‘’Gebrek aan eetlust door nerveuze oorzaak”, dat is wat anorexia officieel betekent. Alhoewel ik anorexia had, had ik wel gewoon trek. Honger op een gegeven moment zelfs. Ik ontzegde mezelf voeding en die honger, die leegte was mijn manier om mezelf te verdoven. Ik heb zeker wel hongergevoel gehad, maar ik negeerde het. Dat zorgde er uiteindelijk voor dat mijn honger en verzadigingsgevoel helemaal van slag raakte. Hoe en of dat na mijn eetstoornis weer is hersteld, vertel ik je graag in deze blog.
De vraag ‘’Wanneer wordt mijn hongergevoel weer normaal?” heb ik regelmatig proberen te beantwoorden op het forum van Proud2Bme. Een lastige vraag, waaraan ook onze diëtist de nodige blogs heeft besteed. Ik kan geen termijn, tijd of datum geven als antwoord op de vraag. En ja, ik zal je opnieuw ook moeten vertellen dat ieder lichaam ander is, iedere eetstoornis anders is en dat je het tijd moet geven. Toch wil ik in dit artikel wat meer uitleggen en wat tips geven.
Wanneer mijn hongergevoel precies in de war raakte, weet ik niet meer precies. Soms was het een periode heel sterk en had ik de hele tijd honger, andere periodes had ik juist helemaal geen honger, was ik snel misselijk en andere periodes wisselde het per dag. Mijn eetstoornis was ook niet elke week hetzelfde, ik wisselde nog wel eens van dieet-tactiek of compensatiemethode. Ook dit had natuurlijk grote invloed op mijn lichamelijke gesteldheid en het signaal dat mijn lichaam mij gaf als ik wat moest eten.
Door mijn hongergevoel te negeren, stopte dit niet meteen keurig. Integendeel. Mijn lichaam schreeuwde het uit door extreem veel hongergevoelens te produceren. Hierdoor was ik de hele dag met eten bezig en moest ik hard vechten tegen mijn trek in van alles. Soms mondde dit uit in een subjectieve eetbui, andere keren sloot ik mezelf op in mijn kamer of zocht ik veel afleiding. Soms gaf ik er aan toe en kon ik weer een paar dagen gewoon normaal mee eten, zoals andere mensen doen. Het maakte me in de war, had ik wel een echte eetstoornis?
Mijn hongergevoel is ook wel eens heel ver weg geweest. Vooral wanneer ik weer beter moest leren eten, worstelde ik daarmee. Ik wilde dan wel eten, maar had totaal geen trek. Ik zat soms juist vol, vlak voor een maaltijd of werd misselijk als ik eten rook. Ik denk dat dit deels de verwarring was waarin ik mijn hersenen had gebracht. Door zo slecht naar je lichaam te luisteren, raakt het in de war. Daarnaast was het ook zo dat ik onbewust, soms zonder het zelf echt door te hebben, gespannen was voor iedere hap die ik nam. Vlak voor het eten of tussen was ik dan ineens misselijk of had ik een vol gevoel. Waarschijnlijk van de stress.
Daarnaast was mijn lichaam ook in de war, omdat mijn maag en darmen geregeld van streek werden gemaakt door mij. Of het nu was door een subjectieve eetbui met veel vet of suikerrijk eten of juist door een te groot portie laxeer tabletten dat ik mezelf had voorgeschoteld. Ook verstopping van mijn darmen, speelde een rol bij dat volle gevoel en dat remde mijn eetlust. Het ene moment at ik veel te weinig en het andere moment ineens weer normaal. Voor mijn lichaam was er geen pijl meer op te trekken. Mijn buik kreeg heel wat te verduren tijdens mijn eetstoornis.
Toen ik beter moest leren eten tijdens mijn behandeling, kreeg ik veel last van buikklachten. Verstopping, opgeblazen gevoel, buikpijn na het eten, kramp in mijn onderbuik en misselijkheid waren dagelijkse kost. Ik wilde wel eten, maar alles in mijn buik zei NEE. Dit maakte mij enorm in de war. Uiteindelijk ben ik daar toch doorheen gegaan. Na het eten nam ik wat rust door op de bank in de woonkamer van de deeltijdbehandeling te liggen. Super moeilijk met mijn bewegingsdrang en terwijl mijn groepsleden de tafel afruimden. Toch leerde ik hierdoor al wat beter naar mijn lichaam luisteren. Mijn lichaam had dit nodig en na een aantal weken tot maanden, werden de buikklachten minder.
Mijn maag- en darmflora blijft gevoelig voor spanning, voeding en pijntjes. Ik moet er goed voor zorgen. Al voordat ik een eetstoornis kreeg was dat het geval. Maar mijn buik heeft nu geen invloed meer op mijn hongergevoel. Mijn hongergevoel herstelde denk ik na een half jaar beter eten. Heel precies weet ik het niet meer. En ook toen was het soms nog wat van slag. Het heeft in ieder geval zeker een half jaar geduurd voor ik weer op de voorspelbare momenten trek kreeg of merkte dat ik na een normale portie vol zat en niet al direct bij twee happen.
Wanneer ik terug was gevallen en weer had lopen klooien, was mijn hongergevoel ook al snel weer verstoord. Ik was dan weer snel misselijk, durfde mijn hongergevoel niet goed te vertrouwen en had dus ook wat betreft mijn hongergevoel een terugval gehad. Dit motiveerde mij alleen maar meer om mezelf weer bij elkaar te rapen, terugval te voorkomen en uiteindelijk te leren eten naar behoefte. Want voor dat laatste had ik een gezond lichaam en gezond honger- en verzadigingsgevoel nodig. In het begin was mijn hongergevoel buikpijn. Toen ik er beter naar leerde luisteren en er wat tijd overheen ging, werd dit weer een echt hongerig gevoel, in plaats van een pijnsignaal wat mijn lichaam gaf.
Wanneer komt het terug?
Wanneer jouw hongergevoel terugkomt, kan ik dus helaas niet zeggen. Iedereen met een eetstoornis heeft een ander lichaam, maar ook echt een andere soort eetstoornis. Zelfs mensen die dezelfde diagnose hebben, verschillen vaak toch zeker hier en daar. Ook speelt de duur van jouw eetstoornis, of je gewichtsverlies hebt of niet en je gezondheid een grote rol. Merk je dat jouw hongergevoel echt in de war is, neem dan zeker contact hierover op met jouw behandelaar, huisarts of een diëtist. Het is in ieder geval belangrijk om weer normaal te leren eten, wat je misschien wel helemaal kwijt bent. Daarnaast is ook gewichtsherstel en vaak ook het bereiken van je setpoint belangrijk.
Bewust
Door gevoelens te leren toelaten en oefeningen te doen die je helpen stil te staan bij je lichaam, kun je leren weer echt te luisteren naar je lijf. Wat zegt het? Wat betekent het gekke gevoel in je buik? Hoe voel je je verder? In therapie voor je eetstoornis kun je dit vaak wel bespreken. Ook kunnen ademhalingsoefeningen of mindfulness je hierbij helpen. Ontspanning is daarnaast ook een goede manier om je lichaam tot rust te brengen en je lijf de ruimte te geven om zelf aan te geven wat het nodig heeft. Dit is wel een heel proces waarbij oefening nodig is.
Tijd
Als laatste wil ik je hoop geven door je te laten weten dat het tijd kost om beter te worden van een eetstoornis. Herstellen kost tijd. Niet alleen geestelijk, maar ook lichamelijk heb je heel wat uit te zoeken, opnieuw te leren of voor het eerst te ontdekken. Geef jezelf daar echt de tijd en ruimte voor. Zoek goede hulp en stop wanneer jij echt denkt dat jij daar klaar voor bent. Blijf bezig jezelf te ontwikkelen en zorg goed voor je lichaam. Neem de tijd, dan komt het waarschijnlijk gewoon weer in orde.
Hoe zit het met jouw hongergevoel?
♥
Fotografie: Himadri Karmakar & Sodanie Chea
Geef een reactie