Wat als chocolade een nachtmerrie is?

Ik denk dat ongeveer 99% van de vrouwen droomt van de positie waar ik nu in zit. Eten, eten en nog eens eten. Zoals ik in mijn vorige blog al aangaf heb ik een eetstoornis ontwikkeld tijdens mijn zwangerschap. Meteen na mijn zwangerschap heb ik hulp gezocht en vanaf morgen ga ik starten met de dagbehandeling in het academisch ziekenhuis. Al maanden ben ik bezig om middels een eetlijst en gesprekken bij een psychologe verder te komen met mijn problemen, helaas nog zonder succes…

Mijn eetlijst is al uitgebreid en nog meer uitgebreid en nog kom ik niet aan. Het lastige is namelijk dat ik het ontzettend moeilijk vind om mezelf een tussendoortje te gunnen. Boterhammen gaan prima (wel 10 per dag), drie keer per dag yoghurt met granen en fruit? Geen probleem. Maar een koekje, een snoepje of een chocolaatje blijft ontzettend moeilijk. Al jaren heb ik dit niet meer genomen, omdat ik vond dat ik het niet verdiende. Als ik het dan toch eens nam, voelde dat voor mij als een verschrikkelijke “eetbui”. Inmiddels weet ik dat dit objectief geen eetbui is, maar gevoel kan je enorm veel wijsmaken. Objectief weet ik namelijk ook dat ik ondergewicht heb en niet in een week tijd 10 kg zwaarder zal worden, maar toch geef ik mijn gevoel het voordeel van de twijfel.

Iedere keer probeert die stomme eikel (zo noem ik mijn eetstoornis) weer een nieuwe reden om niet te hoeven snoepen. Het ging nu echt een paar dagen erg goed. Ik kon mijn lijst beter volgen en durfde af en toe “buiten de lijntjes” te kleuren. Dan komt de datum van de dagbehandeling dichterbij en zegt het stemmetje in mijn hoofd dat ik vast de dikste uit de groep ben, dat mijn problemen dus niet erg genoeg zijn om geholpen te worden. Aangezien we de eerste dag meteen zwemmen op het programma hebben staan en we meteen uit de kleren mogen, wilde ik dus nog even keihard op de rem trappen. Gelukkig zocht in steun bij mijn man en op deze site. Mijn man kan niet veel meer doen dan me stevig vastpakken, zeggen dat hij me veel mooier vind als ik wat bijkom, samen met me naar de kindjes kijkt en me vertelt dat ik moet vechten voor ons gezin. Deze site liet me zien dat meer mensen dit gevoel hebben vlak voor een behandeling, opname of eerste bezoek aan hulpverlener

Iedereen lijkt zijn of haar probleem te onderschatten. Dus wat moet ik nu doen? Ik wil niet de rest van mijn leven onzeker blijven over mezelf, me minder belangrijk, minder slim of minder mooi voelen, bang zijn voor eten en niet kunnen omgaan met spontane ingevingen in mijn omgeving. Dus ga ik morgen vol goede moed starten aan de dagbehandeling van 12 tot 18 weken. 12 tot 18 weken geconfronteerd worden met mensen die vastlopen in dezelfde problemen als ik. Geconfronteerd worden met mezelf en mijn problemen die ik al jaren wegdruk en geconfronteerd worden met de enorme angst voor tussendoortjes. Zonder tussendoortjes kom ik namelijk nooit genoeg aan. Terwijl ik deze blog typ en kijk naar mijn, op dit moment, braaf spelende kindjes, weet ik dat ik nog een lange weg te gaan zal hebben. Een weg met ontzettend veel bochtjes, drempels en redenen om heel hard om te draaien of te remmen, maar ook een weg naar geluk.

Mezelf gelukkig gaan voelen om wie ik ben, tevreden kunnen zijn met wie ik ben, openstaan voor andere mensen die mij accepteren voor wie ik ben. Wat gebeurt er namelijk als ik morgen de dikste van de groep zou zijn? HELEMAAL NIKS. Zou ik iets denken van een meisje waarbij de botten inmiddels niet meer overal uitsteken? Nee, ik zou jaloers zijn op haar, blij zijn voor haar dat ze goed op weg is in de juiste richting. Dat zij de eetstoornis niet meer gebruikt als excuus om andere gevoelens niet te hoeven voelen. Waarom zou ik dan niet blij kunnen zijn voor mij? Als ik zou laten zien dat ik op de juiste weg ben? Ik ben voor mezelf veel strenger als voor anderen.

Hopelijk hebben ze daar ook ervaring mee in de therapie en zullen ze me daar ook mee helpen, zodat ik op een dag kan zeggen: Ik ben trots op mezelf. IK ben goed genoeg en IK heb de eetstoornis overwonnen of onder controle. Super nerveus en zenuwachtig ga ik me dan nu ook voorbereiden op mijn eerste dagbehandeling dag. Duimen jullie met me mee?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

17 reacties op “Wat als chocolade een nachtmerrie is?”

  1. Knap dat je deze stap gaat zetten, dapper mens! Het zal niet makkelijk worden, maar het is het meer dan waard. Ik geloof absoluut dat jij gaat winnen,jezelf zoveel ontzeggen laat zien hoeveel kracht je bezit. En ja, ik herken dat die gedachten van ‘ik ben de dikste’ helemaal. Des te beter dat je nu gauw kunt starten, dan kun je die ook snel van tafel vegen. Zet ‘m op, morgen, en alle weken daarna. <3

      1. Lieve Britt, ik heb je vorige blog met open mond gelezen. Wat een heftig maar ook meteen een heel krachtig verhaal. Ik wil je zeggen dat ik zeker voor je duim en dat herstellen ongelofelijk krachtig is. Jij bent een sterke vrouw met 3 prachtige zoontjes en een lieve man. Je weet waarvoor je het doet voor je gezin maar vooral ook voor jezelf. Ik weet niet of je me nog kent, maar ik heb je in ieder geval altijd heel krachtig gevonden (dansschool Clara lamar) en die kracht moet en kun jij eruit halen.
        You go girl!

        1. Super bedankt! Ben nu heel erg nieuwsgierig of ik je ken? 🙄😄

  2. wat een prachtige blog, wat spannend en wat dapper – je maakt de juiste keuze
    zet hem op, ik duim voor je; voor vandaag, voor morgen en voor elke dag van je leven. Zoek de zon weer op en laat hem elke dag schijnen in je hart ♥

    Laat je ons weten hoe het je vergaat of is vergaan?

  3. Mooi blog!

    Ik wens je heel veel kracht en liefde naar jezelf toe..
    Het feit dat je al boterhammen of andere maaltijden kan eten is al een overwinning, daar mag je best trots op zijn!

    Ik hoop dat je ons laat weten hoe het met jou gaat en vooral dat het jou misschien een soort van uitlaatklep Is.

    Veel liefs,

    Elena

  4. Ik krijg er een krop in de keel van.. Zo knap van je dat je de uitdaging aangaat. Enkel maar bewondering Britt! Ik werk nu momenteel full-time & blijf die dagbehandeling maar wegdenken of opzij duwen met de gedachten dat het niet nodig is. Ik wou dat ik de kracht vond om de stap te zetten die jij neemt. Hou je ons op de hoogte van hoe alles verloopt tijdens die eerste momenten..? Zou me ontzettend helpen 🙂 Dankje

  5. Heel veel succes!

  6. Heel veel succes Britt! Ik hoop voor je dat deze behandeling goed voor je werkt zodat je, bijvoorbeeld als de kinderen wat ouder zijn, lekker met ze mee kunt doen met taartjes en snoepjes eten!

    Liefs

  7. Wow super bedankt allemaal! Als proud2be het goed vind zou ik graag nog verder schrijven!

  8. Je bent een kanjer. En ik ben super trots op je.
    Het gaat je lukken.
    Hou van je lief vriendinnetje ❤

  9. Succes Britt met de therapie! Ik hoop echt dat je er zoveel beter uit komt en straks lekker met je kids kan genieten zonder je druk te maken om een snoepje of lekker stukje chocolade met Sinterklaas!

  10. Dank je wel voor je open blog. Wat dapper dat je dit wilt delen en ook een behandeling gaat starten. Een eetstoornis is ook een eikel, ga ervoor meid! Heel veel kracht toegewenst x

  11. Wauw goed geschreven en je komt er, zeker weten

  12. Dapper van je dat je kiest voor herstel! Ik duim zeker voor je.

  13. Op zich doet suiker niet bijzonder veel goeds voor je lichaam. Weet niet of dat het streven moet zijn maar het zou wel makkelijk zijn als het ook geen probleem meer is. Er zijn ook wel andere tussendoortjes zonder suiker of met natuurlijke suikers te bedenken. Zelf neem ik buiten de deur, in een horecagelegenheid, wel een minikoekje maar ik moet wel uitkijken dat ik niet ontregeld raak. Stapels boterhammen zetten trouwens ook niet veel zoden aan de dijk. Dan kan het goed zijn om eens verder te kijken dan de broodplank lang is.
    In elk geval veel succes.

  14. Lieve Britt,

    Wat was ik blij je vanmiddag weer in mijn armen te kunnen sluiten, om je never nooit meer los te laten. Meid je hebt een lange weg te gaan en dat besef je heel goed. Een weg met ups en downs. En weg vooruit en weer een stapje achteruit. Maar een weg die je vol overgave bent ingeslagen. Dat alleen al verdient onwijs veel respect. En mag je trots op zijn. Ik ben dat in ieder geval wel op je en ik weet zeker velen met mij. Je zult mensen tegen komen zoals jezelf zegt die het allemaal niet begrijpen. Probeer ze dit maar niet kwalijk te nemen is alleen maar negatieve energie. Klamp je vast aan hen die het wel goed met je voor hebben. Je moet maar zo denken de beste stuurlui staan aan wal. Laat ze staan en vaar je eigen koers. Begeleidt door professionals en velen die heel veel van je houden. Puur om wie je bent lieve lieve Britt. Een onwijs lieve mamma die het nu even moet loslaten maar die er na een tijd nog liever en sterker voor haar 4 mannen kan zijn. Meissie jij komt er wel al zie je dat nu zelf nog even niet helemaal helder. Weet dat ik er voor je ben. Je noemde me ooit je HAP-mama. HAP is er vanaf mama blijft. Dikke knuffel en tot gauw kanjer. 😘😘😘

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *