Wat moet ik met dit lichaam?

Ik zit voor de spiegel. Naakt. Op de grond, met mijn armen stevig om mijn opgetrokken knieën. Ik weet niet meer hoe lang ik er al zit en ik heb ieder plekje van mijn lichaam al grondig geïnspecteerd. Ik wil mijn lichaam zien en toch ook weer niet. Ik haat het maar ben er ook obsessief mee bezig. Het moet anders. Alles wat ik zie vind ik lelijk. Vol afschuw pak ik een willekeurig stuk vel van mijn bovenbeen. Hard, zodat het pijn doet. Ik schrik ervan en stop. Voor de zoveelste keer lopen er tranen over mijn wangen. Wat moet ik met dit lichaam? 

Jarenlang was mijn eigen lichaam mijn grootste vijand. Ik wilde het niet zien, niet voelen. Ik wilde er niet mee hoeven omgaan. Toch moest dat, iedere seconde van de dag. Als ik er over nadacht dat dit de rest van mijn leven zo zou zijn, raakte ik in paniek. Het was een van de meest nare dingen die ik mij kon voorstellen. Mijn lichaam. De rest van mijn leven… Zo graag als ik het ontweek, zoveel aandacht besteedde ik er aan. Ik kende iedere millimeter. In mijn obsessieve speurtocht had ik geen plekje vrij gelaten van kritiek. Een enkele keer, in een goede bui was ik wel eens op zoek naar wat ik wel mooi vond. Als ik al iets vond, wist mijn eetstoornis deze gedachte sneller dan je je kunt voorstellen weer onderuit te schoppen. ‘Hoe durfde ik op een positieve manier naar mijn lichaam te kijken?!’. Met een rood hoofd van schaamte wierp ik nog een vlugge blik op mijzelf in de spiegel om vervolgens met een verslagen gevoel naar mijn eet-dagboek terug te keren en te bedenken wat ik de volgende dag zou eten. 

Lichaamstaal

Ik vond het ontzettend ingewikkeld om tijdens mijn eetstoornis met mijn lichaam om te gaan. Liever deed ik dat niet. Naar mijn lichaam luisteren was mij vreemd en ik had totaal niet door wat ik uitstraalde. Het verbaasde mij vaak als mensen vroegen of het wel goed met mij ging, omdat ze vonden dat ik er verdrietig uit zag. Ik dacht dat ik de schijn juist wel goed ophield. Ook al voelde ik mij rot, ik deed toch vrolijk? Blijkbaar was het voor anderen duidelijker dan voor mijzelf. Als ik nu foto’s terugkijk snap ik dat mensen aan mij konden zien dat ik mij niet goed voelde. In mijn ogen zie ik verdriet en vermoeidheid. Mijn houding is onzeker en vaak lijkt het alsof ik ergens anders ben met mijn hoofd. 

Lichaam en geest zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hoe je je mentaal voelt, heeft invloed op jouw lichaam en andersom. Door de jaren heen heb ik geleerd dat ik hier zelf ook invloed op kan hebben. Recht op staan met een zelfverzekerde houding, maakt dat je je zekerder gaat voelen. Voordat ik een presentatie heb sta ik 5 minuten lang in de wc met een rechte rug en mijn handen in mijn zij terwijl ik mijzelf meerdere keren vertel dat ik het kan. Misschien is het placebo, maar mij helpt het om op die manier ook mijn hoofd rustig te krijgen en met een zekerder gevoel de presentatie in te gaan. 

Andersom werkt het ook; ik heb een tijd lang last gehad van chronische hyperventilatie. Na een periode van veel stress had ik veel spanning in mijn lichaam waardoor ik continu te snel adem haalde. Hierdoor voelde ik mij 24/7 gejaagd en paniekerig. Van mijn therapeute kreeg ik de tip om ademhalingsoefeningen te doen. Hoewel het vaak een beetje voelt als een geitenwollen-sokken-tip, heeft het mij enorm geholpen. Ik vond een simpele ademhalingsoefening op YouTube en deed dit dagelijks. Binnen een week merkte ik effect; mijn ademhaling werd rustiger en daardoor kon ik beter nadenken. Ik had minder spanning en voelde mij daardoor emotioneel wat stabieler. Soms komt de hyperventilatie weer terug in tijden van stress, maar nu heb ik het snel door. De ademhalingsoefeningen helpen mij tot nu toe altijd.

Lichaamslessen

Soms probeert jouw lichaam je iets te vertellen. Het slaat dingen op. Soms voel je het eerder in jouw lichaam dat je ergens spanning van hebt, dan dat je het met jouw hoofd had bedacht. Best handig, eigenlijk… Tijdens mijn eetstoornis luisterde ik juist niet naar mijn lichaam. Ik ging over al mijn eigen grenzen heen. Mijn therapeut vraagt vaak; ‘Waar voel je dat dan?’. Eerst vond ik het stom als zij dit vroeg. ‘Hoe bedoel je waar voel ik dat?’ Dacht ik. ‘Ik voel me k*t, alsof dat in mijn kleine teen zit?!’

Inmiddels begrijp ik beter wat ze bedoelt. Ik heb van haar geleerd om de lessen die mijn lichaam mij probeert te leren, serieus te nemen. Ik heb vaak last van buikpijn. In plaats van meteen aan te nemen dat dit komt door iets wat ik gegeten heb, ga ik eerst bij mijzelf na of ik ergens spanning van zou kunnen hebben. Ook bij het aanvoelen van grenzen helpt het als ik mijn lichaam echt probeer te voelen. Het stellen van grenzen, op ieder vlak in het leven, vind ik lastig. Lange tijd wist ik simpelweg niet wat mijn grenzen waren. Nu weet ik dat ik daar achter kan komen doordat ik het voel in mijn buik. Een beetje een kriebelige, verdrietige knoop ergens tussen mijn maag en mijn keel. Als ik dat voel weet ik dat er iets is waar ik mij niet prettig bij voel en kan ik na gaan wat dat is, om daar vervolgens iets mee te doen.  

Liefde voor mijn lichaam

Ik kan er niet onder uit; ik zal de rest van mijn leven verder moeten met dit lichaam. Mijn lichaam. Of ik het nou wil of niet. In het proces van herstellen van mijn eetstoornis heb ik stapje voor stapje geleed om iets meer liefde aan mijn lichaam te geven. Beginnend bij een fijne crème om mijzelf mee te verzorgen of een warme douche als ik het koud heb. Later ook de opdrachten waarbij ik iedere dag naar mijzelf in de spiegel moest kijken en tenminste één ding (liever meer) moest noemen wat ik mooi vind aan mijzelf. Niet meer sporten als ik moe ben… Ik leerde mijn lichaam te verzorgen en ervaar dat dit een positief effect heeft op hoe ik mij voel.

Ik leerde naar mijn lichaam te luisteren, het op de juiste manier in te zetten en er mee samen te werken. Het accepteren van mijn lichaam heeft mij sterker gemaakt, zowel fysiek als mentaal. Ik leerde mijn lichaam liefde te geven en leerde daarmee mijzelf en mijn leven liefde te geven. Mijn lichaam en ik moeten hoe dan ook samen verder, dus we kunnen er maar beter het beste van maken. 

Hoe is de relatie met jouw lichaam?