Je zal het zelf misschien ook wel eens gedaan hebben. Iets meer werk doen dan nodig, want dat ene dingetje kan er heus nog wel bij. Er is niks mis met hard werken. Zeker niet als je het naar je zin hebt, maar ergens ligt natuurlijk wel een grens. Als je te hard werkt, kan dit juist weer nadelige gevolgen hebben. Je wilt jezelf niet voorbij lopen, maar waar ligt die grens eigenlijk? Hoe weet je of je te hard werkt?
Straks loop ik kansen mis!
Zelf heb ik heel vaak het gevoel gehad om kansen mis te lopen. Als ik nu iets niet aangrijp, komt de kans misschien nooit meer en loop ik misschien wel iets heel moois mis! Dit was niet per se op werkgebied, maar op meerdere gebieden in mijn leven. Toch kan dit ook wel op werkgebied voorkomen. Je grijpt project na project, kans na kans aan, waardoor er eigenlijk veel te veel op je bord komt te liggen en jezelf overwerkt. Zelf merkte ik dat ik daardoor ook slechter functioneerde, waar ik me dan weer heel erg druk over kon maken. Zo grijp ik er alsnog naast! Al die stress is niet goed voor je gezondheid. Is dit iets dat je bij jezelf herkent?
Voor mij was het belangrijk om me te realiseren dat ik in een vicieuze cirkel terechtkwam door steeds te veel hooi op m’n vork te nemen. Het gedrag bracht mij nergens. Sterker nog, het leverde me alleen maar meer negativiteit op. Uiteindelijk mis je denk ik altijd wel kansen. Er zijn wel 100 dingen die je kan doen, maar je kan er maar eentje kiezen, dus je mist er sowieso 99. Om het zo maar te zeggen. Dat kan niet anders, maar dat hoeft helemaal niet iets erg te zijn. Zo is het namelijk voor iedereen. Het is dus helemaal niet zo dat jij dan ‘achterloopt’. We bewandelen allemaal ons eigen pad en waar één deur sluit, opent altijd weer een ander.
Misschien is het ook wel goed om jezelf de vraag te stellen waarom je zo bang bent om een kans te missen? Is die angst wel terecht, laat staan helpend? Ik was zelf bang dat mijn leven waardeloos zou zijn als ik belangrijke kansen zou missen. Dat is best een heftig gevolg natuurlijk, maar het is geen kloppende gedachte. Het was voor mij belangrijk om te kijken naar wat mijn leven nu eigenlijk waarde gaf en ook de dingen die ik wel al deed goed op waarde te schatten. Is het niet al goed genoeg? Dat betekent niet dat je niet mag ontwikkelen of kansen mag grijpen, maar angst is daarvoor niet een gezonde drijfveer. Hou het voor jou behapbaar en realistisch.
Ik ben bang niet goed genoeg te zijn
Mijn perfectionisme kende meerdere kanten. Aan de ene kant kon het met erg demotiveren en ontmoedigen: Ik kan het toch niet, dus ik begin er niet aan. Aan een andere kant kon het achteraf juist in de weg zitten en een hoop zelfhaat veroorzaken: Ik heb het helemaal verpest. Ik ben waardeloos. Weer een andere kant liet me juist harder of misschien wel te hard werken: Dit moet goed gaan! Ik moet beter m’n best doen! Perfectionisme en de angst om niet goed genoeg te zijn, kan ook een grote rol spelen in het te hard werken. Deze trekjes heb ik nog steeds wel, maar gelukkig wel een stuk minder intens. Ook merk ik dat ik het eerder door heb van mezelf, waardoor ik het ook makkelijker kan loslaten of bespreken.
Een vriendin van mij zei ooit heel mooi dat je pas iets kon loslaten als je iets er kon laten zijn, anders was er ook niks om los te laten. Daarom is het opmerken bij jezelf al een heel belangrijke stap. Ook het bespreekbaar maken was voor mij heel belangrijk. Vaak kon ik heel erg vast zitten in m’n eigen gedachten en kon juist een ander mij helpen om het te relativeren of het vanuit een andere kant te bekijken. Het wordt niet voor niets zo vaak aangeraden om te praten over waar je mee zit. Ik type het ook zo vaak dat het haast een cliché wordt, maar dat is omdat het ook echt werkt.
Al eerder schreef Hannah een blog over het oplichters-syndroom: de angst dat iedereen je door krijgt en dat je door de mand valt. Dit wil zeggen dat je het idee hebt dat wat je doet, niet echt is. Zo kan het voor jouw gevoel lijken alsof het goed gaat op werk, maar heb je ergens het gevoel dat dat niet klopt. Anderen kunnen misschien tegen je zeggen dat je het goed doet, maar je vindt het lastig om dit te geloven. Liegen ze tegen je? Zie je het verkeerd? Val je straks door de mand, omdat blijkt dat je het eigenlijk helemaal niet zo goed deed?
Hoewel het oplichters-syndroom geen in het DSM opgenomen stoornis is, kan je er wel erg veel last van hebben. Dat is heel vervelend. Weet echter dat je er niet alleen in bent. Het komt voor bij 50% van de mannen en 75% van de vrouwen. Dat zijn ontzettend veel mensen. Het is dus niks om je voor te schamen, maar wel iets belangrijks om over te praten en hulp voor te zoeken, want het is niet iets fijns om mee rond te lopen. Trek aan de bel als je merkt dat je hier last van hebt. Dit kan bij een psycholoog of andere hulpverlener, maar mag ook bij een vriend, vriendin, familielid of iemand anders die je vertrouwt. Hier kan je de blog van Hannah nog eens lezen waarin ze meer over het oplichters-syndroom vertelt.
Werk is mijn uitlaatklep
Voor sommige mensen is hun werk echt een uitlaatklep. Dit hoeft niet altijd verkeerd te zijn. Een uitlaatklep kan juist iets heel positiefs zijn. Het is best fijn om een uitlaatklep te hebben of wat afleiding te vinden van heel vervelende gevoelens. Het gevaar zit hem echter in dat je daarmee niet aan je gevoel voorbij gaat, want dat gevoel is er niet voor niks en heeft ook bepaalde aandacht nodig. Het is goed om daarvoor te waken en die gevoelens ook te kunnen beantwoorden of te kunnen verwerken. Anders stapelt het zich uiteindelijk alleen maar op tot je masker breekt.
Een ander doet het ook
Om mij heen waren en zijn er heus wel mensen die harder en meer werken dan ik. Vroeger vond ik dit ontzettend lastig, want als een ander het doet, zou ik het dan niet ook moeten doen? Dit kon mij heel onzeker maken en misschien merk jij ook wel dat dit voor jou een drijfveer is om eigenlijk te hard te werken. Over vergelijken is al een hoop geschreven op deze website. Al die blogs kan je hier vinden. Het is iets dat veel voorkomt bij eetstoornissen, maar iets dat dus ook op dit gebied effect kan hebben.
Hoewel het niet verkeerd is om een voorbeeld te hebben, is het wel belangrijk dat je daarin niet jezelf voorbij gaat. Jij bent jij. Vergelijk jezelf dan ook met jezelf en niet met iemand anders. Ieder heeft zijn eigen kwaliteiten, maar ook zijn eigen zwaktes. Wat dat betreft weet je ook meestal ook niet alles van de andere persoon. Misschien voelt de ander zich ook wel helemaal niet goed bij het harde werken of zijn er weer andere dingen die diegene graag anders zou zien. We zijn allemaal anders. Doe daarom wat goed voor jou is.
Ik heb dit niet, ben ik nu lui?
Misschien dat ik op sommige gebieden soms wat te hard heb gewerkt of te hard werk, maar op heel veel andere gebieden ook weer niet. Misschien herken jij wel helemaal niets wat te hard werken betreft. Heb jij helemaal geen drive om harder te werken dan je doet. Zoiets zou mij heel onzeker gemaakt kunnen hebben. Ben ik dan lui? Nee hoor, helemaal niet. Dat is weer een heel ander uiterste. Het is niet of te hard werken of te weinig werken. Er zit ook nog een heel grijs gebied van ‘normaal’ werken tussenin. Alleen maar fijn juist! Daarnaast is werk ook niet alles in het leven. Ja, het is belangrijk om voldoende inkomen te hebben om voor jezelf te zorgen en het is fijn als je het naar je zin hebt op je werk, maar jouw werk bepaalt niet de waarde van jou als mens.
Nogmaals, er is niets mis met af en toe overwerken of een drukke agenda hebben. Als jij daar lekker op gaat, moet je dat vooral blijven doen. Dat kan voor iedereen weer heel verschillend zijn, er is geen goed of fout in. Maar het moet niet ten koste gaan van je gezondheid. Sta daarom stil bij de behoeftes van je hoofd en lijf en kijk eens goed naar de beweegredenen van je harde werken. Als dit vanuit angst of een laag zelfbeeld komt, is het misschien niet de beste reden om zo hard te werken. Te veel stress kan uiteindelijk zelfs een burn-out als gevolg hebben. Zorg goed voor jezelf. Je doet het al hartstikke goed.
Werk jij te hard?
Geef een reactie