Zelfacceptatie met een maatje meer

Ik ben nooit echt dun geweest. Nooit echt mooi. Ik heb altijd de andere meiden bewonderd die alles hadden wat ik niet had. Een mooi lichaam, slank, goed gevormde en strakke benen, een mooi gezicht en een uitstraling waar ik alleen maar van kon dromen. Ik heb al snel geleerd dat mooi zijn, dun zijn betekent. Als je dun bent, ben je mooi. Ben je flink of ben je dik, dan ben je ook direct lelijk. Jongens hadden nooit interesse in mij. Ik was altijd de dikke, domme duitser. Ik bestond niet, ik deed er niet toe. Ik mocht niet bestaan, dus hebben ze mij gepest.

De enige jongen die vroeger interesse in mij had, heeft mij bijna 5 jaar lang seksueel misbruikt toen hij 9 jaar oud was. Ik was zijn meisje, zijn mooie meisje, een lekker ding. Ik geloofde nooit wat hij tegen me zei. Ik geloofde niet dat hij mij mooi vond, laat staan een lekker ding! Voor hem was ik genoeg. Hij kon alles met mij doen wat hij wilde. Hij was de grootste reden dat ik mijn lichaam begon te haten. Ik was 10 toen hij mij begon te misbruiken en te mishandelen. Op deze leeftijd begon ik ook te automutileren. Een gevecht dat ik nu nogsteeds verlies. Ik deed er niet aan toe. De stemmen in mijn hoofd zeiden wat ik moest doen. “Je bent dik, je bent lelijk! Doe jezelf pijn!” Dus dat deed ik. Later volgden er een aantal zelfmoordpogingen die gelukkig niet zijn gelukt.

In de spiegel kijken werd een hel. Het lichaam wat ik in de spiegel zag, was niet de mijne. Ik had zo’n grote afgunst voor mijn lichaam gekregen dat ik bij elke blik in de spiegel begon met huilen.
Op school ging het pesten door, mijn ‘beste vriend’ misbruikte mij en ook thuis ging het niet goed. Mij viel op dat dunne meisjes veel aandacht kregen en normaal werden behandeld. Dat wilde ik ook. Ik begon te letten op mijn eetpatroon.

Toen ik 15 jaar was leerde ik mijn man kennen. Door alles wat ik had meegemaakt wist ik niet hoe ik me normaal moest gedragen tegenonver mannen. Ik was seksueel erg vrij. Daarvoor was ik namelijk wel goed genoeg. Ik was het middel tot het doel. Hij liet me snel merken dat het niet zo was. Hij hield van me. Hij accepteerde me, met mijn maatje meer. Maar helaas was het voor mij niet genoeg. Toen ik 16 jaar was moest ik van school uit naar de psycholoog. Ik haalde mijn opleiding niet, ik faalde. Twee keer. School was een hel. Hoe erg ik mijn best ook deed, ik haalde de stages nooit. Ik had 7 lange jaren nodig om een MBO niveau 2 diploma te halen en ik heb 5x in de eerste klas gezeten. Ik was gestart op MBO niveau 4 maar ik faalde.

Toen ik 18 jaar was begon ik stiekem met overgeven. Ik wilde er net zo uitzien als de slanke meiden om mij heen, in mijn familie, op school en op tv. Ik wilde niet meer zijn wie ik was. Ik wilde dit lichaam niet. Dit lichaam, ik, was niet goed genoeg. Ik viel erg veel af totdat ik zwaar ondergewicht had. Nog vond ik mezelf te dik. Ik was nog steeds niet dun genoeg. Een paar maanden later werd ik erg ziek en kreeg ik de diagnose de ziekte van Crohn. Voor mijn darmontstekingen kreeg ik prednison. Daardoor ben ik zo erg aangekomen, dat ik niet alleen overgewicht had, maar zelfs obesitas. Mijn ingestorte wereld, stortte nog meer in. Al het harde werk was voor niks geweest. Mijn man nam mij zo zoals ik was, dik, moddervet, lelijk. Ik accepteerde het niet.

Een zelfmoordpoging en opname volgde. Na de opname ging het wat beter. Mijn man en ik trouwden maar het geluk hield maar even aan. Mijn stemming ging weer achteruit. Het seksueel misbruik heeft onze relatie heel erg beïnvloed. Toen ik de diagnose Borderline kreeg, had hij wat meer begrip voor mijn gedrag, maar dat maakte het niet veel beter. Nadat ik op de gesloten afdeling terecht was gekomen en ik weer kon gaan, ben ik met een nieuwe therapie begonnen. Ik had al cognitieve gedragstherapie en imaginaire exposure, maar niets hielp. Ik praatte niet, ze raakten me niet, ik vlakte helemaal af. Ik voelde me altijd een waardeloze vrouw en haatte mezelf vanwege mijn uiterlijk.

Toen ik 22 jaar was raakte ik zwanger. De zwangerschap was een hel. Met 13 weken lag ik in het ziekenhuis vanwege uitdroging en kreeg de diagnose hyperemesis gravidarum. Ziekelijk zwangerschapsovergeven. Wat normale zwangere vrouwen aankomen in een zwangerschap, viel ik af. Toen mijn dochter werd geboren via een keizersnede was ik dolgelukkig. Natuurlijk bevallen mocht ik niet, ik had te veel littekenweefsel in mijn baarmoederhals. Helaas is mijn dochter geboren met een nierafwijking. Ze heeft er maar één. Toen we dat te horen kregen stortte onze wereld natuurlijk in, maar klein kreeg het ons niet.

Toen mijn dochter 3 weken oud was, had ik een flinke post-natale depressie en deed ik weer een zelfmoordpoging. Ik ben met mijn toenmalige therapie gestopt en naar de deeltijdbehandeling gegaan. Verdere diagnoses volgden waaronder CPTSS, ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, eetstoornis NAO en nog andere diagnoses. Er werd aan gewerkt. Ik kreeg weerbaarheidsstraining naast de deeltijd, ontspanningstherapie en individuele pmt.

Na mijn bevalling was ik erg tevreden met mijn lichaam. Ik zat op gezond gewicht, maar natuurlijk laat een zwangerschap en obesitas zijn sporen achter. Dat was aan mijn lichaam natuurlijk te zien. Toen ik weer aan de antidepressiva moest, kwam er natuurlijk weer wat bij. Ik probeer nu op een gezonde manier af te vallen. Ik wil een gezond gewicht, meer niet. Door te zoeken naar plussize modellen zoals Jennie Runk of Tara Lynn heb ik geleerd dat mooi zijn niet direct dun zijn betekent. Je kunt ook mooi zijn met een maatje meer. Ik ben nog steeds niet tevreden met mijn lichaam en ik wil nog steeds graag dun zijn, maar dit is wel het lichaam waarmee ik alle trauma’s heb overleefd en dat mijn kind heeft gebaard. Ik wil mijn dochter mee geven om van haar lichaam te houden. Daarvoor moet ik wel eerst zelf van mijn lichaam houden. Er zit nog flink wat werk voor de boeg, maar ik ben goed op weg… Voor mijn dochter Lynn.

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

25 reacties op “Zelfacceptatie met een maatje meer”

  1. Zo herkenbaar! Heb precies hetzelfde. Ook een maatje meer en kan mezelf niet accepteren…good job girl!

  2. Respect voor jou! Mooi geschreven! En je mag idd ook van je lichaam houden met een maatje meer!

  3. Nooit echt mooi!? Ik vind je super mooi!!

  4. Meid je bent echt prachtig en ik hoop dat je dat zelf ook snel kunt gaan inzien!!! Een maatje meer maakt je echt niet minder mooi.
    Ik heb ontzettend veel respect voor je, omdat je ondanks alle moeilijkheden toch door bent blijven gaan. Ik hoop echt voor je dat je door blijft vechten en nooit op zult geven. Je verdient een gelukkig leven met je gezinnetje! Take care meis 🙂

  5. Heb véééél respect voor je.

  6. Heftig verhaal, dapper dat je het geschreven hebt.
    Je bent een mooie meid, hoop dat je dat zelf snel in gaat zien.

  7. Dun zijn is niet mooi hoor, ook dunne mensen worden gepest. Vaak genoeg!
    Ik spreek niet uit ervaring want ik ben ook vaak mollig geweest door teveel eten. Maar ik zie het om me heen wel gebeuren. Je wordt gepest om je uitstraling mensen zien dat je zwakte uitstraalt, pestkoppen gaan daar als aasgieren op af. En weet je waarom? Om hun ”ik” te vergroten, hun status te verhogen dat is de enige reden. Ze geven zoiets alleen niet toe, maar je kunt het zien aan het gedrag dat ze vertonen.

  8. Ik vind je beeldschoon.
    Veel sterkte in je strijd!

  9. wat een heftig verhaal!
    Wat ben je sterk!!

    Is de chron nu “stabiel” en is dit een gevolg van het ondergewicht?

    sterkte met alles!

  10. Wauw, je bent zo mooi! Wat een heftig verhaal. Je hebt al veel door moeten maken. Ik hoop dat je jezelf mag gaan accepteren en een fijne toekomst hebt met je kindje. Heel veel sterkte!

  11. Wat een prachtige foto met je dochter is dat!

    En ontzettend goed vertelt, heel veel sterkte met alles. Ik hoop dat je op een dag kunt zeggen; I’m proud to be me!

  12. Jij valt voor mij zeker in de categorie ‘knap’. Maar dat doet er eigenlijk niet toe. Jij hebt zoveel kracht in je, dat je na al die verschrikkelijke jaren hier bent gekomen en dit kunt zeggen! Ik wens je toe dat je ooit écht trots kunt zijn op jezelf en je lichaam. Je bent al zo goed op weg!

  13. Je bent prachtig zoals je nu al bent! Indrukwekkend verhaal, ik hoop dat het je lukt om jezelf helemaal te accepteren!

  14. Ik zou ook zeker zeggen dat je een hele knappe bent! Ik vind jou echt knap! Wat heb je toch veel meegemaakt! Ik vond het heel interessant! Ben benieuwd hoe je het verder doet! Alle succes!

  15. Welk gewicht je ook zult hebben en of je nou dik of dun voelt mensen zullen in jouw prachtige ogen kijken. Je hebt een kracht in je je ogen vertellen je verhaal. Hoop dat je de momenten dat jij jezelf accepteerd vaak mogen zijn!

  16. Respect. Wat knap dat je je verhaal met ons wilt delen. Wat heb je veel meegemaakt. En wat zal je jezelf soms rot hebben gevoeld..Ik wens je heel veel sterkte met alles!
    Ik zie op de foto een super lieve moeder.. een moeder die mag accepteren zoals ze is.. elk min en plus puntje.. dat maakt je juist uniek.. want iedereen is anders.. en daarom mag jij ook gewoon zijn zoals je bent!

  17. Wat heb jij veel ellende meegemaakt. Diepe respect voor jou (en sterkte). Ik zie je foto en kan alleen maar zeggen wauw, je bent echt serieus een mooie knappe vrouw (en dat zeg ik omdat ik het meen).

  18. kind, je bent beeldschoon en je straaaaalt; Power to you!

  19. Wat een heftig verhaal en wat heb jij veel overwonnen!
    Ik heb heel veel respect voor jou.
    En je bent echt prachtig!

  20. Wow … Respect voor de weg die jij al hebt afgelegd!
    Op die laatste foto straal je helemaal. Prachtige vrouw, zowel qua uiterlijk als karakter!

  21. Wow! Mooi geschreven. Je bent een prachtmens trouwens en verdient alle geluk. Xo

  22. Niet mooi?! Je lach is echt prachtig!

  23. doe ff normaal je bent echt prachtig

  24. Wauw dit is wel ewm van de heftigste verhalen die ik ooit heb gehoord hier…
    Alsjebliefd doe dat je jezelf en je man en kindje nooit meer aan.. je bent een prachtige meid als ik he zo zie!

    Ja ik denk dat de meeste meiden denken dat als ze wat voller zijn meteen lelijk zijn maar dat is niet waar! we zijn denk ik allemaal gebrainwashed door al die modellen die maaje -100 hebben en ver an gezond zijn..
    Pff helaas blijft anorexia nog overal op de wereld een probleem en dat komt allemaal doordat meisjes zo snel onzeker zijn over zich zelf helaas.. come on girls WE RUN THE WORLD! 😘

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *