We blikken terug op 2017. Een veel bewogen jaar. Wat mij vooral het laatste half jaar opviel waren de vele zelfmoordacties van verschillende grote artiesten. Chester Bennington van Linkin Park, Chris Cornell van Audioslave en Kim Jongyun van de populaire K-pop band SHINee waren groots in de media na het plegen van zelfmoord. Dit is verschrikkelijk nieuws, maar bladen en websites kunnen ver gaan in het delen de details van zo’n zelfmoordactie, te ver misschien?
Zo werd ook de zelfmoordbrief van Kim Jongyun op het internet gedeeld. Hij scheen één van zijn vrienden gevraagd te hebben deze te delen nadat hij er niet meer was. Dit, met als doel meer awareness voor zelfmoord te creëren. Als je hier gevoelig voor bent, raad ik aan hem niet te lezen. Ik vind het belangrijk om stil te staan bij degene die zo tragisch aan z’n einde is gekomen. Om stil te staan bij de familie en vrienden van deze persoon, maar niet om een kijkje in zo iemands hoofd te nemen. Ik wil niet weten waarom of hoe het is gedaan. Natuurlijk begrijp ik dat mensen nieuwsgierig zijn, maar ik vraag me af of het helpend is om alles te willen weten?
Hoe meer je ergens de focus op legt, hoe groter iets lijkt te worden. Hiermee bedoel ik niet dat we maar moeten doen alsof zelfmoord niet bestaat. Het is belangrijk om stil te staan bij de vreselijke dingen in de wereld, maar wel met het doel om ze in de toekomst te kunnen voorkomen. Is het dan zinvol om te kijken naar de actie zelf? Of is het zinvoller om te kijken naar waarom iemand zoiets doet en hoe en waar zo iemand optijd aan de bel kan trekken? Hadden we de brief niet voor zijn daad moeten lezen? Vragen we aan elkaar hoe het gaat en merk jij het op als iemand niet zo lekker in z’n vel zit? Mensen met zelfmoordplannen zullen dit niet snel laten merken en het lastig vinden om erover te praten. Laten we voor hun een veilige omgeving creëren en elkaar bewust maken van het feit dat zelfmoord niet de oplossing is.
Het is belangrijk om stil te staan bij zelfmoord, maar het is onbelangrijk en zelfs slecht om opzoek te gaan naar de sensatie in het verhaal. Zelfmoord is niet sensationeel of romantisch. Het leven is geen film of meeslepend boek. Het leven wordt geleefd door ons, wij, echte mensen. Echte mensen met gevoelens, twijfels en onzekerheden. Wij, echte mensen, waarvan sommige met zwaar depressieve gevoelens en plannen rondom zelfmoord rondlopen. Deze mensen zijn niet geholpen door het lezen van andermans zelfmoordbrieven of details van zo’n gebeurtenis. Zo’n brief is geschreven toen de persoon in z’n allerdiepste dal zat. Wanneer je het leest komt het hopeloos, zwaarmoedig en als de enige juiste oplossing over. Het laat niet het hele verhaal zien. Zo’n brief en de details romantiseren het beeld rondom zelfmoord en brengen enkel op ideeën.
Is het respectvol om stil te staan bij elk persoon die voor de trein is gesprongen of biedt het mensen die op het punt staan dat te doen een allerlaatste eerbetoon waar ze wellicht naar verlangen? Met deze vraagstelling wil ik absoluut niet tekort doen aan de mooie blog die hierover geschreven is. Het is een prachtig idee, dat vind ik echt, het raakte me. Ik snap heel goed de gedachte erachter en ben zelf ook even stil wanneer dit kille bericht door de stationspeakers galmt, maar het zette me ook aan het denken. Wat is het resultaat als we dit echt zouden moeten doen? Wordt de overledene nu eindelijk gehoord? Is dat de manier om toch nog gezien te worden? Is het een fijn idee dat er dan toch nog iemand bij je stil staat, omdat je het gevoel had dat daar geen ruimte voor was toen je nog leefde? Maakt het de stap groter of kleiner om zo’n keuze te maken? Het zijn lastige vragen en heftige stellingen, want het is dan ook een heftig onderwerp.
Ook op social media zijn steeds meer mensen open over hun psychische problemen, hun weg naar herstel, maar ook over hun zelfmoordpogingen. Dit soort berichten lees ik met dubbele gevoelens. Waarom laat je op Instagram weten dat je jezelf gisteravond van het leven hebt proberen te beroven? Waarom Twitter je dat je kampt met deze gedachten? Waarom deel je je plannen op een openbaar account? De één zal zeggen dat het taboedoorbrekend is terwijl de ander het gooit op aandachtstrekkerij. Er zullen ongetwijfeld verschillende motivaties op nagehouden worden door de verschillende mensen die dit doen, maar één ding baart mij zorgen en dat is dat het behoorlijk triggerend kan zijn. Weegt het willen doorbreken van een taboe daar dan tegenop? En zou dat niet op een andere manier kunnen?
Er kan zo veel afhangen van slechts een klein gebaar en soms is het lastig om te weten waar je wel of juist niet goed aan doet, hoe goed je het ook bedoeld. Elk mensenleven is belangrijk en waardevol, maar hoe helpen we degene die nu hulp nodig hebben het best? Ik heb hier de laatste tijd veel over nagedacht. Zelfmoord is complex. Het heeft meerdere oorzaken en gebeurt soms in een waas van verstandsverbijstering. Ik vind het heel belangrijk dat hier bij wordt stil gestaan, maar we moeten goed nadenken over de manier waarop. Juist, omdat het zo’n gevoelig onderwerp is en er mensenlevens vanaf hangen.
Als je iemands leven wilt eren, eer dan zijn leven en niet de manier waarop diegene is dood gegaan. Zorg voor goede voorlichtingen over zelfmoord en creëer een plek waar je over je gevoelens kan praten. Je kan vrijwilligerswerk doen bij een instelling voor geestelijke gezondheidszorg. Deel positieve berichten op social media over behandelingen en acties die wel werken. Praat met elkaar wanneer je je zorgen maakt over hoe het met iemand gaat. Let op je woorden en leer meer over zelfmoord zodat je beter begrijpt waar het vandaan komt en wat het inhoudt. Focus op het leven, niet op de dood. Het is belangrijk dat we hier open met elkaar over kunnen praten zonder elkaar te triggeren. Zelfmoord is heftig, je kampt niet zomaar met deze gedachtes, maar het is niet iets waar je je voor hoeft te schamen. Samen kunnen wij elkaar helpen. Je staat er niet alleen voor.
Kamp jij met gedachten rondom zelfmoord? Praat erover met je omgeving of neem contact op met 113. Zelfmoord is niet de oplossing. Het kan echt beter worden.
Hoe denken jullie hierover?
Fotografie: Pexels
Geef een reactie