Met de beste intenties stap ik ‘s ochtend mijn bed uit. Vandaag wordt een goede dag! Maar zodra ik de eerste hap van mijn ontbijt neem, begint het gevoel al op te borrelen: eetbuidrang. Ik wijs mezelf erop dat mijn ontbijt voldoende is en dat ik in de loop van de middag een tussendoortje mag, maar de drang die ik voel geeft daar geen gehoor aan. Het zal niet de eerste keer zijn dat mijn eerste maaltijd van de dag het startsignaal is voor een dag vol eetbuien. Ik wil niet te veel eten. Toch is er iets in mijn lijf dat naar meer eten vraagt. Moet ik daar dan aan toegeven? Moet ik nou wel of niet eten bij eetbuidrang?
Wel of niet eten bij eetbuidrang vond ik een ontzettend lastige vraag. Het liefste wilde ik niet toegeven aan eetbuidrang. Ik was namelijk bang dat ik daarvan zou aankomen. Aankomen had ik gekoppeld aan dik worden. En dik worden had ik gekoppeld aan falen en ongelukkig worden. Die overtuigingen waren gekleurd door mijn eetstoornis en vertekende lichaamsbeeld; het was niet de realiteit. Op heldere momenten kon ik dat zeker bedenken, maar als ik er middenin zat was de angst veel sterker dan m’n verstand. Wel of niet eten? Wat moet ik doen? Help! Om te begrijpen wat je werkelijk nodig hebt wanneer je eetbuidrang ervaart, is het belangrijk om te weten waar die eetbuidrang vandaan komt.
Je lichaam vraagt om voeding
Eetbuidrang kan verschillende aanleidingen hebben en ik ken er meerdere. Zo begon mijn eetbuidrang achteraf gezien waarschijnlijk als extreme honger. Ik had destijds ondergewicht en mijn lichaam schreeuwde om voeding. Dat is niet zo gek, al beangstigde mij dat wel heel erg. Ik was namelijk als de dood om aan te komen. Ik wilde alles behalve dat. Mijn lage gewicht was iets waar ik hard voor had gewerkt en mijn eetstoornis voelde in die tijd nog als iets goeds en veiligs. Toch lukte het me niet om géén eetbuien te hebben. In eerste instantie waren het voornamelijk subjectieve eetbuien; het voelde als heel veel, maar was in werkelijkheid helemaal niet te veel. Toch is het heel naar om last te hebben van subjectieve eetbuien, want je ervaart wel een gevoel van controleverlies. Daar kan schaamte en zelfhaat bij komen kijken.
Al snel werden deze eetbuien steeds objectiever; ik at daadwerkelijk grote hoeveelheden. Omdat ik in die tijd mijn eetbuien nog niet compenseerde, kwam ik redelijk snel aan tot een gezond gewicht. Ik schaamde me ontzettend voor m’n eetbuien en durfde er niet goed over te praten met mijn omgeving. Ik wilde dit zelf ‘oplossen’. Ik schrijf oplossen tussen aanhalingstekens, omdat mijn oplossing was dat ik weer heel veel af zou vallen. Ik bleef rommelen met eten, maar mijn eetstoornis nam een minder zichtbare vorm aan. M’n omgeving was al lang blij dat ik weer een normaal gewicht had. Omdat ik volhield dat het wel goed ging, trok niemand dat in twijfel. Ondertussen werden extreme lijnpogingen, dagelijkse eetbuien en het compenseren daarvan de grootste thema’s in mijn leven. Uiteindelijk kreeg ik boulimia, waar ik nog heel lang mee heb geworsteld.
Eerst vroeg mijn lichaam dus echt om voeding. Ik had ondergewicht, dus dat is logisch. Maar ook toen ik een gezond gewicht had, deed ik extreme lijnpogingen waar mijn lichaam op reageerde. Je hoeft geen ondergewicht te hebben om ondervoed te zijn of honger te hebben. Elk lichaam, op welk gewicht dan ook, heeft voeding nodig. Het is niet gek dat je honger hebt wanneer je van jezelf niet mag eten. Juist daarom is het ook zo belangrijk om uit die cirkel van eetbuien en compenseren te stappen. Het houdt elkaar echt in stand. Wat ik nodig had, waren geen extreme lijnpogingen of het ontzeggen van voeding, maar een gezond en gevarieerd eetpatroon. Dit vond ik heel moeilijk om aan mezelf te geven. Want ik was bang om daar dik van te worden. Hier hebben therapie en gesprekken met een diëtist mij uiteindelijk goed bij kunnen helpen.
Het gaat niet over eten
Een volwaardig eetpatroon kan helpen om honger of ondervoeding en dus eetbuidrang tegen te gaan. Je lichaam zal dan niet de behoefte hebben om op zo’n intense manier om voedsel te vragen. Toch gaat een eetstoornis niet enkel over eten en kan eetbuidrang ook aanwezig zijn terwijl je jezelf wel goed voedt. Dit is iets dat ik zeker aan het eind van mijn herstel goed merkte. Mijn eetpatroon was al goed op de rit, ik kon op een realistische manier naar mijn eigen lichaam kijken en de angst om dik te worden was vele malen minder. Ik had geen honger. Ik was niet ondervoed. Toch had ik eetbuidrang.
Die eetbuidrang was niet iets lichamelijks, maar iets emotioneels. Eten was intussen een vlucht van mij geworden, net zoals ‘niet eten’ dat ooit was geweest. Wanneer ik mijn gedachten en bijbehorende emoties niet goed een plekje wist te geven, kwam die eetbuidrang om te hoek zetten om dat voor mij ‘op te lossen’. Een eetbui zorgde ervoor dat ik even niet hoefde te voelen of te denken. Dat ik even alles kon laten gaan. En dat luchtte op, want ik was ontzettend streng voor mezelf en vaak het gevoel dat ik het verkeerd deed (en dus verkeerd was). Ook mensen die bijvoorbeeld worstelen met traumatische ervaringen kunnen kortdurige opluchting vinden in een eetbui.
Ik zeg kortdurig, want niet snel daarna komt de schaamte, de spijt en nog een portie zelfhaat erbovenop. Een eetbui komt immers niet zonder gevolgen, zowel op fysiek als op mentaal gebied. Daarom wil je eigenlijk een andere oplossing voor die gevoelens. Dit heeft te maken met bepaalde behoeftes die je hebt. Bijvoorbeeld het werken aan je zelfbeeld of het verwerken van je trauma’s. Het opnieuw vertrouwen vinden in wie jij bent en wat je waard bent. Dit zijn natuurlijk grote doelen voor de lange termijn. Op de korte termijn hielp het mij om manieren te vinden om mijn eetbui uit te zitten. Om je gevoel onder ogen te komen of juist even afleiding te zoeken. Want die drang, die gaat ook weer voorbij, echt waar. Samen met Daphne maakte ik een video die jou kan helpen met het uitzitten van je eetbui. Die kan je hier bekijken.
Jezelf iets toestaan
Sommige situaties zijn ook wat genuanceerder. Misschien eet je in theorie namelijk wel voldoende, maar sta je jezelf niks extra’s toe? Zou je best eens die reep chocolade willen of met een zak chips op de bank een film kijken, maar durf je dat niet? Daarom ontzeg je jezelf iets waar je misschien niet fysiek, maar wel mentaal behoefte aan kan hebben. Ik stel me in zo’n situatie altijd een pan met kokend water voor. Je wil niet dat hij overkookt. De oplossing is niet om het deksel heel hard op te pan te duwen, maar juist om er wat stoom uit te laten. Sta jezelf iets doe. Wat druk van te ketel.
Dit vond ik zelf lastig, omdat ik zo bang was om dik te worden. Nu weet ik dat m’n lichaam best iets kan hebben. Je kan niet ineens heel veel aankomen als je een keertje wat meer eet. De weegschaal kan een verschil in vochthuishouding en darminhoud aantonen, maar als dit eenmalig is balanceert je lichaam dat ook wel weer uit. Ook ik eet niet elke dag hetzelfde en toch is m’n gewicht stabiel. Het is zo dat, hoe gezonder jouw gewicht is en hoe minder je met je voeding rommelt, hoe stabieler je gewicht ook blijft. Je lichaam voelt zich rustiger en is beter in balans. Rommelen = schommelen!
Echter kan het zo zijn dat het niet bij een keertje iets meer blijft. Misschien geeft je hoofd of lichaam wel veel vaker aan iets extra’s nodig te hebben. Je kan je dan afvragen of je al op een voor jou gezond gewicht zit. Let op dat er best een marge is wat gezond gewicht betreft! Een hoger gewicht hoeft niet direct een verkeerd of ongezond gewicht te betekenen. Dit is iets dat Lonneke niet lang geleden nog heeft ondervonden. Daar schreef ze een waardevolle blog over die je hier kan lezen.
Wel of niet eten bij eetbuidrang?
Het antwoord op de vraag is dus dat het afhankelijk is van de situatie. Probeer te onderzoeken waar de eetbuidrang bij jou vandaan komt. Een blog die jou hierbij kan helpen is de blog ‘De functie van je eetbui‘. In deze blog worden verschillende functies van de eetbui besproken. Het heeft mij ontzettend veel geholpen om dit in therapie uit te zoeken, om G-schema’s te maken, maar ook om er met mijn directe omgeving over te praten.
♥ Liefs,
Irene
Geef een reactie