Sinds een paar maanden woon ik op mezelf, dat betekent dat ik er op veel vlakken alleen voor sta. Dit ervaar ik als erg positief, maar ik kom ook tot inzichten die ik eerder niet had. Zo moet ik bijvoorbeeld elke avond zelf koken. Dat vind ik prima, maar ik realiseer me dat ik het heel anders aanpak dan hoe het bij mijn ouders thuis ging.
Zo probeer ik veel meer dingen uit, experimenteer ik meer en let ik erg op de aanbiedingen tijdens het boodschappen doen. Iets wat in deze duurder wordende tijd, een groot thema is geworden voor velen. Bij mijn ouders thuis hadden we ‘standaard’ dagen voor bepaalde gerechten en veel was hetzelfde. Vaak aardappels, groente, vlees, stamppot en af en toe macaroni of nasi. Dit kwam ook doordat mijn vader hier heel veel waarde aan hecht en zelf niet veel lust.
Een typisch geval van wat de boer niet kent, dat eet hij niet.
Abel is sinds 2022 gastblogger bij Proud2Bme. Hij blogt onder andere over de LHBTQ+ community, zijn transitie, mantelzorger zijn en zijn eetstoornis. Wil je meer lezen van Abel? Dat kan via de tag ‘Abel blogt‘. Wil je zijn voorstelblog (nogmaals) lezen? Die vind je hier.
Nu ik erover nadenk: ik ben ook niet opgegroeid met een groot palet aan verschillende smaken en culinaire invloeden. Het moest altijd snel, simpel en vooral niet te veel gedoe. Een pot chicken tonight was makkelijk, net zoals even snel een paar aardappels koken. Ik besef me ook dat dit waarschijnlijk komt doordat hier in de omgeving ook niet veel wordt aangeboden dat ‘anders’ is. Als je een andere smaak wil, dan ga je naar de Chinees of, als je heel gek wilt doen, dan haal je een pizza of broodje shoarma. Allemaal onder het mom van doe maar normaal, dan doe je gek genoeg.
Eigenlijk vind ik dit best interessant: de culinaire opvoeding van mensen en hoe dit verschilt. Ik weet nog dat ik in de brugklas nog nooit pizza had gegeten, nog nooit had gehoord van roti of sushi; het was me allemaal vreemd.
Hoe ik daar nu mee omga, nu ik voor mezelf moet zorgen en koken?
Ik merk dus dat ik veel meer probeer: zo heb ik voor het eerst courgette en aubergine gegeten, kook ik meer met peulvruchten zoals linzen en kikkererwten (wat ik eerder ook nooit deed) en eet ik een stuk gevarieerder. Ik sta ervoor open om nieuwe dingen te proberen. Wat leuk is, maar wat ook lastig kan zijn als je nog (diep) in een eetstoornis zit.
Als je (sinds kort) op jezelf woont en je vindt dit lastig: probeer er vooral over te praten, met iemand waarbij je je prettig voelt. Samen een boodschappenlijstje maken, samen koken. Door het uit te spreken en te delen, sta je er minder alleen voor.
Praktische tips voor boodschappen
Veel mensen merken dat het leven duurder wordt, en daarmee ook de prijzen in de supermarkt. Ook ik ben me hiervan bewust en ik probeer er zoveel mogelijk rekening mee te houden. Ik let veel op aanbiedingen en heb een paar dingen gevonden die helpen.
Boodschappenlijstjes maken kan helpen. Zo weet je wat je moet hebben, neem je niet te veel of te weinig mee en hierbij kan je ook rekening houden met de aanbiedingen. Ik blader altijd de folders door en maak aan de hand hiervan een boodschappenlijstje en een grove planning van wat ik die week ga eten.
Ga naar meerdere supermarkten. Dit linkt eigenlijk met de vorige tip: maak gebruik van meerdere supermarkten en probeer zoveel mogelijk bij de budget-supermarkten te halen. Ik vind persoonlijk de Lidl een heel fijne winkel, met een groot assortiment en vaak goede aanbiedingen.
Klantenkaarten. Zowel bij de Lidl, Albert Heijn als de Jumbo heb ik een klantenkaart. Hiermee krijg ik persoonlijke aanbiedingen, kan ik voor bijvoorbeeld gratis boodschappen sparen en al met al bespaart het toch wat geld: zeker de moeite waard!
Ik hoop dat dit blog sommigen die hiermee worstelen kan helpen. Op jezelf gaan wonen en voor jezelf zorgen kan lastig zijn, maar ik hoop dat je hier wat handvatten uit hebt kunnen halen.
Geef een reactie