De scholen zijn weer begonnen en dat betekent dat je ‘s ochtends weer vroeg op moet om het huis te verlaten met een rugzak vol boeken en een lunchtrommeltje onder de arm. Iedereen neemt wat anders mee naar school. De een maakt het zelf, de ander laat haar ouders beslissen wat ze mee naar school neemt. Sommigen maken hun lunch de avond van te voren klaar, anderen gooien ‘s ochtends haastig wat in hun tas. Zelf weet ik nog heel goed dat lunchen op school niet altijd makkelijk was toen ik een eetstoornis had.
Schoolkoeken waren ineens niet meer vanzelfsprekend en ik vergeleek mezelf telkens met wat anderen aten op school. In deze blog vertellen wij wat we graag meenamen naar school en hoe ons lunchtrommeltje eruit zag toen we een eetstoornis hadden.
Wat Scarlet at op school…
Jeetje, dat was even flink graven in mijn geheugen. Op de middelbare school at ik vrij eenvoudig. Gewoon bruine boterhammen met kaas, pindakaas, salami of cervelaat. Ik at in die periode nog gewoon vlees. Ik wist nauwelijks van het bestaan van vegetariërs. Dat was toen in mijn omgeving nog helemaal niet zo’n bekend iets. Salami en cervelaat vond ik erg lekker. Meestal nam ik ook iets van een koek of stuk fruit mee. Wat ik precies dronk weet ik niet zo goed meer. Waarschijnlijk iets van een pakje Taksi of Fristi ofzo. Soms haalde ik een blikje Cola uit de automaat of trakteerde ik mezelf op een Twix (toen heette dit nog Raider) of Mars. Ik was vrij zuinig met mijn geld, dus deed dat niet heel vaak.
Het kwam wel regelmatig voor dat ik mijn lunch al in de kleine pauze opgegeten had en dan in de grote pauze een wit stokbroodje kocht in de kantine. Die waren erg lekker. Die at je gewoon droog. Iedereen deed dat. Ook verkochten ze er kaasbroodjes, maar die waren een stuk duurder. Die kocht ik eigenlijk nooit. Soms gingen we met klasgenoten naar het dorp en haalden we een loempia, maar dat zal ook niet heel vaak geweest zijn. Ik weet niet, ik was in het begin van de middelbare school nauwelijks met eten bezig. Het interesseerde me niets. Ik was veel drukker bezig met school, woordjes leren, vrienden maken en pestende jongens op een afstand houden…
Tegen het einde van de middelbare school kwam die eetstoornis langzaam om de hoek kijken. Toen wilde ik mijn lunch af en toe weggooien. Ik probeerde dan overdag zo lang mogelijk niets te eten, maar at dan bijvoorbeeld wel lolly’s, omdat ik dacht dat daar niets in zat. Ook at ik ‘s avonds na het avondeten nog een zak met Japanse mix… ook omdat ik dacht dat daar niets in zat.
Wat Phoi Cai at op school…
Het is al heel wat jaartjes geleden maar ik kan me nog goed herinneren wat ik op de basisschool at. Mijn moeder zorgde altijd voor mijn lunch en daarin zat standaard een boterham met pindakaas of kaas, een pakje milkbreak of sultana en een pakje Capri Sun. Naarmate ik ouder werd had ik wel mijn voorkeuren. Mijn favoriete milkbreak was degene met aardbei en de appel Sultana koos ik ook vaak.
Op de middelbare school haalde ik regelmatig een broodje gezond in de kantine. Het was daar nooit zo heel duur, ondanks dat het vers was. Dit smaakte toch echt beter dan een kleffe boterham. Naarmate het eten lastiger werd, merkte ik dat ik veel bezig was met het eten op school. Ik durfde niet altijd meer hetgeen te kiezen wat ik zo lekker vond en het werd iets wat me grotendeels van de dag bezig hield. Op een gegeven moment at ik nauwelijks meer op school waarna ik thuis helemaal los ging. Dit ging vaak gepaard met veel schuldgevoelens en verdriet.
Tegen de tijd dat ik naar de hogeschool ging, was dit gelukkig grotendeels achter de rug. Ik durfde meer te genieten van het eten en liet me niet meer snel tegenhouden om gezellig met klasgenoten mee te eten. Vaak had ik zelf iets mee maar we kochten ook regelmatig een broodje in de kantine. Vooral tijdens het afstuderen werd het lunchen gezien als een ontspanmomentje. Ik ging regelmatig met mijn afstudeermaatje een luxe broodje en een smoothie halen. Op sommige dagen gingen we zelfs even lunchen bij een cafeetje in de buurt. Kroketten op brood was één van onze favorieten!
Wat Irene at op school…
Als ik op de basisschool moest lunchen (wat niet zo veel voor kwam, want ik at tussen de middag meestal thuis) maakten mijn ouders altijd mijn boterhammen klaar. Deze kreeg ik mee in een rode lunchtrommel met beertjes. Deze lunchtrommel heb ik nogsteeds, alleen bewaar ik er nu spullen als paracetamol en de anticonceptiepil in, haha. Die heb je op de basisschool nog niet nodig.
Ik herinner me heel goed dat ik brood mee kreeg met pindakaas en vruchtenhagel en dat ik die op een dag op elkaar deed. Toen is één van mijn lievelingscombinaties op brood ontstaan. Ook kreeg ik een rode beker (ook met beertje) mee met Yogho Yogho yoghurtdrink (zie filmpje). Ik herinner me dat die altijd een beetje lekte en dat werd dan heel viezig. Tussendoortjes kreeg ik eigenlijk nooit mee naar school. Als in de ochtend er echt om zeurde kreeg ik hooguit een plakje ontbijtkoek mee in een stuk aluminiumfolie. Ik was altijd super jaloers op klasgenootjes die Liga Milkbreak of Kapitein Koek meekregen. Vaak mocht ik wel een hapje van het tussendoortje van m’n vriendinnen.
Het eerste jaar van de middelbare school wilde ik niet meer mijn rode broodtrommel met beertjes mee. Dat vond ik ineens kinderachtig, terwijl ik hem nu ik 26 ben juist wel weer cool vind. Hoe dan ook, toen nam ik gewoon brood met kaas mee in een plastic zakje. In de kantine haalde ik soms nog iets lekkers zoals die Chupachup lolly’s met kauwgom erin of een kaassoufflé. Ook gingen we wel eens met een groepje vrienden naar de Albert Heijn om de hoek om chips of borrelnootjes te halen die we dan op het schoolplein samen op aten.
In het tweede jaar van de middelbare school is mijn eetstoornis begonnen. Ik kreeg anorexia en gooide ik m’n brood steevast in de prullenbak onderweg naar school. Later kreeg ik boulimia en heb ik veel gespijbeld om stiekem eetbuien te kunnen hebben. Het was zo’n zootje wat eten betrof dat ik echt niet meer zou weten wat er nou eigenlijk in m’n broodtrommel zat. Ook tijdens mijn studie weet ik het niet meer zo goed ook al ging het op gegeven moment beter met me. Wel weet ik dat je in de kantine altijd verschillende soorten soep kon kopen dan dat ik dat vaak heb gedaan. Dat vond ik gewoon heel lekker. Zeker in de winter.
Wat Lotte at op school…
School is voor mij best een ruim begrip en alles bij elkaar heeft de tijd waarin ik ‘naar school ging’ behoorlijk lang geduurd, als je de basisschool en studeren meetelt. Waar moet ik beginnen, haha. Toen ik jong was, besloten mijn ouders wat ik at. Ik kreeg standaard een beker melk, fruit en liga koeken mee naar school. Die beker melk vond ik echt vre-se-lijk want die werd halverwege de dag natuurlijk lauw en dat was gewoon niet lekker. Toen ik oud genoeg om dit uit te kunnen spreken kreeg ik voortaan een pakje sap mee naar school. Een hele verbetering was dat. In mijn basisschooltijd had ik verder niets te klagen en eten was toen nog geen issue.
Op de middelbare school werd het al snel een stuk ingewikkelder allemaal. Ik voelde me vaak niet happy en het schoolgebouw was in mijn herinnering heel vies en oud waardoor ik daar liever niet at. Meestal lukte het me wel om wat simpele koekjes en broodjes weg te werken, maar er mocht niet te veel smaak aan zitten. Mijn moeder maakte toen nog mijn lunch en wist op het laatst ook niet meer wat ze nou wel of niet mee moest geven. Wel haalde ik soms van mijn zakgeld iets lekkers in de kantine, zoals een worstenbroodje of een Mars. Dat was toen echt een traktatie.
Toen ik een eetstoornis had hield ik het ook vaak simpel, maar ik probeerde wel altijd zo compleet en voedzaam mogelijk te eten om eetbuien later op de dag te voorkomen. Dit was niet altijd makkelijk, maar het leverde me wel veel op. Bovendien had ik mijn energie hard nodig op school. Tijdens mijn studie reisde in veel met de trein en toen het wat beter met me ging werd ik steeds makkelijker met eten waardoor ik vaak zomaar wat kocht op het station of bij de supermarkt. Dat vond ik erg prettig, want ik ben namelijk nooit een fan geweest van kleffe lunchtrommeltjes. Het liefst eet ik nu nog steeds dingen die al kant-en-klaar zijn als ik van huis ben, zoals mueslibollen, of ik neem zelf een ‘bouwpakket’ mee zodat ik mijn lunch op locatie nog vers in elkaar kan draaien.
Wat Daphne at op school…
Als ik denk aan mijn lunchtrommeltje op school krijg ik hele nostalgische gevoelens. Op de basisschool was het regelmatig een feestje. Brinkie’s, Liga’s, kleine boterkoekjes, ontbijtkoek, het was altijd weer een verrassing wat mijn ouders voor mij hadden klaargemaakt en ik keek er elke pauze weer naar uit. Ik was ook lange tijd ‘lid van de schoolmelk‘ en kreeg elke dag een pakje yogi-drink. Als ik dit zo schrijf kan ik ineens weer heel erg genieten van hoe lekker en relaxt alles toen ging. Weinig zorgen, gewoon lekker eten en drinken wat je die dag gekregen had.
Tijdens de middelbareschool vond ik eten in het begin ook echt een feestje. Ik maakte altijd thuis mijn eigen brood klaar, maar tussen de middag voelde ik ook de vrijheid om soms wat lekkers uit de kantine te halen. Na de lessen trok ik ook graag een suikerwafel uit de automaat, om samen met een vriendin op te eten en nog even na te kletsen aan het einde van de dag. Dat veranderde wel halverwege mijn middelbare schooltijd. Toen ontwikkelde ik mijn eetstoornis en werd mijn lunchpakketje vooral heel erg saai. Ik mocht heel weinig eten van mijzelf en weet ook nog goed dat de producten die ik wél mocht, soms wel eens mijn neus uitkwamen. Hele normale dingen, zoals beleg en tussendoortjes, stonden op mijn verboden lijst en daardoor beperkte ik mijzelf enorm. Toch durfde ik er niet van af te wijken en was het zelfs normaal geworden. Waar anderen even iets gingen halen tussen de lessen en zichzelf echt konden trakteren, deed ik vaak niet mee. Alles om af te vallen.
Na de middelbare school ging ik studeren. Mijn schooltijd veranderde en mijn eetstoornis veranderde mee. Van de structuur dat zowel in mijn leven als in mijn eetpatroon terug te vinden was, was niet veel meer over. Hier begonnen de eetbuien en als ik terugdenk aan die tijd was ik voor mijn gevoel de hele dag bezig met eten. Mijn dagen bestonden uit eetbuien uitstellen en eetbuien plannen. De grootste verandering was, dat ik wel alles weer mocht en dat ik ineens ontzettend veel varrieerde, maar erg gezond was het nog steeds niet. Pas na mijn schooltijd is dat herstelt en lukte het weer om die structuur te vinden van voor mijn eetstoornis. Of ik het nu van te voren klaarmaak of onderweg iets koop, het is altijd oke. Omdat ik kan kiezen waar ik die dag behoefte aan heb.
♥ Wat eet jij op school?
Lees ook: 5 Lekkere lunchtrommel ideetjes en op school eten met een eetstoornis.
Geef een reactie