Veel mensen met een eetstoornis vinden het moeilijk om een balans te vinden in het sporten. Ze zijn gewend om vaak en hard te trainen. Sporten is een obsessie en daarom niet meer leuk om te doen. Tegelijkertijd worden we aan alle kanten gestimuleerd om voldoende te blijven bewegen. Hoe sport je echter op een gezonde manier zonder dat je daarin doorslaat? Wat is normaal sporten?
Op de vraag ‘wat is normaal sporten’ kan ik niet een antwoord geven in aantallen. Het is niet zo dat je een x aantal keer in de week sporten als ‘normaal’ kan beschouwen. Ik sport zelf bijvoorbeeld de ene week vaker dan de andere week. Normaal sporten ‘m denk ik veel meer in hoe het in jouw hoofd eraan toe gaat. Op het moment dat jij moet sporten van jezelf, daar dingen echt voor afzegt of vermijdt, je erg in de put gaat zitten als je een keer niet gaat en het niet-sporten van jezelf moet compenseren, dan weet je dat je een ongezonde relatie met sporten hebt.
Ik kan jullie mijn ervaringen vertellen met sporten. Zoals jullie misschien wel weten, ben ik namelijk redelijk sportief. Altijd al geweest, maar het is ook een tijdje minder geweest toen ik net herstelde van de eetstoornis. Een aantal jaar geleden ben ik begonnen met krachttrainen. Dat was net in die tijd dat dit in combinatie met gezonde voeding een hele hype werd. Ik moet eerlijk zeggen dat ik mezelf toen wel extra in de gaten ben gaan houden, omdat ik merkte dat ik hier toch door beïnvloed werd. Het obsessieve van de eetstoornis zit altijd in mij en als ik daar niet mee oppas, schiet ik er weer gigantisch in door.
Toen ik net begon met krachttrainen, wilde ik het zo goed mogelijk doen. Ik nam het heel serieus, sloeg geen enkele work out over en wilde er ook het liefst zo goed mogelijk bij eten. Alcohol wilde ik bijvoorbeeld doordeweeks niet meer drinken, omdat ik dat zonde vond van de calorieën en ik dacht dat het invloed zou hebben op mijn lichaam. Ik zag wat sporten met mijn lichaam deed (ik werd gespierder en hierdoor strakker) en ik wilde zo goed mogelijk voor mijn lichaam blijven zorgen.
Na een tijdje had ik echt wel in de gaten dat ik niet goed bezig was. Of nouja, sporten is natuurlijk goed voor je, maar voor mijn mentale gesteldheid was dit niet goed. Ik werd onrustig als ik een keer niet kon sporten of als ik iets at wat niet op mijn schema stond. Ondanks dat mijn lichaam soms aangaf dat ik beter niet kon gaan sporten, ging ik vaak toch. Ik was bang voor de gevolgen als ik een work out over zou slaan en maakte mezelf gek met eigenlijk heel onrealistische angsten. Als ik niet ga sporten, ben ik morgen meteen zwaarder. Als ik niet ga sporten, verlies ik al mijn spieren. Als ik niet ga sporten, kan ik van de zomer geen crop tops aan. Als ik niet ga sporten, ga ik me ook niet goed voelen over mezelf.
Ik herkende patronen van de eetstoornis terug in mijn gedrag en ik maakte me daar zorgen om. Mijn eetstoornis maakte mij ook gek met onrealistische overtuigingen. Als jij dit eet, kom je kilo’s aan. Als jij nu niet compenseert, zal je morgen dikker zijn. Sporten is eigenlijk een andere manier van controle zoeken over iets. Sommigen zoeken het in eten, anderen zoeken het in het sporten.
Ik was echter al jaren genezen van de eetstoornis en toch gebeurde dit weer. Dit maakte me bang, want ik wilde geen eetstoornis meer. Ik wist niet of dit nou zou betekenen dat ik nooit op een normale manier zou kunnen sporten zonder daar meteen zo in door te schieten. Ik wilde wel heel graag blijven sporten, omdat ik altijd ook veel plezier heb gehaald uit sporten, maar hoe voorkom je dan dat het obsessief wordt? Hoe pak je dat aan?
Het heeft best een tijdje geduurd voordat ik een balans had gevonden met sporten. Toch is het me gelukt. Ik vind het heerlijk om naar de sportschool te gaan, maar ik vind het ook heerlijk om het een dagje over te slaan. Het obsessieve is eraf, ik eet echt alles wat ik wil en ik ben er niet dikker van geworden. Integendeel zelfs. Ik zit lekkerder in mijn vel dan ooit!
Hoe heb ik dat aangepakt? Allereerst heb ik het aangegeven bij mensen in mijn omgeving dat ik merkte dat ik obsessief bezig was met sporten. Ik heb vooral veel steun gehad van mijn toenmalige vriend. Ik sportte namelijk vaak met hem en was heel open over wat er allemaal in mij omging. Soms zaten we bijvoorbeeld ’s avonds op de bank en dan wilde ik geen M&M’s eten, omdat ik die dag niet had gesport. Door met hem hierover te praten, wist hij me er vaak toch van te overtuigen om die M&M’s gewoon lekker te eten. Op die manier kon ik ervaren dat er niks met mijn lichaam zou gebeuren als ik gewoon zou eten en niet zou sporten. In mijn eentje had ik dat nooit gedurfd, maar met hulp van andere mensen wel.
Hier zit tegelijkertijd ook een andere tip in: ga samen sporten. Mijn vriend was ook wel gemotiveerd om te sporten, maar kon het sporten ook prima een keertje links laten liggen. Als ik in mijn eentje aan het sporten was en ik wilde liever naar huis, dan mocht dat niet van mezelf. Ik moest en zou die work out afmaken en mijn uiterste best ervoor doen. Dan pas zou ik naar huis mogen. Door met iemand te sporten die wel een gezonde relatie daarmee heeft, ervaar je vaak ook hoe het is om een keer niet zo je best te doen. Als ik met mijn vriend of vriendinnen ga sporten, zijn we tussen het sporten door vaak vooral aan het kletsen of lol aan het maken. De focus ligt dan minder op het sporten zelf, maar meer op het sociale aspect eraan, omdat je dus samen bent. Samen sporten kan heel motiverend zijn, maar het kan er dus ook voor zorgen dat je een beetje afgeremd wordt. Vertel de ander ook over dat je bang bent om door te schieten, zodat diegene op je kan letten en je af kan remmen als dat nodig is.
Wat als je alleen thuis bent en je eigenlijk wilt gaan sporten, maar niet zoveel zin hebt? Nu zou ik zeggen: lekker niet gaan. Ik vind het prima om een keer een bezoekje aan de sportschool over te slaan. Ik heb niet altijd zin om te sporten en ik ben ook weleens moe. Dit was erg lastig aan het begin, omdat je jezelf goed kan dwingen om wél te gaan. Wees echter realistisch. Stel jezelf de vraag wat de reden is dat je zo graag wilt gaan sporten en probeer dat te relativeren. Je komt geen kilo’s aan als je een keertje niet sport en je verliest ook niet meteen spiermassa. Als je geen zin hebt, heb je geen zin en dat is oké. De wereld vergaat niet en morgen is er weer een dag. Als je je onrustig voelt, zoek dan afleiding in andere dingen. Je houdt tenslotte tijd over en die tijd kan je mooi besteden aan dingen waar je op dat moment wel zin in hebt en energie uithaalt!
Onthoud dat sporten meer is dan alleen bezig zijn met je lichaam en uiterlijk. Sporten is namelijk ook ontspannend en plezier. Het kan voor mensen een fijne afleiding zijn en ook is het goed voor je sociale contacten. Sport jij omdat je het leuk vindt of vooral voor je lichaam, uiterlijk en gewicht?
♥
Geef een reactie