Wat zegt mijn kleding over mijn eetstoornisherstel?

Hoewel ik al een tijd hersteld ben van mijn eetstoornis, voel ik me pas een jaar of drie écht comfortabel met blote benen.  En hoewel het loslaten van mijn grote slobbertruien eerder een teken van herstel was, trek ik ze vandaag de dag eigenlijk weer steeds vaker uit de kast. Met kleding vond ik het altijd lastig om te bedenken of ik nu naar mijzelf of naar mijn eetstoornis luisterde. Ik worstelde met mijn identiteit en kledingstijl. Wat past nou bij mij en maakt het me uit wat anderen ergens van vinden? Is dit een thema waar ik doelen in moet stellen of iets aan kan veranderen? Wat zegt mijn kleding eigenlijk over mijn herstel?

Ondanks eetstoornisherstel liever geen blote benen?

Pas sinds een jaar of drie voel ik me echt comfortabel met blote benen. Niet enkel comfortabel, echt fíjn vind ik het zelfs. Ik vind blote benen heerlijk en maak ook altijd een sprongetje als ik die fijne korte broek of dat leuke rokje weer aan kan. Het voelt bevrijdend! Weg met al dat stof! Dat is echt wel heel anders geweest vroeger. Ik vond mijn benen te dik, te wit, te oneffen. Ook had ik hier en daar wat littekens van zelfbeschadiging. Ik schaamde me voor mijn benen en droeg in de zomer liever een lange broek of anders altijd iets met een panty!

Ook na mijn eetstoornis is dit nog een hele tijd zo geweest. Blote benen? Liever niet. En dat is helemaal oké. Ik geloof dat er ontzettend veel mensen zijn, met of zonder eetstoornis, die zich onzeker voelen over hun benen. En al is dat nergens voor nodig, kan dat gevoel diepgeworteld zitten en mag je jezelf daarin best tegemoet komen. Je hóeft namelijk helemaal geen blote benen als jij je dan de hele dag onprettig voelt. Draag kleding waarin jij je goed voelt, daar gaat het om. Het zegt niets over hoeveel plezier je kan hebben in het leven, over hoe je je in z’n totaliteit over jezelf mag voelen, over hoeveel je waard bent. Zelfs niets over je eetstoornisherstel. Want dat kan met of zonder blote benen. En natuurlijk gun ik je die vrijheid om dat echt zelf te kiezen. Want je mag er zijn echt. En wie weet, als je dat wilt, als je dat fijn vindt, komt het nog wel. Net zoals bij mij! Het hoeft ook allemaal niet vast te staan. En het betekent niet dat het anders allemaal niet de moeite waard is of dat het niet goed met je kan gaan. 

Je lichaam verbergen met grote slobbertruien?

Toen ik me onzeker voelde over mijn lichaam, was het verbergen ervan inderdaad de functie van mijn slobbertruien. Misschien een teken van de eetstoornis, maar is het echt erg? Als het mij op die dagen hielp om een beetje oké de dag door te komen, was het eigenlijk best prettig dat deze optie er was. Op de betere dagen veranderde mijn kleding eigenlijk automatisch mee met mijn gemoedstoestand. En naarmate mijn herstel vorderde, ging ik me steeds meer mezelf voelen en was eigenlijk alle kleding wel een optie.

En nu alle kleding weer een optie is, val ik eigenlijk nog steeds wel graag terug op die grote slobbertruien. Niet omdat ik mijn lichaam wil verbergen – al zit het op dag en dat je niet zo lekker in je vel zit door moeheid, kou of ongesteldheid toch wel heel fijn – maar omdat ik het gewoon lekker vindt zitten en ook leuk vindt staan. Een goede slobbertrui of oversized trui kan in mijn ogen ook best wel stylish zijn hoor! Mijn lievelingscombinatie de laatste tijd: een slobbertrui (of shirt) met blote benen. Ha!

Hoe vind ik een stijl die bij mij past?

Stijl en smaak kan gedurende de tijd veranderen. De mode-industrie, maar ook jouw persoonlijke ontwikkeling kunnen hier een rol in spelen. Toen ik een eetstoornis had vond ik dit heel lastig. Ik wist überhaupt niet zo goed wie ik was of wilde zijn. Ik vond het lastig om naar mijn eigen gevoelens te luisteren en maakte me veel druk over wat anderen van mij vonden. Ook mijn lichaam voelde niet ‘juist’ voor veel soorten kleding. Dit kon flink wat stress en onzekerheid veroorzaken… Niks voelde goed.

Al lag dit niet aan de kleding en zelfs niet aan mijn lichaam, maar vooral aan mijn zelfvertrouwen, eigenwaarde en lichaamsbeeld. Niet iedereen met een eetstoornis is hier even veel mee bezig, maar als jij hier wel mee bezig bent op wat voor manier ook: ik begrijp het. Het is ook best lastig om én met je lichaamsbeeld én met je identiteit te worstelen en dan ook nog je kleding elke dag uit te moeten zoeken. Argh!

Daar is misschien niet echt een quick fix voor misschien. Die gevoelens kunnen zo sterk en overheersend zijn. Maar ik hoop dat deze blog een beetje lucht kan geven. Uiteindelijk zijn we allemaal zo anders en doen we het allemaal op ons eigen manier. Helaas is het niet altijd zo dat anderen niets van je outfit zullen vinden, maar die impact daarvan hoeft niet groot te zijn op jouw leven. Een stomme opmerking is snel gemaakt en oneerlijk als het is blijft hij bij jou misschien lang hangen, maar is de ander waarschijnlijk al lang weer verder met zijn of haar leven. De enige invloed die het nog heeft, zit eigenlijk in jouw hoofd!

Het is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Het is gewoon niet makkelijk als je omgeving het niet eens is met jouw kleding of uiterlijk op wat voor manier ook. Laatst zag ik de film Cruella, waar vintage shop eigenaar en kledingontwerpen Artie (een nogal excentriek uitziend persoon) de vraag krijgt hoe zijn outfit het op straat doet. Vrij vertaald is zijn reactie: “Wat haat en nare reacties, natuurlijk, maar ik zou zeggen dat ‘normaal’ de ergste belediging ooit is. En dat hoor ik gelukkig nooit!’ Dat vond ik echt mega inspirerend.

Daarmee bedoel ik niet te zeggen dat iedereen er mega excentriek uit moet zien. Of dat het inderdaad een belediging is om ‘normaal’ gevonden te worden. Als jij liever niet opvalt met je kleding of het je gewoon niet zo veel uitmaakt: prima! Meer dat mensen altijd wel iets zullen vinden. En dat het daarom tegelijkertijd ook niet zo veel uitmaakt. Maar ook zullen veel mensen iets juist heel tof vinden of er misschien gewoon neutraal over zijn. Het is een kwestie van smaak. Al met al: draag waar jíj je goed bij voelt!

Kleding kan veel voor je doen!

Want kleding kan ontzettend veel voor je doen. En dan bedoel ik niet enkel (het benadrukken van) je uiterlijk, maar vooral ook hoe je je voelt. En dan bedoel ik niet alleen dat je je mooi voelt, maar ook dat je je lekker, goed, comfortabel of veilig voelt. Kleding is zo veel meer… Misschien draag je thuis wel lekker blote benen, maar buiten liever niet. Misschien doe je graag verkleedfeestjes met je vrienden, maar kleed je je op kantoor zakelijk, omdat dat beter past. Misschien heb je vandaag zin in iets comfortabels en mogen in je feestkleding. Misschien heb je een rotdag en beurt een kleurrijke outfit je op of voel je je dan juist comfortabel in die lekkere grijze trui. Misschien heb je een hele goede dag en trek je daarom die kleurrijke outfit aan of voel je je in die grijze trui even prima. Kortom: alles kan, alles mag.

De één heeft een enorm volle garderobe met kledingcombinaties voor elk moment. De ander heeft drie functionele outfits die binnen een week steeds weer afgewisseld worden. Het gaat om jouw stijl en jouw behoeftes. En wie op straat of op het internet over heel de wereld kijkt, ziet wat een verscheidenheid daarin eigenlijk is. Hoe zowel op zonnige als zelfs besneeuwde dagen je zowel jassen als korte broeken ziet. Alles kan, alles mag en het hoeft niet vast te staan. Ik gun het je om je daar vrij in te voelen. Het is jouw lijf, jouw kleding, jouw stijl en jouw behoeftes! En als jij het mooi vindt of als jij je er goed in voelt, staat het je prachtig! 

Waar voel jij je goed in?

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2021


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

10 reacties op “Wat zegt mijn kleding over mijn eetstoornisherstel?”

  1. Heel helpend!! En heel goed geschreven! Ik worstel hier al heel veel jaren mee. Identiteit en kleding.. ik weet het gewoon allemaal niet. Dus de nadruk op "alles is goed" helpt.
    Dankjewel ♥

  2. Ik vind kleding ook moeilijk. Nu draag ik gewoon heel veel basis kleding Bijna altijd hetzelfde, maar ik wil eigenlijk anders. Soms koop ik ook iets wat anders is of mooier maar dat blijft in de kast hangen. Ik durf of mag het niet aantrekken.
    Ook vind ik het erg verwarrend, net als met het eten eigenlijk. Er zijn net zo veel regels op stijlgebied als op eetgebied. Ik voel mij soms wat betreft kleding net zo bang en onzeker als wat betreft het eten, en vertrouw niet meer op mijzelf.

  3. Ondanks dat ik bijna volledig hersteld ben kan ik het soms toch nog moeilijk vinden om bepaalde kledingstukken aan te trekken, alsof je even een drempel over moet. Soms ga ik voor een “veilige keus” dus broek en shirtje of trui en soms kies ik voor iets ingewikkelders dus korte broek, rokje, jurkje, bloesje, hemdje

    1. Wat goed van jou om ook de ingewikkeldere stukken te kiezen! Ik durf het meestal niet.
      Wordt het voor jou makkelijker naarmate je het vaker doet?

      1. Jaa het wordt echt makkelijker naarmate je het vaker doet!

        Stapje voor stapje. Eerst een keertje thuis iets anders aan trekken, daarna naar de supermarkt en vervolgens naar school of werk. Stapje voor stapje, ook jij kunt het!

  4. Dankjewel Irene voor je mooie blog! Met PMT ben ik hier al een tijd mee bezig. Ik ‘moet’ van mezelf al mijn shirts aan, dus de schone gaan onderop de stapel en ik pak elke keer de bovenste. Wel heb ik 2 of 3 stapeltjes, zodat ik altijd een keus heb. De ene dag probeer ik mezelf uit te dagen en op het andere moment juist voor het meest veilige. Het blijft wel een ding om elke dag kleding uit te zoeken, maar ik houd zo van kleding! 😍

  5. ik hou ook van kleding k vind het hel leuk maar ik heb niet zo’n vestand van mode…. hihi
    maar ik volg eigenlijk nooit de mode, behalve als ik daar zin in heb 🙂
    ik vind eigenlijk de oude mode leuker
    en draag het liefst (aparte) vrolijke kleren 🙂
    maar ik vind het soms wel lastig om iets uit te kiezen in de winkel
    dan is bijvoorbeeld dat éne jurkje net te wijd, de broek te strak
    de nieuwe jas te volwassen enz 😉 groetjes

  6. Zelf ben ik wel een echte kledingliefhebber. Ik koop alles tweedehands en vind de zoektocht super leuk. Vandaag heb ik mijn voorjaars- en zomerkleding gepakt en gepast. Dat was helaas een teleurstelling, veel van de kleding van vorig jaar past niet meer. Het laat zien dat ik nog een lange weg te gaan heb en dat maakt me wel moedeloos… Voor nu leg ik de kleding die niet meer past terug in de kast en koop ik het opnieuw in de maat die ik nu heb.

  7. Ik vind het wel fijn dat je vrij bent om te kiezen waar je je goed in voelt en waar je zin in hebt, Toch maakt dat het vaak ook erg ingewikkeld.
    Soms is te veel vrijheid juist geen vrijheid.
    En ben je er dan juist ontzettend veel mee bezig, met je kleding,hoe je eruit ziet en of hoe je overkomt. Dat terwijl je zegt dat het niet uitmaakt wat je aan hebt !

    I

  8. In een giftige omgeving kun je niet relaxt je zelf zijn en er is altijd wel wat waar men op of aanmerkingen over maakt en voordat je het weet heb je dat als overtuiging overgenomen. Over merken stijl make up en kapsel en als je over zou komen als I don”t give a damn dan zouden ze er vast niets van hebben gezegd wat je ook aanhebt en dat je je zelf bent en dat je dat ook uitstraalt. Misschien kwam ik wel niet zelfbewust genoeg over en sommigen hebben altijd wel wat en als ze weten dat je daar mee kunnen raken dan doen giftige toxische mensen dat.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *