Wanneer mensen naar mijn werk vragen en ik daar antwoord op geef sta ik toch altijd weer een beetje van mezelf te kijken. Nooit gedacht ooit aan de andere kant van de hulpverlening komen te staan, maar ik ben verder gekomen dan ik ooit had durven dromen. Therapie heeft een enorm groot deel van mijn herstel uitgemaakt. Ik weet oprecht niet of het mij zonder mijn hulpverleners wel was gelukt.
Ik was echt niet altijd al zo enthousiast over therapie. Ik had er vaak geen zin in, vond het stom en onnodig. Het was ook zwaar en lastig, logisch dat ik er soms zo over dacht. Het kostte soms me meer energie dan het op korte termijn opleverde en ik moest dingen onder ogen komen die ik eng vond, maar op de lange termijn heeft het me alleen maar goed gedaan en daar kan ik nu op terugkijken.
Ik ben dan wel geen therapeut, maar zie nu wel de andere kant van de hulpverlening en kan ook beter de plek van mijn therapeuten van vroeger begrijpen. Met mijn ervaringen van toen en nu wil ik deze blog schrijven en jullie iets meegeven over mijn kijk op therapie.
Een lastige start?
Je wilt van je eetstoornis af en starten met therapie. Heel goed, maar waar moet je beginnen? De eerste keer dat ik in behandeling ging hadden mijn ouders dit voor mij besloten, hier hoefde ik zelf verder niet zo veel voor uit te zoeken. De tweede keer dat ik in therapie ging koos ik voor dezelfde behandeling. Het was voor mij een bekende weg en het voelde goed aan, maar het kan ook heel goed zijn dat je met therapie wilt starten en geen idee hebt waar je moet beginnen.
Er is zoveel keuze aan behandelingen en behandelaren, hoe weet je nou wat bij jou past? Een goed begin zou zijn om eerst naar de huisarts te gaan en daar je probleem voor te leggen. De huisarts kan jou doorverwijzen naar een geschikte behandeling. Laat weten dat je hulp zoekt en laat de rest voor je geregeld worden als je zelf nog geen idee hebt. Je hoeft het niet allemaal zelf te bedenken. Uiteindelijk moet je toch ergens beginnen, dit moet je allemaal even ondervinden en vanuit daar kun je weer verder denken. Past het bij je of zoek je toch nog liever verder naar een andere plek? Bespreek dit ook goed met je behandelaren, zij willen jou hier graag bij helpen.
Je mag vragen stellen
Wanneer je in contact bent gekomen met een bepaalde instelling of therapeut weet je misschien nog niet helemaal waar je aan toe bent. Je hebt een intake gesprek gepland waarin je jou verhaal kan doen, maar ook jij mag ten allen tijde vragen stellen.
Vraag bijvoorbeeld hoe de behandeling eruitziet of waar ze in gespecialiseerd zijn. Dit kennismakingsgesprek is niet er niet alleen voor hun, maar juist vooral voor jou. Het kan zijn dat je hier helemaal geen behoefte aan hebt en het gewoon over je heen wilt laten komen, dat is ook prima.
Geef het tijd
Misschien is je eerste indruk niet meteen fantastisch. Misschien voel je niet meteen die klik. Dat kan natuurlijk altijd gebeuren. Je psycholoog is iemand aan wie je heel persoonlijke dingen gaat vertellen. Het is daarom niet vreemd dat je even tijd nodig hebt om aan elkaar te wennen.
Wanneer dit echter weken duurt en het blijft niet goed voelen is het verstandig om eens naar een andere therapeut of behandeling te vragen. Jij moet er uiteindelijk wel iets aan hebben. Wees niet bang dat je je therapeut kwetst, het gaat hier om jou.
Je haalt er uit wat je erin stopt
Dit is een hele belangrijke les voor mij geweest. Tijdens mijn eerste behandeling had ik helemaal geen zin om iets aan m’n eetstoornis te doen. Ik nam m’n behandeling niet serieus, deed m’n huiswerkopdrachten niet, bracht weinig in en haalde er daarom maar weinig uit. Ik herinner me dan ook maar weinig van die tijd en heb niet het idee toen echt iets te hebben geleerd.
De tweede keer dat ik in therapie was, was een heel ander verhaal. Ik had eindelijk zelf besloten in therapie te gaan en iets aan mijn eetstoornis te willen doen. Ik kreeg door dat niemand het voor me kon oplossen behalve ikzelf. Ik moest zelf alle hulp die mij geboden werd met beide handen aanpakken en er iets mee gaan doen. Ik merkte dat ik eindelijk stappen begon te maken en al ging het niet elke dag even goed, het ging. Ik leerde met vallen en opstaan, maar er zat een stijgende lijn in.
Jij bent de baas
Soms voelde het voor mij alsof mijn therapeut de baas over mij wilde spelen. Alsof ze mij vertelde wat ik moest doen en ik daar naar moest gehoorzamen. Soms bedacht mijn therapeut iets voor mij wat helemaal niet voor mij bleek te werken. Ik vond het dan lastig om dit aan te geven. Toch is het belangrijk dit wel te doen.
Mijn therapeut was er niet om mij rond te commanderen, maar om mij te helpen. Wanneer je door hebt dat iets juist niet voor je werkt of als je het ergens niet mee eens bent, is het goed je daarover uit te spreken. Je bent nooit verplicht om iets te doen. Je bent zelf de baas, maar de baas zijn brengt ook een bepaalde verantwoordelijkheid met zich mee.
Soms was mijn eetstoornis het niet eens met mijn therapeut en dan kon ik erg kwaad worden. Ik had dan zin om er expres niet meer naar te luisteren. Zonde, want mijn therapeut had alleen maar het beste met mij voor. Later leerde ik dit ook wel begrijpen. Het is een beetje zoeken naar de juiste balans en goed leren luisteren naar wat de stem van je eetstoornis je verteld en wat de stem van je gezonde kant je verteld.
Wanneer je je echt niet op je gemak of niet veilig voelt, mag je daar iets van zeggen, maar blijf er altijd voor openstaan dat je therapeut je alleen maar wilt helpen en het beste met je voor heeft.
Je therapeut is niet je vriend
Dit klinkt misschien negatief, maar zo bedoel ik het niet. Je vrienden willen je waarschijnlijk ook heel erg graag helpen, maar zijn soms te emotioneel betrokken om objectief naar de situatie te kunnen kijken. Een therapeut geeft weliswaar ook om zijn cliënten, toch kan deze makkelijker op een heldere en objectieve manier naar de situatie kijken, juist omdat jullie geen vrienden zijn.
Je therapeut is niet altijd aardig
Een goede therapeut vindt het belangrijker om jou gezond te zien dan aardig gevonden te worden. Ik denk dat we allemaal wel eens zo’n moment hebben meegemaakt waarop je therapeut jou eens flink de waarheid heeft verteld. Dit kan dan hard of pijnlijk overkomen, maar het is wel belangrijk geweest om jou dit te laten inzien. Ook ik vond lang niet alles leuk wat mijn therapeut mij vertelde, maar dat is niet omdat mijn therapeut een hekel aan mij had, maar omdat ik het zelf moeilijk vond om de waarheid onder ogen te zien.
Dit is iets wat ik pas echt heb leren begrijpen nu ik aan de andere kant van de hulpverlening sta. In de dagboekjes op het forum moeten wij als ervaringsdeskundigen af en toe ook eens een harde opmerking maken. Dit is nooit leuk, maar wel heel belangrijk om een bepaald patroon te doorbreken. Als therapeuten altijd maar met je eetstoornis mee zouden praten, zou je er uiteindelijk ook niks aan hebben.
Niet elke therapeut past bij iedereen
Helaas is het zo dat niet elke therapeut of elke behandeling even goed bij iedereen past. Soms vind je meteen je match en soms is het een tijdje zoeken, maar wees gerust, de juiste behandelaar en behandeling bestaat echt voor iedereen. Ook voor jou!
Wat kan jij nog vertellen over therapie?
Fotografie door Igor Menezes
Geef een reactie