‘’Ik ben jaloers op haar eetstoornis. Ik wou dat ik er ook zo goed in was om mezelf uit te hongeren. Ik wil ook zo zijn. Zo kwetsbaar en tegelijk zo sterk. En mijn dunne sportieve buurmeisjes kan ik ook echt niet uitstaan! Ze bulkt van de energie, eet superveel en is toch onwijs slank! Wat een rotwijf. Zij kunnen wat ik ook wil kunnen. Maar ik kan niks. ‘’ Laura
Jaloers zijn op iemand die dunner is, is iets dat veel meiden met een eetstoornis wel herkennen. Dat je jaloers bent op iemand zijn eetstoornis is echter nogal een ongezonde gedachte. Eerder schreven we al over ‘’Jezelf vergelijken en een eetstoornis”. Hierin komt naar voren waar de jaloezie vandaan komt en wat je er aan kunt doen.
‘’Ik wil zo graag afvallen en mager zijn, maar ik heb nu al drie jaar een eetstoornis en het lukt me gewoon niet. Steeds krijg ik weer die vreselijke eetbuien en steeds kan ik mezelf weer niet beheersen. Ik ben mislukt. Niet alleen in school en mijn talenten, maar ook wat betreft mijn gewicht. Ik kan het gewoon niet. Iemand die dunner is of anorexia heeft is in mijn ogen een sterk persoon. Iemand die wel kan wat mij niet lukt. Maar waarom wil ik zo graag dun zijn? Wat maakt die persoon dan zo sterk en wat vind ik er zo mooi aan?” Laura
Tijdens mijn eetstoornis keek ik ook op tegen dunne mensen en mensen met anorexia of ondergewicht. Maar wie zegt dat deze meiden perse een leuker leven hebben? Wie zegt dat ze een eetstoornis hebben? Sommige mensen hebben een eetstoornis gehad, eten weer normaal en hebben rust in hun hoofd. Maar toch is hun ondergewicht nog niet weg. Natuurlijk is het voor iedereen beter om een goed gewicht te hebben vanwege je weerstand en reserves, maar het gaat er in eerste instantie om dat die eetstoornis de deur uit is, je weer goed eet en weer gelukkig kunt zijn, toch?
Toen ik nog een eetstoornis had, triggerde dat soort mensen mij heel erg. Ik vond het niet eerlijk dat ik aan moest komen en zij gewoon dun waren. Ik moest net zoveel eten als zij, maar ik kwam er veel meer van aan! Dat was niet eerlijk. Zij konden gewoon dun zijn èn gelukkig zijn. En bij mij kon dat niet, want dan zou ik mijn eetstoornis moeten behouden.
Andere meiden die geen ondergewicht hadden, vonden het lastig om mij te zien met mijn ondergewicht. Zij vonden weer dat ik blij moest zijn dat ik zo dun was geweest. Dat ik dat kon. Ik kon me dat niet voorstellen. Ik was lelijk, mager en ziek. Niets wat ik een ander toe zou wensen. Maar toch begreep ik dat zij zo dachten, want zo dacht ik ook over andere dunne mensen toen ik nog diep in mijn eetstoornis zat. Die gedachten komen uit je eetstoornis, niet uit je gezonde ‘ik’.
Zoals de ene persoon niet met de andere te vergelijken is, is een eetstoornis ook niet te vergelijken met die van een ander. Bij iedereen is de oorzaak anders, het verloop anders en ook het herstel ziet er anders uit. Want wie zegt dat een dunner meisje perse gelukkiger is? En wie zegt dat iemand die van nature dun is een eetstoornis heeft?
We kunnen allemaal ontzettend gaan zitten vergelijken, jaloers zijn en elkaar nadoen, maar wat heb je er aan? Niks. Het is niet gek dat magere mensen een trigger voor je zijn. Maar is het dan aan die mensen om aan te komen of is het belangrijk dat jij leert omgaan met die trigger?
Omgaan met triggers is heel belangrijk voor je herstel. Praat er dus over in therapie of met je ouders of vriendinnen. En bedenk voor jezelf wat je wilt. Natuurlijk is het lastig dat je getriggerd wordt, maar dat betekent niet dat je er ook in mee moet gaan.
Nu ik eenmaal genezen ben, triggeren dunne mensen mij niet meer. Iemand met een eetstoornis vind ik eerder zielig dan dat ik er tegenop kijk. Iemand die dun is, vind ik niet meer perse mooier of beter. Ik ben blij dat dit gevoel weg is, want het maakte mijn strijd tegen mijn eetstoornis soms best moeilijk. Het is niet zo dat ik dunne mensen uit de weg ben gegaan. Ik heb juist gekeken naar de gedachten rondom de trigger. Wat maakte dat het mij triggerde en wat kan ik daar tegen doen?
Wees dus niet boos, jaloers of geirriteerd op mensen met ondergewicht of mensen die dunner zijn dan jij. Iedereen is zoals hij is. Het gaat om de binnenkant, laten we dat vooral niet vergeten. Dun zijn is geen manier om geluk te vinden. Gezond zijn en je eetstoornis de deur uit zetten is de manier!
Ik vind het mooi als iemand straalt, lacht en dat je in haar ogen ziet dat ze tevreden is met haar leven en echt in het leven staat. Dat is pas schoonheid. Dun zijn heeft daar niets mee te maken.
Geef een reactie