Willen winnen en een eetstoornis

Toen ik 8 was ging ik op tennis. Vier jaar later stond ik 6 dagen per week op de tennisbaan, had ik twee dozen vol met bekers, medailles en krantenknipsels en reisde ik naar het buitenland voor wedstrijden.

Tegenwoordig is het een klein wonder als ik mijn hardloopschoenen onder het stof vandaan haal: tijdens mijn eetstoornis had ik veel last van bewegingsdrang, waardoor ik nu een aversie heb tegen sporten. Maar ik hoor van veel mensen met een eetstoornis dat ze fantieke sporters én winnaars waren of zijn. Zijn mensen met een eetstoornis competitiegericht?

Uit onderzoek blijkt dat vrouwelijke atleten twee keer zo vaak een eetstoornis hebben, dan niet-atleten. De studies laten zien dat hoe hoger het niveau waarop je sport, hoe groter de kans is op het ontwikkelen van anorexia of boulimia. Sport psycholoog Ron Thompson zegt hierover: “Dezelfde competitiegerichte persoonlijkheidstrekken en perfectionistische neigingen die atleten succesvol maken, zijn ook belangrijke factoren in een eetstoornis.”

Mensen met een eetstoornis zijn inderdaad vaak heel perfectionistisch, stellen hoge eisen aan zichzelf, hebben veel discipline en ‘gaan tot het naadje’. Ze hebben een doel voor ogen en zetten alles aan de kant om dát doel te bereiken. Hetzelfde geldt voor atleten. Venus en Serena Williams zijn zo ver gekomen omdat álles in hun leven in het teken staat van tennis. If you want it, you have breathe, eat and sleep it, zeggen ze in het Engels. Je zou kunnen zeggen dat win-lust of competitiehonger een brandstof zijn voor eetstoornissen.

### Toen ik 14 werd, had ik geen zin meer om op zaterdagmiddag 4 uur lang op de tennisbaan te staan. Ik wilde met mijn vriendinnen shoppen en naar het strand. Er kwam dus een einde aan mijn ‘tenniscarriere’: I did not breathe, eat and sleep it anymore. Maar met dezelfde passie, concentratie en overgave als bij het tennisen, ging ik een paar jaar later aan de slag met mijn eetstoornis. Ik moest en ik zou mijn doel bereiken. Nou, ik heb het geweten…

Maar ik kon ook dezelfde win-lust en discipline inzetten voor mijn herstel: ik wilde vechten tegen mijn eetstoornis en ik wilde het verslaan. Ik wilde winnen van mijn eetstoornis. Ik ben benieuwd wat nu het kip of het ei is: zijn mensen met een eetstoornis sowieso competitiegerichter of wakkert het meedoen aan competities eetstoornissen aan?

Zijn mensen met een eetstoornis competitiegericht?

Boeiend? Lees ook eens Concurrentie in de kliniek

Bron: http://espn.go.com/
Foto 1: http://www.flickr.com/photos/stuseeger/

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

12 reacties op “Willen winnen en een eetstoornis”

  1. Ik denk van wel

  2. ik ook,
    Altijd overal de beste in willen zijn

  3. “zijn mensen met een eetstoornis sowieso competitiegerichter of wakkert het meedoen aan competities eetstoornissen aan?”

    Goeie vraag… Persoonlijk zou ik zeggen de eerste. 😉

  4. Goh, herkenbaar.

    Geen kip-ei, maar juist het competentiegerichte is eerst.
    Want de ene competentiegerichte persoon richt zijn pijlen op iets anders dan de andere.

    Het kan ook zijn dat je als competentiegericht persoon je makkelijker kunt verliezen in je ‘passie’.

    Deze passie kan zijn:
    Studeren
    Verzamelen
    Sporten
    Eetstoornis…
    Perfecte taarten bakken
    enz…

    De kunst is om juist je passie een passie te laten, en niet je leven te laten leiden door je passie. Een passie is ontspanning. Zodra dat niet meer zo voelt, moet je even twee keer nadenken of je wel zo verder wilt…

  5. Ja, dat gevoel heb ik zelf iig wel. Dat ik een echte doorzetter ben…

  6. Ik wil wel altijd alles zo goed mogelijk doen, maak sommige dingen, bijvoorbeeld een tekening ofzo, niet eens ‘officieel’ af omdat het nooit perfect genoeg is, de lat wordt altijd hoger gelegd, ik krijg er een soort kick van als iets dan lukt.. maar ik heb ook vaak het gevoel dat ik faal omdat de lat soms te hoog ligt. Sporten sla ik ook gemakkelijk in door, maar ik stel nu vaak wel een limiet en heb het onder controle. Complicated! 😛

  7. ik in iedergeval wel,

    ik heb morgen ook een wedstrijd dus ga zo van 5 tot 8 keihard trainen, om het morgen allemaal goed te doen!
    dus ik zal nu even een broodje eten! 🙂

  8. Ik wil ook altijd de beste van de klas zijn enzo dus ja ik denk wel dat er een correlatie is.

  9. Misschien niet helemaal hoor, ik ben met mijn es veel competitiegerichter geworden,
    Bij mij was het wel een beetje aanwezig maar mijn es heeft het heel erg versterkt.

  10. ik wil ook altijd wel de beste zijn en ik vind ook dat ik nooit goed genoeg ben, ik herken die aversie tegen sporten ook wel, ik zit nu heel erg in een tweestrijd, ik vind sporten leuk en doe het graag maar al snel word het leuke de aanleiding om het nog beter te willen en dan zit ik al gauw in de ‘het is nooit goed genoeg en het lukt niet en dan word het stressvol. Ik denk wel dat ik het altijd had, alleen ben ik me er nu meer van bewust.

  11. Het komt ms ook wel voort uit het je niet goed genoeg voelen, dus steeds beter willen presteren

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *