
Je zoekt het in je eetstoornis, maar je houdt je vast aan schijn. Controle heb je zo niet. De jeugdzorg kan eenzaam zijn en op het willen van regie ligt vaak een negatieve lading, maar als niemand de regie voor je pakt, moet je zelf, toch? Het zoeken naar regie in een eetstoornis is pure schijn. Je snijdt jezelf in de vingers als je destructief gedrag vertoond. Je bent al ver van huis, waarom zou je dan nog verder lopen? Ik begrijp echt als geen ander dat een eetstoornis geen keuze is, maar ik vind wel dat eetstoornissen nog te vaak geromantiseerd worden. Er is niks moois aan. Je zal er niet beter uitzien, alles op een rijtje hebben, je er beter door voelen of onafhankelijk worden. Je hebt geen regie met een eetstoornis.
Toen ik een eetstoornis ontwikkelde, nam de buitenwereld mij eigenlijk minder serieus en ze vonden het vaak ‘zielig’. Ik probeerde heel erg te profileren dat ik eigen keuzes kon maken; wat al behoorlijk moeilijk was als minderjarige, maar mijn eetstoornis maakte mij voor de buitenwereld nog jonger. Het beeld van een ‘typisch kind’ werd bevestigd, want ik kon niet voor mezelf zorgen, laat staan kiezen. Mijn levensjaren en levenservaringen stonden niet op één lijn en dat maakte het ingewikkeld om op te anticiperen.
Er rust vaak een negatief beeld op het willen van regie; een control-freak noemen ze het
vaak. Ik wil je toch meegeven dat het geen gekke reactie is en dat het vooral in instabiele situaties juist heel normaal is om te smachten naar controle. Je kan niet zomaar blindelings vertrouwen en vooral niet wanneer het de keuzes niet gemaakt worden door voor jou onbekende figuren. Je kan geen regie hebben over alles in de wereld, dus sla er niet in door. Maar regie willen hebben over je eigen leven is niks meer of minder dan menselijk. Het is volkomen normaal. Vooral als je wereldbeeld al verstoord is en je vertrouwen geschonden is. Weet alleen wel hoe je op een gezonde manier de regie moet pakken. Blijf netjes praten, laat zien dat jouw levenservaring je mentaal ouder maakt en dat je capabel genoeg bent om bruikbare inbreng te geven. Benadruk wat je wil en waarom je dat wil. Neem de overtuigingen van een ander mee in je antwoorden; ‘ik begrijp wat u zegt’ en doe er ook wat mee. Gedraag je naar hoe je behandeld wil worden. Ga voorbereid gesprekken in en laat ook zien dat jij het uitgedacht hebt. Neem je verantwoordelijkheid. Het is niet jouw schuld dat je in de put zit, maar wel jouw verantwoordelijkheid om de kwaliteit van je leven te verbeteren.
Blijf dromen over je toekomstplannen en stippel af en toe wat uit. Het hielp mij enorm om te weten waar ik het allemaal voor deed, want elk mens heeft behoefte aan een perspectief. Dit kan ook een bepaalde stabiliteit geven in de turbulentie waar je nu in zit. Vanuit hier kan je alleen maar omhoog en vergeet dat niet. Ik wilde dolgraag mijn diploma halen, studeren, een netwerk creëren, volledig onafhankelijk zijn en de wereld zien. Houd voor ogen waar je het allemaal voor doet, want je bent niet zo ver gekomen om toe te kijken. Soms kan levenservaring je mentaal ouder maken en hoewel dat vaak vervelende redenen heeft kan je ook kijken naar het positieve; je bent analytisch en kan goed reflecteren. Deze kenmerken zijn inmiddels deel van jou en maak er gebruik van. De toekomst kan hoop geven als het heden alles behalve fijn is; hoop sterft als laatst.
Wees je bewust van je rechten als kind. Je mag vaak al meer dan je denkt onder de achttien jaar en kennis is hierin kracht. Boven je twaalfde nemen je rechten al toe en boven de zestien mag je bijna alles al. Het zijn jouw rechten, dus niemand mag ze je afnemen. In de jeugdzorg staat het kind centraal en als jij het gevoel hebt dat dat niet zo is mag je dat aangeven. Het is je recht. Je mag je stem laten horen, want het gaat om jou. Wanneer je laat zien dat je ingelezen bent, krijg je al snel meer voor elkaar. Dit is je kracht en ontneem jezelf dat niet. Creëer je eigen toekomstplan, presenteer het aan je hulpverleners en vraag ook om hulp waar nodig. Je hoeft niet alles zelf te doen, maar je mag wel de regie pakken in jouw proces.
Het feit dat je ouders niet goed voor je hebben kunnen zorgen zegt niks over de buitenwereld. Mensen zijn verschillend en hun capaciteiten, problemen en valkuilen zijn niet bepalend voor de hele wereld. Familie is heel belangrijk, maar heb jij niet voor het kiezen. Je netwerk eromheen kan je echter wel zelf invullen; jij mag en kan kritisch zijn op mensen. Jij mag kiezen met wie je omgaat. Jij hebt daar de regie in. Last hebben van ervaringen in je jeugd is een logische reactie en je bouwt een muur op om jezelf te beschermen. Het was toen nodig, maar ik hoop dat je op een dag leert dat die muur nu enkel een obstakel is en je niet beschermd van jezelf. Als iemand dichtbij je komt kan je aanvoelen hoe het voor je is en als het niet goed is, mag en kan je afstand nemen. Kom voor jezelf op, in belang van jezelf. Geef het kwetsbare kind in jou de bescherming waar het zo hard om vraagt.
Het is naar om geen thuis te kennen als kind en dat mag erkend worden. Iedereen heeft vast goede bedoelingen, maar er worden echt wel eens fouten gemaakt in mensenwerk. Jij bent de eerste die die fouten zal ondervinden en de eerste met de regie om er wat tegen te doen. Kennis is kracht en jij bent sterk. Er zijn kinderen die voor jou zijn geweest en kinderen die na jou komen; bundel krachten en kom op voor jezelf. Dan kom je automatisch op voor alle kinderen na jou. Daar hebben jullie allemaal het recht op.
Meer blogs lezen van Farah? Klik dan hier.
Geef een reactie