Misschien heb je er wel eens van gehoord, PMT oftewel Psycho Motorische Therapie. Lichaamsgerichte therapie wordt het ook wel genoemd. Dit houdt in dat je niet alleen in gesprek gaat of opdrachten doet, maar dat je ook met je lijf aan het werk gaat. Maar misschien klinkt het ook met die korte uitleg heel vaag en begrijp je niet goed wat het inhoudt. Daarom leg ik je het een en ander uit en zal ik ook vertellen wat ik met PMT deed, waar het bij kan helpen en hoe je het kunt volgen.
PMT is een ingewikkelde benaming voor lichaamsgerichte of bewegingstherapie. Dit houdt in dat je aan de hand van oefeningen, opdrachten en spel aan de slag gaat met de problemen die aandacht nodig hebben in jouw leven. Lichaamsgerichte therapie kan helpen om te leren met spanning en stress om te gaan, grenzen te leren stellen, maar kan ook helpen met intimiteit om te gaan of je lichaamsbeeld verbeteren. Daarnaast wordt PMT ook ingezet bij mensen die sociaal niet zo sterk zijn, onzekerheid of om beter te leren omgaan met emoties. PMT is dus geschikt om aan heel veel verschillende onderwerpen te werken.
Deze vorm van therapie werd bij mijn behandeling zowel individueel als in groepsverband uitgevoerd. Soms was je alleen met de therapeute en soms deden we het met een hele groep jonge vrouwen met een eetstoornis samen. De opdrachten waren ook heel erg divers. Ik kan mij er nog een aantal herinneren. Hieronder zal ik ze opnoemen.
♦ Spiegelen
Een onderdeel dat veel groepsgenootjes en ikzelf erg spannend vonden, was spiegelen. Hierbij mocht je om de beurt voor de spiegel gaan staan en ging je de confrontatie met je zelfbeeld aan. Je beschreef vaak wat je zelf zag en voelde en ook groepsgenootjes mochten zeggen wat ze zagen. Dit werd ook opgeschreven. Het hielp mij vaak relativeren of mijn eetstoornis gedachtes ontkrachten. Ik vond het vaak heel moeilijk en spannend, maar het heeft me een heel eind op weg geholpen naar meer zelfacceptatie. De spiegel die hiervoor wordt gebruikt is op andere therapie dagen afgedekt met een gordijn of kleed.
♦ Spellen
We deden ook regelmatig ‘spelletjes’ en oefeningen. Zo was er een oefenen waarbij je rond moest lopen in de ruimte en af en toe op iemand af moest stappen en je hand uitsteken. Die persoon mocht dan zelf beslissen of zij je wel of geen hand geven. Dit was een oefening waarbij afwijzing, maar ook pleasen een thema was in de nabespreking. Een andere oefening was er een waarbij je een blinddoek om kreeg en door de kamer geleid werd aan je hand of alleen via aanwijzingen. Dit had te maken met controle loslaten en vertrouwen. Een andere oefening, die te maken had met zelfbeeld, zelfvertrouwen en faalangst was er eentje waarbij we pittenzakjes door een gat moesten gooien. Je moest zelf inschatten hoeveel je er raak dacht te gooien, ook groep mocht een schatting doen en de zakjes die raak waren werden achteraf geteld. Ik weet nog dat ik toen net nieuw was in een groep en juist heel goed had ingeschat wat ik kon en de groep niet. Ik miste in die groep ook het vertrouwen. Zo’n oefening in spelvorm kan dus voor actuele onderwerpen staan.
♦ Touwtjes-oefening
Bij deze oefening kregen we drie touwtjes. Met het ene touwtje moesten we op de grond neer leggen hoe groot we dachten dat de omvang van een lichaamsdeel, zoals je bovenbeen was. Met het tweede touwtje legde je neer wat je wilde dat het was. Met het derde werd je been opgemeten. Deze werden op de grond neergelegd. Zo kon je zien of je een realistische kijk had op je lichaam. Dit werd uitgebreid nabesproken.
♦ Mindfulness
We deden ook regelmatig ontspanningsoefeningen met PMT. Er zijn ook vaak matrasjes en yogamatjes in een PMT ruimte te vinden. De therapeuten brandde toen ook wel eens een kaars of zette rustige muziek op. Ze sprak dan af en toe dingen uit, zoals dat je aan je ademhaling kon denken, deze kon tellen of dat je stil kon staan bij hoe je je voelde.
Er zijn nog veel meer oefeningen die met PMT gegeven worden. Zo zijn er ook sportactiviteiten, nog veel meer ‘spellen’ of worden er schrijfopdrachten gegeven, zoals ‘een brief aan je lichaam’. Die laatste hoort vooral bij lichaamsbeleving, maar ook daar horen soms juist ook die bewegingsoefeningen bij. Ook komen er soms rollenspellen aan bod bij PMT (drama therapie), zoals een waar bij je op een witte en zwarte stoel zit. De zwarte is je eetstoornis, de witte is jouw gezonde ‘ik’. Je wordt dan geïnterviewd vanaf beide stoelen, om beurten. In de groep werd ook regelmatig gevraagd waar behoefte aan was. Er was geen enorm vaste planning en de therapeute luisterde ook erg naar onze eigen inbreng en de problemen die bij ieder van ons persoonlijk op tafel lagen. Ik vond PMT daardoor erg persoonlijk en voelde me gehoord.
Het kan ingewikkeld klinken, PMT. Dat is het soms ook. Juist omdat je niet op de bank of een stoel zit tegenover je psychiater of psycholoog, maar ook echt iets doet. Er kwamen bij mij veel ongemakkelijke gevoelens bij los. Maar juist dat was een uitdaging, maakte veel los en zorgde ervoor dat ik veel stappen heb kunnen zetten. PMT was dan ook zeker van grote toegevoegde waarde voor mij.
PMT kun je volgen bij verschillende centra voor eetstoornissen. Je kunt het ook volgen via een andere weg. Bijvoorbeeld wanneer je bij de GGZ of een behandelaar bij een centrum voor depressie in behandeling bent. Veel psychologen zijn er bekend mee en kunnen je eventueel doorverwijzen. Vraag er dus ook eens zelf naar als jij denkt dat dit goed bij jou past en je verder kan helpen. Ook via je huisarts kun je vragen om een verwijzing voor deze vorm van therapie.
Geef een reactie